---

Hong Kong

9 september 2003
Er is wel wat veranderd. Bij mijn vorige bezoek aan Hong Kong in de vorige eeuw. December 1989 was het vliegveld nog op een binnenplaats tussen de flat gebouwen. Je vloog met diverse loopings en bochten langs de flats en kon de mensen in de huizen zien zitten. Nu is er een stukje land in zee door Nederlandse baggeraars bijgemaakt en daar is een leuk nieuw vliegveld op neergezet. Er gaan speedtrainen en speedboats en speedbussen naar de stad

In het Chinees heet Hong Kong 'Xianggang' Welriekende Haven of Parfumhaven. Het is een "Chinese" kapitalistische vrijhaven met winkelparadijzen, waar alle luxe van de hele wereld te koop is. Dit is de plaats waar Oost en West elkaar ontmoeten. 'De stad die nooit slaapt'.

'Hong Kong', dat zijn ook de mooie en rustige eilanden zo'n 200 en de nog traditionele 'New Territories'.

Dit 'mierennest' telt nu 12,3 miljoen inwoners voor een totale oppervlakte van 1095 km2.
De meeste mensen woonden op Hong Kong-eiland en de landengte Kowloon. Tegenwoordig woont reeds 46% van de populatie in de 'New Territories.'

Na de opiumoorlogen, in de 19de eeuw, verkreeg Groot-Brittannië in 1898 een "99-jarig pachtcontract" voor de 'New Territories'. Dit was het gebied ten noorden van Kowloon tot aan de Shenzen-rivier, zo'n 794 km2 groot met momenteel 2,9 miljoen inwoners, evenals nog 235 eilandjes.

De Britse regering heeft - volgens dat contract - op 1 juli 1997 al deze gebieden weer overgedragen aan de Volksrepubliek China. Op de 550 meter hoge heuvel, VICTORIA PEAK, wonen vooral de rijken. Hier hadden de Britse Taipans (taye pane = industrie baron, rijke handelaar) hun zomervilla's en leven de Chinese miljonairs.

In 1888 is een kabeltramlijn aangelegd, die ondertussen meermaals gerenoveerd werd. Deze 'Peak Tram' komt uit bij de 'Peak Tower', een tyfoon-bestendige uitzichttoren met daarin restaurants en winkels.

Vanaf hier zie je de beroemde HONG KONG SKYLINE van Central, de haven en aan de overkant Kowloon.

Ik nam de Peak-Tram-Shuttle-Bus terug tot aan de kade van de boten naar China. In Central (Hong Kong-eiland) en op Kowloon, staan vele hoge moderne flats, banken, winkelcentra, kantoren en luxe hotels.

Het uitzicht vanaf Victoria Peak is zo enorm gewijzigd dat je duidelijk de grote verschillen in bebouwing opmerkt van mijn vorig bezoek in 1989. In de paradijselijke winkelcentra moet ik mezelf beschermen, om geen financiële aderlating te plegen op mijn budget. Camera's, horloges en dergelijke, zie je er wel veelvuldig kopen, gezien het enorme prijsverschil met Europa. Maar ik loop maar snel door de winkels met mijn ogen dicht.

Aan de zuidwest-zijde van Hong Kong-eiland ligt het vissersdorp Aberdeen. Deze plaats wordt vooral bezocht vanwege de vele jonken en sampans in de haven en de grote vismarkt. Ik bezocht deze haven aan boord van een echte sampan.

Bovendien is één van de attracties het befaamde Jumbo Floating Restaurant. Het bestaat uit 3 grote boten die een culinaire topmaaltijd voorschotelen. Menig toerist maakt deze trip speciaal om de drijvende restaurants te kunnen bewonderen. Het loont dan ook de moeite. Maar ik neem toch maar een kom noodlesoep op een krukje aan de rand van de straat.

Ik loop me een ongeluk in deze stad. Vandaag met de beroemde starferry naar Hong Kong Island gegaan en een wandeltochtje uit een boekje van de vvv gelopen. Goed kaartlezen is een kunst. Ik heb alle hoeken en gaten van dat gedeelte van Hong Kong gezien.

Het is zondag en dan hebben de huismeisjes en fabrieksmeisjes vrij. Een paar duizend uit de Filipijnen, Indonesië en Maleisië zitten onder afdakjes in de schaduw. De hele dag zijn ze vrij en zitten heerlijk te eten drinken kaarten kletsen. Ik geloof dat alle Hong Kongers zulke dames in huis hebben voor de afwas e.d. Ontzettend veel zitten er rond te hangen. Het zelfde heb ik gezien in Singapore in de weekends.

Na het rondtochtje langs de oudheden zoals een oud Engels havengebouw met een prachtig winkelcentrum ervoor en vooral heel veel Chinezen. Er zijn zelfs hier in HK niet zoveel Engelssprekende Chinezen en dat is vooral in de restaurants vermakelijk; voor de Chinezen dan. Een stuk minder leuk voor mij. Ook kennen de Chinezen het genot van een drankje drinken niet zo goed. Soms barst ik van de dorst en moet dan behoorlijk zoeken om de dorst met koffie of een biertje te lessen. Het is vrij warm en ik ben nog steeds niet over mijn jetlag heen. De eerste dag werd ik pas om half een s'middags wakker. De tweede dag was al niet veel vroeger. Ik heb moeite met het tijdsverschil van zes uur en wordt midden in de nacht wakker en ga dan maar even tv kijken tot ik weer in slaap dommel. Ik word een oude heer.

Inmiddels heb ik de visa voor China en Vietnam in mijn paspoort staan en kan het werk eindelijk gaan beginnen. De visa zijn aanmerkelijk goedkoper dan in Holland maar de hotelkosten en wachttijden was ik even vergeten. Veel ben ik er dus waarschijnlijk niet mee opgeschoten. Maar ik heb nu wel heel Hong Kong van voor naar achter gezien. Nou ja een klein stukje dan. Op 10 september ga ik naar Macau. Ik zit nu in de bibliotheek van Hong Kong Island Central, gratis te emailen in een rustige koele omgeving. De vorige email verzond ik in een internet game cafe. Allemaal Chinese pubers die zitten te knallen en te boemen een vreselijk lawaai.

Macau

Het SARS spook is ook weer opgedoken. Volgens de TV hier is een laborant van uit Singapore in Hong Kong aangekomen met Sars symptomen. De zelfde avond ook nog een kind met symptomen. Overal worden folders uitgedeeld hoe te handelen. Bij de ingang van het museum der schone kunsten moet ik op twee op de grond getekende voetstappen gaan staan en dan wordt de temperatuur gemeten als je koorts hebt en ook nog kucht word je direct afgevoerd.Handen voortdurend wassen en niet met ongewassen handen in ogen neus of mond zitten. Ik heb de indruk dat men nu zeer goed weet hoe een en ander wat minder uit de hand te laten lopen. Bij de douane van Hong Kong hetzelfde. De douane man pakt mijn paspoort met zijden handschoentjes aan. Is ook wel normaal natuurlijk al die vieze handen wil ik niet aan mijn papieren hebben.

Inmiddels ben ik met de "turbo mega jet" dat is dus met een boot binnen een uur van Hong Kong naar Macau geraced en in het East Asia hotel vlakbij het busje naar Guangzhou en toch centraal gelegen gaan zitten.

In het week end moet ik weer weg want dan verdubbelen de prijzen omdat dan Hong Kong komt gokken. Macau is een verademing. Lang niet zo groot en druk als Hong Kong waar ik alleen maar te lang bleef voor de visa.

Intussen heb ik de beroemde facade van de kerk die afbrandde en waarvan de voorkant alleen beroemd overeind bleef staan ook gezien. Bijna was ik er aan de achterkant voorbijgelopen. Daar was niets te zien. De belangrijkste toeristische attractie de KATHEDRAAL VAN SAO PAULO bijna voorbij gelopen.Deze kathedraal uit het begin van de 17de eeuw was eens het grootste monument van het Christendom in Oost-Azie. In 1935 raakte de kerk tijdens een hevige tyfoon in brand en werd nooit herbouwd. De facade, de prachtige mozaïekvloer en de treden naar de kerk zijn bewaard gebleven.Maar er zijn nog wel wat kerken overgebleven.
Ik heb het idee dat er in Macau gemiddeld per m2 meer kerken staan dan waar ook ter wereld. Op elke straat hoek een en er tussendoor nog een paar. Maar de Portugezen brachten ook lekkere Portugese wijnen en taartjes en er zijn weinig toeristen om dit allemaal te bederven. Nou ja weinig toeristen.

s'Ochtends rijden de bussen volgeladen met Chinezen voor bij de attrakties en lopen blatend in kudde achter hun gidsen met vlaggetjes aan. Als de Chinamensen weg zijn is het rustig. Westerse toeristen gaan naar Hong Kong en zo te zien niet naar Macau. Ze weten gelukkig niet dat ze een heel apart stukje Portugal in China missen.

Macau is een vreemdsoortig overblijfsel van de 16de eeuwse ontdekkingsreizen. Het ligt 65 km van Hong Kong verwijderd, aan de andere zijde van de Parelrivier die naar Guangzhou voert. Macau is afgeleid van de naam van een Chinese godin A-Ma waar een tempel voor gebouwd was. Toen Portugese zeelieden naar de plaats vroegen kregen ze te horen: "baai van A-Ma" - "A-Ma-Gao". Alhoewel het schiereiland bij de Chinese autochtonen bekend stond als Ho-Keng of Hoi Keang kreeg het een nieuwe naam en in het modern en dagelijks gebruik werd Amagao afgekort tot Macau - 'g' in het Portugees of Frans werd 'c', fonetisch als [k]. zo dat weten we ook weer.

