1. Ο Κύριος να φέρει συντριβή και μετάνοια πρώτα στον οίκο Του, στην Εκκλησία και εκζήτηση του προσώπου Του, διότι αυτή κάλεσε για να εξαπλώσει τη βασιλεία Του (Α' Πετρ. δ':17 - Εφεσ. α':22-23). Η Εκκλησία του Χριστού στη χώρα μας είναι κατακερματισμένη, καθώς το ένα μέλος ανταγωνίζεται και μάχεται το άλλο. Υπάρχει ένα πνεύμα υπερηφάνειας και εσωστρέφειας, διότι βλέπουμε το άλλο δόγμα περισσότερο σαν κίνδυνο στη διακονία του δικού μας δόγματος. Αναρωτιέμαι τι έχει να πει ο Κύριος, καθώς βλέπει όλα αυτά και παρατηρεί την σκληρότητα μέσα στην καρδιά του λαού Του. Αν ο Κύριος θέλει να πει κάτι, αυτό περιστρέφεται γύρω από τη συντριβή και τη μετάνοια. Οι προσευχές μας στοχεύουν ακριβώς αυτό. Ζητάμε ο Κύριος ν' αγγίξει τις καρδιές μας, ώστε να σταματήσουμε να κοιτάζουμε γύρω μας, να παύσουμε να βλέπουμε σε πρόσωπο ανθρώπου, να ελευθερωθούν οι καρδιές μας από τα δεσμά του εγωισμού και της υπερηφάνειας και ν' αρχίσουμε να συμπονάμε μαζί με τον Πατέρα μας για τις ψυχές που χάνονται καθημερινά.

"Ρύακας υδάτων κατεβίβασαν οι οφθαλμοί μου, επειδή δεν φυλάττουσι τον νόμον σου." (Ψαλμ. 119/ριθ':136) Οι μέριμνες και η καθημερινότητα γεμίζουν με ζιζάνια τον αγρό της πίστης μας. Απαιτείται μετάνοια για να ξεφύγουμε από τις παγίδες των βιωτικών μεριμνών και να παραδοθούμε στο θέλημα του Κυρίου. Εάν δώσουμε την καρδιά μας στα καθημερινά, δεν υπάρχει χώρος για να τοποθετήσει ο Κύριος τα σπλάγχνα Του μέσα μας. Χρειάζεται να παραχωρήσουμε τους εαυτούς μας για να μπορέσει να μας αποκαλυφθεί και να βιώσουμε τη ζωή του Χριστού ως μεσίτες πάνω στον κόσμο αυτό. Πώς θα αγαπήσουμε τους χαμένους, αν είμαστε δοσμένοι στις εργασίες μας; Πώς θα λάβουμε τα πνευματικά εκείνα δάκρυα, που μας αναφέρει παραπάνω ο ψαλμωδός, αν δεν μετανοήσουμε από το συμβιβασμένο τρόπο ζωής μας και δεν εκζητήσουμε με όλη την καρδιά μας τον Κύριο; 

Ζητάμε το δυναμικό άγγιγμα του Κυρίου ώστε ν' αποκτήσουμε δάκρυα και τη δική Του αγωνία για να μεσιτεύσουμε με ειλικρινή κίνητρα απέναντί Του. Όταν η καρδιά μας γεμίσει με τον πόθο για τις χαμένες ψυχές, το χρίσμα του Θεού θα είναι εμφανές και δεν θα χρειάζεται να επιχειρηματολογούμε για το αν είμαστε ή όχι χρισμένοι. Δεν θα χρειάζεται να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε το ποιόν κάθε εργάτη με συστάσεις από άλλους εργάτες, διότι η δόξα του Θεού δεν χρειάζεται σύσταση!! Η μετάνοια και η συντριβή έχουν σαν στόχο την επιστροφή μας στην καρδιά του Θεού και να αποστραφούμε τις σαρκικές οδούς, τη χλιαρότητά μας και τις διαχωριστικές νοοτροπίες. Αναζωπύρωση δίχως μετάνοια και συντριβή δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει.

Η μετάνοια δεν πρέπει να ενεργείται μόνο σε ορισμένους τομείς της ζωής μας, αλλά είναι ένα δώρο, το οποίο χρειάζεται να δράσει μέσα σε κάθε κύτταρο της πνευματικής μας ύπαρξης. Είναι μία καθημερινή απαίτηση του Θεού από τα παιδιά Του. Είναι η μόνη πύλη, μέσα από την οποία περνώντας θα φτάσουμε στις ευλογίες. Είναι ο μόνος τρόπος για να κρατήσουμε τις καρδιές μας ευαίσθητες ενώπιον του θρόνου Του. Είναι το μόνο φάρμακο, το οποίο φέρνει θεραπεία και συγχώρηση. Είναι ένα όπλο ενάντια στις κατηγορίες του αντίδικού μας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος μας πλένει με το πολύτιμο αίμα Του. Είναι το μέσο για να γίνουμε πραγματικά παιδιά Του. Χωρίς τη μετάνοια όλα είναι αποκλεισμένα από το λαό του Θεού. Είθε να νοήσουμε τη σημασία και το βάρος αυτής της ευλογημένης στάσης καρδιάς!

