 |
 |
 |
Zarówno w sobotę jak i w niedzielę odprawione zostały uroczyste msze w intencji papieża, Polski i Polaków mieszkających na emigracji. Obie msze święte, zwłaszcza ta sobotnia w katedrze, celebrowana przez biskupa Patricka Dunn'a i ośmiu księży była wielkim wydarzeniem. Niedzielna msza, również bardzo uroczysta, zgromadziła w naszym polskim kościele wielu wiernych. Specjalnie na tą okazję przyjechali do Auckland Polacy z Napier, czy Keri-Keri. Mieliśmy i na naszych uroczystościach także gości z Australii. Byli też naszymi gośćmi rodacy z Polski, którzy bawią w Nowej Zelandii odwiedzając tu swoich najbliższych.
Część artystyczną rozpoczęły występy dzieci - uczniów
Szkoły Polskiej. Kolorowo ubrane, w polskich strojach ludowych, dzieci
tańczyły poloneza, krakowiaka. Były recytacje, piosenki i inscenizowane
sceny taneczne. Był teatrzyk i chóralne odśpiewanie pieśni "Czarna Madonna".
Uroczystości w Domu Polskim w Auckland pozwoliły na bliższe
zapoznanie się ze szczegółami ż życia Karola Wojtyły przed wyborem go na
Stolicę Piotrową. Wysłuchano wierszy napisanych przez papieża i o papieżu.
Wiele osób po raz pierwszy miało okazję do zapoznania się z Internetem.
Zaprezentowane zostały strony polskich organizacji katolickich, pokazano
kilka parafii posiadających swoje strony, widzom pokazano aktualne wydania
polskiej prasy katolickiej. Przeglądnięto też kilka bogatych stron poświęconych
samemu papieżowi.
Interesującym punktem programu był rys historyczny pt.
"Dlaczego właśnie Polak?", w którym wykazano, że wybór Karola Wojtyły na
następcę św. Piotra nie był przypadkowy. Wielkim wydarzeniem kulturalnym
był niedzielny koncert muzyczny w wykonaniu polskich artystów mieszkających
w Auckland. Widzowie zaskoczeni byli wysokim poziomem wykonawczym oraz
samym faktem, że mamy w Auckland tylu wysokiej klasy muzyków.
Z ogromnym zainteresowaniem obejrzano fragmenty telewizyjnej
transmisji wizyty papieża w Nowej Zelandii w 1986 roku. Niektórzy widzieli
siebie po raz pierwszy na ekranie, wielką radość stanowiła okazja do ponownego
przeżycia tego wielkiego wydarzenia jakim były dla Polaków w Nowej Zelandii
odwiedziny papieża rodaka.
Również młodzież skorzystała z okazji do spędzenia wspólnie
czasu w ramach papieskich uroczystości.
Przez całe dwa dni w Domu Polskim zorganizowana była wystawa
poświęcona papieżowi Janowi Pawłowi II. Eksponaty i materiały do wystawy
zebrane zostały wśród Polaków z Auckland. Wiele książek, albumów, zdjęć,
osobistych pamiątek związanych z papieżem znalazło się na naszej wystawie.
Były medale pamiątkowe, zbiory znaczków pocztowych, różańce poświęcone
przez papieża. Ponad 200 eksponatów umieszczono w kilku działach
tematycznych: "Życiorys Karola Wojtyły", "Papież - Głowa Kościoła", "Papież
- pielgrzym", "Jan Paweł II - papież artysta", "Rodzinne strony papieża",
"Wizyta Jana Pawła II w Nowej Zelandii".
Osobną część wystawy stanowiła ekspozycja prac plastycznych
dzieci polskich. Niezwykle bogate i różnorodne w formie prace umieszczono
w najbardziej wyeksponowanym miejscu sali Domu Polskiego w części wystawy
zatytułowanej "Janowi Pawłowi II - dzieci".
Niezwykle udanym zakończeniem uroczystości obchodów jubileuszu
20-lecia pontyfikatu papieża Jana Pawła II była parafialna
pielgrzymka do Tokoroa, która odbyła się w dniu 31 października.
 |
Uroczysta msza św w katedrze św. Patryka w Auckland odprawiona przez biskupa Patricka Dunna i koncelebrowana przez ośmiu księży. Dzieci, uczniowie Szkoły Polskiej w Auckland, uczestniczyły w tej mszy ubrane w kolorowe, polskie stroje narodowe. |
 |
Biskup Patrick Dunn nawiązał w trakcie kazania dialog z dziećmi. Wymienił z nimi swoje wiadomości o dzieciństwie Karola Wojtyły, a także zaskoczył dorosłych znajomością wielu szczegółów z jego życia. |
 |
Księża koncelebrujący mszę św. ubrani byli w ornaty, które mieli na sobie biskupi w czasie pamiętnej mszy św. na Auckland Domain odprawianej przez papieża Jana Pawła II w czasie jego pielgrzymki do Nowej Zelandii w listopadzie 1986 roku. Biskup Pat miał zaś na sobie ornat papieski. |
 |
Mszę zakończyło wspólne odśpiewanie hymnu Kongresu Eucharystycznego z Wrocławia 1997 roku. Słowa tej pieśni "Podajmy sobie ręce..." zostały przeobrażone w rzeczywistość. |
 |
Druga część obchodów rozpoczęła się w Domu Polskim po
zakończeniu mszy. Goście dopisali swoją obecnością. Sala Domu Polskiego
już dawno nie widziała takich tłumów. Najpierw jednak należało się posilić.
Kuchnia dwoiła się i troiła, ale sprostała swemu zadaniu ku uciesze żołądków
wygłodniałych gości.
|
 |
Część artystyczną rozpoczęły występy dzieci - uczniów Szkoły Polskiej. Nie mogło się obyć więc bez tradycyjnego poloneza. |
 |
W dalszej części swojego występu dzieci zaprezentowały szereg piosenek, wierszy, tańców. Odbyło się też przedstawienie "teatru cieni", w którym dzieci przypomniały wszystkim zebranym historię o Czerwonym Kapturku. |
 |
Te i inne punkty programu publiczność i zaproszeni goście (na zdjęciu m.in. biskup wraz z księżmi) oglądali z ogromnym zainteresowaniem. |
 |
W sobotnie popołudnie, w ramach wieczoru młodzieżowego, była okazja do posłuchania głośnej muzyki, potańczenia a także do zmierzenia swoich sił w grach komputerowych. Z tej ostatniej atrakcji skorzystali zwłaszcza młodsi przedstawiciele polonijnej młodzieży. |
Składamy serdeczne podziękowania wszystkim, którzy swym zaangażowaniem umożliwili przygotowanie i sprawne przeprowadzenie naszych uroczystości. Dziękujemy naszym gościom oraz wszystkim uczestnikom i widzom imprez towarzyszących za przybycie a także wyrazy uznania za trud włożony w przygotowanie imprezy.
Komitet Organizacyjny
Na temat naszych uroczystości ukazała się notatka prasowa
w dwutygodniku NZ CATHOLIC.
 |
|
 |
|