Macau dus, bestaat uit het schiereiland Macau (7 km2) en ten zuiden daarvan de met futuristische bruggen verbonden eilanden Taipa (4,5 km2) en Coloane (7,8 km2), samen slechts 19,3km2.en makkelijk te belopen. Ik heb de blaren op mijn voeten inmiddels.

De totale oppervlakte van de enclave Macau beslaat - met landje pik van zee meegerekend - 22 km2! De landwinningen waren voor havenuitbreidingen, olie-opslagplaatsen en ook een spiksplinternieuwe luchthaven in zee nog mooier en luxer dan in Hong Kong.

Van de 470.000 mensen die de kolonie nu telt is 96% van Chinese afkomst.

Macau heeft een subtropisch klimaat, vergelijkbaar met Hong Kong. Het was Vasco Da Gama die in 1498 de zeeweg naar India ontdekte die uiteindelijk ook via Macau naar China en Japan zou leiden. In 1513 zeilden de eerste Portugezen - op zoek naar handelsmarkten - de Parel-rivier delta op naar Kanton (Guangzhou). De Portugezen vestigden zich tussen 1554 en 1557 op het schiereiland en enkele eilandjes. Vanaf 1557 kregen ze toestemming zich te vestigen op Macau en een permanente residentie te bouwen.
Het was de oudste Europese kolonie op het Chinese vasteland en de laatste in heel Azie. De enclave was als 'kolonie' uniek: Macau was officieel "Chinees territorium onder Portugese administratie", zowel Portugal alsook de Chinese autoriteiten respecteerden dit. De 'Stad van de naam van God', 'Er is géén meer getrouw' - zoals de Portugese spreuk op het wapenschild zegt - is op 20 december 1999, na méér dan 4 eeuwen Portugees bestuur officieel weer aan China overgedragen.

Gokken is in Macau de belangrijkste 'industrie'. Dit levert één derde van de overheidsinkomsten op. Daarnaast leeft de kolonie nog van nijverheid en het toerisme. Ik waagde een gokje met een Euro op een Jackpot in één van de casino's. Deze uitspatting stond behoorlijk in de schaduw van de enorme bedragen die rijke Chinezen en -Macanezen inzetten op de roulette of het kaartspel. De Rolls Royes van de Chinese maffia rijden af en aan. Geen gezelschap voor mij.

Morgen 12 september ga ik met de bus naar Guangzhou. Dat is maar een paar uurtjes rijden. Halverwege is de grensovergang en afhankelijk van de drukte zal het snel of minder snel oversteken zijn.

Guangzhou is wel zo'n beetje de drukste stad van China dus na het rustige Macau zal dat even schrikken zijn.

Macau is located on the south-eastern coast of China. The territory comprises a peninsula and two islands in the Pearl River Delta of Guangdong Province. Some 60 kms to the east-northeast, across the mouth of the river, is Hong Kong, an important financial and trading centre.

The city of Macau is built on the peninsula; two bridges of 2.5kms and 4.5kms respectively link it to its nearest island of Taipa, which in turn is joined to Coloane by a 2.2 km-long causeway. At the extreme northern end of the peninsula, on a narrow isthmus, is the imposing gateway (Portas. do Cerco, or Border Gate), which leads to the Zhuhai and Zhongshan areas of China. Coloane is also connected fo Zhuhai City by the newly opened Lotus Bridge.

Guangzhou

Na het rustige Macau, ik was er al bang voor, was Guangzhou een ramp. Ik kon niets vinden en ik was er de enige die geen Chinees kon spreken. Goh wat krijg ik een hekel aan die Chinezen. Niet een durft er Engels te praten. Ik had twee dagen nodig om het metro systeem te leren kennen en ook het kaartlezen kan wel enige updates en upgrades van mijn kant gebruiken. Het eerste waar ik in wanhoop heen ging was het grote White Swan hotel aan de Parelrivier. Daar werd ik verdrietig van al die westerlingen die zonodig een Chinees kind moeten adopteren. In groepen liepen daar de trotse ouders, Amerikanen, die voor de status zonodig een kind uit een eng ver land moeten halen.De Chineesjes, vooral met zeer schele oogjes,in de borstzak, rugzak of in een wagentje. Vooral schele oogjes zodat straks bij Mac Donalds in L.A. duidelijk zal zijn dat het om echte exemplaren gaat.
Ik weet niet of ik blij zou moeten zijn als Chinees kind en of als toekomstig ouder. Waarom niet een kind in het land financieel ondersteunen..

Een internet cafe heb ik niet kunnen vinden en het hotel waar ik de eerste email verzond kon ik niet meer terugvinden. Bij het treinstation werd ik ook al zeer nerveus van de hopen mensen die allemaal ergens heen moeten en ik maar zoeken waar ik heen zou kunnen want ik kan niets lezen.

Het openbaarvervoer in China behoort tot een van de beste ter wereld vooral als je de bestemmingen in het Chinees kunt lezen kun je tot in alle hoeken van het land komen.

Wat was ik blij dat Luo de tweede dag dat ik in Guangzhou was belde en zei dat hij vakantie had. Ik ben direct de volgende dag naar Bei Hai gegaan. s'Avonds bij Luo gegeten, Zijn vrouw werkt maar is vandaag vrij en moet ik er weer eten en de bloembollen geven. Het zoontje Qipeng is rustig en nog even onder de indruk van die langneus. De ouders van Luo passen al een jaar op en doen de huishouding en koken. Papa weet dat ik eend lekker vind dus stond er eend op het menue en lotusbloemzaadknoppen, toufu en nog andere dingen waar we met zijn allen lekker met de eetstokjes in zaten te graaien alsof er geen SARS bestaat. Toch ziet e.e.a. er wel hygienisch uit. Ik zweette me een ongeluk want het appartement ligt 4 hoog zonder lift en is vrij klein. Gelukkig werd de fan boven mijn hoofd aangezet en de ramen open en was ik de volgende dag verkouden.

Vanochtend maandag 15 moet Luo nog naar zijn werk en vanmiddag gaan we kaartje kopen voor Weizhou island. Daarna gaat ons tripje beginnen. Ik hoop het een dag of 10 vol te houden. Gelukkig is de atmosfeer in Beihai zwaar relaxed niet zo gejaagd als in Guangzhou en alles gaat lekker rustig aan.

Guangzhou, located at the north of the Pearl River delta, is an important trading center as well as a busy port and the capital city of the province of Guandong . The city has an area of over 16,000 square kilometers and a population of 6.7 million.

The climate of Guangzhou is sub-tropical. The average year-round temperature is 22C. August is the hottest month, with an average temperature of 28C. January is the coldest month, with an average of 13C. The rainy season falls between April and August. Average annual rainfall is 1,720 mm.

Like Athens of Greece and Rome of Italy, Guangzhou also has a history of more than 2,800 years.

There are a lot of interesting legends concerning its past. One of the beautiful stories which gives the city its name Goat Town says that five gods riding on five goats brought the first grain to the city. So, it is also known as the City of Five Goats. Besides tales and stories, here and there stand monuments of the city's democratic and revolutionary past. The monument to the Anti British struggle at San Yuan Li is in remembrance of the 1841 uprising against a British invading force. The Huang Hua Gang Park keeps alive the spirit of the 72 martyrs killed in an 1911 uprising against the Manchu dynasty. The National Peasant Movement Institute is the former cadre-training school founded and run by Mao Zedong and Zhou En Lai in 1925-1926. The Guangzhou Memorial Garden is in memory of those who lost their lives during the Communist Uprising in 1927.

Guangzhou is also one of the most important centers of foreign commerce in South China. The Chinese Export Commodities Fair has been held twice a year in the city since 1957. It is also a cultural center. There are several universities, the Zhongshan University, the South China University of Technology, the Ji-nan University and so on. There are also higher educational establishments. The city is renowned for its arts and crafts, namely the Guang Dong embroidery, ivory-carving and ceramics.

Guangzhou is a beautiful city with an ever-green scenery and flowers blooming all the year round. The city boasts many tourist attractions, among which highlights are White Cloud Hill Scenic Spot. Yuexiu Park, Guangzhou Zoo, Six Banyan Temple and Flowery Pagoda, Dr. Sun Yatsen Memorial Hall, etc. In the Suburbs, there are such scenic spot on Conghua Hot Springs, Xiqiao Hill Scenic spot, Seven Star Crags, and Foshan City. Lots of tourists to Guangzhou like to cover one or two of them for out-of-city pleasure.

Eating in Guangzhou has become a popular saying both at home and abroad. Guangzhou ranks first in the number of restaurants and tea-houses in the country. Cantonese cuisine is good in color, fragrance, taste and presentation. In addition, the delicate Cantonese pastry is also well-known for its wide range of varieties, delicious flavor and beautiful color. Cantonese cuisine is among the most famous four in the country.

