Η σταύρωση ήταν μια από τις πιο απαίσιες μορφές εκτέλεσης που επινόησε ποτέ άνθρωπος. Ήταν η βασικότερη θανατική ποινή, φυλαγμένη για δούλους και επαναστάτες. Ο Κικέρων την αποκάλεσε: "Η ανώτατη ποινή θανάτου, η πιο επώδυνη, τρομακτική και απαίσια." Δεν υπήρχε μεγαλύτερος πόνος ή εξευτελισμός. Ο κατάδικος συνήθως μαστιγωνόταν μέχρι η πλάτη του να γίνει μία μάζα από ξεσκισμένες σάρκες. Μετά τον εξέθεταν σε δημόσιο χλευασμό. Μερικές φορές ήταν τελείως γυμνός. Έπειτα τον σταύρωναν. "Ο σωματικός και διανοητικός βασανισμός, που είναι η συνέπεια αυτού του αργού θανάτου, είναι αφάνταστος." (J. Schneider)

Σκεφτείτε τον απόλυτο τρόμο, που θα ένιωθε ο εγκληματίας, που δικαζόταν, όταν άκουγε την ανακοίνωση της ποινής, η οποία ήταν: "Σταυρώστε τον." Ο σταυρός σήμαινε βασανισμός, αγωνία και θάνατος. Κι όμως, ο Ιησούς μας καλεί να "σηκώσουμε το σταυρό μας". Μα τι λέει!

1. Ο άνθρωπος που σήκωνε το σταυρό του, κατευθυνόταν στον τόπο του θανάτου του. Έλεγε "αντίο" σ' αυτόν τον κόσμο. Δεν θα έβλεπε ποτέ πια τους αγαπημένους του εδώ. Τα παλιά του σχέδια και οι ασχολίες του τελείωσαν. Έφτανε στο τέλος της ζωής του. Τι τρομακτικό πρέπει να είναι σηκώνεις το σταυρό! Όμως με τον Ιησού, αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ελευθερία:

ΜΑΤΘ. 16/ις':25 - "Διότι όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν. και όστις απολέσητην ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν."

Εμείς έχουμε απολέσει τη ζωή μας γι' Αυτόν; "Γνωρίζουμε ότι ο Κύριος Ιησούς έφερε καρπό, όχι γιατί μετέφερε απλά το σταυρό, αλλά γιατί πέθανε πάνω σ' αυτόν." (Hudson Taylor)

Είναι τόσο εύκολο να ακουγόμαστε θρησκευόμενοι και άγιοι. Είναι τόσο εύκολο να λέμε ότι είμαστε άγιοι. Είναι τόσο εύκολο να χρησιμοποιούμε όρους ευσέβειας. Πόσοι όμως από μας έχουμε στ' αλήθεια πεθάνει; Πόσοι από μας μπορούν να πουν ειλικρινά: "Κύριε, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό Σου να γίνει", όποιο κι αν είναι αυτό το θέλημα του Θεού;

Η απώλεια της ζωής σου αφήνει ανεπούλωτα τραύματα. Επιβιώνουμε από τη φύση μας και από ένστικτο. Νιώθουμε ασφαλείς, όταν έχουμε τον έλεγχο, όταν κρατιόμαστε γερά στην υπερηφάνεια της ζωής μας. Η καριέρα μας, οι στόχοι μας, οι επιθυμίες μας κράζουν για εκπλήρωση. Ν' ακολουθούμε το Ιησού σημαίνει θάνατος στη ζωή μας. Ν' ακολουθούμε το Ιησού σημαίνει τέλος στα όνειρά μας. Ν' ακολουθούμε τον Ιησού σημαίνει τέλος στην αυτοκυριαρχία. Όλα ή τίποτα. Να κερδίζουμε τον Υιό σημαίνει ότι απαρνιόμαστε την αμαρτία. Οι επιλογές είναι απλές και ξεκάθαρες.

