1. Εισαγωγή
2. Το όραμα του Ιεζεκιήλ
3. Η ανάληψη του Βιβλικού Ηλία
4. Μερικά από τα σφάλματα του Daniken
5. Το παράδοξο των πυραμίδων
6. Το νησί του Πάσχα
7. Ιεροί τόποι
8. Ατλαντίδα

Η λίστα του παραδόξου είναι αληθινά τεράστια, και όπως αποδεικνύει η ιστορία, με την πάροδο του χρόνου αυξάνει ολοένα και περισσότερο. Την εποχή του δυτικού Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, οι άνθρωποι κυνηγούσαν παντού μάγισσες, με την Αναγεννησιακή μεταστροφή όμως, ο κόσμος σιγά, σιγά οδηγείται στον ερμητικό κόσμο της αλχημείας για να φέρει την έκρηξη των μυστικών εταιριών τον 17ο αιώνα (η ιστορία των οποίων συνεχίζει αμείωτη ακόμη και στις μέρες μας) και στο ενδιαφέρον για τον πνευματισμό στα τέλη του 19ου.

Το φαινόμενο όμως που κέρδισε σήμερα τις καρδιές και τον νου όλων μας είναι αναπόφευκτα το φαινόμενο των εξωγήινων. Ξεκινώντας από το 1947 (ημερομηνία καφετερίας που συχνά αμφισβητείται) μέχρι και τις τρέχουσες μέρες, το φαινόμενο των εξωγήινων και των Α.Τ.Ι.Α. έχει περάσει από πολλές ζυμώσεις και κυρίως σε επίπεδο ποιότητας. Οι δεκαετίες 50 και 60 η ανατολή του Ψυχρού Πολέμου, αντίκριζε εξωγήινους εχθρικούς, στην δεκαετία του 70 οι συνθήκες παίρνουν μια φιλειρηνική πορεία και οι εξωγήινοι εμφανίζονται ως μεσσίες για να φτάσουμε στην δεκαετία του 80 όπου δεν υπάρχει παράδοξο φαινόμενο που να μην περιλαμβάνει και τους γνωστούς άγνωστους επισκέπτες από το διάστημα.

Αναφορικά τώρα με την δεκαετία που αφήσαμε (1990), αυτή σίγουρα σημαδεύτηκε από την παρά-μυθολογία των X-Files, όπου έκανε σε όλους γνωστή την συσχέτιση κυβερνητικών συγκαλύψεων με τους εξωγήινους που πλέον χάνουν (και αυτό λόγο δημοσιότητας ορισμένων βιβλίων και περιοδικών) τις ποικίλες μορφές τους που αναφέρονταν κατά καιρούς, για να περιοριστούν στους γνωστούς σε όλους μας κοντούς, λεπτούς, με μεγάλο κεφάλι και μακριά αμυγδαλωτά μάτια, Γκρίζους.

Αποτελούν οι επισκέψεις εξωγήινων ένα υπαρκτό παράδοξο φαινόμενο ή μήπως συνοδεύουν τις ανθρώπινες ανησυχίες σαν σύγχρονες θεότητες; Πως έγινε τόσο εύκολα δεκτό η καταγωγή των Α.Τ.Ι.Α. ως εξωγήινης προέλευσης; Ποιος είναι ο ρόλος (στο όλο εξωγήινο πρόβλημα) του κινηματογράφου, των περιοδικών φαντασίας και των σχετικών μυθιστορημάτων πολύ πριν το 47; Πόσοι γνωρίζουν πως στις αρχές του 20ου αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχαν 'πολιορκηθεί' από άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αερόστατα που πάντα περιγράφονταν με τρόπους όμοιους με τα σημερινά Α.Τ.Ι.Α. (φωτεινά, με περίεργα όντα για πιλότους); Και για πιο τελικά λόγο, ένας άλλος πολιτισμός θα έκανε τόσο κόπο (υλικό και πνευματικό) για να τοποθετήσει την ανθρωπότητα υπό επιτήρηση για 50 χρόνια δίχως να κάνει μια σοβαρή επίσημη επαφή; Τι μυστικό κρύβουν οι εξωγήινοι ή μήπως το μυστικό το κρύβουμε εμείς;

Τα ερωτήματα που μπορούν να φέρουν τριγμούς στην όλη θεωρία περί τακτικών επισκέψεων ενός ή περισσοτέρου εξωγήινων πολιτισμών είναι αληθινά πολλά, και στο παρόν άρθρο δεν έχουμε σκοπό να μελετήσουμε όλα αυτά τα ερωτηματικά πέρα από ένα σημαντικό χαρακτηριστικό που πλέον σχεδόν πάντα σιωπηλά συνοδεύει την θεωρία των εξωγήινων επισκεπτών. Η θεωρία των αρχαίων αστροναυτών μοιάζει συχνά να είναι το παιδί που προκύπτει μέσα από ένα θυελλώδη ενθουσιασμό που έρχεται για να παρασύρει μια σειρά διαφορετικών θεμάτων, δημιουργώντας τελικά ένα ποικιλόμορφο πλάσμα (Χίμαιρα;).

Και θα ξεκινήσουμε με την βασική κριτική που δίνεται συνήθως στο θέμα αυτό και που αφορά τον σνομπισμό προς την ανθρώπινη ικανότητα να δημιουργήσει τεχνολογικά και αρχιτεκτονικά θαύματα καθώς και την έλλειψη ουσιαστικών στοιχείων που συνοδεύει τις θεωρίες με αυτή την φιλοσοφία. Βλέπουμε συχνά λοιπόν αυτοαποκαλούμενους ερευνητές (όπως ο Ε. V. Daniken) οι οποίοι λειτουργώντας περισσότερο σαν τουρίστες παρά σαν σοβαροί ακαδημαϊκοί, μειώνουν τις ανθρώπινες ικανότητες και τοποθετούν την κατασκευή των ποικίλων αξιόλογων κτιρίων που στολίζουν τον πλανήτη μας, ως δημιουργήματα εξωγήινων ή στην καλύτερη περίπτωση, να αποτελούν ανθρώπινα κατασκευάσματα με σκοπό όμως την μνημόνευση μιας επαφής!

Αν όντως κάτι τέτοιο συνέβαινε τότε ποιες αποδείξεις είναι αυτές που στηρίζουν αυτές τις απόψεις; Η απάντηση είναι απλή: δεν υπάρχουν! Αυτά όμως που υπάρχουν είναι μάλλον συμπεράσματα που προκύπτουν μέσα από την χρόνια και εις βάθος μελέτη (σε επίπεδα ψυχολογικά, θρησκευτικά, πολιτικά και οικονομικά) του εκάστοτε λαού. Φυσικά μια τέτοια μελέτη προϋποθέτει χρόνο και κόπο, κάτι που συχνά δεν γίνεται από τους περισσότερους ερευνητές του παραδόξου ή από τους αναμασητές των ιδεών τους!

Στηριζόμενοι λοιπόν σε βασικά παραδείγματα των υπερασπιστών της θεωρίας των αρχαίων αστροναυτών, θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στις ποικίλες παρεξηγήσεις που ανατυπώνονται χρόνια τώρα δίχως να ακούγεται μαζί και η κριτική τους. Ξεκινώντας λοιπόν από μια επιλεκτική περιήγηση στο παρελθόν βρίσκομαι μια σωρεία από αναφορές που στηρίζουν την παρουσία εξωγήινων γειτόνων μας (όπως γίνεται εύκολα πιστευτούς από μερικούς!).

Ο προφήτης του 6ου π.Χ. αιώνα Ιεζεκιήλ έγινε ιδιαιτέρως γνωστός στους κόλπους της παραδοξολογίας μέσα από το όραμα όπου είδε τον Θεό όσο ο ίδιος βρισκόταν στην Βαβυλωνιακή εξορία και που με αυτό το περιστατικό (καθώς ακολουθούν πολλά ακόμη) προλογίζει το βιβλίο του (1:1-28). Το αινιγματικό όραμα του Ιεζεκιήλ θεωρείται ως την πιο κοντινή επαφή ανθρώπου με τα Θεία όμως δεν πρόσφερε μονάχα φιλοσοφική τροφή στους μετέπειτα Καββαλιστές αλλά και στους παραδοξολόγους όπως ο Νταίνικεν το 1968 ("Οχήματα των Θεών") όπου προτείνει την σύνδεση του οράματος με μια δευτέρου τύπου επαφή καθώς και όταν ο μηχανικός της Ν.Α.S.Α. Μπλούμριχ το 1973 ('Τα διαστημόπλοια του Ιεζεκιήλ') προτείνει πως το όραμα μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα σκάφος με έλικες! Η θεωρία αυτή όμως βρήκε σύντομα αντίθετες κρίσεις. Ο αστρονόμος Ν. Μέντσελ υποστήριξε πως το φαινόμενο οφείλεται σε μια παραίσθηση που την δημιουργεί το σπάνιο μετεωρολογικό φαινόμενο παρήλιων όπου πραγματοποιείται μια διάθλαση του φωτός μέσα από παγοκρυστάλλους με φαντασμαγορικά οπτικά αποτελέσματα και που με λίγη θρησκευτική φαντασία μπορεί να πάρει την μορφή που επιθυμείς.

Κοιτώντας το όραμα από μια ψυχιατρική σκοπιά τώρα, πολύ εύκολα θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το όραμα του Ιεζεκιήλ δεν είναι το μοναδικό στην ιστορία του. Αυτό εύκολα τον κατατάσσει πιο κοντά στις ψυχωτικές διαταραχές όπου η παρουσία οπτι-ακουστικών ψευδαισθήσεων είναι έντονη. Αν ακόμη μια τέτοια άποψη αποτελεί βλάσφημη για κάποιους, αξίζει να παρομοιάσουμε την εμπειρία του Ιεζεκιήλ με αυτές των Σαμάνων ή ακόμη του κάθε ατόμου που λόγω μιας ουσίας ή μιας ψυχικής του διαταραχής μπορεί να βιώσει ένα ασυνήθιστο όραμα. Θα πρέπει λοιπόν να δεχτούμε κάθε τέτοια περιγραφή; Υπό αυτούς τους όρους θα πρέπει να δεχτούμε πως όντως ο Οδυσσέας κατέβηκε στον Άδη σκάβοντας ένα λάκκο και κάνοντας θυσίες με αίμα! Τέλος αξίζει να παρατηρήσουμε πως η περιγραφή των πλασμάτων που οραματίστηκε ο Ιεζεκιήλ βασίζονται στον αριθμό 4 καθώς και σε 4 μορφές (άνθρωπος -λιοντάρι -βόδι -αετός). Οι συμβολισμοί αυτοί για τον κάθε μελετητή του συμβολισμού/εσωτερισμού είναι ιδιαίτερα γνωστοί και κατανοητοί!

Η ιστορία του προφήτη Ηλία όπου ανέβηκε στον ουρανό (που δεν είναι και η μοναδική όπως μας αποδεικνύει η ιστορία του Ενώχ) μέσα σε ένα πύρινο άρμα είναι ιδιαίτερα γνωστή στον παραδοξολογικό κόσμο ωσάν επαφή 4ου τύπου. Όμως ακόμη και αυτή η ιστορία δεν παύει να αποτελεί μια περιγραφή με θρησκευτικό περιεχόμενο που έγκειται στην πίστη του κάθε αναγνώστη να την δεχτεί ή να την απορρίψει. Αν λοιπόν ο Ηλίας έφυγε εν ζωή με σκοπό να επιστρέψει στις έσχατες μέρες, τότε το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και με την ανατολική μυθολογία όπου οι θεοί βαδίζουν ανάμεσα στους θνητούς! Απόδειξη μιας ανώτερης φυλής που μένει στην ιστορία ως Θεοί; Ή μήπως μύθοι γεμάτοι συμβολισμούς και εκφράσεις του ανθρώπινου ασυνείδητου; Γιατί να μην ερμηνεύσουμε την ιστορία αυτή (αλλά και κάθε σχετική) ως την ανθρώπινη λαχτάρα για συμμετοχή στα ουράνια δρώμενα, στην ίδια την θεϊκή φύση; Όποια και αν είναι η τελική απάντηση θα πρέπει να στηρίζεται σε αποδείξεις και όχι σε μύθους, ή αν ακόμη αυτοί αποτελούν κάποια μορφή ένδειξης, η σοβαρή μελέτη απαιτεί το διαχωρισμό της ένδειξης από αυτή της απόδειξης!

Με βάση όλα τα παραπάνω λοιπόν μπορούμε να δούμε ίσως με διαφορετικό μάτι και κάθε άλλη παρόμοια αναφορά αρχαίας τεχνολογίας όπου οι ενδείξεις τις δεν υπάρχουν παρά μόνο μέσα σε μύθους. Τα Ινδικά έπη, η ιστορία του Γκιλγκαμές, οι Τιτανομαχίες, όλες με μεγάλη ευκολία γίνονται δεκτές από τους ευκολόπιστους ως αποδείξεις θαυμαστής τεχνολογίας ή (στην χειρότερη περίπτωση) μάχες μεταξύ εξωγήινων πολιτισμών. Αν ήταν έτσι τότε που βρίσκονται τα ερείπια από τις πόλεις τους; Που είναι τα απομεινάρια των σκαφών τους; Που είναι σχεδιαγράμματα από την τεχνολογία τους; Και φυσικά, που είναι τα πτώματα από τους νεκρούς τους;

Οι περισσότεροι ερευνητές χρησιμοποιούν ως αποδείξεις τα αρχαία ευρήματα μπαταρίας στην Βαγδάτη, το μικρό ξύλινο Αιγυπτιακό αντικείμενο που έχει την ικανότητα να πετάει όμοια με μια σύγχρονη χάρτινη στούκα, ορισμένα ευρήματα από παραμορφωμένους σκελετούς κα. Είναι αυτά δείγματα ενός ισχυρού πολιτισμού; Ακόμη και σήμερα, σε κάθε τόπο βρίσκονται χιλιάδες αποδείξεις πως κάποτε έγινε εκεί μια μάχη που είναι καταγραμμένη από τους κλασικούς ιστορικούς, οι υποστηρικτές όμως των αρχαίων αστροναυτών που ψάχνουν να βρούμε ίχνη πυρηνικών πολέμων και βαρύ οπλισμών τι ανακαλύπτουν; Δυστυχώς για αυτούς η αρχαιολογική σκαπάνη δεν έχει βρει τίποτα. Αυτό που αποκαλύπτει μονάχα είναι στοιχεία για την αρχαιότητα τα οποία δεν γνωρίζαμε και κανένα στοιχείο δεν υποδεικνύει εξωγήινη επέμβαση.

Ενδιαφέρουσες λοιπόν οι σκέψεις των αρχαίων υπέρ-όπλων και υπέρ-πολιτισμών, που δεν παύουν να αποτελούν απλές ενδείξεις που όμως μπορεί να έχουν απολύτως διαφορετική πυγή. Οι σοβαροί μελετητές της δουλειάς ανθρωπολόγων όπως ο Cambell αλλά και ψυχαναλυτών όπως του Jung μπορούν να δούνε περισσότερο από μια πτυχές στις παραπάνω αναφορές! Αντί λοιπόν να ψάχνουμε να βρούμε παντού εξωγήινους και υπέρ-τεχνολογίες (σε εποχές που μόλις ανακαλύπτονταν η γεωργία και που εμφανίζονταν τα πρώτα ταξίδια στον ωκεανό) ίσως θα πρέπει απλά να δεχτούμε πως οι πρόγονοι μας μέσω από τις ιστορίες τους, μετέφεραν μηνύματα γενναιότητας, ηθικής, ανθρώπινης ψυχολογίας και γιατί όχι, καλής φαντασίας (μήπως οι σύγχρονες κινηματογραφικές ταινίες δεν είναι οι σύγχρονοι μύθοι; Εκτός και αν πρέπει να δεχτούμε πως ο G. Lucas είχε δεχτεί κάποια αποκάλυψη όταν έγραφε την εξαλογία Star Wars!!!).

Κάπου εδώ αξίζει ίσως να αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την δουλειά του Daniken ο οποίος έχει πάντα την συνήθεια να αναγνωρίζει το βοηθητικό δάχτυλο μιας ανώτερης φυλής, όμως άμα μελετήσουμε προσεκτικά την δουλειά του (πάνω από 20 βιβλία) θα δούμε μια συνεχείς συρροή από επιφανειακές μελέτες. Αξίζει να σημειώσουμε την διαπλοκή που δημιούργησε με την ταφόπλακα στην πόλη των Μάγια Palenque όπου όπως αναφέρει στο 'Τα άρματα των Θεών', οι απεικονίσεις αναφέρονται σε ένα πιλότο-αστροναύτη που κάθεται στον πίνακα ελέγχου του σκάφους του! Η εις βάθος στις τοπικές λατρείες όμως μελέτη του συγγραφέα Cotterell έδειξαν μια διαφορετική πτυχή στην ιστορία. Η ταφόπλακα δεν απεικονίζει κανένα πιλότο παρά μια σειρά από θεούς. Φυσικά οι παρεξηγήσεις δεν τελειώνουν εδώ! Οι παρατηρήσεις του εν λόγω ερευνητή αγγίζουν και τις περίφημες γραμμές της Νάζκα στο Περού.

Εξωγήινα μηνύματα αφημένα πάνω στο γήινο έδαφος; Ανθρώπινα δημιουργήματα που είχαν ως σκοπό να οδηγούν τους θεούς-εξωγήινους-επισκέπτες; Τεράστια UFO-δρόμια για την προσγείωση διαστημοπλοίων; Ρομαντικές σκέψείς που όμως δεν λαμβάνουν καθόλου κάποια σοβαρά στοιχεία. Οι μελέτες της μαθηματικού Reiche έδειξαν πως ορμισμένες από τις φιγούρες έχουν αστρονομική σημασία σχηματίζοντας ένα είδος αστρικού ημερολογίου. Το 1975, εκπρόσωπος αμερικάνικης εταιρίας αεροναυπηγικής κατάφερε να δείξει πως με φυσικά μέσα που διαθέτει η περιοχή, ήταν δυνατό να κατασκευαστεί ένα πρωτόγονο μπαλόνι το οποίο θα βοηθούσε και τους αρχαίους σχεδιαστές στην τελειοποίηση των έργων τους.

Στην δεκαετία του 1980, ο αρχαιολόγος Lancho και ο ανθρωπολόγος Reinhard παρατήρησαν ομοιότητες στις ζωγραφισμένες εικόνες στο έδαφος της Ναζκα με ζωικούς ουράνιους Θεούς που σχετίζονται με τις τοπικές λατρείες. Πιστεύουν μάλιστα πως αποτελούν εικόνες που βοηθούσαν διάφορες ιερές τελετές που γίνονται μέχρι και σήμερα. Πιστεύεται επίσης πως κάποιες από της απεικονίσεις της περιοχής αποτελούν τις εικόνες που έβλεπαν οι Σαμάνοι στα 'ταξίδια' τους και πως οι γραμμές αυτές τους βοηθούσαν να έρχονται πιο εύκολα σε επαφή με τα πνεύματα (μια αντιστοιχία τους ίσως θα βρούμε στις γραμμές Ley στα κέλτικα εδάφη). Όσον αφορά τώρα τους τεράστιους διαδρόμους προσγείωσης, κανείς 'ερευνητής' δεν μπόρεσε να εξηγήσει για ποιο λόγο οι διάδρομοι αυτοί εκτείνονται ολόκληρα χιλιόμετρα περνώντας πάνω από βραχώδεις περιοχές και άλλα σημεία που αληθινά θα δυσκόλευαν την οποιαδήποτε προσγείωση!

Όμως όσοι ψάχνουν τους εξωγήινους στην αρχαιότητα συνεχίζουν και στην πυραμιδική κατασκευή. Έτσι αναφέρονται στο παγκόσμιο φαινόμενο της ύπαρξης πυραμίδων. Στις άγνωστες για το ευρύ κοινό πυραμίδες του Yonaguni (στην Ιαπωνία), που χρονολογούνται τουλάχιστον αρκετά χιλιάδες χρόνια προ Χριστού. Επίσης στις μικρές πυραμίδες της αρχαίας Ελλάδας, των Καναρίων νήσων, της Αυστραλίας, της Μεσοποταμίας και των πολιτισμών της Λατινικής Αμερικής. Φυσικά δεν λησμονούν να αναφερθούν και στις παράδοξες ιδιότητες των κτιρίων όπως και στις αριθμοσοφίες που πιστεύεται πως κρύβουν.

Είναι απόλυτα σωστό το γεγονός πως η αρχιτεκτονική των πυραμίδων είναι διάσπαρτη στον πλανήτη και μάλιστα χτισμένες σε εποχές που ακόμη και τώρα προβληματίζουν των ακαδημαϊκό κόσμο. Αυτό οφείλεται κυρίως στην δυσκολία χρονολόγησης που υπάρχει με βάση τις σύγχρονες τεχνικές. Αν εξαιρέσουμε την ραδιο-χρονολόγηση (μια τεχνική η οποία και αυτή έχει υποστεί αρκετές κριτικές) μια άλλη σημαντική μέθοδος αποτελεί την εύρεση στοιχείων όπως επιγραφές κοντά στο επίμαχο σημείο. Αν εξαιρέσουμε πάντως το εμπόδιο του ακαδημαϊκού δογματισμού, είναι εύλογο να υποθέσουμε πως ο άνθρωπος βάδιζε στον πλανήτη και κατασκεύαζε θαύματα πολύ πιο πριν από ότι οι αρχικές θεωρίες αναφέρουν. Ένα τέτοιο λάθος πάντως θα ήταν απόλυτα λογικό αφού οι πρώτες σοβαρές αρχαιολογικές μελέτες γίνονταν τον 19ο αιώνα όπου ο άνθρωπος πρωτοανακάλυπτε το παρελθόν του ενώ κουβαλούσε ήδη μέσα του τις θεωρίες κάποιον θεολόγων για την μικρή σε διάρκεια ζωής ύπαρξη της γης (που την ανήγαγαν σε μερικές χιλιάδες χρόνια!).

Όσον αφορά τώρα τον από μηχανής θεό που πρόσφερε το δάχτυλο του για την κατασκευή αυτών των θαυμάτων…μια προσεκτική μελέτη στην ιστορία της αρχιτεκτονικής θα δείξει πως οι δημιουργοί τους δεν έφτασαν στο αποτέλεσμα αυτό από την μια μέρα στην άλλη, παρά μέσα από πολύχρονη μελέτη, πειραματισμό και φυσικά καλή γνώση μαθηματικών και φυσικής. Ήταν αυτά μήπως που πρόσφεραν οι αρχαίοι Θεοί-εξωγήινοι; Μήπως ήταν αυτοί που οδήγησαν τους μηχανικούς να κατασκευάσουν τους σύγχρονους ουρανοξύστες και τις κρεμαστές γέφυρες;

Αναφορικά τώρα με την πυραμιδολογία (την μελέτη δηλαδή των ιδιαίτερων στοιχείων/ικανοτήτων μιας πυραμίδας) πρέπει να γίνει κατανοητό πως και εδώ η φαντασία με την πραγματικότητα είναι αναμιγμένη. Οι μελέτες του αστρονόμου Smith την δεκαετία του 1860 ήταν αυτές που πρόσφεραν τις θεωρίες πως οι διαστάσεις της μεγάλης πυραμίδας στην Γκίζα κρύβουν ιδιαίτερη σοφία όπως τις αποστάσεις γης-ήλιου, τις διαστάσεις της γης κ.α. Όποιες μετέπειτα μελέτες όμως προσπάθησαν να επαληθεύσουν τα λεγόμενα του Smith φάνηκε να απέτυχαν (υπάρχει μάλιστα η φήμη πως ένας μαθητής του εν λόγω αστρονόμου είχε δει τον καθηγητή του να σκαλίζει μια γωνία σε ένα από τα λίγα δωμάτια της πυραμίδας με σκοπό να φέρει το μέγεθος στους υπολογισμούς του!). Αυτό που όμως φαίνεται να υφίσταται είναι η ιδιαίτερη ικανότητα που παρατηρήθηκε σχετικά με την διατήρηση πτωμάτων υπό την προστασία μιας πυραμίδας. Ακολουθώντας την λογική αυτή, στην Τσεχοσλοβακία του 1959, κυκλοφόρησαν μικρές πυραμίδες από χαρτόνι όπου τοποθετώντας μέσα τους μια λεπίδα σκουριασμένου ξυραφιού, μπορούσες να την βρεις αργότερα καθαρή. Η ξεχωριστή αυτή ιδιότητα δεν οφείλεται όμως σε καμία μαγεία παρά (όπως παρατηρεί ο βιολόγος Watson) οφείλεται στο ιδιαίτερο σχήμα της πυραμίδας η οποία μπορεί και δημιουργεί ένα εσωτερικό μαγνητικό πεδίο που ενισχύει την αναπαραγωγή των κρυστάλλων ενός μετάλλου. Μετέπειτα μελέτες με μετρητές Gauss έδειξε πως μια τέτοια ερμηνεία είναι απόλυτα πιθανή.

Κοντά φυσικά στον θαυμασμό για τις αρχαίες πυραμίδες, βρίσκεται και η απόγνωση μπροστά στις αινιγματικές τεράστιες φιγούρες στο Νησί του Πάσχα. Λέγεται λοιπόν πως κάνεις δε γνωρίζει με τι υλικά λαξεύτηκαν αυτοί οι ογκόλιθοι. Όπως και κάνεις δε μπορεί να φανταστεί επίσης τι συμβολίζουν. Ένα είναι σίγουρο: 'φτιάχτηκαν για να θυμίζουν "κάποιους" οι οποίοι ίσως υποσχέθηκαν να ξαναγυρίσουν κάποτε…'

Είναι αυτό αληθινά τόσο σίγουρο; Το Νησί του Πάσχα που βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό είναι η κατοικία περίπου 1000 Moai. Μελετητές της ιστορίας του νησιού σημειώνουν πως η πρώτη κατοίκιση πραγματοποιήθηκε κάπου τον 5ο αιώνα μ.Χ. (από Περουβιανό πληθυσμό) όπου και άρχισαν να διαμορφώνουν το έδαφος ικανό για καλλιέργεια και να σκαλίζουν παρόμοια μικρά αγαλματίδια και αυτό μέχρι το 1100 μ.Χ. όπου μετέτρεψαν μεγάλες περιοχές σε ιερούς τόπους διακοσμώντας τους και με τα γιγάντια Moai από τοπικό υλικό. Σύμφωνα με τους σύγχρονους κατοίκους, οι πρόγονοι τους τοποθετούσαν τα αγάλματα αυτά ως προς τιμή του εκάστοτε φύλαρχου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως στην πρώτη περίοδο κατασκευής τους οι φιγούρες διέφεραν, διαφορετικότητα η οποία όμως έπαψε να υπάρχει έτσι ώστε να πάρει την γνωστή σε όλους μορφή.

Η κατασκευή των αγαλμάτων ήταν σίγουρα επίπονη αλλά και ανθρώπινη και απόδειξη αυτού αποτελούν τα 400 περίπου μισοτελειωμένα αγάλματα που βρίσκονται ακόμη στον τόπο από τα οποία τα σύρανε καθώς και οι σύγχρονες προσπάθειες 10 ατόμων (έτσι όπως παρουσιάστηκε σε ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε το 2001 στο BBC) με επικεφαλείς αρχαιολόγους οι οποίοι μπορέσανε - με αρκετή βέβαια δυσκολία - να υψώσουν ένα παρόμοιο μισοτελειωμένο Moai. (γεγονός που δεν είναι μοναδικό αφού συνολικά 30 Moai έχουν αναγερθεί από παρόμοιες ομάδες) Αν αναλογιστούμε τώρα την εξουσία που έχει ένας φύλαρχος σε αντίθεση με έναν σύγχρονο επιστήμονα τότε εύκολα καταλαβαίνουμε πως το μυστήριο μειώνεται.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ο εμφύλιος πόλεμος του νησιού (τον 17ο αιώνα μ.Χ.) είχε ως συνέπεια την καταπίεση του λαού για την κατασκευή των αγαλμάτων αυτών από την τοπική αριστοκρατία. Αναφορικά με την ταυτότητα των αγαλμάτων, πρέπει να σημειώσουμε πως η μορφή δεν διαφέρει και πολύ από άλλα δείγματα γλυπτικής που βρίσκονται στις Άνδεις όπου η Ηλιακή λατρεία αποτελούσε κομμάτι του εκεί πολιτισμού. Είναι λοιπόν τα Moai απεικόνιση μιας ηλιακής θεότητας-ήρωα που τιμούσαν οι ιθαγενείς του νησιού; Δυστυχώς όσοι γνώστες τις αρχαίας γραφείς είχαν επιβιώσει από τους εμφύλιους πολέμους, βρήκαν τον θάνατο από επιδημίες ασθενειών αφήνοντας πλέον μόνο 2000 κατοίκους σήμερα, ανήμπορους να βοηθήσουν του ερευνητές για την επακριβώς μετάφραση των αρχαίων επιγραφών. Μπορούμε να ταυτίσουμε τις περίεργες μορφές του Νησιού του Πάσχα με το πρόσωπο εξωγήινων; Αν είναι έτσι τότε και ο Πικάσο είχε αναρίθμητες επαφές 3 και 4 τύπου!

Η ανάμιξη όμως μύθου ή καλύτερα παρεξήγησης και αλήθειας συνεχίζεται αφού συχνά παρατηρείται ως παράδοξη η ιερή γεωμετρία που καταδεικνύει Ελληνικούς τόπους λατρείας. Συγκεκριμένα σε τόπους ιερούς όπως οι Ακρόπολη, Δελφοί, Επίδαυρος, Μυκήνες, Κνωσός, Δήλος, Δωδώνη κ.α, μοιάζει να ισχύει η μαθηματική σχέση της χρυσής τομής! Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Μήπως κάποιοι ήθελαν να συμβαίνει; Κάπου εδώ γίνονται αναφορές για μια θεωρία όπου οι αποστάσεις αυτές χρησίμευαν στους εξωγήινους-θεούς ως σταθμοί ανεφοδιασμού των διαστημοπλοίων τους!

Αξίζει να αναφέρουμε πως οι παρατηρήσεις που γίνονται δεν είναι ψευδείς, αντιθέτως μάλιστα αποτελούν φαινόμενο που παρατηρείται και σε άλλες χώρες όπως αυτές της Αγγλίας, της βόρειας Γαλλίας αλλά και της Αιγύπτου. Όπως λοιπόν υπάρχει ένα μαθηματικό μοτίβο στους Ελληνικούς ναούς, ένα ενεργειακό μοτίβο (που διακρίνεται μέσα από τις γραμμές Ley) υπάρχει σε Αγγλία και Γαλλία, όπως επίσης οι Αιγυπτιακοί ναοί είναι τοποθετημένοι ανάλογα με την κίνηση του Νείλου και την παρουσία συγκεκριμένων αστερισμών (δημιουργώντας έτσι μια επίγεια Αίγυπτο, αντίστοιχη αυτής της ουράνιας έτσι όπως διακρίνεται από την Γη).

Στο να προσθέσουμε όμως σε αυτή την πραγματικά αξιόλογη παρατήρηση εξωγήινους ανεφοδιασμούς (!) είναι πραγματικά άστοχο αφού δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη για αυτό. Ίσως η μόνη προτροπή των 'ερευνητών' να κάνουν αυτό τον συνδυασμό είναι ορισμένα περιστατικά όπου Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα μοιάζουν να έχουν ως κομβικό σημείο ιερούς τόπους. Η παρατήρηση αυτή αληθινά θεωρείται περίεργη αφού θα πρέπει εδώ να παρατηρήσουμε πως ανάλογες σε ποσότητα αναφορές Α.Τ.Ι.Α. γίνονται και σε τόπους που δεν έχουν καμία σχέση με ιερότητα (πχ. στρατόπεδα). Γιατί λοιπόν περιορίζουμε τα δρομολόγια των υποτιθέμενων εξωγήινων γειτόνων μας σε χώρους που εμείς θεωρούμε ιερούς;

Και φυσικά, πως μπορεί να λείψει στην επιχειρηματολογία τους ο θρύλος της Ατλαντίδας! Το νησί του Ποσειδώνα ίσως να αποτελούσε απλά μια αλληγορική ιστορία του Πλάτωνα άμα δεν υπήρχε μια μικρή φράση ("η νήσος δε αυτή ήτο μεγαλύτερη από τι Λιβύην και την Ασίαν μαζί, απαυτήν Δε ήτο δυνατόν εις τους τότε ταξιδιώτας να διαβούν εις τα άλλους νήσους εις όλην την απέναντι ήπειρον." Τιμαίος, κεφ. 3, 25 Ά) που προκαλεί σοβαρές υποψίες πως ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος αναφερόταν σε μια μάλλον αληθινή ιστορία. Πέρα από τον Πλάτωνα όμως είναι πολλές εκείνες οι ιστορίες που διάσπαρτες μπορούν να βρεθούν γύρω από τον ατλαντικό που μιλάνε για ένα νησί ενισχύοντας έτσι την πεποίθηση πως κάτι υπήρχε εκεί. Φυσικά ισχυρές είναι και οι θεωρίες που ταυτίζουν την Ατλαντίδα με Ελληνικά νησιά αυτό όμως που διαφεύγει από όλους είναι πως πουθενά ο Πλάτωνας δεν μιλά για ένα πανίσχυρα τεχνολογικά πολιτισμό.

Η Ατλαντίδα σίγουρα δεν θα έπαιρνε την Hollywood-ιανή της σύγχρονη μορφή αν δεν υπήρχαν άτομα όπως το μέντιουμ Κέϋση αλλά και η Θεοσοφική Εταιρία όπου μέσα από τα κείμενα τους τοποθετούσαν το λίκνο του πολιτισμού, θρυλικούς τόπους όπως την Ατλαντίδα, την Λεμούρια, την Σαμπάλα κ.α. Η μεγιστοποίηση μιας αρχαίας χρυσής εποχής είναι κοινό χαρακτηριστικό κάθε λαού που μπορεί να πάρει πολλές ερμηνείες. Στην περίπτωση όμως περιοχών σαν και αυτών μπορούμε εύκολα να αναγνωρίσουμε την κοινή ψυχολογία των ανθρώπων που αποζητούν ασυνείδητα την επιστροφή στην μητέρα-θεά καθώς και την ανάγκη τους να έρθουν σε επαφή με τα βαθύτερα σημεία του εσωτερικού τους κόσμου όπου διαισθητικά αναγνωρίζουν πως υπάρχει μεγάλη σοφία και δύναμη. Μήπως αυτό δεν αποτελούν και οι εξωγήινοι; Μια σύγχρονη προβολή ανάγκης ενός πατέρα-μεσσία! Μια συλλογική προβολή όλων εκείνων των στοιχείων που κατοικούν μέσα μας! Απόλυτος ορθολογισμός και ψυχολογοποίηση του παραδόξου;