Guangzhou has a few beautiful and legendary nick names, Huacheng (the Flower City), Yangcheng (the Goat City) and Suicheng (the Rice-ear City).
Guangzhou is a civilized ancient city. It is 2,100 years old, the same ages as the world-renowned ancient cultural city Rome of Italy. A modern city in China, Guangzhou is the political, economic, educational, cultural as well as scientific and technological center in South China. It is also a tourist city.
Being a big city, Guangzhou totals 7475 square kilometerswith a population of some 6.66 million. Under its administration are four county-level cities of Huadu, Conghua, Zengcheng and Panyu and eight districts: Yuexiu, Dongshan, Haizhu, Litchi, Tianhe, Baiyun, Fangcun and Whampu. It is a well-known hometown of the overseas Chinese. About 500,000 countrymen from here are residing in some 90 countries and regions abroad.
Guangzhou is situated in the south of China with the Baiyun Hill in the north and the Zhujiang (the Pearl River) Delta Plain in front, Three rivers, the Dongjiang, Xijiang and Beijiang converge here. The Zhujiang passes through the city. With rivers and mountains, its geological location is very advantageous. Vegetation is evergreen and flowers bloom all the year round thanks to a moist subtropical climate. There are more than 150 famed scenes and sights in Guangzhou, and a good variety of modern facilities for recreation and entertainment.

Bei Hai

Beihai 16 september 2003 t/m Guiping 20 september 2003
om 7 uur ging de wekker. Om half 8 staat Luo met de taxi voor. We gaan naar Weizhou eiland. Eerst naar de haven en dan de boot op naar Weizhou. Er zijn nog meer ongelukkigen die daar naar toe willen. Het is snik heet. Geen golfslag geen wind.Na een uurtje varen komen we er aan en schepen uit. Een jongen met een bord voor zijn hoofd waarop de naam van Luo staat, uiteraard in karakterschrift en niet te lezen door mij, spreekt ons aan. Eerst moet er gegeten worden om half 11 s'ochtends zitten we aan de vis met graat, kreeft, tofu en noem maar op.We bezoeken een paar ontzettend stomme dingen op het eiland . Ik ben met een verhaaltje bezig. Dat volgt. Binnenkort.

Inmiddels zijn we in Guiping aan de Xi rivier en vanochtend bekommen we de Xi Berg. Gisteren waren we in Siwang het geboortedorp van Luo. Vanwege de hitte maar snel vertrokken.

Morgen gaan we naar Guilin met de bus.

Silver Beach
The unique 15-mile (24 kilometers) Silver Beach, characterized by its "long and flat beach, fine and white sand, warm and clear water, gentle and soft waves and absence of shark," is known as one of China's best beaches.

Weizhou Island and Xieyang Island
Thirty-six nautical miles away from Beihai are Weizhou Island and Xieyang Island which are called the "fairyland of human beings". Tourists can enjoy the colorful and beautiful corals by taking a boat out from Jinhaiwan Tourism Transportation Company.

Red Forest Natural Protected Zone
Stretches over the beaches of a peninsula by Yingluo Bay in southeast of Hepu county, the State Council designated this mangrove forest a National Sea Natural Protected Zone in 1990.

Star Island Lake
Located within Hepu county. The lake covers several square kilometers containing more than 1,000 deep forest islands of all shapes and sizes. The famous TV serial of "Shui Hu" was shot here, the ancient buildings lending the required atmospheric and historic feel of the Song dynasty.

Ruins of Ancient Bailong Pearl City
Located in Bailong Village in the east of Hepu county. According to history records, the Pearl City was the place where emperors came from far and wide to choose their pearls. Unfortunately, it was destroyed during several wars and only some incomplete and partial ancient buildings remain.

Beach Park
Located near Silver Beach. The main attraction is the music fountain, the largest in Asia. The music and colorful fountain makes it an ideal evening sightseeing spot.

Ocean Museum
Many different kinds of ocean-living creatures and tropical fish are displayed in the museum.

Zhongshan Park
Located on Beibuwan Zhong Road, in the city center. Zhongshan Park is the biggest park in Beihai and was opened in 1928. The most interesting spot is Monkey Hill, so called because of the many monkeys that run around there. They can get quite cheeky and some think nothing of snatching your food away or making faces at you.

There's also a large tree near the entrance of the park with an impressive 32.8 feet (10 meters) diameter that's big enough for people to dance under.

Old Beihai
Also named Zhongshan Street and Zhuhai Street. Since Beihai became a commercial port in 1876, a number of western companies from countries such as Britain, France, Germany and Holland set up their businesses around this area. The architecture reflects its colonial past with an interesting mix of Chinese and European influence and some extraordinary contemporary structures. It's also the ideal place to stock up on bargain-priced souvenirs.

Waisha
Located in the north of Beihai. Well-known for its excellent and reasonably priced seafood.

Guilin

The scenery of Guilin has been called the finest under heaven. Situated in the northeast of Guangxi Zhuang Autonomous Region, Guilin City is South China's shining pearl , with verdant mountains , elegant waters , magnificent crags and fantastic caverns.

Guilin has a history of more than 2,000 years.In the 6th year of Yuanding During the reign of Emperor Wu of the Han Dynasty ( 1 1 1 BC), Guilin was a county, called Shi An County, and from the Song Dynasty to the Qing Dynasty, it was the political, economic and cultural centre of Guangxi. In 1921,the North Expeditionary Army led by Sun Zhongshan (Dr. Sun Yat-sen) joined forces In Guilin,and the headquarters was sited in the Royal Palace at the foot Of the Solitary Beauty Peak. The city acquired its present name in the year of 1940.

Belonging to the subtropical region,Guilin enjoys a Mild climate with sufficient rainfall. Its yearly average temperature is 18.8'C, and the hottest month, August, has an average temperature of 28'C, while the coldest months,which are January and February are 8'C on the average. Du Fu,a very famous poet of Tang Dynasty so said of its climate. When it is scorchingly hot everywhere in the Five Ridges, only Guilin has temperate weather.

Guilin was originally a vast expanse of sea until about one hundred and ninety million years ago, when, owing to the movement of the earth crust, the whole area rose and became land. The Limestone, weathered and eroded by water, became today's fantastic stone forests, peaks, underground streams and caves, thus giving unique features to Guilin's scenery.

The mountains In Guilin,

rising abruptly from the ground, stand In various stately shapes. Moreover they have in them a great number of colourful caves. These mountains with strangely-shaped peaks and caves of unique formation, together with the crystal-clear rivers that surround the city, characterize Guilin's scenery and have brought it world fame.

Lijiang River,

a picturesque river well known both at home and abroad, is at its most beautiful starting from Guilin to Yangshuo, distancing 83 km.. Winding her way amidst the mountains and through villages. the Lijiang River adds a great charm to the picture-like landscape of Guilin, where people can see mountains with fantastic peaks, green and clear waters, and festoon-like fields.

Guilin also abounds in historical relics. Stone carving alone amounts to approximately 2,000 pieces. Of all the scenic spots in the city, Pu Tuo Hill, Crescent Moon Hill and Folded Brocade Hill possess the greatest number of these carvings. But crowning all is the Dragon Refuge Cave, which, as It Is lined with stelae, is properly called Guilin Stelae Forest.
As a tourist destination second to none in China, Guilin will surely continue to attract ever more visitors from home and abroad.

Siwang

My trip to Siwang starts here..

Guiping

My trip to Guiping starts here.. In Guiping overnachtten we om er de volgende dag de beroemde Xi Shan, de west berg, te beklimmen. Wij hadden al heel wat zwaardere bergjes beklommen en deze in Guiping was makkelijk. Dit soort bergen in China beklim je door honderden keurig onderhouden traptreden te overwinnen waarna je na de beklimming een week lang spierpijn hebt..

Xi Shan is een heilige berg met zo her en der verspreid de bekende Chinese Tempeltjes en theestalletjes met de specialiteit van Guiping de famous Xi Shan tea brand enz. Dit soort bergen is meestal tot toeristische bedevaartplaats verworden. In de weekends klim je dan bepaald niet alleen en zie je door de hoeveelheid Chinezen de hele berg niet meer. Het is dan vaak minder druk in het bos bij de berg waar mambarillas en ginko's groeien en je leuke uitzichten op Guiping en zijn rivieren hebt.

Guiping zelf is niet erg bijzonder. Althans ik was er niet erg van onder de indruk. Er is wat rokende industie. Er komen twee rivieren samen wat het nog een beetje leuk maakt.

Guiping is een simpele en gewone Chinese stad. Vergis je niet in Chinese steden. Die zijn zonder uitzondering groot dichtbevolkt voorzien van behoorlijk wat verschrikkelijk eentonige hoog(bouw). Soms zie je het verschil niet tussen Beijing Shanghai, Guangzhou of Guiping. Veel steden lijken op elkaar. In veel steden zijn de, voor ons Lao Wai langneuzen, interessante oude centra zoals in Guiping de Dacheng Lu platgegooid en veranderd in shoppingmalls die erg groot zijn en erg veel op elkaar lijken.

Ik wilde met de boot via Wuzhou naar Guiping. Dertien uur vanaf Wuzhou. Er waren boten naar Nanning, Liuzhou en Guangzhou. Tegenwoordig zijn er echter fantastische (snel)wegen. Prima bussen die sneller zijn dan de boten. Er zijn dus helaas geen passagiersbootverbindingen meer, voorzover ik heb kunnen achterhalen. Weer een van de charmes van reizen in China verdwenen.

Yulin

My trip to Yulin starts here..

