ความยุติธรรม ( ต่อ )
" ที่นี่เป็นบ้านของหลาน ตั้งแต่ 5 ขวบตอนที่พี่เขาพาหลานเข้ามาอยู่ที่นี่ "
" บ้านของผม
..เราคงจะมีคำนิยามที่แตกต่างกันล่ะครับ "
" ก็ยุติธรรมดี"
" อะไรครับ"
" หลานเอาเด็กพวกนั้นไป ส่วน
..ก็ให้ลุง "
" ไม่ยุติธรรมกับพวกเขาเลยสักนิด "
" พ่อของแกน่ะสิที่ไม่ยุติธรรม! ฉันช่วยเขาทำงานมาทั้งชีวิตแต่พอเข้าที่เอาทางก็รับเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าเป็นลูกบุญธรรม
แล้วทีนี้ก็มาอ้างเด็กชั้นต่ำเป็นลูกในไส้อีก "
ท่าทางเขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ หน้าแดงเหมือนกับไฟ ทำไมปีศาจถึงมีสิทธิเรียกร้องกันล่ะ
" ถ้านั่นคือสิ่งที่คุณต้องการ
..ถ้านั่นคือความยุติธรรมของคุณ "
..........................
จากนั้น 1 สัปดาห์ ฉันขายสำนักงานทนายความของตนเอง
ขายบ้านให้กับญาติอีกฝ่ายที่กระหายอยากย้ายเข้ามาอาศัยในบริเวณคฤหาสน์ จากนั้นให้พ่อบ้านฝากเงินเข้าบัญชี
จัดการทรัพย์สินทั้งหมด หลังจากโอนสิทธิการดูแลกองมรดกให้คุณลุงฉันก็ได้สิ่งแลกเปลี่ยนคือการเป็นผู้ปกครองของเด็กๆ
สิ่งแรกที่ฉันทำก็คือเปลี่ยนชื่อและนามสกุลของเด็กทั้งสอง โซเฟีย ลินครอส เป็น ศิริน พิชิตณรงค์ อเล็ค ลินครอส เป็น ศิระ พิชิตณรงค
์ นามสกุลของคุณพ่อ พวกเขามีสิทธิที่จะใช้อยู่แล้ว เราเดินทางออกนอกประเทศในเดือนต่อมา และซื้ออพาตเมนท์ในนิวซีแลนด์
ตอนแรกฉันตั้งใจจะทิ้งพ่อบ้านไว้ เพราะเราอาจจะไม่กลับเมืองไทยกันอีกเลย แต่ท้ายที่สุดพ่อบ้านก็ยืนยันที่จะมากับเรา
ที่บ้านใหม่กลับกลายเป็นฉันกับพ่อบ้านที่ต้องปรับตัวให้เข้ากับสังคมของที่นี่ แต่ก็ใช้เวลาไม่นานนัก
เด็กๆเข้าโรงเรียนและใช้ชีวิตใหม่อย่างสนุกสนาน ฉันเองก็ต้องเปลี่ยนงาน โดยได้งานใหม่เป็นครูมัธยม
แต่ไม่กี่ปีก็ต้องกลับมาเรียนกฎหมายระหว่างประเทศแทน ฉันไม่เหมาะที่จะเป็นครูจริงๆนั่นล่ะ
พ่อบ้านยังคงทำงานให้เราแต่ไม่รับค่าจ้างเพราะดูเหมือนเราจะกลายเป็นคนในครอบครัวเดียวกันไปแล้ว วันคืนเคลื่อนคล้อยไปเร็วมาก
ตอนนี้ฉันทำงานอยู่ที่สถานฑูตไทยประจำนิวซีแลนด์ และก็ .มีความลับนิดหน่อยนะ อายุก็ได้32 ปีแล้ว
และอาทิตย์หน้าจะเป็นวันเกิดครอบรอบ 20 ปีของศิรินกับศิระ
ถ้าถามฉันว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอย่างไร
" พี่คะ แอนดรูมาค่ะ " ศิรินออกไปต้อนรับเพื่อนชายของเธอ เขาเป็นหนุ่มออสเตรเลียที่เดินทางมาทำงานกับพ่อ
เขาเป็นคนสุภาพอย่างฝรั่ง พ่อของเขาเป็นนักการเมืองชาวออสซี่ รู้สึกว่าจะพบกับศิรินตอนที่แอนดรูเข้ามาเลคเชอร์วิชา