ΛΟΥΚ. 9/θ':62 - "Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς. Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω είναι αρμόδιος διά την βασιλείαν του Θεού."

2. Ο σταυρωμένος έχει τελειώσει με την αμαρτία, διότι οι νεκροί δεν αμαρτάνουν πλέον. Τα πάθη και οι επιθυμίες της σάρκας έγιναν παρελθόν. Ο σταυρωμένος κλέφτης δεν μπορεί να κλέψει ξανά. Ο σταυρωμένος φονιάς δεν μπορεί να σκοτώσει ξανά. Οι σαρκικές επιθυμίες δεν μπορούν να εκπληρωθούν ποτέ πια. Οι αμαρτωλές απολαύσεις τελείωσαν για πάντα. Η "σάρκα" καρφώθηκε πάνω σ' ένα ξύλο. Και αυτό είναι που συνέβη και σε μας!

ΡΩΜ. 6/ς':6-7 - "Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας, διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας."

Α' ΠΕΤΡ. 4/δ':1-2 - "Επειδή λοιπόν ο Χριστός έπαθεν υπέρ ημών κατά σάρκα, οπλίσθητε και σεις το αυτό φρόνημα, διότι ο παθών κατά σάρκα έπαυσεν από της αμαρτίας, διά να ζήσητε τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ' εν τω θελήματι του Θεού." Αυτά είναι λόγια δυνάμεως!

Ας σταματήσουμε λίγο να αναλογιστούμε την κατάστασή μας. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να αμαρτάνουμε; Καταλαβαίνουμε ότι τελειώσαμε για την αμαρτία; Έχουμε κατασταλάξει τελικά στο γεγονός ότι όσον αφορά τον παλαιό μας άνθρωπο, δεν μπορούμε πια να κάνουμε ό,τι θέλουμε; (ΓΑΛ. 5/ε':19)

ΚΟΛ. 3/γ':5,7 - "Νεκρώσατε λοιπόν τα μέλη σας τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν και την πλεονεξίαν, ήτις είναι ειδωλολατρεία ... ... εις τα οποία και σεις περιεπατήσατέ ποτε, ότε εζήτε εν αυτοίς." Τώρα όμως έχετε πεθάνει ως προς όλα αυτά! Ο άνδρας ή η γυναίκας που ηθελημένα βαδίζει με αμαρτία, δεν έχει σηκώσει το σταυρό.

Συνεχίζουμε να βλέπουμε ταινίες με αισχρολογία, γύμνιες και ταινίες που εξυμνείται η βία; Με τον Ιησού είμαστε νεκροί σε όλα αυτά! Λέμε ακόμα ψέματα, εξαπατούμε ή βαδίζουμε με πικρία, υπερηφάνεια ή απληστία; Αυτή η φύση καρφώθηκε πάνω στο ξύλο! "Τώρα όμως απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αισχρολογίαν εκ του στόματός σας." (ΚΟΛ. 3/γ':8) Η Γραφή μιλάει σε προστακτική.

Τι θα γίνει αν αρνηθούμε να μετανοήσουμε; "Μηδείς ας μη σας απατά με ματαίους λόγους, επειδή διά ταύτα έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας." (ΕΦΕΣ. 5/ε':6) Δεν είναι ώρα για παιχνίδια! Ο Κύριος θα βοηθήσει όσους παλεύουν, όσους πραγματικά μισούν την αμαρτία, όσους με συντριβή φωνάζουν για χάρη. Πρέπει όμως να τρέμουμε για εκείνους που, με πεισματάρικη αλαζονεία, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη σαρκική ζωή τους και στο όνομα της "ισορροπίας" ψάχνουν να νομιμοποιήσουν τις σαρκικές επιθυμίες τους.