Weizhou Island

My trip to Weizhou Island starts here.. The Weizhou island is the biggest volcanic island in China. With dense vegetation, beautiful landscape and simple and honest people, it is particularly rich in lava eroded caverns and varieties of sea animals. It¡¯s where people are longing for. The Weizhou isand is the migarating place, many varieties of migratory birds and stay birds perch on it. This offers a thrilling view.The Weizhou island is 36 nautical miles away from the city proper with a total area of 24.7 square kilometers. Two arches of East and West exist in the south of the island just like crabs lying in the water.  With an area of 1.9 kilometers, the Xieyang island is 4.5 kilometers from the Weizhou island. It is where the spetacular view of the sun slantingly setting can be seen, hence the name Xieyang island. And it also enjoys the reputation as ¡°the big and small Penglai Island¡±. More than 40 scenic spots of the two islands such as volcanic eruption, volcanic mouth, marine living things. are mainly distributed along the coast. Eroded landforms are strange and lifelike and some sea scenery are rarely seen.

Volcano Relic
Situated on the southwest of Weizhou Island, it is one of the most distinctive tourist attraction owing to the special crater, sea-eroded sight, tropic vegetable sight, biological and astronomical sight as well as its scientific value. Its main spots include the cliff sightseeing the Dragon Palace Exploration, the Flat Roof where one can enjoy the sound of billows, and the View of beasts amusing themselves in the sea.

Dripping Screen
It’s a 10-meter-high cliff by thesea to the west of the Water Dripping Village which was caused by extrava-sation . It looks like a person’s head owing to years of efflorescence. It faces the surfy sea with stateliness. Its name came from the constant water dripping from the cliff.Tortoise Stone Sight Situated on the southwest of Weizhou Island, it’s a symmetry to the Volcanic Relic. This sight, where there is a connection between the beach and the bay, is featuring with island, caves, cliffs and sands. The view of Tortoise and Pig Arching the sea is one of the eight famous sight. Other views, such as the Perilous cliff, the Blue Sea Arching the Moon and the Two Caves Reaching the Sky, are characteristic too.

The Northern Bay Seaside Park
Different form the southern seaside, the northern seaside mainly consists of the 2300-meter-long clean and flat beach and the calm sea. It’s a good place for the seaside and sea sports. Behind the beach are the large area of windbreak and coralline deposit cliff. It possesses a good green environment.
Undersea Coral
In the near sea of Weizhou Island grows lots of coral reef groups the Undersea Garden because of its kinds of colorful lively coral. The coral on the west side of the island are the closest to the seaside and will appeal outside the surface of the sea when the tide is down. Fishes swim across them and we call them the Oasis in the Sea.

The Catholic Church
It began to be built in 1869 and was finished ten years later. It was built by coralline stone, soils, tiles and wood. It is a cathic building with an area of 774 square meters. It also includes a hospital, an abbey,a school and a foundling. It was the first church built by Paris Foreign Mission in Beihai.

Yangshuo

Vanuit Yangshuo een plaatsje waar alleen maar westerse backpackers zitten te blowen moest ik eerst terug met de boot naar Guilin en toen met de bus naar Nanning. De boottocht was alsof je door een schilderij reisde. In de Chinese restaurants in Nederland zijn ze niet van de muur te branden de schilderijen met de afbeeldingen van de fantastisch mooie karstbergen met hun vreemde grillige vormen. Onderweg zie je vissers die met aalscholvers vis vangen. De aalscholvers hebben een strak touw of een ring om hun nek zodat de vis naar de visser gaat en niet in het buikje van de aalscholver terecht komt. Het zijn erg mooie plaatjes.
In Guilin bewonder ik nog het waterfall hotel. Van de voorgevel van een hotel dendert om 8 uur s'avonds in de weekends een waterval naar beneden en dat levert spektakulaire plaatjes op. Met de airco bus van Guilin naar Nanning over de exspressway waarop alleen mijn bus. De tocht duurde ongeveer 5 uur maar veel te zien aan schoons langs de weg. Bergen, suikerriet. rijstvelden. leuke dorpjes.

Nanning

Nanning zondag 28 september 2003

Hier in Nanning zie ik zo nu en dan westerse heren met een Chinese dame. Chinese heren met een westerse dame zie ik niet. Daar is de portemonee van de Chinees nog niet aan toe denk ik. Wel weer de handel in kindertjes. In het duurste hotel van Nanning aan de rivier waar ik een kopje koffie drink loopt een trotse Amerikaanse vader met een Chinees brullend kind in een kinderwagentje. Het kind beseft waarschijnlijk nu al wat een bak ellende het daar in die mooie V.S. zal gaan beleven en dat het beter in Nanning kan blijven.De vader zal het kind met de schele oogjes wel heel trots gaan showen bij Mac Donald's in L.A.. Merkwaardig, een huilend Chinees kind. Sinds ik in China ben heb ik geen kinderen horen jengelen. Als ze al drenzen krijgen ze een klap voor hun kop en zijn de rest van het jaar stil. Goede pedagogen die Chinezen. Die Amerikaan moet vast de boekjes van Spock of beter de bekende Chinese opvoedkundige Mao nog maar eens doorlezen.

Nanning in de provincie Guangxi de meest zuidelijke provincie van China. Guangxi is al een paar keer groter dan Nederland, alleen deze provincie al. In vergelijk met vorig jaar is Nanning een nog grotere bouwput geworden. Bouwputje hier bouwputje daar. Wijkje plat hier, nieuw wijkje daar en niet van die kinderachtige Vinex wijkjes nee het zijn gelijk een stuk of wat nieuwe Manhattans. Ook de kadeboulevard aan de zelfde rivier waaraan Guilin en Yangshuo ligt wordt opnieuw bemarmerd. Prachtig wit marmer op de paden en de mooiste vormen van balustraden aan de rivier kant. Wat zal het mooi worden als het eenmaal klaar is. Vroeger kon je met de boot van Guilin naar Nanning. Door de aanleg van de prachtige snelwegen is het boot-passagiers-verkeer wegens gebrek aan snelheid gestopt. De prachtige straten in Nanning City zelf staan van de vroege ochtend tot laat in de avond vast met stinkende bussen auto's langzaam stilstaand en af en toe rijdend. Het gaat de goede kant uit hier. Nu wil iedere Chinees een brommer. Straks een automobiel. Wegenbouwers gaan goede tijden tegemoet.

In Nanning ga ik elke avond naar een parkje, het peoples park uiteraard, een groot plein met bomen,waar op meerdere plekken gezongen wordt. Een volk eromheen dat staat te gapen. Niet te geloven. Ook worden er alle soorten dansen beoefend. Er wordt op de Erhu een tweesnarig Chinees instrument gespeeld en in alle soorten de Kantonese en Pekinese opera's bezongen. Je kijkt je ogen uit. Op zaterdagavond was er een speciaal podium gebouwd waar schattige kindertjes militaire marsliederen zongen. Toen was het park echt vol. Mannetje aan mannetje stond stond het. Zo hier en daar een "vrouwtje". Voornamelijk moeten die toch thuis aan het aardappels koken zijn want in het park zijn ze afwezig. Wel aanwezig de enige echte Lao Wai. Ik stond op een bankje hoog verheven boven het volk en nam het defile van de langs mij schuifelende massa welwillend waar. Er werd meer naar mij gegaapt dan naar het podium. Een volgende keer moet ik er maar een bakje neerzetten waar ze het geld in kunnen doen. In de golden week van 1 oktober is er dan een hoop geld te verdienen.

In de restaurants breekt steeds een lichte paniek uit als ik er binnenkom. Niet alleen bij mij.Het personeel weet zich echt geen raad met Lao Wai's die geen woord Chinees spreken. Volgens mij loten ze erom wie die gekken mogen gaan bedienen. Eerst het gedoe om een menue kaart. Ik weet nog steeds niet goed hoe je dat in het Chinees uitspreekt. Meestal komen ze met tandenstokers aan. Ik ga dan maar zelf aan het zoeken naar de menuekaart die dan ook nog eens bijna altijd in Chinese karakters beschrijft wat voor een lekkers je er allemaal kunt eten. Gelukkig staan er ook wel plaatjes bij en kan ik aanwijzen. Koffie is nog steeds erg moeilijk buiten Beijing te krijgen. Hier in Nanning dronk ik capuchino en daar hadden ze in de room een prachtig bloemblad gemaakt. Ik durfde het bijna niet te drinken zo mooi was dat blaadje gemaakt. Helemaal niet te eten durfde ik de rode kleine inktvisjes in mijn soep. Het eten is tot nu toe altijd erg lekker en smakelijk geweest. Ook al omdat Monyong keurig weet te bestellen wat ik als westerling gewend ben te eten. In de restaurants kijken ze ook vaak hun ogen uit dat ik met stokjes kan eten. Ze moesten eens weten wat ik nog meer goed kan. Ik kan zelf al een fles bier in het Chinees bestellen. Dat is welliswaar het enige dat ik kan zeggen dus er gaan heel wat flessen in zo nu en dan.

Vanochtend ben ik met de bus naar het museum geweest. Zoals alle officiële gebouwen in China enorm pompeus aan de buitenkant. Binnen moest het nog afgebouwd worden en daar was het geld al voor op. Ik liep door lege zalen waar geen Chinees oudheidkundig dan wel hedendaags item te zien was. Ik kon mezelf goed zien spiegelen in de lege vitrines. Net zoals de "bibliolotheek" in Beihai waar geen boeken waren was hier een leeg museum. Van ellende ben ik toen maar het shopping centrum ingegaan en heb een HAMBURGER bij MC gegeten. Met een coca cola erbij. Wat een weelde.