2. Να έρθει ενότητα μεταξύ των εκκλησιών. Όταν θα έρθει αυτή η ενότητα και συμμετέχουν οι εκκλησίες σε "στρατηγική" προσευχή, θα είναι η αρχή του θριάμβου για τη χώρα μας (Εφε. δ/4 :16) Όταν όλοι οι Χριστιανοί σ' ένα τόπο είναι ενωμένοι, τότε ο Θεός απελευθερώνει την εξουσία Του ενάντια στις δυνάμεις του σκότους. Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν απολαμβάνουμε τα θαύματα και τα σημεία που βλέπουμε μέσα στη Γραφή, που λαμβάνουν χώρα στην πρώτη αποστολική εκκλησία. Θεμελιώδης αρχή εκείνης της ιστορικής εκκλησίας ήταν η ομόνοια και η ένθερμη αγάπη που είχαν όλοι μεταξύ τους. Δεν υπήρχαν κλίκες, ομάδες και οτιδήποτε θα μπορούσε να διαφοροποιήσει κάποιους από κάποιους άλλους. Το αποτέλεσμα ήταν η φοβερή παρουσία του Θεού να απελευθερώσει ένα τέτοιο χρίσμα, που δεν υπήρχε όμοιό του. Όταν λοιπόν οι αδελφοί είναι ενωμένοι, ο Θεός δεν μπορεί παρά να επαναλάβει τα σημεία και τα τεράστια που γίνονταν στην πρώτη αποστολική εκκλησία. Ο ψαλμωδός λέει: "Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί ... διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος." (Ψαλμ. 133/ρλγ':1,3). Άρα λοιπόν δεν πρέπει να κοιτάμε κάπου αλλού για να αναζητήσουμε τη χαμένη εξουσία της εκκλησίας απέναντι στον εχθρό. Η εξουσία εκείνη βρίσκεται μεταξύ μας, στα χέρια μας. Εξαρτάται από εμάς αν θα διορίσει ο Κύριος μία καινούρια ευλογία για τον τόπο μας.

Όταν ο Κύριος επισκεφτεί τις καρδιές μας με μετάνοια και συντριβή, το άμεσο αποτέλεσμα θα είναι ότι θ' αναγνωρίσεις τον αδελφό σου, όπου κι αν αυτός ανήκει, εφόσον έχει δεχθεί το αίμα της θυσίας του Ιησού Χριστού στη ζωή Του, τον έχει πλύνει και έχει δεχτεί Εκείνον σαν Σωτήρα και Λυτρωτή του. Το πρόβλημά μας είναι ότι, δύσκολα δεχόμαστε ειλικρινά αδελφούς σαν αδελφούς, όταν αυτοί ανήκουν σε διαφορετικά δόγματα. Είναι ώρα τώρα να γκρεμιστούν τα τείχη του διαχωρισμού και των παρεξηγήσεων. Τώρα είναι η στιγμή, που έχουμε ανάγκη το χρίσμα της ενότητας και χάρης πάνω στο σώμα του Κυρίου. Ο διάβολος θα θριαμβεύει και θα συνεχίζει να καταπίνει σαν λύκος ωρυόμενος πολύτιμες ψυχές, εφόσον βλέπει τις έριδες μεταξύ των παιδιών του Θεού. Διαιρεμένη βασιλεία δεν είναι δυνατόν να έχει ισχύ, ικανή να ενοχλήσει τον αντίπαλο. Όμως το ενωμένο σώμα είναι ικανό να κατατροπώσει τον οποιοδήποτε εχθρό και κατ' επέκταση να απελευθερωθεί η χώρα μας και να μπει στη βασιλεία του Θεού. Αδελφοί, προτιμούμε να ζούμε στη διχόνοια και την υποκρισία, βλέποντας παράλληλα την καρδιά του Κυρίου να θλίβεται και τον εχθρό να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση; Δεν νομίζετε ότι είναι ώρα για ταπείνωση και ενότητα; Ο ερχομός της συμφιλίωσης και της ειρήνης ανάμεσα στα μέλη του Χριστού δεν είναι πολυτέλεια, ούτε ουτοπία. Είναι μία επιτακτική ανάγκη ζωής και θανάτου! Είναι κάτι, που το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί με θαυματουργό τρόπο, ενώ εμείς στα γόνατα θα αναγνωρίζουμε τα σφάλματα της στάσης μας.

3. α') Να σηκώσει ο Κύριος χρισμένους εργάτες, οι οποίοι θα εργαστούν για να συντονίζουν τις προσευχές, να οργανώνουν σε όλη την Επικράτεια τις μάχες, έχοντας μεταξύ τους στενή επαφή (Ματθ. θ':38).

β') Επίσης ο Θεός να αφυπνίσει τους ποιμένες στη χώρα μας και να τοποθετηθούν στη σωστή θέση για να τους χρησιμοποιήσει ο Θεός να οδηγήσουν αυτούς που ποιμαίνουν στη συντριβή, τη μετάνοια και την ενότητα.

