undefined
บทที่ 2 กระท่อมหลังนั้นซุกอยู่ในซอกเปลี่ยว มีลำธารไหลผ่านข้างกระท่อม เสียงน้ำกระทบฝั่งเบาๆ ตัวกระท่อมเหมือนถูกทำหล่นจากข้างบนและถูกลมพัดซ้ำ หน้าต่างประตูโย้เย้ เคลย์ไม่อยากนึกเลยว่ามันจะพังลงมาเมื่อใด เด็กหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เข้าไปในรังของจอมโจร ทั้งลมทั้งฝนไล่มาติดๆขณะถลาไปหาประตู มันไม่ยอมขยับ "เตะสิ" จอมโจรโหดไซเฟอร์สั่ง เคลย์มองเขางงๆแล้วเตะประตูทีหนึ่ง "ไม่ใช่อย่างนั้น ถ่ายน้ำหนักตัวลงไปด้วย" เคลย์เหวี่ยงเท้าไปข้างหลังก่อนแล้วเตะเปรี้ยง แต่ร่างบางไม่ได้ถ่ายน้ำหนักของตัวเองลงไปคนเดียว เขาพาราอิลล้มโครมลงไปด้วยเมื่อประตูเปิดผางออก ลูกแมวดิ้นขลุกขลักอยุ่ในกระเป๋า จอมโจรครางอ่อยๆ "เจ้ากำลังจะฆ่าข้า รู้งี้ปล่อยให้ไปตามนายอำเภอมาซะก็ดี ข้าอาจโดนยิงตายสบายๆ" เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจแรงๆ "คนเนรคุณ ไอ้การพูดแดกดันมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก " แล้วก็พลิกตัวจากราอิล "การช่วยชีวิตโจรเป็นงานใหม่สำหรับข้า" "ไม่มีสอนในโรงเรียนที่ลอนดอนหรอกเรอะ" "มันจะไปมีได้ยังไง" เคลย์คุกเข่าจ้องเงามืดๆตรงมุมกระท่อม แสงฟ้าแลบช่วยให้มองเห็นตะเกียงกับชุดเหล็กไฟที่แขวนด้วยกันที่สลักไม้ เขาคลานเข้าไปหา รอให้ฟ้าแลบอีกครั้ง เพื่อต่อไฟกับไส้ตะเกียง แสงสีทองกระจายตรงมุมที่เต็มไปด้วยฝุ่น เคลย์ลุกขึ้นยกตะเกียงส่องไปรอบๆ ร่างบางตัวสั่น อากาศที่ทั้งชื้นและเปียกทำให้เคลย์หนาว รีบปิดประตูกระท่อม เสียงฝนที่กระทบหลังคาดังเมือนเสียงกลอง จอมโจรยังคงนอนแบ็บอยู่ที่ประตู ไม่พูดอะไรมาหลายนาทีแล้ว บางทีเขาอาจหมดสติ ลมหายใจของเคลย์เต้นถี่เมื่อยกตะเกียงส่องใกล้ๆใบหน้า เด็กชายร้องอุทานเมื่อตะเกียงถูกกระชากไปจากมือและยื่นมาที่หน้าของเขาเอง เคลย์ถอยหนี ยกมือป้องแสงมิให้เข้าตา เสียงที่ดังมาจากเบื้องหลังของตะเกียง น่าสะพรึงกลัว "ถอยไป ถ้าเห็นหน้าข้า เจ้าจะต้องตาย ถึงข้าไม่ฆ่าเจ้า ลูกน้องของข้าก็จะฆ่าเจ้า" เคลย์กระพริบตาปริบๆนึกกลัวขึ้นมาทันที แต่พยายามพูดอย่างใจเย็น "ถ้าไม่ถอดเสื้อผ้าเปียกๆออก ชีวิตของท่านก็จะหาไม่เช่นกัน ข้าจะถอดเสื้อผ้าให้ท่านได้ยังไงโดยไม่เห็นหน้า" เงียบไปนานแล้วราอิลก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่หายโกรธ แต่เบาเพราะความเจ็บปวด "วางตะเกียงไว้ตรงมุมโน้น สว่างแค่นี้พอแล้ว" เคลย์ทำตามที่เขาสั่ง และเมื่อร่างบางไปหาตอนนี้ชายหนุ่มไม่ขัดขวาง เคลย์ไม่เห็นอะไรมาก นอกจากประกายในดวงตากับใบหน้าที่อยู่ในเงามืด "ข้าไม่คิดว่าจะลุกไหวอีกต่อไป" ราอิลพูดเบาๆ เคลย์ลากกองผ้าห่มมาใกล้เขา