Domino, het jaarlijkse festival georganiseerd door de Ancienne Belgique, gaat steeds op zoek naar moeilijk te categoriseren muziek. Geen wonder dat de organisatie bij John Parish terecht kwam.

Parish heeft een kleine, maar vaste aanhang: dat bleek uit de matige opkomst. De muziekfreaks die toch de moeite namen Parish te ondergaan, kenden hem ongetwijfeld als soundtrackcomponist van de Belgische film Rosie of als voormalig rechterhand van Polly Jean Harvey.

Parish zag een uitdaging in het samenstellen van een elfkoppige band waarmee hij materiaal uit zijn dit jaar te verschijnen plaat zou kunnen spelen. In de Ancienne Belgique pakte de man uit met maar liefst vier gitaristen die op wonderlijke wijze elkaar aanvulden. Samen met een violiste en een cornetspeler weefden zij bevreemdende soundscapes, strak beteugeld door oppergitarist Parish.

Waar Parish met harde, metalige klanken een ondergrond voorzag, verdrongen de andere instrumenten elkaar subtiel. Zo was er gitarist Adrian Utley van de populaire triphop-band Portishead, die haast timide aan zijn snaren stond te plukken en op die manier ruimte liet voor de bluesy slidegitaar van een collega.

Het muzieklandschap dat de zaal in woei, schipperde tussen avant-garde en licht theatrale filmmuziek. Wanneer zangeres Tammy Payne niet achter het drumstel zat, fleurde zij Parish' onheilspellende universum op met suikerzoete zang. How Animals Move klonk dan weer als een stuk van filmcomponist John Barry, wiens melancholische Midnight Cowboy-sfeer regelmatig in de set opdook.

De weinig toegankelijke composities leken sowieso het best geschikt voor het witte doek. Rockfans hebben wellicht een broertje dood aan dergelijke kunstzinnige sfeerschepperij. De rockende John Parish kregen we trouwens enkel te horen wanneer de symfonische outro's oplosten in vlagen noise. Het deed een beetje denken aan live-shows van de vroege dEUS, toen ook dieband de atonaliteit niet schuwde.

Geen wonder dat het publiek na deze bedwelmende voorstelling nog naar de AB-club werd geleid waar Steamboat Switzerland aan haar set begon. Deze Zwitsers lieten hun experimentele progressieve rock exploderen tot waanzin van de bovenste plank. Een verrukkelijk dessert na de ongrijpbare voodoo van John Parish.