พระคัมภีร์เป็นหนังสือสำหรับคนทุกประเภท ไม่ว่าคนหนุ่ม คนแก่ คนที่มีการศึกษาหรือขาดการศึกษา คนร่ำรวยหรือคนยากจน เพราะเป็นหนังสือชี้แนะฝ่ายวิญญาณจิตให้คนได้รับความรอด เพื่อให้ทราบแผนการณ์ของพระเจ้า พระคัมภีร์กล่าวว่า “เพราะว่าสิ่งที่เขียนไว้ในสมัยก่อนนั้น ก็เขียนไว้เพื่อสั่งสอนเรา เพื่อเราจะได้มีความหวัง โดยความเพียรและความชูใจด้วยพระคัมภีร์” (โรม 15:4)

ดังนั้น ทุกคนจึงมีความเกี่ยวข้องกับพระคัมภีร์เป็นส่วนตัวด้วยกันทั้งสิ้น

เราสามารถได้รับประโยชน์จากการอ่านพระคัมภีรมากมาย์ แม้ว่าเราไม่อาจเข้าใจทุกตอนทั้งหมดก็ตาม แต่การที่จะได้รับประโยชน์จากพระคัมภีร์อย่างแท้จริงนั้น ต้องอาศัยการศึกษาอย่างเอาจริงเอาจัง ซึ่งการที่จะทำดังนั้นได้ เราจะต้องมีความรู้พื้นฐานในพระคัมภีร์ 

บทบทเรียนนี้ จะนำท่านให้ถึงความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับพระคัมภีร์  เเช่น ผู้เขียนพระคัมภีร์ สาระสำคัญ  ความเป็นเอกภาพ และการแบ่งพระคัมภีร์ออกเป็นหมวดหมู่

ในบทเรียนนี้ท่านจะได้ศึกษาในหัวข้อ :

• ผู้เขียนพระคัมภีร์

       - การดลใจ
           - สิทธิอำนาจ

• การถ่ายทอดพระคำมายังผู้เชื่อ

• เอกภาพของพระคำ

       - พันธสัญญาเดิม และพันธสัญญาใหม่
       - การสำแดงอย่างต่อเนื่อง

บทเรียนนี้ จะช่วยท่านให้ :

• อธิบายว่าพระคัมภีร์ถูกเขียนขึ้นและถ่ายทอดมาถึงเราได้อย่างไร

• อธิบายหัวเรื่องใหญ่ ๆ และโครงสร้างของพระคัมภีร์

วัตถุประสงค์  ที่ 1 : สนับสนุนความจริงของพระคำพระเจ้า เน้นคุณลักษณะ 2 ประการของพระคัมภีร์

การดลใจ

พระเจ้าทรงดลใจให้ผู้รับใช้ของพระองค์ในการเขียนพระคัมภีร์ ประมาณ 40 ท่าน ในช่วงระยะเวลาประมาณ 1,600 ปี ซึ่งเป็นสิ่งที่น่ามหัศจรรย์ เพราะการเขียนของทั้ง 40 ท่านในสถานะการณ์ต่างกันนั้นยังคง มีความเป็นเอกภาพในพระคัมภีร์  นั่นเป็นการยืนยันว่า  พระเจ้าทรงอยู่เบื้องหลังการเขียนพระคัมภีร์ พระเจ้าทรงดลใจผู้เขียนทุกท่านให้เขียนในสิ่งที่เป็น น้ำพระทัยของพระองค์

การดลใจ ตามความหมายในภาษาเดิมของพระคัมภีร์คือ “การหายใจของพระวิญญาณบริสุทธิ์” หมายความว่า พระวิญญาณได้ทรงชี้นำความคิดของผู้เขียน เพื่อจะเข้าใจเรื่องนี้ง่ายขึ้นให้คิดถึงตอนที่พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์จากผงคลีดิน พระองค์ทรงประทานชีวิตแก่เขาโดยระบายลมปราณเข้าไป

