De Nederlandse naam van deze soort verwijst naar haar standplaats.
Het Zinkviooltje groeit op 'zinkerts bevattende grond'
waarbij de concentratie zink erg hoog is.
Met name is ze te vinden in het grensgebied
van Nederland, Duitsland en België.
Op deze plaatsen is boom- en struikgroei niet mogelijk
en andere planten doen het hier heel erg slecht.
Zinkviooltje heeft een aangepast wortelstelsel om ervoor te zorgen
dat er zo weinig mogelijk zink in de plant terecht komt.
De rechtopstaande stengel is rond van vorm.
Verspreid hierlangs staan de langwerpige bladeren
die een gekartelde rand hebben en een spitse top.
De gesteelde en alleenstaande bloemen
zijn te zien van april tot juli.
Ze hebben 5 geelgekleurde kroonbladen
waarvan de onderste donkerder van kleur is dan die bovenaan.
Het onderste en de middelste kroonbladen dragen
vanaf de voet een zwartpaarse streping.
Na de bloei worden de doosvruchten gevormd.
Terug naar:
