Dus, ik had beslist als mijn contract eindigt de 31ste maart 2000 en ze bieden mij een nieuw contract aan voor 6 maanden dat ik het niet zou aannemen. Natuurlijk heb ik mijn hoofdverpleegkundige geinformeerd over mijn plannen en dat ik niet meer zou tekenen. Zodat zij tenminste voor iemand anders zou kunnen zoeken. Ik had het tegen al mijn collega’s verteld dat ik de 31ste maart 2000 zou stoppen en dan alles zou gaan regelen om naar Canada te vertrekken. Ze waren allen blij voor mij en wensten mij het beste. Vooral mijn collega Eva wenste mij alle geluk, zij was daar begonnen op dezelfde dag als ik en op die 6 maanden tijd hebben wij een mooie vriendschap ontwikkeld. Ik had haar enorm graag en hoopte natuurlijk dat wij in contact zouden kunnen blijven! Dat ging ze zeker doen...zij vond het ook goed idee, want op deze manier zou ik niemand kwaad doen en wisten ze allen wat mijn plannen waren. Ik moest er alleen nog voor zorgen dat ik mijn papieren in orde zou maken in verband met mijn ziekte verzekering, paspoort, papieren van mijn verpleegschool, mijn diploma en van die zaken.
Ik heb er veel over gepraat met mijn ouders en zij hebben mij enorm geholpen en gesteund met alles! Het is toch moeilijk om me voor te stellen hoe het gaat zijn om in Canada te wonen...maar dat zou ik wel ondervinden als ik daar was. Ik ben dan naar het reisbureau gegaan om te kijken of er nog vluchten ter beschikking waren in de nabije toekomst. Ze gaven mij al de informatie en welke vluchten er nog ter beschikking waren. Ik heb deze informatie mee naar huis genomen en ervoor gepraat met mijn ouders en met Michael. Ik heb dan eindelijk een beslissing genomen en mijn ticket naar Vancouver gaan boeken in het reisbureau zodat ik voorgoed naar de liefde van mijn leven kon vertrekken. Ik kon het niet geloven dat ik echt ging samenwonen met Michael...geen e-mails meer, niet meer telefoneren en geen gevoelens uitdrukken aan via brieven en telefoon. Vanaf dan kunnen we onze gevoelens uitdrukken naar elkaar toe in levende lijven. Ik denk op dat moment dat we allebei niet goed wisten wat ons te wachten staat en hoe we alles gingen regelen, maar we wisten dat we samen konden zijn en dat was voor ons voldoende!!
Mijn ouders hebben mij dan naar de luchthaven gebracht en met pijn in mijn hart heb ik afscheid van hen genomen. Ze waren ook wel triestig, maar ze stonden achter mijn keuze! Mijn ouders hebben mijn hele leven altijd achter mij gestaan en zo goed voor mij gezorgd en nu moest ik hen achterlaten. Ik voelde me op een manier slecht omdat ik hun ging verlaten, maar ik moest me sterk houden en aan mezelf denken en wat MIJ gelukkig zou maken!! Ik heb hen dan goed geknuffeld en hen beloofd dat we zoveel mogelijk in contact zouden blijven. Ik ging zeker terug komen voor een vakantie, of zij moesten ook maar eens komen, he! Ik heb hen ook enorm bedankt voor alles wat ze voor mij gedaan hebben. Ze wensten mij het allerbeste met Michael en hoopten dat ik gelukkig zou worden in Canada. Met veel pijn in mijn hart zette ik de eerste stappen in mijn nieuwe leven! Ik had zoveel verschillende gevoelens toen ik weg wandelde, ik was droevig en gelukkig op hetzelfde moment. Er gingen zoveel gedachten en vragen door mijn hoofd. Ging dit lukken tussen ons, hoe zou het zijn om daar echt te leven en ging ik mijn weg daar vinden...pfff te veel vragen om over na te denken. Ik zou het ginder wel allemaal ondervinden! Ik keek nog vlug even om toen ik voorbij de douane was en wuifde naar mijn ouders omdat ik wist dat ik hen waarschijnlijk voor een heel lange tijd niet meer zou zien.
Eenmaal in het vliegtuig en onderweg naar de liefde van mijn leven werd ik overspoeld met allemaal verschillende gedachten en emoties. Ik had gelukkige gedachten omdat ik bij Michael zou zijn, ik had verwarrende gedachten omdat ik niet wist hoe het zou zijn om zonder mijn ouders, familie en vrienden te zijn. Ik moest het afwachten totdat ik een lange tijd in Vancouver zou zijn. Toen ik op vakantie was wist ik dat ik terug naar huis zou gaan, dus het was niet zo moeilijk om zonder iedereen te zijn...maar nu?? Ik weet niet eens wanneer ik mijn familie zou terug zien??? Hoe zou ik dit opvatten, maar ik dacht met de liefde van Michael zal dat allemaal wel goed lukken...tja, we zullen wel zien! Voor de rest van het verhaal klik hier beneden om naar het volgende deel te gaan!
Voor de rest van mijn verhaal
---> KLIK HIER (laatste deel)--->