Όχι απαραίτητα και αυτό γιατί όπως βλέπουμε το παράδοξο μπορεί να παίρνει γνώριμη μορφή αλλά δεν παύει να υφίσταται, να μας ελκύει και να μας προβληματίζει. Έτσι αναγνωρίζουμε μια σημαντική διαφορά μεταξύ του να πεις πως 'υπάρχουν' εξωγήινοι και το να πεις πως 'πιστεύω' στους εξωγήινους! Οι λέξεις κλειδιά προϋποθέτουν στην μια περίπτωση απόδειξης, ενώ στην άλλη, πίστη. Πίστη όμως που; Στην υποκειμενική ανάγκη να υπάρχει κάτι πέρα από την μίζερη καθημερινότητα μας; Είναι αυτό που προσπαθούσε να πει με πολύ έξυπνο τρόπο ο Κarter όταν έβαζε πίσω από τον πράκτορα Mulder τον λογότυπο (στην αφίσα με ένα γνωστό πλέον ψεύτικο περιστατικό A.T.I.A) 'I want to believe'; Έχει η ανθρωπότητα τις αποδείξεις εκείνες για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη άλλων πολιτισμών ή μήπως έχει αυτή την απεγνωσμένη ανάγκη να μην νιώθει άλλο μόνη;

Το μυστήριο όμως δεν σταματά εδώ, παρά διασκορπίζεται σε ποικίλα άλλα φαινόμενα, αρχαία οικοδομήματα, χάρτες, και μικρό-αντικείμενα που οι επιφανειακοί ερευνητές θέλουν να βλέπουν διαστημικά σκάφανδρα σε μια εποχή όπου τα πλοία κινούνταν με πανιά και κουπιά. Ο αρθρογράφος νιώθει την ανάγκη όμως να απολογηθεί απέναντι στον μικρό σύνολο των στοιχείων όπου εξέφρασε την κριτική του. Θα μπορούσε αληθινά να γραφτεί ένα μεγάλο βιβλίο απέναντι στα τρανταχτά λάθη που κατά καιρούς ακούγονται και που μεγαλώνουν γενιές νέων (όπως συνέβη και με τον αρθρογράφο τον ίδιο). Είναι όμως ελπίδα του, πως το παρόν άρθρο θα μπορέσει να δώσει ένα έναυσμα σκεπτικισμού σε μια εποχή όπου η υπερπληροφόρηση δεν εγγυάται πλέον και την αξιοπιστία των ειδήσεων.

Οι εξωγήινοι υπάρχουν και το αποδεικνύει η εξίσωση Ντρέικ. Το αν όμως μπορούν να ταξιδέψουν μέχρι τον πλανήτη μας, αυτό προϋποθέτει πολλά στοιχεία που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Είναι όμως ψέματα πως μια τέτοια επίσκεψη θα ήταν αδύνατη. Σύγχρονες μελέτες στο πεδίο της φυσικής προτείνουν συνεχώς νέες μορφές ταξιδιού σε αστρικό επίπεδο. Το μέλλον του διαστημικού αποικισμού δεν βρίσκεται στην πυραυλική τεχνολογία και είναι βέβαιο πως όποιος ερευνητής του παραδόξου κάνει χρήση αυτών των συλλογισμών για να κρίνει τα Α.Τ.Ι.Α. σίγουρα θα πέσει έξω. Είναι αληθινά σαν να συγκρίνουμε τις αρχαίες τριήρεις με ένα σύγχρονο διαστημικό λεωφορείο! Το ότι όμως ένας εξωγήινος πολιτισμός θα είναι κάτοχος ανεπτυγμένης τεχνολογίας, δεν τον κάνει και Προμηθέα του ανθρωπίνου πολιτισμού! Θα πρέπει να μιλάμε με στοιχεία μπροστά σε ένα τόσο σημαντικό θέμα και όχι με ενδείξεις που και αυτές ερμηνεύονται με λάθος τρόπο.

• Στρίγκφιλντ Λ. Ιπτάμενοι δίσκοι. Αθήνα εκδ. Κωτσιάνα, 1977.
• Ιωαννίδης Γ. Ψυχολογία και παράδοξο. Για την ψυχοπαθολογία των λεγόμενων απόκρυφων φαινομένων. (ανέκδοτο) Θεσσαλονίκη, 1999.
• Shuker K. The unexplained. An illustrated guide to the world's natural and paranormal mysteries. Dubai. Carlton, 1997.
• Συλλογικό Το φαινόμενο των U.F.O. (π.ε. 1988) Αθήνα εκδ. Αλκυών, 1990.
• Bowker J. The complete Bible handbook. An illustrated companion. London, Dorling Kindersley, 1998.
• 2001. Φάκελος Χ: τ.10 Σεπτέμβριος 1998.

Πρωτότυπο κείμενο από το Esoterica.gr

Συμβάλετε και εσείς στον αγώνα κατά του καρκίνου.

Ενωθείτε με την ομάδα του Unwired.gr και αφήστε τους υπολογιστές σας να βοηθήσουνε στην καταπολέμηση αυτής της μάστιγας.