Mijn visum voor Vietnam gaat per 30 September in. Tot 28 september blijf ik in Nanning en ga dan met de bus van 11.30 naar Dongxing. Het kopen van een buskaartje gaat als volgt. Ik roep Dongxing door de tralies. De juffrouw kijkt me aan en zegt Nanning? Nee, Dongxing. Ze kijkt me aan en schrijft in karakters iets op en laat het me zien.
Hopen dat het Dongxing is en ik knik ja. Even later sta ik met mijn buskaartje in een restaurant en laat de bestemming op mijn kaartje oplezen. Dongxing zeggen ze. O.K. Als ik dus ooit in Dongxing aankom ga ik de volgende dag naar Mong Cai, Vietnam. Ik wil voor 1 Oktober,de Nationale Feestdag van de oprichting van de Chinese Heilstaat, weg uit China zijn. Het wordt vol met al die Chinezen die een week vrij hebben en allemaal met de trein en de bus wegwillen. Op T.V. zijn al spotjes dat het druk gaat worden. In de weekends kun je eigenlijk beter China maar uitgaan. De hotelprijzen verdubbelen en alles is vol echt vol maar dan alleen met Chinees.

Nanning has a history of more than 1,600 years. In 318 A.D. Nanning came into its existence as a county. It was named Yongzhou, or Yong for short in the Tang Dynasty; Yongning prefecture in the Song Dynasty, Yongzhou headquarters in Yuan dynasty; Nanning prefecture in Ming and Qing Dynnasties and Nanning county after the revolution of 1911. It did not acquire the present name until 1949.
Nanning, with a glorious tradition, is remembered as a heroic city in the minds of Chinese people. For thousands of years, the city has undergone countless tests in battle. In the old days, Su Jian, head officer of this region in Song Dynasty, once led the army and people throughout Yongzhou City to resist the Vietnamese "aggressors", who were waging war against China. In modern times, the famous generals Liu Yongfu and Feng Zicai bravely safeguarded the region against French aggressors in a bid to defend their homeland. Moreover, the city has also witnessed glorious deeds by locals as following: the 1911 Revolution, the May 4th Movement in 1919, dispatching troops to aid the Northern Expeditionary Armies, the founding of the Seventh and Eighth Armies of the Chinese Workers' and Peasants' Red Army, the Baise Uprising paving the way for establishing the Zuojiang and Youjiang revolutionary bases, the Longzhou Uprising and the bloody Kunlunguan Campaign which gave a heavy blow to the Japanese aggressors. The local people have added an illustrious chapter to the history of defending the homeland and pursuing social progress by safeguarding the South Gate of the motherland and participating in the socialist construction of New China.

Dongxing

Dongxing, 28/29 2003 Mongcai 30 september 2003, Hanoi 2 oktober

s'ochtends om half 12 met de bus van Nanning naar Dongxing. Het kaartje had ik vrij snel en de prijs 40 yuan. Drie en een half uur later was ik na een leuke tocht in Dongxing. Wat ik in Dongxing moet doen is me niet helemaal duidelijk. Er is niets te doen. Er zijn alleen opengebroken straten en alle huizen staan in de bamboesteigers. Jammer genoeg kan ik niet direkt door naar Vietnam want mijn visum gaat pas per 30 september in. Gelukkig heb ik een goed hotel regent het dat het giet en kan ik mooi uit gaan slapen. Tegen 12 uur is het droog en begint het theater om wat te eten te krijgen. In het hotel zit de zaal vol met het Chinese leger dat eet van half 12 tot half 1 en gaat dan tot 2 uur slapen. Ik moet de straat op en loop even later al drijfnat van de hitte rond. Bij een soeptent eet ik wat noodlesoep met allerlei vreemde dingen erin. Bij de grens is het dringen geblazen van de Chinezen die allemaal naar Halong Bay gaan. Hoe ik me daar morgen tussen moet wringen zal nog een probleem worden. Ik moet maar direkt als ik in Mongcai ben een kaartje voor de boot naar Halong regelen. s'Avonds zat ik in mijn hotelkamer met een probleem wat betreft de klaarliggende theezakjes. Ik heb maar een fles wijn gekocht en die nat gemaakt in mijn keeltje. De volgende ochtend had ik een kater van twee meter.Maar.. Ik ben een vriendelijk persoon gebleven en heb de dames van de receptie die meer geld als borg voor de kamer wilden met mijn vriendelijkste grimlach laten weten dat ik morgen vertrek en er niets van begrijp wat ze zeggen. Do you speak Chinese proberen ze nog en ze schrijven ook nog iets in karakters op. My English very poor zegt er een waarop ik kan antwoorden dat mijn Chinees niet veel beter is. Het is mij een raadsel hoe de Chinezen in 2008 in Beijing de Olympische spelen gaan organiseren.In massa evenementen organiseren zijn ze denk ik experts. Maar als niet Chinees sprekenden buiten de Olympische gebieden komen raken ze in de problemen. Ook deze keer ben ik weinig Chinezen tegengekomen die iets anders dan Chinees spreken.

30 September, het ontbijt van soyamelk eieren, stukjes zoute kool, gestoomde broodjes, rijstepap. Een ontbijt zoals je het in Holland niet zou wensen maar toch wel lekker. Na het ontbijt uitgechecked. Ik moest voorrekenen dat ik nog 4 Yuan terugkreeg. Ik had 300 borg betaald en de kamer was 148 per nacht. Op mijn rekenmachine had ik uitgerekend dat 2x 148 196 is en dat min 300 betekende dat ik 4 yuan terugkreeg. Die 4 yuan kon ik aan mijn fietstaxi geven die me van het hotel naar de grens bracht. Daar mocht ik 10 yuan uitreistax betalen en toen verder lopen naar de Chinese douane die mijn paspoort aan een uitgebreid onderzoek onderwierp met als uiteindelijk de bekende vraag. Whele flom? Holland! Daarna wat gerommel op de computer en dan de verlossende stempels. I.v.m. met het Sars gedoe moet ik ook formulieren invullen waar ik ben geweest en of ik in kontakt ben geweest met mensen die kuchen en koorts hebben. Ik weet niet hoe ik moet opschrijven dat elke Chinees kuchte en rochelde en spuugde. Gatverderie. Mijn temperatuur wordt met een laserstraal apparaat gemeten ik kijg meer stempels en mag naar buiten waar mijn parapluie van pas komt want het regent stevig.

Meer weten over China? Bij de voorbereiding van deze China reis heb ik gebruik gemaakt van de volgende bronnen.

Internet
Speciaal Aanbevolen
Gele Draak Uitgebreide Nederlandse website over China, met informatie over reizen, zaken doen in China, cultuur en geschiedenis.
South China Morning Post Engelstalige kwaliteitskrant uit Hong Kong, met ook onafhankelijke verslaggeving over China.
Het Andere Oosten Weblog waarop de Nederlande journalist Fons Tuinstra verslag doet van zijn leven in Shanghai.

Chinese kranten en persbureau's
China Daily
Shanghai Star
Shenzhen Daily
People Daily
Staatspersbureau Xinhua
Beijing Review

Internationaal nieuws en achtergronden
Far Eastern Economic Review
Asia Times
Asia Source
BBC Asia
New York Times Asia
CNN Asia
MSNBC Pacific Rim
Time Asia
The Economist Asia

Vietnam

Mongcai

Ik loop de brug over naar Vietnam en ga daar het gebouw binnen waar ik alweer een Sars formulier moet invullen en mijn telefoonnummer. No phone. De girl van het formulier raakt in de stress en wil me naar China terugsturen. Ik geef haar mijn emailadres en dan mag ik naar het volgende loket. De Vietnamees douane beambte is erg vriendelijk en bromt "paspoort". Na de nodige formulieren krijg ik een stempel en mag verder.

Inmiddels is het droog en de motorboys buiten willen me graag overal naar toe brengen. Ik zeg dat ik geen geld heb en heb direkt geen last meer van ze. Er zijn 2 boten daags naar Hon Gai, Halong Bay. Ik blijf maar niet in Mongcai want dat is toch niet z'on boeiend plaatsje. Alhoewel alles wat er te smokkelen valt hier te koop is. Om 2 uur gaat de boot dus ik heb tijd genoeg om mijn eerste Vietnamese Bia Hoi, bier, te drinken, Pho Bo een soep en nog cafe sua da, koffie met ijsklonten erin. De Ijsklonten zijn wel nodig want het is heet. Het ijs wordt in grote blokken naar de restaurants gebracht. Het ligt gewoon op straat. Voor mijn koffie wordt er een stuk van het blok ijs afgezaagd en dan in schoon water ondergedompeld en in een zak gestopt en fijn geslagen. Dan gaat het bij de koffie. Lekker. Na de koffie ga ik naar de Vietcombank om mijn Chinese Kapitaal te wisselen. De bank wisselt geen niet betrouwbare valuta en de juffrouw achter het loket verwijst me naar de markt. Even later onderhandel ik met een zwartemarkt handelaarster over de wisselkoersen. Via www.oanda.com> cheatsheet heb ik de koers Chinees naar Vietnamees precies opgeschreven. Ik ben weer miljonair. Met een dikke portemonnee vol miljoenen Vietnamese Dongen kan ik op naar Halong Bay. De boot gaat om 2 uur en zit vol Chinees. Tegen de avond komen we aan in Halong Bay. Ik kan weer lezen en schrijven en heb snel een hotel met uitzicht op de Zuidchinese donkere zee.