ลูกแมวคลานออกจากกระเป๋าลงบนพื้น มันเดินสำรวจไปรอบๆกระท่อม ชายหนุ่มใช้ขาที่ยังดีขยับไปหากองผ้าห่มได้ เคลย์จับขา ที่เจ็บของเขาวางพาดบนผ้าห่มที่พับจนหนา คุกเข่าเบื้องหน้าเขา แม้จะไม่ค่อยสว่างเคลย์ก็รู้ว่าราอิลกำลังมองเขาอยู่ด้วยความสนใจอย่างยิ่ง ร่างบางยืนหน้าเตาผิง มองไป รอบกระท่อม เขาอยากให้เคลย์เลิกมองโน่นมองนี่ซักที ราอิลอยากดูว่าตาของเคลย์มีสีอะไรกันแน่ มันช่างเหลวไหลน่าหัวเราะเยาะเหมือนกับที่เขารู้สึกเมื่อถูกเคลย์สัมผัสนั่นแหละทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับอ่อนไหวและรู้สึกพึงพอใจในเด็กหนุ่มผู้นี้เป็นอย่าง มาก ความเจ็บปวดไม่ได้มีผลมากเท่ากับสัมผัสของร่างน้อย ปลายนิ้วที่แสนอ่อนโยนนั่นต่างหากที่ทำให้ราอิลผวา ชายหนุ่มนึกไม่ออกว่านานแค่ไหนที่สัมผัสของร่างกายทำให้เขา เกิดอาการตอบสนองได้ขนาดนี้ เด็กหนุ่มคุกเข่าหน้าเตาผิง จุดไฟกองเล็กๆขึ้นมาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิด แม้กระนั้นก็ดูงดงามอย่างยิ่ง ราอิลสงสัยว่าเคลย์จะมีอายุสักเท่าไหร่ ดูเหมือน จะเป็นเด็กหนุ่มมากกว่าเด็กชายซะแล้ว เด็กหนุ่มคนนี้ช่างดูลึกลับเสียจนเขาอยากค้นหา ไม่นานไฟที่เคลย์จุดก็ลุกโชนในเตาผิง ร่างบางลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างที่ตนเองก็ไม่รูว่ามันมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาเพียงใด ลมหายใจของราอิลถี่กระชั้นเมื่อเด็กหนุ่ม ยกแขนขึ้นแกะกระดุมเสื้อที่มีระบายลูกไม้จีบอยู่ด้านหน้า เสื้อผ้าของเคลย์เปียกโชก เป็นธรรมดาที่ต้องถอดออก แต่ที่ไม่ธรรมดาคือราอิลที่นอนสั่นอยู่ตรงนี้ ถ้าเป็นใน สถานการณ์อื่นก็คงไม่แปลกหรอก แต่ตอนนี้เขากำลังนอนแซ่ว เพราะเจ็บข้อเท้าอยู่บนพื้นที่สกปรกและเย็นเยือก…มันเหลือเชื่อเกินไป ราอิลเห็นเด็กหนุ่มตัวสั่นอยู่ภายใต้ร่างกายอันเปลือยเปล่า ขณะก้อมลงถอดรองเท้าเปื้อนโคลนออก แสงไฟส่องให้เห็นร่างเพรียวบางน่าปรารถนาจนราอิลเผลอ ครางออกมา เคลย์หันกลับมามองด้วยความตกใจ ชายหนุ่มรีบหลับตาทำหน้าเหยเกเหมือนเจ็บปวดเสียเต็มประดา แต่ความเจ็บปวดของเขาหาได้เป็นอย่างที่เคลย์คิด พอมั่นใจว่าปลอดภัย ราอิลก็ลืมตา เด็กหนุ่มคนนั้นยังคงนั่งอยู่หน้าเตาผิง เสยผมด้วยนิ้วมือ ผมของเคลย์มีสีเงินสุกใสและยาวเคลียบ่า ความอบอุ่นจากไฟในเตาผิงแผ่รังสีมาถึงกองผ้าห่มของราอิล หนังตาของเขาหนักอึ้ง ซุกร่างใต้ผ้าห่ม มองนิ้วมือของเคลย์ที่เคลื่อนไหวช้าๆไปบนเรือนผมเหมือน ถูกสะกดจิต และปรารถนาให้มือที่สางผมนั้นเป็นมือของเขา เขาหลับไปทั้งๆที่ยังจำได้ว่าปืนของเขายังอยู่ที่เคลย์ End Chaptor three to be continue... 1 2 3 4 5 6back
