| |
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρώτη σελίδα
Ιστορικό
Δράσεις
Τμήματα
Μέλη και Δ.Σ
Χωριό
Επικοινωνία
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΣΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ
EΙΣΟΔΟΣ
E - MAIL
| |
|
|
|
ΤΟ ΧΩΡΙΟ |
|
|
Με την εφαρμογή του νόμου των συνενώσεων (σχέδιο "Ι.Καποδίστριας") το Νέο Πετρίτσι ορίστηκε
έδρα του δήμου Πετριτσίου, στον οποίο ανήκουν ακόμη έξι 6 γειτονικά χωριά.
Το Ακριτοχώρι (633 κατ.), η
Βυρώνεια (1.285 κατ), το Γόνιμο (805 κατ.), το Μανδράκι (432 κατ.), το Μεγαλοχώρι (1.010 κατ.),
καθώς και οι 2 οικισμοί Θρακικό και Ομαλό.
Η συνολική έκταση του δήμου, φτάνει τα 253.075 στρέμματα και και ο πληθυσμός (με βάση την απογραφή
του 1991) 6.650 κατοίκους.
Χάρτης δήμου Πετριτσίου
Το Νέο Πετρίτσι, είναι έδρα του δήμου Πετριτσίου, Βρίσκεται χτισμένο στις νοτιοανατολικές πρόποδες
της οροσειράς της Κερκίνης, λίγο πριν την έξοδο του ποταμού Στρυμόνα από τα στενά του Ρούπελ.
Η συνολική του έκταση είναι 117.140 στρέμματα,ενώ αριθμεί 2.479 κατοίκους.
Η πλειοψηφία των κατοίκων ασχολείται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία και λιγότερο με το ελεύθερο
εμπόριο και τη
βιοτεχνία.
Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Επί τουρκοκρατίας ονομαζόταν Βέτρινα,
απ' το σερβικό Veter (=αέρας) δηλαδή αεροχώρι. Στη διάρκεια της μακραίωνης τουρκικής δουλείας,
ο ελληνικός πληθσυμός του χωριού -μειoψηφία στο σύνολο- υπέφερε τα πάνδεινα απ' τους κατακτητές.
Στις 27 Ιουνίου 1913, στα υψωματα πάνω απ' το Νέο Πετρίτσι δόθηκε μεγάλη και καθοριστική
μάχη, μεταξύ ελληνικού και βουλγαρικού στρατού. Η ελληνική νίκη, σήμανε την απελευθέρωση ολόκληρης
της ανατολικής Μακεδoνίας και την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό.
Την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν στο χωριό, πρόσφυγες απ' το Στάρτσοβο, ένα ελληνικό χωριό
στην άνω κοιλάδα του Στρυμόνα, που μετά τη λήξη του 2ου Βαλκανικού Πολέμου και την υπογραφή της
"Συνθήκης του Βουκουρεστίου" (Αύγουστος 1913) πέρασε στη δικαιοδοσία της Βουλγαρίας. Επίσης και
πολλές βλάχικες οικογένειες από τη Ράμνα (ένα μικρό χωριό πάνω από το σημερινό Ομαλό) ήρθαν
και εγκαταστάθηκαν στο Νέο Πετρίτσι, αφού το μικρό βλαχοχώρι κάηκε από τα θεμέλια, από τους
Βούλγαρους. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922, στο Νέο Πετρίτσι (το οποίο μετονομάστηκε
έτσι προς τιμή του παλαιού Πετριτσίου της Βουλγαρίας) εγκαταστάθηκε στο χωριό, μεγάλος αριθμός
προσφύγων από τον Πόντο και λιγότερο από την ανατολική Θράκη και τη υπόλοιπη Μικρά
Ασία. 'Ετσι ο προσφυγικός πληθυσμός (Σταρτσοβίτες, Βλάχοι,
Πόντιοι, Θράκες και Μικρασιάτες) αποτελεί το νέο δυναμικό συστατικό στοιχείο της τοπικής
κοινωνίας, μαζί με τους ντόπιους.
Οι Βούλγαροι επέστρεψαν και πάλι ως κατακτητές στην περιοχή, τόσο στον 1ο, όσο και στον 2ο Παγκόσμιο
Πόλεμο. Πάντοτε με μοναδικό στόχο τον αφελληνισμό της ελληνικής γης. Στις 6 Απριλίου 1941, στα
οχυρό Ιστίμπεη της Γραμμής Μεταξά, πάνω ακριβώς απ' το χωριό, γράφτηκαν νέες σελίδες δόξας, απ'
τους 'Ελληνες φρουρούς, που όρθωσαν το ανάστημά τους, στις σιδερόφρακτες ορδές των Γερμανών
εισβολέων. Τα χρόνια που ακολούθησαν, τόσο της βουλγαρικής κατοχής όσο και του ελληνικού εμφυλίου,
ήταν ιδιαίτερα δύσκολα για το χωριό και τους κατοίκους του.
Μετά το 1950, ο πληθυσμός του χωριού αρχίζει να μειώνεται εξαιτίας της αστυφιλίας, αλλά και της
ξωτερικής μετανάστευσης.
To χωριό από ψηλά
|
|
|
|
To ρέμα της Σουλτανίτσας στην κοιλάδα της Λόντζας, σήμα κατατεθέν του χωριού.
Η ανατολική είσοδος του χωριού. Αριστερά η περιφερειακή οδός για το Κιλκίς.
Οι Ν.Α πρόποδες του Μπέλες, στα ανατολικά του χωριού.
Το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου του Νέου Πετριτσίου.
Το Mπέλες (ανάμεσα σε Νέο Πετρίτσι και Βυρώνεια) χιονισμένο (2001).
|