นักวิชาการบางคนพยายามชี้ใว่าในพระคัมภีร์ประกอบด้วยความจริงของพระเจ้าแต่ก็ยังมีข้อผิดพลาดด้วย บางคนก็อ้างว่าส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์เท่านั้นที่ได้รับการดลใจจากพระเจ้า ผ่านบุคคลที่พระเจ้าพอพระทัย และยังมีบางคนอธิบายว่า พระเจ้าทรงบอกให้ผู้เขียนจดพระคัมภีร์ลงไปทีละคำ ๆ โดยที่ผู้เขียนมิต้องใช้ความคิดเลย สิ่งเหล่านั้นนับเป็นความเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องการดลใจทั้งสิ้น

พระคัมภีร์ได้บันทึกไว้ว่าว่า

“พระคัมภีร์ทุกตอนได้รับการดลใจจากพระเจ้า ……” (2 ทิโมธี 3:16)

และใน 2 เปโตร 1:21 “เพราะว่าคำของผู้เผยพระวจนะนั้น ไม่ได้มาจากความคิดจิตใจของมนุษย์ แต่มนุษย์ได้กล่าวคำซึ่งมาจากพระเจ้า ตามที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ทรงดลใจเขา”

เราไม่สามารถกล่าวได้ว่าผู้เขียนเป็นเสมือนเครื่องจักรชนิดหนึ่ง ที่ไม่มีอิสระในการตัดสินใจ แม้มีผู้เขียนบางคนไม่เข้าใจในเรื่องที่เขาเขียนทั้งหมดได้ก็ตามที โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องคำพยากรณ์ที่ยังไม่สำเร็จ และมีบางท่านได้ศึกษาเป็นเรื่องเป็นราว แล้วเขียนสิ่งต่าง ๆ ขึ้นตามประสบการณ์ของตนเอง ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นเช่นไรก็ตาม แต่ก็ทราบได้ว่าพระเจ้าทรงสำแดงพระองค์เอง ตามที่อาจารย์เปาโลได้กล่าวไว้ว่า

“และรู้ว่าพระองค์ได้ทรงสำแดงให้ข้าพเจ้ารู้ข้อล้ำลึก ตามที่ข้าพเจ้าได้เขียนไว้แล้วอย่างย่อ ๆ และโดยคำเหล่านั้น เมื่อท่านอ่านแล้วท่านก็รู้ถึงความเข้าใจของข้าพเจ้าในเรื่องความล้ำลึกของพระคริสต์ ซึ่งในสมัยก่อนพระองค์ไม่ได้ทรงโปรดสำแดงแก่มนุษย์เหมือนอย่างบัดนี้ ซึ่งทรงโปรดเผยแก่พวกอัครทูตผู้บริสุทธิ์ และพวกผู้เผยพระวจนะโดยพระวิญญาณ” (เอเฟซัส 3: 3-5)

พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าจะยืนยันว่าพระคำของพระเจ้าเป็นความจริง

สิทธิอำนาจ

ถ้อยคำในพระคัมภีร์ที่ผู้เขียนแต่ละท่านเขียนขึ้นในครั้งแรกเป็นพระคำที่ดีที่สุดที่พระเจ้าพอพระทัย
และเป็นพระประสงค์ของพระองค์ เพราะพวกเขาเหล่านั้นได้รับการการดลใจจากพระเจ้า เราจึงเชื่อถ้อยคำใน

พระคัมภีร์ว่าเป็นความจริง ถูกต้อง และพระคำของพระเจ้าจะไม่มีวันเสื่อมถอย

พระคัมภีร์นั้นสมบูรณ์แบบ เพราะเป็นพระคำของพระเจ้า จึงไม่จำเป็นต้องมีสิ่งอื่นใดมาเสริมแต่ง และไม่ต้องการตัดออกแต่อย่างไร

เพราะพระคัมภีร์เป็นความจริงแท้ สมบูรณ์ และได้รับการดลใจจากพระเจ้า ผู้ศึกษาพระคัมภีร์หลายคน

ในสมัยพระเยซูกล่าวว่าพระคำของพระเจ้ามี “สิทธิอำนาจ” แม้กระทั่งประชาชนจำนวนมากที่ได้ยินพระเยซูคริสต์ตรัสสอน ก็ยอมรับพระองค์ เขาบอกว่า “เพราะพระองค์ได้ทรงสั่งสอนเขาด้วยสิทธิอำนาจ หาเหมือนพวกธรรมาจารย์ของเขาไม่ (มัทธิว 7:29) ความหมายของคำว่าสิทธิอำนาจมี 3 ประการ คือ ความจริงวันสุดท้าย ถ้อยคำที่เป็นทางการหรือกฎหมาย และอำนาจในการสั่งการ พระคำของพระเจ้ามีสิทธิอำนาจใน 3 ประการดังกล่าวทั้งสิ้น เพราะได้สำแดงความจริงของพระเจ้า ซึ่งเป็นแผนการณ์หนึ่งเพื่อช่วยไถ่มนุษย์ให้รอด และพระคัมภีร์มีอำนาจในการเปลี่ยนแปลงชีวิตของคน

เมื่อเรายอมรับสิทธิอำนาจของพระคำพระเจ้า เราก็จะศึกษาพระคำด้วยความเข้าใจดียิ่ง เราจะไม่เพียงพูดว่า นั่นคือพระคำของพระเจ้าแล้วก็ลืมถ้อยคำเหล่านั้นไป แต่จงตอบสนองตามความเป็นจริง นำมาใช้ในการเปลี่ยนแปลงชีวิต หากเราเข้าใจคำสอนของพระคัมภีร์เราก็ไม่มีความสงสัย อาจารย์เปาโลรู้สึกขอบคุณพระเจ้า ที่ชาวเมืองเธสะโลนิกา ได้ยอมรับพระคำของพระเจ้า “ไม่ได้รับไว้อย่างเป็นคำของมนุษย์ แต่ได้รับไว้ตามความเป็นจริง คือ เป็นพระวจนะของพระเจ้า ซึ่งกำลังทำงานอยู่ภายในท่านทั้งหลายที่เชื่อ” (1 เธสะโลนิกา 2:13)

เมื่อเรายึดมั่นในสิทธิอำนาจของพระวจนะ เราก็ยึดมั่นในพระสัญญาของพระองค์ว่าเป็นความจริงและใช้ในการดำเนินชีวิต ดังนั้น ความชื่นบานและสันติสุข จึงอยู่ในชีวิตของเรา เราต้องตอบสนองพระคำด้วยความเชื่อฟังอย่างแท้จริง เมื่อศึกษาพระคำ เราได้สัมผัสถึงการทรงสถิตอยู่ของพระเจ้า เปรียบเหมือนพระเจ้าสนทนากับเราโดยตรงผ่านทางพระคัมภีร์

การถ่ายทอดพระคำมายังผู้ที่เชื่อ

จุดประสงค์ เพื่อให้ทราบว่าพระคัมภีร์เขียนขึ้นอย่างไร และตั้งชื่อพระคัมภีร์

นับเป็นเวลานาน ที่ไม่มีการสำแดงด้วยข้อเขียนใด ๆ จากพระเจ้ามายังมนุษย์มาก่อนเลย แต่พระเจ้าทรงตรัสผ่านบุคคลโดยตรงและทรงนำด้วยการกระทำหลายอย่าง เช่น เมื่อพระเจ้าทรงเรียกอับราฮัม ได้สนทนากับเขาและบรรดาลูกหลานของเขา (ประชาชาติชาวฮีบรู) ว่าคนทั้งโลกจะได้รับพระพร และในบรรดาลูกหลานของฮับราฮัมนั้นเอง พระเจ้าได้เลือกบางคนให้เขียนสิ่งที่พระองค์สำแดง ซึ่งจะได้เรียนต่อไปว่าพระคัมภีร์ถูกเขียนมาอย่างไร และถูกถ่ายทอดมาถึงเราในทุกวันนี้ได้อย่างไรบ้าง

พระเจ้าทรงดลใจโมเสสให้เขียนสิ่งที่พระองค์ทรงสำแดง โดยอธิบายการทรงสร้างมนุษย์ และประทานพระบัญญัติ พระสัญญาและคำพยากรณ์ ดังนั้น โมเสสจึงได้เขียนหนังสือนั้นขึ้นมา