การเมืองระหว่างประเทศนี่ล่ะ ศิรินไม่ใช่เด็กขี้อายอีกแล้ว เธอเติบโตเป็นผู้หญิงที่มีความเชื่อมั่นในตนเองสูง
หัวใจที่ได้รับการผ่าตัดแข็งแรงดี แต่สายตานี่สิดันมาสั้นซะได้ สิ่งที่ศิรินโปรดปรานก็คือการเลือกซื้อแว่น
" ฉันบอกแล้วว่ามันต้องตก นายโง่เองที่ดันไปเชื่อไอ้เดฟ " เสียงศิระ
ตอนนี้เขากำลังเถียงเรื่องดัชนีตลาดหลักทรัพย์กับเพื่อนสนิทที่เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันอยู่ เขาเปลี่ยนไปมาก เป็นผู้ชายผอมสูง
ดวงตาสีเขียวนั่นตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะเขาเปลี่ยนมาใส่คอนแทกเลนซ์แทน ตาจึงเป็นสีดำอย่างคนเอเชียทีเดียว
" คุณวีระพล น้ำชาครับ "
" ขอบใจลุง ว่าแต่จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินแล้วรึ "
" ครับ จะกลับไปจริงๆรึครับ ผมนึกว่าเราจะอยู่กันอย่างสงบต่อไปเสียอีก"
" เราจะอยู่กันอย่างสงบแน่ลุง หลังจากที่เราทวงความยุติธรรมคืนมาได้ "
" ผมเกรงว่า
"
" ในตอนที่เราไม่พร้อมมีคนบางคนแอบอ้างความยุติธรรมทำร้ายเรา และเมื่อเราพร้อม
เราก็ต้องใช้ความยุติธรรมของเราจัดการ "
" แล้ว
.เรื่องเก่าๆล่ะครับ "
"อุบัติเหตุรถคว่ำกระทันหันของอดีตอธิบดีกรมตำรวจคงจะเร็วพอที่จะจัดการคำสั่งเสียที่จะแบล็คเมล์ใครต่อใครได้........... ฉันดูเป็นคนร้ายใช่มั้ยเนี่ย "
" เป็นความยุติธรรมในสายตาของคุณไม่ใช่รึครับ"
" แล้วในสายตาของลุงล่ะ "
"
.การที่คุณศิรินกับคุณศิระเติบโตขึ้นมาเช่นนี้ก็คือความยุติธรรมจากพระเจ้าและเทวดาแล้วล่ะครับ
"
" แต่แค่นั้นไม่พอที่จะให้คนที่ฉันรักหรอกนะ"
" นั่นคือคุณมั่นใจว่าไม่มี " ความหลัง" อีกแล้ว "
" ใครเล่าจะเอาเรื่องเก่าๆมาเสี่ยง
..กับคนตาย "
" คุณคงไม่คิดว่านั่นคือความยุติธรรมที่แท้จริงหรอกนะครับ "
" ก็ขึ้นอยู่กับว่าจะพูดยังไง น้องของฉันก็ต้องการความยุติธรรมอย่างที่คนอื่นๆต้องการนั่นล่ะ......แต่อาจจะมีคำนิยามที่แตกต่างกันออกไป
"
..........................
นั่นล่ะ ความยุติธรรมของฉัน ไม่สนว่าจะผิดหรือถูก และก็บอกลากับกฎหมายและศีลธรรม
อย่ามาบอกว่าฉันผิด
และอย่ามาโกหกว่าฉันถูกต้อง นี่คือความยุติธรรมของฉันเท่านั้น สักวันคงมีวันที่น้องๆของฉันจะต้องเลือกบ้าง
เลือกความยุติธรรมของตนเอง ถ้าไม่เข้มแข็งเราก็จะตกเป็นเพียงเหยื่อของคำพูดเท่านั้น เราทุกคนต่างก็มีของตนเอง
ความยุติธรรมที่เป็นของตนเอง
สำหรับคุณล่ะอะไรคือความยุติธรรมที่แท้จริง
