PROTO-TÜRK KÜLTÜRÜ’nde KÜN(GÜNEŞ) ısı ve ışık kaynağı olduğu gibi, yeryüzünde de ATEŞ hem, ısı, hem ışık verir. Bu yüzden yeryüzünde GÜNEŞ’in, yani TANRI’nın temsilcisidir. Bu yüzden kutsaldır.
ATEŞ yakılan yer OCAK’tır, bu yüzden çoğu kere ikisi aynı anlamda kullanılır. OCAK’sız barınak olmaz… Bu yüzden OCAK hem eve, hem de AİLE’ye işaret eder. “Ocağın tütsün, ocağımızı söndürme” gibi ifadeler günümüzde bile AİLE’nin devamına işaret eder. Geçmişte pek çok aile ocaklarını hiç söndürmeden sürekli yakarlardı. Modern hayatta önce sobalara, sonra da kalorifere geçince, bu kavram önemini kaybetmeye yüz tutmuştur.
Eski TÜRKLER bir dönemde ölülerini yakmışlardır. Bunun amacı, ölenin ruhunun ATEŞ vasıtasıyla göğe yükselerek TANRI’ya ulaşmasıdır. ATEŞ’te yanan temizlenir. Mikroplar ölür. Bu yüzden kül asırlar boyunca bulaşık ve çamaşır yıkamakta kullanılmıştır.