ผู้เขียนแต่ละท่านได้บันทึกพระคัมภีร์แต่ละเล่มบนก้อนหินแผ่นศิลา เป็นแผ่นหนังสือหรือกระดาษม้วน ซึ่งปัจจุบันข้อเขียนต้นฉบับนี้ไม่มีเหลืออยู่แล้ว พระเจ้าอาจจะรักษาสิ่งนั้นได้ แต่ถ้ายังหลงเหลืออยู่ มนุษย์อาจไปกราบไหว้บูชาสิ่งนั้นแทนพระเจ้าก็ได้ เราควรจะต้องนมัสการพระเจ้าเท่านั้น มิใช่สิ่งของหรือสถานที่ที่จะทำให้เราระลึกถึงพระเจ้า

ดังนั้น พระเจ้าทรงนำให้คนที่มีสติปัญญาคัดลอกพระคัมภีร์แต่ละเล่ม ซึ่งยังคงมีสำเนาหลายชนิดหลงเหลือให้เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้เหมือนกัน สิ่งเหล่านั้นถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ หรือห้องสมุดกระจัดกระจายไปทั่วโลก

ผู้ศึกษาพระคัมภีร์ได้ทำการศึกษาค้นคว้าและยอมรับว่าพระคำทั้งหมดได้รับการดลใจจากพระเจ้า ความจริงเราอาจเรียกว่า “แคนนอน” ก็ได้ คำว่าแคนนอน หมายถึงเครื่องมือที่ใช้วัดความเที่ยงตรงมาตรฐาน แคนนอนแสดงว่าสมบูรณ์แบบ เพราะมีหลายสิ่งที่ชาวโบราณได้เขียนเกี่ยวกับพระเจ้า แต่สิ่งเหล่านั้นมิใช่การดลใจ จึงมิได้ถือว่าเป็นการสำแดงใด ๆ เกี่ยวกับพระเจ้าเลย

พระเจ้าปรารถนาให้เราเข้าใจในพระคำของพระองค์ พระเจ้าให้พันธสัญญาเดิม บันทึกเป็นภาษาฮีบรู เขียนขึ้นโดยคนฮีบรู เพื่อที่เขาจะได้เข้าใจ สำหรับพันธสัญญาใหม่นั้นเขียนขึ้นเป็นภาษากรีก ซึ่งเป็นภาษาที่ใช้กันโดยทั่วไปในสมัยพระเยซู

ในทุกวันนี้มีน้อยคนที่รู้ภาษาฮีบรูและภาษากรีกควบคู่กันไป แต่ก็มีคนของพระเจ้าได้แปลพระคัมภีร์ออกเป็นมากกว่า 1,300 ภาษาด้วยกัน อาจจะมีบางภาษาคำแปลเป็นหลายสำนวนด้วยกัน เพื่อที่ทุกคนจำทำความเข้าใจกับข้อความของพระคัมภีร์นั้น จึงเป็นเรื่องปกติที่จะได้รับความหมายของถ้อยคำต่าง ๆ ในพระคัมภีร์ฉบับแปลต่าง ๆ กันออกไป แต่เนื้อหาสาระของพระคำไม่เปลี่ยนแปลง

เอกภาพของพระคัมภีร์

จุดประสงค์ เพื่อให้ทราบถึงปัจจัยหลักซึ่งทำให้พระคัมภีร์มีเอกภาพ

ภาคพันธสัญญาเดิมและภาคพันธสัญญาใหม่

พระคัมภีร์มี 66 เล่ม แบ่งออกเป็นพระคัมภีร์เดิม 39 เล่ม และพระคัมภีร์ใหม่ 27 เล่ม แม้กระนั้นก็ยังเป็นพระคัมภีร์เล่มเดียวกัน ประวัติศาสตร์เดียวกัน เรื่องราวเดียวกันทั้งสิ้น แนวความคิดหลักอันสำคัญของพระคัมภีร์แต่ละเล่มคือ แผนการไถ่บาปซึ่งพระเจ้าได้จัดเตรียมไว้สำหรับมนุษย์ พระคัมภีร์เดิมทำนายสิ่งที่เกิดขึ้นในพระคัมภีร์ใหม่ และพระคัมภีร์ใหม่อธิบายสิ่งที่พระคัมภีร์เดิมได้กล่าวไว้ว่าสำเร็จเช่นไร ทั้งสองภาคทำงานประสานเป็นเอกภาพ เพราะอยู่ภายใต้การดลใจของพระวิญญาณบริสุทธิ์

