Hikayeler
BOĞAZ ROMANSI
K. kendini iyiden iyiye kaybetmişti. Hayatının en heyecanlı anlarından birini yaşıyordu. Olanlara inanmak gelmiyordu içinden, inanamıyordu. En çok istediği şey olmuştu. Kalbini çırpındıran insan birlikte olmayı kabul etmişti.
O gün erken saatlerde ona yavaş yavaş yaklaşmış, sesine bir düzen verdikten sonra tüm cesaretiyle “merhaba” demişti. Devamında o an hissetiği şeyleri anlatmaya başladı:
-Şu an ne söyleyeceğimi bilemiyorum, içimden ne geliyorsa onları sana söylemeye çalışacağım.
-Otur şöyle rahatla biraz. Anlat bakalım...
-Gerçekten çok heyecanlıyım. Ama, ama nasıl anlatsam? Seni ilk gördüğümde, “İŞTE” dedim. Bu şu ana kadar beklediğim insan! Dedi. Her yanı titriyordu.
-Hey neden bu kadar heyecanlısın? Ben de senden hoşlanıyorum.
Bir an sessizlik içinde geçti. Sonra K.:
-Sahilde yürümeye ne dersin?
Cevap olumluydu. Sahil boyunca yürüyorlardı. Birbirlerine karşı olan duygularını bu kadar geç açıkladıkları için kendilerini suçluyorlardı. R.:
-Ne kadar aptalmışım!
-Kendine haksızlık ediyorsun.
Bir sessizlik anı daha oldu. Batan güneşe doğru baktılar. Daha sonra birbirlerinin gözlerine... Çok değil bir-iki saniye sonra dudakları kenetlenmişti bile... Gelen geçen boyunlarını kırma pahasına da olsa, dönüp onlara bakıyordu. Böylece uzun bir süre devam ettiler. Geçenler gözlerini onlardan alamıyorlardı. Ne de olsa daha önce öpüşen iki adam görmemişlerdi...
[Giriş Sayfası]
[Fıkralar]
[Karikatürler]
[Degrade Der Ki...]
[Kafkalogue]
[Hikaye]
[Bize Destek Olanlar]
[Email Servisi]
