ความยุติธรรม ( ต่อ )
และก็เป็นอย่างที่เราคิด อาทิตย์ต่อมาลุงชาญชัยโทรศัพท์มานัดฉันไปคุยด้วยที่บ้านของท่าน ซึ่งก็คือที่เรือนใหญ่นั่นเอง
ตอนนี้อเล็คกลับมาพักฟื้นที่บ้าน ส่วนโซเฟียกลับมาพักเพื่อเตรียมการผ่าตัดใหญ่ ฉันไม่ต้องการให้พวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
" พี่จะไหนน่ะ " อเล็คถาม
" ไปเรือนใหญ่ เดี๋ยวก็กลับนะ โซเฟียไปไหนน่ะ "
" ทำกับข้าวกับลุงอยู่ในครัว ผมไปกับพี่ไม่ได้เหรอ "
" เป็นเรื่องของผู้ใหญ่นะ เราน่ะไปทำการบ้านซะ "
" เสร็จแล้วล่ะ ไม่มีอะไรทำเลย "
"
ออกกำลังกายหน่อยไหม ล้างรถให้พี่หน่อย " ฉันชี้ไปที่รถซึ่งความจริงก็
ไม่ได้สกปรกเท่าไหร่หรอก
" โอเค โอเค เข้าใจแล้วว่าไม่ควรไป จะขัดให้สะอาดเลย รับกลับนะครับ"
อเล็คพูดจบก็ยิ้มให้และวิ่งไปที่รถ ท่าทางเขาร่าเริงขึ้นมาก
โซเฟียก็แข็งแรงขึ้นขนาดที่เรียนทำกับข้าวต่อได้แล้ว ฉันเองก็ต้องสู้ด้วย
" พี่ " เสียงโซเฟีย เธอออกมายืนอยู่หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
" อะไรรึ " ฉันยิ้มให้น้องสาว
" หนูมีความสุขมากเลย ไม่ใช่เพราะเราเปลี่ยนที่อยู่ เมื่อก่อนตอนแม่ยังอยู่
ก่อนที่แม่จะป่วยเราก็มีความสุข ตอนนี้มีพี่มีลุง ทั้งหนูแล้วก็อเล็คมีความสุขมากเลย
" โซเฟียพูด เธอยิ้มให้ฉัน
" นึกอะไรมาปากหวานตอนนี้ " ฉันถาม
" รีบกลับนะคะ "
................................
ลุงชาญชัยต้อนรับขับสู้อย่างดีเหมือนเคย แต่ฉันรู้ว่าเรื่องที่เขาจะพูดไม่ใช่เรื่องดีหรอก
" มีธุระอะไรรึครับ "
" ลุงคิดอยู่นานว่าจะบอกเธอยังไงดี เห็นเธอมีความสุขกับเด็กๆมาก "
" มีเรื่องน่าลำบากใจรึครับ " ตาลุงมามุขอ้อมโลกที่น่าเบื่อ เขาแสร้งถอนหายใจและตีหน้าเศร้าเล็กน้อย
"เรื่องของคุณแม่ของเด็กๆน่ะที่เราเคยคุยกันว่าทำไมสุรศักดิ์เขาไม่เอ่ยถึงในพินัยกรรมตอนแรกลุงก็นึกว่า
เพราะเขาเลิกกันมานานแล้วเลยสงสารว่าเธอจะเดือดร้อนอะไรไหมก็เลยลองสืบดู ก็พบเรื่องไม่ค่อยดีนัก .หลานรู้จัก ซาร่า ลินครอสไหมล่ะ "
" ไม่ครับ " ฉันคิดว่าเขาจะต้องนึกรำคาญอยู่ในใจที่ฉันแสร้งตีหน้าเฉยบอกไม่รู้เรื่องนี่
" โสเภณี หลานรัก คุณแม่ของเด็กๆเป็นโสเภณีชั้นสูงของอังกฤษ หล่อนขายตัวมาตั้งแต่อายุ
15 สุรศักดิ์เขาก็เป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งเท่านั้นล่ะ รู้สึกว่าตอนที่คลอดเด็กๆเพิ่งจะอายุ
18 เท่านั้น "
" ผมไม่ทราบมาก่อนเลย "
คุณซาร่ากับคุณพ่อรักกัน นั่นต่างหากคือเรื่องจริง โสเภณีชั้นสูงจะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องง่ายๆหรอก เธอตั้งใจที่จะคลอดลูกให้คุณพ่อ
คุณพ่อแม้จะรักเธอมากแต่ก็รับเธอมาเมืองไทยไม่ได้ การที่ท่านจดทะเบียนรับอเล็คกับโซเฟียเป็นลูกเป็นเครื่องยืนยันอย่างดี
แม้จะไม่ได้ระบุชื่อเธอในพินัยกรรม แต่ท่านก็ทราบว่าฉันจะต้องดูแลแม่ของน้องๆแน่
" ที่น่ากลัวกว่านั้นและเป็นเรื่องที่ลุงอยากปรึกษาเธอก็คือเรื่องของเด็กๆ
"
" อเล็คกับโซเฟียน่ะรึครับ "
" ลุงคิดว่าหลานรู้แล้ว หมอคงบอกหลานแล้วตอนที่เด็กๆเข้าโรงพยาบาล "
" ลุงทราบด้วยรึครับ"
" ลุงเป็นผู้ปกครองนะวีระพล หลานต่างหากที่ควรจะรายงานลุงบ้างเรื่องการดูแลเด็กๆ
"
" ความจริงผมก็สามารถเป็นผู้ปกครองพวกเขาได้ แต่เพราะญาติๆลงความเห็นว่าควรจะเป็นลุง
ผมไม่ค่อยเห็นด้วยหรอกครับ "
" นี่ลุงแสดงออกแล้วไงว่า
..ดูแลเด็กๆ " น้ำเสียงแสดงออกได้แย่มาก
" ลุงทราบอะไรครับ เท่าที่ผมทราบก็เท่าที่คุณหมอบอกเท่านั้น "
" หนูโซเฟียเป็นโรคหัวใจ ถ้าจะผ่าตัดใหญ่ต้องใช้เงินมหาศาลเลยนะ "
" ผมพอจะมีเงินในบัญชีครับ ทรัพย์สินที่ได้รับมรดกผมก็พอมีอยู่บ้าง หรือลุงจะช่วยผม
เป็นผู้ปกครองไม่ใช่รึครับ "
เขาไม่มีทางจะช่วยฉันหรอก ก็แค่แกล้งเย้าเท่านั้นล่ะ
" งั้นเป็นอันว่าเรื่องของหนูโซเฟียจบไป หลานรับผิดชอบได้ ต่อมาเป็นเรื่องของอเล็ค
"
" อเล็ค เขาสบายดีครับ "
" ถ้าหมอไม่พบว่าร่างกายของเขาผ่านการร่วมเพศมาแล้วล่ะก็นะ "
" คุณลุง! "
" อเล็ค ลินครอส ลูกก็เหมือนแม่นั่นล่ะเด็กนั่นก็ขายตัวให้พวกระดับสูงเหมือนกัน
"
" เขาต้องการหาเงินช่วยแม่ที่ป่วย ไม่ใช่ความผิดของเขา "
" หลานเองก็รู้นี่นะ
ใช่..เด็กก็คือเด็ก เขาควรจะมีอนาคตที่สดใส ได้วิ่งเล่น
ได้เรียนหนังสือ ไม่ใช่ใช้เวลาเป็นปีอยู่ในซ่อง แล้วก็นอนกับคนแปลกหน้าทุกคืน เขาน่าสงสาร
ตามกฎหมายการคุ้มครองสิทธิเด็ก ซึ่งหลานก็รู้ดีอยู่ เราควรจะเรียกร้องความยุติธรรมให้เขา
จับคนผิดมาลงโทษซะ ด้วยอิทธิพลที่เรามีเราสามารถเล่นงานพวกผู้ดีมักง่ายพวกนั้นได้สบาย
"
เลือดเย็น คนๆนี้เลือดเย็นจริงๆ เขาจะทำลายน้องของฉันต่างหาก ให้คนรู้ว่าทั้งสองคนเป็นลูกโสเภณี ให้อเล็คได้รับความสงสาร
ความสมเพช และเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปด้วยความกรุณานั่น
" พวกนั้นเป็นคนระดับสูงถึงเราพูดไปก็ไม่มีใครฟังหรอกครับ "
" ตอนนี้โลกเรา สังคมเรากำลังตื่นตัวเรื่องการทารุณกรรมเด็กหลานเองก็รู้ ไม่ต้องกลัวว่าใครจะจำเด็กๆได้หรอก
ก็เหมือนในโทรทัศน์ที่เขาปิดหน้าปิดตาเด็กที่ถูกทำร้ายแล้วมาให้สัมภาษณ์ไง "
" คุณจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นความต้องการของเขา ถ้านักข่าวขุดคุ้ยจริงๆก็ต้องรู้จนได้ว่าเด็กคนนั้นคือ
อเล็ค แล้วสถานนะภาพในฐานะทายาทของคุณพ่ออีก "
ชักจะฉุนขึ้นมาบ้างถึงจะรู้ว่าเป็นกับดักก็เถอะ ทำไมถึงพูดออกมาได้ คนที่น่าสงสาร
คนที่ตกอยู่ในห้วงทุกข์น่ะก็คือเด็กสองคนนั่นต่างหาก พวกเขาไม่ต้องการความยุติธรรม
" ลุงต้องการอะไรครับ " ฉันถามขึ้นในที่สุด
"
..ความยุติธรรมให้เด็กๆ อย่าลืมว่าลุงเป็นตำรวจ ต้องรักษากฎหมาย รักษาความยุติธรรม
" หน้าตาเฉย พูดได้หน้าตาเฉย
" อย่ายุ่งกับอเล็คกับโซเฟีย ผมอยากได้สิทธิเป็นผู้ปกครองพวกเขา ผมอยากให้พวกเขาลืมเรื่องเก่าๆทั้งหมดและตั้งต้นใหม่
"
" ทนายความก็เป็นผู้รักษากฎหมาย แต่หลานก็จะทำลายมันเสียเอง "
" ถ้าผมไม่ทำลายมัน มันก็จะทำลายคนที่ผมรัก "
" พี่ชายบุญธรรมรักน้องบุญธรรมเหลือเกินนะ หลานจะพาพวกเขาไปจากสังคมก็ได้แต่ติดที่ว่าเด็กๆต้องอยู่ดูแลกองมรดกนี่สิ
ในกรณีแบบนี้หลานจะทำยังไง "
เริ่มเข้าประเด็นหลังจากที่พูดกันมายาว ความยุติธรรมที่อวดอ้างมาก็เพื่อสิ่งนี้ล่ะ มรดกของคุณพ่อที่มอบไว้ให้น้องๆ
หยาดเหงื่อแรงงานที่คุณพ่อทำมาทั้งชีวิต ท้ายที่สุด .
" ผมจะโอนสิทธิการดูแลมรดกทั้งหมดของผมและน้องๆให้คุณลุง ส่วนเรื่องที่ว่าสิทธิในฐานะผู้ครอบครองมรดกผมไม่มีสิทธิแตะต้อง
นั่นต้องแล้วแต่น้องๆ .เมื่อพวกเขาบรรลุนิติภาวะ "
"
.นั่นลุงจะเป็นคนพูดกับพวกเขาเมื่อพวกเขาโตขึ้นเอง
..หลานจะตกลงได้เมื่อไหร่
"
" เราไปพบทนายความได้ภายในสัปดาห์นี้ จากนั้นพวกเราจะไปจากที่นี่ "