De volgende morgen zit ik in no time in een bus naar Hanoi. Na een paar keer "overgeladen" te zijn kom ik aan in Hanoi. Onderweg zie ik de restaurants waar Noord Vietnam beroemd, kooien met honden voor de deur, Thit Cho. Hond.

Je kunt de lekkerste uitkiezen want ze zitten in hokjes voor de restaurants. Tegen een uur ben ik in Hanoi en ga met een taxi naar het Phu Gia hotel voor een nacht. Het hotel ligt aan het centrale Hoan Kiem meer. Te duur maar morgen ga ik op zoek naar een ander hotel.

Hanoi

Hanoi, 5 oktober 2003 Nha Trang 10 oktober 2003 Bij het tweede rondje om het Hoan Kiemmeer had Son me al te pakken. Hij is daar om zijn netwerk uit te breiden en te onderhouden. Ik ben weer onder de hoede van de big boss en hoef alleen maar achter hem aan te lopen naar de eettenten en de koffieshops. Son is een paar maanden in Europa geweest en net in de week dat ik was vertrokken zat hij in Amsterdam en is eigenlijk nog maar net weer terug in Hanoi. Hij heeft wel naar de FCD gebeld maar kreeg bij mij natuurlijk geen antwoord.

Het weer in Hanoi is dragelijker dan vorige keer. Toen droop het zweet aan alle kanten van mijn lijf af en dat is nu minder. Mischien omdat ik in China ook al van de warmte kon genieten en je er na verloop van tijd toch aan went. Ik heb een leuk klein familie hotelletje met een leuke goedkope kamer en heb het redelijk naar mijn ziin. Alleen moet ik Son van me af zien te schudden, WANT DIE HEEFT GEEN BROMMER MEER..
Met Luo in China is de last te dragen omdat je dan aan het reizen bent. Met Son in Hanoi de hele dag om me heen dat moet ik niet. Gelukkig moet hij maandag weer aan het werk. Hij geeft Engelse les via scholen en aan iedereen die dat maar wenst ook Vietnamese les aan ambassade personeel van de Franse Ambassade.

Inmiddels heb ik in Hanoi alles wel gezien en ben naar Nha Trang gevlogen. Na een paar uurtjes fietsen in Nha Trang heb ik een rood verbrand huidje. Kan niet goed zijn op mijn leeftijd dus de komende dagen moet ik maar goed bedekt over straat gaan.

Hue

My trip to Hue starts here..

Danang

My trip to Danang starts here..

Nha Trang

My trip to Nha Trang starts here..

Ho Chi Minh City

Ho Chi Minh City, Dinsdag 21 oktober 2003 In het straatje bij mijn hotel Dalat vlakbij de grote Ben Thanh markt is het een drukte van belang. Je zou de hele dag op straat kinnen zitten om naar de mensen te kijken die met van allerlei bezig zijn. En de hele stad wordt opgeknapt. Oeral worden oude bomen omgehakt nieuwe bloembakken geplaatst voor het grote feest in December. Dan zijn er de Seagames De South East Asia games. Een soort Olympische spelen voor de Zuid Oost Aziatische landen. De steden waar de wedstrijden gehouden worden worden met spoed geupgraded. Het moet allemaal mooi zijn aan de buitenkant.

Ik ga een dezer dagen met een groepje via My Tho naar Chay Doc. Ik blijf een paar dagen fietsen in Chau Doc en ga dan per boot naar Phnom Penh.

Cambodia

Phnom Penh

Chau Doc 27 oktober 2003 Phnom Penh 31 oktober 2003
Gisteren op TV de tennis wedstrijd Verkerk Federer en daarna een uur lang een reportage over vrije levering van cannabis in de apotheken van Holland. Beroemd tot in Cambodia. Hier zijn de oogjes van de meeste mensen glazig van alles wat ze aan vloeibare en rokerige drugs tot zich nemen. Kinderen zie ik lijm snuiven en eentje zag ik schuimrubber in de brand steken en de rook zeer stevig inademen. Moet zeer geestverruimend of alles doen vergetend zijn. Ik ga een dezer dagen met de bus naar Sihanoukville. Dat ligt aan zee. Als ik een leuk hotel aan zee kan krijgen blijf ik daar even op adem komen. Als dat hotel niet beschikbaar is ga ik met de boot over de zee naar Koh Kong bij de Thaise grens. Dan naar Trat(D) Thailand. Ik zoek dan daar aan zee een plekje om bij te bruinen en een boek te lezen.

s'Ochtends om kwart voor 8 zou ik door de bus van reisburo TM Brothers uit de backpackersstraat Pham Ngu Lao bij mijn hotel Dalat in Saigon worden afgehaald. Om 8 uur gaat de telefoon en ik moet maar een taxi nemen naar waar de bus vertrekt. De taxi wordt gebeld en even later ben ik in de Pham Ngu Lao straat waar alle backpackers zitten. Nog weer even later zit ik met mijn hele bagage achterop een brommer die me een paar straten verder brengt alwaar dan de bus zou moeten komen. Na een half uurtje komt de bus en is er nog net een plekje voor me.

Op naar My Tho in de Mekong Delta. De tocht gaat eerst door Saigon en Cho Lon de grote Chinese wijk van Saigon. Na een uurtje zijn we buiten de stad en begint Highway number one die enige duizenden kilometers lang is en van boven Hanoi tot beneden Saigon loopt. Zo nu en dan lijkt het net een echte weg. Kippen varkens brommers getoeter.

My Tho een aardig stadje aan de Mekong bereiken we een 2 uur later. Het groepje in de bus bestaat uit een stel loslopende Denen een Fransman en een Indiaas echtpaar. De Indiase man is in de tachtig en heeft de hele wereld afgereisd en weet veel van allerlei landen. Hij blijkt reisboekenschrijver te zijn. Op het einde van de trip valt hij van de deinende boot in de Mekong. De gids duikt hem na want die "Indiaan" kan niet zwemmen en drijft weg. De bootsman spring ook in het water en nu dreigt de boot zonder iemand die het roer vasthoud tegen de kade te slaan en 3 man te pletten. Gelukkig is er een Wienese aan boord en ik draai het roer even de andere kant uit en het is weer veilig. Als de Indiaan zich heeft verkleed zeg ik hem dat hij beter in de Heilige Ganga ondergedompeld had kunnen worden. De Mekong is nog smeriger dan de Ganges.

We worden in boten geladen en varen over de Mekong naar een eiland in de rivier en maken daar een rondwandeling langs de slangenhokken de bijen hokken. Drinken slangenwijn en bijenwijn en worden erg vrolijk. Het is bootje in bootje uit en erg warm. Gelukkig is er op het grote water een windje. Het programma duurt tot 4 uur. De bus gaat terug naar Saigon. In totaal blijven er 3 Denen en ik achter om via Chau Doc naar Phnom Penh te gaan. Twee Deense meisjes wachten ook op het nu minibusje dat ons naar Chau Doc zal brengen. De dames hebben 2 maanden gereisd en hebben bijna een extra bus nodig voor de vele bagage die ze meeslepen. Het busje laat lang op zich wachten. Het is donker geworden en de tocht zou volgens zeggen nog eens drie uur duren. Ik heb er geen zin in om in het donker te rijden. Te gevaarlijk en je ziet niets.

In de Lonely Planet reis gids vind ik een hotel in My Tho en door een brommer laat ik me daar afleveren. Het hotel bevalt niet en een andere brommerrijder brengt mij naar een volgend redelijk hotel. My Tho is zo ontzettend heerlijk rustig na de herrie van Saigon dat ik helemaal op adem kom. Langs de kades zijn allerlei koffietentjes en het is heerlijk om daar van het rivierleven te genieten. De volgende dag ga ik achter op de brommer naar het busstation en word ik na enige tijd in een minibusje gepropt. Onderweg naar Chau Doc, 5 uur, komt en gaat er zo nu en dan wat volk. In totaal konden er 25 Vietnamezen en een Tay, buitenlander in de minibus waar in Holland niet meer dan 9 man in zou mogen. Na een paar keer overstappen eindelijk Chau Doc. Het was geen prettig tochtje.

ChauDoc

Gelukkig is Chau Doc een hele leuke stad. Een kollosale markt en niet al te lawaaierig. Ik vind een leuk hotelletje aan de bassac Rivier een zijtak van de Mekong. Er liggen honderden woonboten en het leven op het water is een feest om te zien. De volgende ochtend na het ontbijt krijg ik ruzie met de receptie die me een fiets willen verhuren voor 30.000 Vienamese Dongen. Door heel Vietnam huur ik fietsen voor 10.00 Dong en in Chau Doc zou ik 30 moeten gaan betalen. Dat doe ik niet. Lopen dus want in heel Chau Doc zijn geen fietsen te huur. Jammer want ik had graag de omgeving op het fietsje verkend. s'Avonds staan er twee mooie fietsen uit Wouw in de hal. Hollanders houden van fietsen. De fietsen zijn van 2 Hollandse zestigers die al zo hier en daar meer in Azie hebben gefietst. Op 29 oktober zit ik om half 9 s'ochtends via de steigers van het Victoria Hotel op de boot naar Phnom Penh. De tocht duurt ongeveer 5 uur. Onderweg de Vietnamese Doauna aan land en de Cambodiaanse. De Cambodianen zijn erg vriendelijk.

Welkom in Cambodia. Een kudde mototorboys wacht me op. Als ik me daar doorheen heb geslagen ga ik achterop bij een rustige motortaxi naar hotel Asia. Daar beginnen de ondehandelingen over de prijs van de kamer. Uiteindelijk 10$ voor een rustige koele kamer.

Het hotel is vlak bij de de markt. Koning Sihanouk is 31 oktober jarig. Het volk is de hele week vrij. s'Avonds vuurwerk bij het paleis aan de Bassac-Tonle Sap Mekong Rivier. Het paleis is prachtig verlicht en de kade langs de rivier volgeladen met mensen. Volgende week 7/8/9/november is het waterfestival. Drie dagen stijden verschillende steden uit diverse provincies in Drakenboten op de rivier om de titel van waterfestival kampioen. De straten bij de rivier zijn afgesloten voor verkeer en zijn dan bomvol mensen. Vandaag naar het Tuol Sleng Museum geweest waaer tijden s de Pol Pot periode nogal wat mensen om zeep zijn geholpen. Ik denk niet dat ik zo lang in PP blijf want dat is vies stoffig en zeeeer warm.

Sihanoukville Kompong Som

Kompongsom Sihanoukville 5 november 2003 9 uur sóchtends
De bus van Phnom Penh naar Sihanoukville vertrekt van af de markt vlakbij mijn hotel Jammer voor de motorboys die zien mij er met lede ogen naar toe lopen. Een grote airco bus met 4 westerlingen en de rest Cambodianen. De weg naar Sihanoukville of Kompongsom zoals het vroeger heette is goed. Halverwege enig oponthoud want een bus voor ons is frontaal tegen een vrachtwagen gebotst. De Cabine van de vrachtwagen inclusief chauffeur total loss. De bus aan de zijkant helemaal opengereten.Cambodianen rijden als gekken en vrachtwagenchauffeurs en chauffeurs van minibusjes hebben vaak niet eens een rijbewijs. Mijn bus staat in de brandende zon. Gelukkig blijft de airco aan. De westerlingen gaan naar het bloedbad kijken en komen in paniek terug om in hun baggage naar pijnstillers te zoeken. De Cambodianen kijken lachend toe. De gewonden halen het toch niet want voor er hulp uit Phnom Penh is zijn er 4 uur voorbij en dan nog 4 uur terug naar PP.. De passagiers in mijn bus blijven lachen. Ze gaan er vanuit dat het volgend leven van de gewonden beter zal zijn. De weg wordt vrijgemaakt en na een uur kunnen we verder rijden naar Sihanoukville aan zee.

Sihanoukville ligt een beetje onhandig. Er zijn 4 stranden op diverse verschillende plekken en ik weet nooit welk strand het leukst is. En je moet overal met de motordub naar toe. Er zijn weinig hotels of guesthouses direct aan zee dus ik neem een hotel vlakbij het busstation. s.Ochtends doe ik excursies naar pagodes en s'middags ga ik naar het strand en lees een boek over sex, drugs, en rock en rol in Phnom Penh. Zo te lezen heb ik weer een hoop gemist.

Eind van de week is het waterfestival. Heel Cambodia staat nu al op zijn kop. Alle openbare diensten zijn gesloten. Bank dicht postkantoor dicht.In de Mekong bij Phnom Penh worden in aanwezigheid van de 81 jarige Koning Sihanouk drakenboot races gehouden. Uit alle provincies komen de deelnemers en die zijn zo fanatiek als het maar kan zijn. Vorig jaar vielen er honderden doden want er werden uit boosheid door verliezende partijen granaten in het publiek gegooid. Wapens genoeg hier. Roofovervallen ook. Phnom Penh is tijdens het Waterfestival vol. Je kunt niet bij de kades komen.

De monniken hebben het ook goed bekeken. De eerste week van November of de hele maand November moeten de gelovigen geschenken in de pagodes brengen. Dat loopt lekker. De pagodes zijn afgeladen met kadeaus in mooie verpakkingen en de monniken zitten kwijlend dollars te tellen. Stapels dollars liggen overal verspreid. Dat trekt natuurlijk ook minder goed gelovigen aan. In de Phnom Penh paper stond een artikel over de beroving van een pagode. Diverse monnikken gedood en de hoofdmonnik moest vertellen waar de schatkist was en werd daarna ook leuk aan flarden geschoten. Hun Sen de door de Vietnamezen aangestelde Minister President is zo corrupt als de pest en laat dit soort dingen niet uitzoeken omdat hij en zijn famillie er een leuke hoop centjes van krijgen.

Ondertussen eet ik mijn soepje en heb links en recht van me een bedelkind. Als ik mijn boek uit heb ga ik met de boot over zee naar Ko Kong/Had Lek aan de Thaise grens. Vandaaruit met het busje naar Trad. Ik heb nog tijd over. Mischien ga ik een paar dagen naar het Sodom en Gomorra van Thailand, Pattaya.

Sihanoukville 7/9 november 2003

Het waterfestival

is het populairste festival van het land. Drakenboten uit het hele land gaan naar Phnom Penh en gaan daar wedstrijdjes om het hardst varen. De bevolking van Phnom Penh vlucht naar de enige badplaats van Cambodia Sihanoukville en de plattelanders gaan met honderdduizenden tegelijk naar Phnom Penh. De wegen zijn vol. s'Ochtends in mijn normaal rustige soeptent is geen plaats meer te vinden. Twee auto's botsen tegen elkaar in de straat en er komt een massa volk kijken hoe de politie met meetlinten alles gaat opnemen. Er is altijd wat te doen in Sihanoukville.

Op de T.V. is al dagen lang voorlichting voor de plattelanders die veelal voor het eerst naar de grote stad komen en na de wedstrijden van de vele Vietnamese meisjes die in "Chickenfarms" zitten willen gaan genieten.Vijf Dollar en je mag kiezen welke je wilt gaan gebruiken. In Phnom Penh zijn honderden van deze Chickenfarms, volgeladen met Vietnamese schonen. Soms kinders van 12/13 jaar. Als je chick niet bevalt kun je binnen een uur zoveel andere chickens krijgen als je maar wilt. Het is net een lopend (liggend)buffet waar je kunt kiezen wat je wilt en eten zoveel je wilt.
Op de T.V. worden voor de plattelanders voorlichtings filmpjes over condooms gegeven en hoe die te gebruiken. Erg leerzaam. De koning is bij alle Boot aktiviteiten aanwezig. Gezien zijn leeftijd zal hij niet meer de chickenfarms bezoeken. Dat heeft hij in zijn jongere jaren veelvuldig gedaan maar nu is hij een voorbeeld van een koning die geliefd is bij het "oudere" volk.

Vandaag heeft Pol een paar speciale opdrachten bedacht om me moe te maken. Pol mijn motordub driver en gids (familie van Pot?) We maken een rondrit langs een aantal dorpen en plantages. De weg is, zoals gewoonlijk, slecht, maar Pol heeft er geen problemen mee. Hij omzeilt alle hobbels en kuilen vakkundig. Het stof waait ons om de oren en binnen de kortste keren zijn we helemaal oranje. Pol leert me dat "soea s’dei" hallo betekent en "li haai" tot ziens. Het werkt perfect. De zwaaiende kinderen gaan helemaal uit hun dak als ze me "Li haai" horen roepen. Belangrijker is dat ik Pol kan vragen hoe bepaalde nuttige zinnen te maken. Zoals Ik heb al gekocht. Ik heb geen geld. Betalen. Praktische zinnetjes waar ik in Vietnam een hele boel gemak van heb maar die in de Khmer taal totaal anders zijn. Ook is de taal niet meer te lezen. het lijkt op Sanskriet en dat heb ik evenals Chinees ook niet gestudeerd.

Op de eerste plantage waar we stoppen staan verschillende fruitbomen. Helaas is het buiten het seizoen en is bijna al het fruit geoogst. Pol leidt me rond en vertelt welke bomen er staan. Hij wijst me op de jackfruit-, milkfruit-, rambutan-, durian-, kokos- en cashewnootboom ik kan hem de gemberplant en koriander aanwijzen. De vruchten van de cashewnootboom bevatten per vrucht slechts twee noten. Het is intensief werk om de noten te oogsten, vandaar dat ze zo duur zijn. De vruchten zijn ook eetbaar, maar daar is geen vraag naar. Ze worden op straat weggegeven.

De volgende stop die we maken is bij een dorpje. Op de grond zijn lijnen getrokken met graankorreltjes. Dat is onderdeel van een kinderspel, zegt Pol. Een soort hinkelen, denk ik. Het spel mag alleen gespeeld worden wanneer de volle maan 's avonds zichtbaar is en dat is dezer avonden het geval. Overal staan s'avonds voor winkels en huizen kleine altaartjes met wierookstaafjes en kleine kaarsjes.

Pol vertelt dat de mensen in dit dorp speciale manden maken. Bij iemand in de hut zien we daar een voorbeeld van. In de mand zit een kunstig patroon gevlochten. De manden worden niet verkocht, maar zijn uitsluitend voor eigen gebruik.

Allerlei dieren lopen vrij rond door het dorp.Honden, varkens en kippen. De kinderen zijn een beetje schuchter. Pol deelt snoepjes en sigaretten (ook aan de kinderen!) uit. Als we willen, kunnen we een uitstapje maken naar de begraafplaats, zegt hij. Maar eigenlijk is dat heilige grond en de dorpsbewoners hebben het liever niet. Het lijkt me verstandig om die excursie over te slaan tot zusje Ine er een keer bij is om wat onderzoek te doen.