ศูนย์กลางของพระคัมภีร์ทั้งสองภาคนั้น คือ พระเยซูคริสต์ ซึ่งได้สำแดงพระองค์ในลักษณะพิเศษต่าง ๆ กันออกไป ยกตัวอย่างเช่น ปฐมกาลสำแดงพระคริสต์ในฐานะพระผู้ทรงสร้าง อพยพสำแดงพระองค์ในฐานะพระผู้ไถ่ ซามูเอล พงษ์กษัตริย์ และพงศาวดาร สำแดงพระองค์ในฐานะกษัตริย์ อิสยาห์สำแดงพระองค์ในฐานะพระมาซีฮา มัทธิว มาระโก ลูกา และยอห์น สำแดงพระคริสต์ในฐานะพระมาซีฮา ในฐานะผู้รับใช้พระเจ้า บุตรมนุษย์ และบุตรพระเจ้า ในเมื่อท่านได้ศึกษาพระคัมภีร์แต่ละเล่ม ขอให้สังเกตดูว่าพระธรรมนั้น ๆ สำแดงพระคริสต์ออกในรูปแบบใดบ้าง

คำว่า “พันธสัญญา” หมายถึง “ข้อตกลง” พันธสัญญาเดิมสำแดงข้อตกลงของพระเจ้ากับมนุษย์ในเรื่องการช่วยให้รอด ก่อนที่พระคริสต์จะเสด็จมา ซึ่งตั้งอยู่บนพื้นฐานของธรรมบัญญัติที่ทรงให้โมเสสเป็นผู้บันทึก พันธสัญญาใหม่เป็นข้อตกลงของพระเจ้ากับมนุษย์ ภายหลังพระคริสต์ได้เสด็จมาแล้ว ตั้งอยู่บนพื้นฐานของพระคุณ ซึ่งเป็นเรื่องของการสำแดงความรักอย่างยิ่งใหญ่ต่อมนุษย์ ที่ได้ส่งพระบุตรลงมาตาย และเป็นขึ้นจากความตายเพื่อเราทุกคนจะได้รับชีวิตนิรันดร์

ภาคพันธสัญญาเดิมทำนายการเสด็จมาของพระคริสต์ พร้อมทั้งแสดงให้เห็นจุดอ่อนบางอย่างของบทบัญญัติ อันเนื่องจากระยะเวลาที่จำกัด และเพื่อชนชาติเดียว คือ ยิว ข้อตกลงที่ถูกจำกัดประการหนึ่ง ก็คือ คนทั้งหลายจะต้องถวายเครื่องสัตวบูชาในแต่ละปี เพื่อไถ่โทษความผิดบาปของเขา (ฮีบรู 10 : 4-7, 10, 14)

พระคัมภีร์ใหม่กล่าวถึงการเสด็จมาของพระคริสต์ซึ่งทำให้คำพยากรณ์ในพระคัมภีร์เดิมสำเร็จ “แต่เมื่อครบกำหนดแล้ว พระเจ้าก็ทรงใช้พระบุตรของพระองค์มา” (กาลาเทีย 4 :4) บทบัญญัติใหม่นั้นเป็นไปตลอดกาล (ฮีบรู 7:24 , 28) สำหรับชนทุกชาติ (กิจการ 10:34, 35) เพราะได้จ่ายชดใช้ค่าความผิดบาปให้มนุษย์ทุกคนแล้ว สิ่งที่ทำได้ก็คือ การยอมรับของประทานจากพระบุตรของพระเจ้า

และต่อไปจะเป็นการแบ่งพระคัมภีร์ออกเป็นหมวดหมู่

เนื้อหาสาระของพระคัมภีร์เริ่มต้นจากปฐมกาล เรื่องการทรงสร้างโลกและมนุษย์ จบลงด้วยหนังสือวิวรณ์ เรื่องการสิ้นสุดของแผ่นดินโลก ระหว่างปฐมกาลถึงวิวรณ์นั้นเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระราชกิจเรื่องความรอดของมนุษย์ เพื่อเขาจะได้ชื่นชมยินดีกับชีวิตนิรันดร์ในแผ่นดินสวรรค์