3. Η τελική μορφή αυταπάρνησης είναι να σηκώσεις το σταυρό. Με τη βαθύτερη δυνατή σημασία, ο σταυρωμένος δεν ανήκε πια στον εαυτό του. Θυμάστε τα λόγια του Κυρίου στον Πέτρο; "Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, ότε ήσο νεώτερος, εζώννυες σεαυτόν και περιεπάτεις όπου ήθελες. Αφού όμως γηράσης, θέλεις εκτείνει τας χείράς σου, και άλλος θέλει σε ζώσει, και θέλει σε φέρει όπου δεν θέλεις." (ΙΩΑΝ. 21/κα':18) Μιλούσε για θάνατο σε σταυρό!

Σου απλώνουν τα χέρια, σε καρφώνουν πάνω στον πάσσαλο, κρέμεσαι στον αέρα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα! Θα προτιμούσες να σταματήσεις ν' αναπνέεις, αλλά δεν μπορείς ούτε να πεθάνεις! Η ζωή σου δεν σου ανήκει πλέον. "Εάν τις θέλη να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή εαυτόν και ας σηκώση τον σταυρόν αυτού καθ' ημέραν και ας με ακολουθή." (ΛΟΥΚ.9/θ':23)

Τι σημαίνει ν' απαρνηθούμε τους εαυτούς μας; Δεν έχει να κάνει με αυτοβασανισμό, με το να μαστιγωνόμαστε, να φοράμε σάκκο και στάκτες και να τριγυρνάμε με μελαγχολία και απελπισία. "Τα οποία έχουσι φαινόμενον μόνον σοφίας εις εθελοθρησκείαν και ταπεινοφροσύνην και σκληραγωγίαν του σώματος, εις ουδεμίαν τιμήν έχοντα την ευχαρίστησιν της σαρκός." (ΚΟΛ.2/β':23) Δεν φέρνουν πνευματικό καρπό.

Αυταπάρνηση σημαίνει να λέμε "όχι" στις επιθυμίες μας, όποια κι αν είναι η συνέπεια ή το κόστος. "Μία εύκολη ζωή χωρίς αυταπάρνηση δεν θα γίνει ποτέ ζωή δύναμης. ¨Η παραγωγή καρπού προϋποθέτει να σηκώνεις σταυρό. Είσαι πρόθυμος να εμμένεις σ' Αυτόν κι έτσι να φέρεις πολύ καρπό;" (Hudson Taylor)

Κοίταξε για μια στιγμή τις ανάγκες του κόσμου. Υπάρχουν πάνω από 900 εκατομ. Μουσουλμάνοι σ' ολόκληρη την υφήλιο σήμερα. Πόσοι εργάτες μοιράζονται το Ευαγγέλιο μαζί τους; Πάνω από 150 χιλ. ανθρώπινα όντα για τα οποία ο Ιησούς έδωσε τη ζωή Του, πεθαίνουν κάθε μέρα. Πόσοι απ' αυτούς ήξεραν τον Κύριο; Δεν ήθελε να τους προσεγγίσει; Δεν καλεί εργάτες να βγουν έξω; Τότε γιατί τόσο λίγοι από μας ακούν το κάλεσμα του Θεού για υπηρεσία και αποστολή; Επειδή ζούμε τόσο μακριά από τη φωνή Του! Η πλειοψηφία μας είναι υποπροϊόντα μιας πολυτελούς κοινωνίας. Συχνά εργαζόμαστε πέντε από τις επτά ημέρες. (Σε σύγκριση με κάποιες άλλες χώρες, αυτό πρακτικά είναι διακοπές!) Έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο στα χέρια μας και οι περισσότεροι από μας δεν βιώνουν ούτε πείνα ή λιμοκτονία. Πάρα τον τόσο πολύ χρόνο που έχουμε για προσευχή και με σώματα συχνά παραταϊσμένα, ελάχιστοι από μας ακούν το κάλεσμα του Θεού για προσευχή και νηστεία θυσίας. Γιατί; Διότι είμαστε πιο ευαίσθητοι στη σάρκα απ' ότι στο Πνεύμα!