We rijden door naar een plantage waar koffie, ananas en zwarte peper worden verbouwd. De koffiebonen groeien in trosjes aan de struiken. Wanneer ze rood zijn, worden ze geplukt. Ter plekke worden ze gebrand. Cambodja heeft concurrentie van Vietnam gekregen op koffiegebied. De koffie uit Vietnam is minder goed van kwaliteit, maar wél een stuk goedkoper en de Vietnamezen weten beslist beter hoe ze koffie moeten zetten. Aan de andere kant van de weg staan de peperplanten. De peperkorreltjes hangen ook in trosjes. Ze zijn nog niet rijp, maar de geur en smaak van peper zijn al goed te herkennen.

We stoppen bij een tweede dorp.Er is pas een nieuwe school gebouwd. Daar nemen we een kijkje. De kinderen krijgen taalles en dreunen alle letters op die op het bord staan, niet te lezen en te verstaan door mij. In de klas zitten leerlingen van 4 t/m 14 jaar door elkaar heen.

Na het eten bezoeken we de dorpspagode. Op het altaar staan twee Boeddhabeelden. Pol offert een bosje wierookstaafjes. De Cambodianen zijn Boedistischer dan Boedda zelf. Niet te begrijpen dat ze elkaar zo hebben afgeslacht tijdens de Pol Pot periode. Er wordt een geldinzameling gehouden, die gepaard gaat met een groot feest. Overal wapperen vaantjes, gemaakt van restjes stof. Rond de pagode staan kraampjes, waarop geldboompjes en manden met etenswaren staan uitgestald. De manden zijn heel kitscherig opgemaakt met veel roze cellofaan, plastic bloemen en strikken. Dit soort manden zag ik ook op de Nieuwe Markt in Phnom Penh, herinner ik mij. Terwijl ik alles gadesla, springt er een enorme, felgroene sprinkhaan op m'n schouder. Hij blijft een hele tijd zitten. Uiteindelijk hipt hij verder.

Onder een hut zitten twee aapjes. Ze zijn allebei aan een paal vastgebonden met een heel kort stukje touw en hebben helemaal niets om mee te spelen. Af en toe wordt hun wat voedsel toegeworpen. Dat zorgt voor wat afleiding in hun ééntonige bestaan. Op een gegeven moment brengt een jongetje mijn grote groene sprinkhaan naar hen toe. Eén van de aapjes peuzelt hem smakelijk op!

Als laatste "hoofdstuk" van onze tour, bezoeken we een edelsteen delverij. Op diverse plaatsen zijn gaten van ca. 10 meter diep in de grond gegraven. De delvers klimmen naar beneden om zirkoniasteentjes te verzamelen. Nu is er niemand aan het werk, want iedereen is op het pagodefeest. Pol vertelt het één en ander en laat wat ruwe steentjes zien. Ze zijn rood/bruin van kleur en schitteren in de zon.

Na alle excursies is het tijd voor ontspanning. We rijden naar de waterval. Het water suist van grote hoogte naar beneden in een kolkende rivier. Het idee om hier te gaan zwemmen, laten ik varen. Dat is veel te gevaarlijk. Om te zwemmen kunnen we beter naar het kratermeer gaan en dat doen we dan ook.

Op de steiger ontmoeten we een Nederlands gezin, bestaand uit vader, moeder en vier kinderen tussen de tien jaar en een paar maanden. Ze wonen al vier jaar in Phnom Penh en zijn nu op vakantie in Sihanoukville. De beide ouders werken voor de Stichting Zuid-Oost Azië (ZOA). Ze zorgen ervoor dat Cambodjaanse gezinnen, die destijds naar Thailand zijn gevlucht, weer een bestaan in Cambodja kunnen opbouwen.

Sommige Cambodjanen zijn door Thailand zonder pardon (en zonder bezittingen) de grens overgezet. ZOA zorgt er samen met de UNHCR voor dat deze mensen (die nu een soort vluchtelingen in eigen land zijn) worden opgevangen. Het is vandaag behoorlijk druk bij het meer. Wanneer we willen vertrekken, komt er een Cambodjaanse familie aan. Ze gaan eerst met z'n allen ballonnen opblazen. Die dienen als drijvers voor de kinderen die nog niet zo goed kunnen zwemmen. Slim bedacht!

Op mijn kamer kijk ik naar t.v.-beelden van de botenrace in Phnom Penh, ter gelegenheid van het Waterfestival. Het ziet er feestelijk en kleurrijk uit. De houten bootjes klieven elegant door het water. Soms zit er een jonge vrouw op de punt van de boot die met sierlijke armbewegingen het tempo aan geeft. Andere boten maken gebruik van drummers.

's Avonds eten we bij een sjiek, Frans restaurant: "Terres Rouges". Het is een bijzonder sfeervol restaurant, gebouwd in koloniale stijl. Eerst drinken we een drankje op de veranda. Daarna gaan we de tuin in. Daar zitten we aan een lange tafel op het gazon. We krijgen een vijfgangen menu met alles er op en eraan (zelfs gekookte aardappels!) en we worden vriendelijk bediend door het personeel, dat Frans- en Engelstalig is. Het is ontzettend decadent, maar dat mag wel voor een keertje.

Na het uitgebreide banket komt een serveerster giechelend vragen of we zin hebben in een avontuur. Daar ben ik wel voor in. Ik ben tenslotte niet voor niets met Pol Pot op reis! Wat blijkt het geval te zijn? De restauranthouder wil ons met de auto naar het hotel brengen, maar er is te weinig plaats voor iedereen. Of we er bezwaar tegen hebben als een paar mensen in de aanhangwagen moeten zitten. Nou, tegen dat "avontuur" heb ik geen bezwaar. Even later hobbelen we naar het hotel.

In Sihanoukville bezocht ik de dierentuin en dat had ik beter niet kunnen doen. Die beesten die er waren zaten er niet zo riant bij als de koning. Een Cambodiaan die de apen aan het pesten was raakte zijn fototoestel kwijt. Het werd lekker opgepeuzeld door het aapje.s'Middags naar het strand en met moeite een rustig plekje gevonden. Het was nog net niet Zandvoort op een zomerse zondag maar de verkopertjes van kralen snoep kreeften fruit inktvissen schelpen deden aardig hun best om me van mijn boek, dat ik nog niet uit, heb af te houden.

Vandaag zondag 9 november is het Onafhankelijkheids dag. Koning Sihanouk maakt er weer een mooie show van in Phnom Penh.

Sihanoukville 10 november 2003 Bangkok 15 november 2003

Het leven in een havenstad is merkbaar harder dan op het platteland. De kooplieden zijn gehaaider, er is meer criminaliteit, meer prostitutie en gisteren zag ik een paar jeugdige lijmsnuivers. Over criminaliteit gesproken: Pol mijn motordriver geeft niet het goede voorbeeld! Gisteren werd hij aangehouden omdat hij aan de verkeerde kant van de weg reed. Dat deed overigens iedereen. Maar de dienders dachten natuurlijk: bij een toerist, ik achterop, valt wel wat te halen. De boete bedroeg 10.000 Riel. Maar zonder bon zou het 5000 worden. Je kunt nagaan dat het bedrag regelrecht in de broekzak van oom agent gaat verdwijnen.

Na het ontbijt ga ik naar het strand. Onderweg zie ik de bekende straattaferelen die blijven boeien. Vele stalletjes, koeien, tempels, hutjes, hoogopgeladen vrachtwagens, zwaaiende kindertjes en zelfs iemand met een infuus in de arm die achterop een motor zit. Een toeriste is een Cambodjaans meisje zwemmen aan het leren. Ze pikt het snel op. Na een half uurtje zwemt ze al zelfstandig in de branding.

Ik stop onderweg om wat eten en drinken in te slaan bij een winkeltje. Ze verkopen allerlei snoepgoed, zoutjes, broodjes en sigaretten van het merk Alain Delon. Achter het winkeltje staan leuke prieeltjes waar je kunt picknicken. Er loopt een grote aap rond aan een leuk klein roestig kettingkje. Aapjes en alle beesten in dierentuinen of waar ook in Azië hebben vaak te lijden van het aanhankelijke gedrag van bezoekers die met stenen gooien. Met stokken slaan en allerlei andere leuke mogenlijkheden weten te bedenken om de beestjes bezig te houden. Deze aap vliegt me met klapperende tanden en een schreeuw aan. Hij ziet het verschil tussen een beul uit Azie of Europa niet meer. Gelukkig houdt de ketting hem tegen.

De boot naar Koh Kong vertrekt om 12 uur en Pol mijn motortaxi brengt me naar de haven. Op het dak van de boot geniet ik van palmenstranden eilandjes met mooie baaien en de frisse lucht van de bedelaar die naast me zit en een uur in de wind stinkt. Ik ga snel bovenwinds zitten en heb er geen last meer van.
Bunca uit Siem Reap waar de Angkor Wat Tempels zijn komt naast me zitten, Hij gaat naar het safaripark dat pal aan de grens met Thailand ligt. Er zijn vogels, tijgers en weer aapjes die kunstjes doen. Bunca is al 2 dagen ondeweg en blijft twee dagen aapjes kijken en gaat dan weer terug reizen naar Siem Reap, Een tocht van 4 dagen.

In Koh Kong blijf ik een paar dagen in een houten guesthouse van de rust genieten, Daarna neem ik de motortaxi naar de grens en dan de minibus naar Trat. Van Trat met de bus naar Bangkok en dan ben ik al weer bijna thuis.

Bangkok

- - Disclaimer - Home -