เมื่ออาดัมและเอวาไม่เชื่อฟังพระเจ้า พวกเขาทำความผิดบาป และถูกแยกออกจากพระเจ้าฝ่ายวิญญาณ แต่พระเจ้ายังทรงรักเขา พระองค์ทรงเริ่มต้นวิธีที่จะรักษาวิญญาณจิตของเขา ซึ่งใช้เวลานานกว่าที่มนุษย์จะได้รับการสำแดงจากพระเจ้าในการรักษาฝ่ายวิญญาณจิต ฮีบรู 1:1 , 2 บอกเราว่า

“ในโบราณกาล พระเจ้าได้ตรัสด้วยวิธีต่าง ๆ มากมายแก่บรรพบุรุษของเราทางพวกผู้เผยพระวจนะ แต่ในวาระสุดท้ายนี้พระองค์ได้ตรัสแก่เราทั้งหลายทางพระบุตร ผู้ซึ่งพระองค์ได้ทรงตั้งให้เป็นผู้รับสรรพสิ่งทั้งปวงเป็นมรดก พระองค์ได้ทรงสร้างกัลปจักรวาลโดยพระบุตร”

ในทุกวันนี้ เราได้รับการสำแดงอย่างเต็มที่ผ่านทางพระคริสต์ ผู้ทรงเป็นพระวาทะอันมีชีวิตอยู่ ซึ่งผู้คนในสมัยพระคัมภีร์เดิมไม่มีโอกาสเช่นนั้น หรือมีเพียงบางส่วนเท่านั้นเอง

เมื่อเวลาผ่านพ้นไป พระเจ้าทรงสำแดงเพิ่มเติมในเรื่องความจริง พระองค์สอน “บรรทัดซ้อนบรรทัด” (อิสยาห์ 28:10) ซึ่งเราเรียกว่า การสำแดงอย่างต่อเนื่อง

พระเจ้าเกี่ยวข้องกับคนในสมัยพระคัมภีร์เดิมแตกต่างไปจากสมัยปัจจุบัน คำสอนของพระคัมภีร์ใหม่ต่อต้านการมีภรรยาหลายคน และการหย่าร้าง ซึ่งแตกต่างไปจากพระคัมภีร์เดิม พระเยซูคริสต์อธิบายว่าสาเหตุที่พระเจ้าเกี่ยวข้องกับมนุษย์ในลักษณะที่แตกต่างกันนั้น ก็เพราะคนเหล่านั้นเข้าใจช้า เขาได้รับการสำแดงความจริงที่น้อยกว่าสมัยของเรา (มัทธิว 19:3-9) เราได้รับความจริงมากกว่า ก็เพราะพระเยซูได้ทรงสำแดงความจริงนั้นแก่เรา

เมื่อท่านได้อ่านและศึกษาพระคัมภีร์ ท่านจะเห็นเอกภาพมากขึ้น เกี่ยวกับแผนการณ์ของพระเจ้าที่มีในชีวิตของท่าน

1.การที่จะเข้าใจพระคัมภีร์ เราต้องยอมรับว่าพระคัมภีร์เขียนขึ้นภายใต้______________________________

วงกลมหน้าข้อที่ถูก สามารถเลือกได้มากกว่า 1 คำตอบ

3. เรายอมรับการดลใจของพระคัมภีร์จาก

  ข. คุณสมบัติของข้อความ

คำเฉลย

1. การดลใจ
2. สิทธิอำนาจ
3. ก, ค
4. ก, ข
5. ก
6. ข
7. ก
8. ข
9. ก,ง ผิด ข, ค ถูก
10. ค
11. ข, ค, ง                                                                      บทที่  3 >>

GUEST BOOK / WEB BOARD / SHARE&CARE / KIDS CENTER / FAMILY / COMPOSITION / PRAY CENTER / BIBLE STUDY /ARTICLES /MALL CENTER / NEWS / PICTURES / CONTACT US / WEB LINKS / PRAISE&WORSHIP/ HOME