Οι μυστικιστικές οργανώσεις εργάζονται παντού κερδίζοντας έδαφος και εδώ και στο εξωτερικό. Άλλοι στέκονται στις γωνίες των δρόμων και τραγουδούν. Κάποιοι εργάζονται έξω στη βροχή και το κρύο. Κάνουν θυσίες και υπηρετούν και δίνουν. Και κανένας απ' αυτούς δεν έχει καν ζωή αιώνια! Εμείς έχουμε την αλήθεια. Έχουμε το φως. Γνωρίζουμε τη χαρά του Κυρίου. Τότε, γιατί τόσοι λίγοι από μας ακούν το κάλεσμα του Θεού για να σηκωθούν και με θάρρος να μοιραστούν το Ευαγγέλιο; Επειδή είμαστε πάρα πολύ απασχολημένοι κάνοντας τα δικά μας!

Ω, δεν είναι επειδή δεν νοιαζόμαστε. Δεν είναι επειδή είμαστε εντελώς αδιάφοροι. Όπως είπε τόσο καθαρά ο A.W.Tozer: "Δεν είναι ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν το Θεό. Είναι ότι, οι άνθρωποι βρήκαν κάτι που θέλουν περισσότερο απ' το Θεό!" Είμαστε αποφασισμένοι να έχουμε αυτό που θέλουμε περισσότερο. "Ο πλούσιος νεαρός άρχοντας πήρε την απόφασή του με βάση αυτό που ήθελε περισσότερο στη ζωή." (Tozer) Ήθελε τον Ιησού, αλλά ήθελε περισσότερο τα πλούτη του. Έφυγε σκυθρωπός και λυπημένος γιατί στην περίπτωσή του, που αγαπούσε τα χρήματα, δεν μπορούσε να έχει και τα δύο. Ας κοιτάξουμε τώρα τη ζωή μας και ας κοιτάξουμε πίσω στο σταυρό. Τι είναι αυτό που θέλουμε περισσότερο;

4. Ο σταυρός είναι ο μόνος δρόμος προς την ανάσταση. Κανένας δεν θέλει να πεθάνει. Κανένας δεν θέλει να υποφέρει. Αλλά: "εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέση εις την γην και αποθάνη, αυτός μόνος μένει. Εάν όμως αποθάνη, πολύν καρπόν φέρει." (ΙΩΑΝ. 12/ιβ':24) Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Πώς αγαπάμε τη δόξα της ανάστασης! Αγαπάμε τη δύναμη του Πνεύματος και τα χαρίσματά Του. Πρέπει όμως πρώτα να πεθάνουμε. Πρέπει πρώτα να θαφτούμε. Ο Θεός μπορεί να αναστήσει μόνο νεκρούς.

Κοιτάξτε τον απόστολο Παύλο. Ήταν κυριολεκτικά ένας άγιος "τρόμος". Προσευχόταν αδιαλείπτως, κήρυττε χωρίς φόβο, ανάστησε νεκρούς και τράνταξε το διάβολο. Ποιο ήταν όμως το κλειδί στη ζωή του; Πέθανε και δεν έζησε πια! Τώρα μέσα του ζούσε ο Μεσσίας.

Α' ΚΟΡ. 15/ιε':10,31 - "...αλλά περισσότερον αυτών πάντων (των αποστόλων) εκοπίασα ... Καθ' ημέραν αποθνήσκω."

ΚΟΛ. 1/α':29 - "εις τον οποίον και κοπιάζω, αγωνιζόμενος κατά την ενέργειαν αυτού την ενεργουμένην εν εμοί μετά δυνάμεως."

Β' ΚΟΡ. 1/α':9 - "Αλλ' ημείς αυτοί εν εαυτοίς ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ' εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς."

Ο Θεός μας κάλεσε για μια δουλειά ακατόρθωτη. Να μαθητεύσουμε τα έθνη, να θεραπεύσουμε τους ασθενείς, να καταστρέψουμε τα έργα του σκότους, να ετοιμάσουμε την οδό για τον ερχομό του Ιησού. Με τη δική μας δύναμη, αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει. Αυτή είναι όμως η ένδοξη απάντηση: "Σταμάτα να παλεύεις! Παράτα τα και πέθανε. Τελείωνε με όλη την εξάρτηση που έχεις από τον εαυτό σου. Συμμορφώσου, όπως ο Ιησούς, προς τον θάνατό Του. (ΦΙΛ. 3/γ':10) Κι έπειτα συμμερίσου τη ζωή της αναστάσεώς Του.

Ο John Wesley έστειλε τον Francis Asbury στην Αμερική το 1771. Όμως οι πιθανότητες ήταν απλά εναντίον του. Είχε παρατήσει το σχολείο, δεν ήταν σπουδαίος ομιλητής (ο γενικός όχλος νόμιζε ότι ο αγράμματος μαύρος δούλος του ήταν πιο εύγλωττος) και βασανιζόταν από άσχημη υγεία (κατά διαστήματα πίεζε τον εαυτό του να παραμείνει πάνω στη σέλλα του αλόγου, ακόμα και τότε που ήταν γεμάτος φουσκάλες.). Κι όμως έβρισκε ακόμα δύναμη, μεγαλύτερη από τη δική του.

"Σηκωνόταν κάθε πρωί στις τέσσερις η ώρα, μάθαινε μόνος του λατινικά, ελληνικά και εβραϊκά και έκανε αρχή του να διαβάζει 100 σελίδες καλής λογοτεχνίας καθημερινά. Κήρυξε καλά πάνω από 16000 κηρύγματα, έχρισε περισσότερους από 4000 κήρυκες, ταξίδεψε πάνω σ' ένα άλογο ή (όταν ήταν πολύ γέρος γι' αυτό) σε άμαξα 270.000 μίλια. Να θυμάστε ότι δεν υπήρχαν αυτοκινητόδρομοι στις μέρες του. Έφθειρε εντελώς έξι πιστά άλογα!" (Χριστιανική Ιστορία)

Όταν έφτασε το 1771 στην Αμερική "υπήρχαν μόνο 600 Αμερικανοί Μεθοδιστές. Όταν όμως πέθανε 45 χρόνια αργότερα, υπήρχαν 214.235 Αμερικανοί Μεθοδιστές. Το ποσοστό στο συνολικό πληθυσμό ανέβηκε από 1 προς 5000 που ήταν, σε 1 προς 40." (Charles Ludwig) Όλα αυτά από έναν άνθρωπο, που περίμεναν να αποτύχει!

Μπορείς να κατανοήσεις τη δύναμη του Θεού; Ο εργάτης είναι μόνο ένα σκεύος. Δεν υπάρχει ισχυρός Asbury ή Παύλος. Μόνος Ένας είναι άξιος δόξας. Και Αυτός απλά μας θέλει να πεθάνουμε. Διότι η οδός για τη ζωή του Θεού είναι θάνατος και το τέλος της δύναμής μας σημαίνει η αρχή της δικής Του.

Ας αντικρίσουμε το σταυρό με θάρρος και ας πεθάνουμε. Ας σκοτώσουμε τις σαρκικές μας επιθυμίες για πάντα. Ας συντρίψουμε όλη μας την ισχυρογνωμοσύνη και ας υπακούσουμε. Ας σταυρωθούμε, ας θαφτούμε και ας αναστηθούμε από τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού.

ΕΦΕΣ. 3/γ':20-21 - "Εις δε τον δυνάμενον υπερεκπερισσού να κάμη υπέρ πάντα όσα ζητούμεν ή νοούμεν, κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν, εις αυτόν έστω η δόξα εν τη εκκλησία διά Ιησού Χριστού, εις πάσας τας γενεάς του αιώνος των αιώνων. Αμήν."