Η ενότητα θα παρουσιάζεται όχι σαν κάτι αιωρούμενο και ακαθόριστο, αλλά θα εκφράζεται μέσα από την πράξη της προσευχής. Η όρασή μας είναι όλες οι εκκλησίες και κάθε μέλος του Σώματος του Χριστού στην Ελλάδα να συμπροσεύχονται ο ένας για τον άλλο, όπως μας λέει ο Λόγος του Θεού. Ο Ιάκωβος μας λέει "εύχεσθε υπέρ αλλήλων διά να ιατρευθήτε" (Ιακ. 5/ε':16) Καταλαβαίνουμε ότι το χρίσμα της προσευχής, όταν στρέφεται στον εαυτό μας, δεν έχει το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Όταν όμως προσευχόμαστε για τους αγίους και το αντίθετο, τότε ο Κύριος έρχεται και "θεραπεύει τη γη μας" (Β' Χρον. 7/ζ':14). Εμείς για τους αδελφούς και οι αδελφοί για μας.

Έχουμε ανάγκη ο Κύριος να σηκώσει εργάτες, οι οποίοι θα κατευθύνουν το Σώμα του Χριστού στη συμπροσευχή και την κοινωνία μεταξύ μας. Πολλές φορές όταν συζητάς με υπεύθυνους έχεις την αίσθηση ότι προωθούν το διαχωρισμό (πολλές φορές άθελά τους), παρά τη συμπροσευχή και την ενότητα, παρόλο που στα λόγια τους συνέχεια υπάρχει ο όρος ενότητα. Προσευχόμαστε ο Κύριος να ξυπνήσει τους εργάτες Του και να τους δώσει την ευαισθησία να ακούν τον παλμό της καρδιάς Του και να γεμίσουν από πραγματική αγωνία για το Σώμα Του και τις ψυχές στον έτοιμο αγρό που υπάρχει γύρω μας. Η Εκκλησία έχει χορτάσει από ανθρώπους, οι οποίοι το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η θέση τους, η εξουσία τους, η ομάδα που διοικούν κτλ. Τώρα έχει ανάγκη από υπηρέτες. Η ευθύνη των ποιμένων είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που ίσως φανταζόμαστε. Ας προσευχόμαστε γι' αυτούς με αγάπη και υπομονή, αποφεύγοντας να κριτικάρουμε συνεχώς τις όποιες αποτυχίες τους. Οραματιζόμαστε ο Κύριος να εκχύσει μία καινούρια όραση πάνω στο λαό Του, η οποία θα αγκαλιάσει όλη τη χώρα μας με μία ασταμάτητη προσευχή και δέηση.

Οραματιζόμαστε μία καινούρια γενιά ηγετών, οι οποίοι θα είναι σε θέση να προετοιμάσουν, να εξοπλίσουν και να εξαποστείλουν νέους εργάτες. Συνήθως έχουμε μπροστά μας μία εικόνα, όπου οι υπεύθυνοι προσπαθούν να κατακυριεύσουν το ποίμνιο και να εγκαθιδρύσουν ένα καθεστώς για να εξυψώνεται το πρόσωπό τους και η διακονία τους. Θέλουν να τα κάνουν όλα όπως εκείνοι νομίζουν και δεν πιστεύουν ότι υπάρχουν άλλοι ικανοί εκτός απ' αυτούς. Η διακονία είναι γι'αυτούς είναι μία συνήθεια και απουσιάζει εντελώς η καρδιά της υπηρεσίας και το πάθος για τον Ιησού. Θεωρούν τους εαυτούς τους αναντικατάστατους, υπερ-χρισμένους και ο Θεός δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εκείνους το έργο Του. Όταν κάποιος πραγματικά έχει ικανότητες, τότε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι υποχρεωμένος ή να συμπορευθεί κατά τις επιθυμίες του υπεύθυνου, ή γράφεται σε μία "μαύρη λίστα" και μένει αχρησιμοποίητος σε μια γωνιά της εκκλησίας, ως "απειθής" και "ανυπάκουος". Θέλουμε να αλλάξει αυτή η εικόνα. Ο Θεός ζητά ηγέτες που θα έχουν την επιθυμία, η επόμενη γενιά εργατών να είναι καλύτεροι, πληρέστεροι, αποδοτικότεροι από την προηγούμενη. Μία γενιά αξιολογείται από αυτό που φαίνεται στην επόμενη γενιά, για την οποία είναι υπεύθυνη. Ο Ιησούς λέει : "... και μεγαλύτερα (έργα) τούτων θέλει κάμει ..." (Ιωαν. 14/ιδ':12). Γιατί θα κάνουμε εμείς περισσότερα από τον Ιησού; Μήπως έχουμε διαφορετικό Άγιο Πνεύμα; Μήπως εμείς είμαστε περισσότερο πληρωμένοι απ' ότι ο Κύριος; Μήπως σ' εμάς θ' αποκαλυφθεί κάτι περισσότερο; Όχι, βέβαια. Αυτό δείχνει την αγάπη που έχει για μας ως ανώτατος Ηγέτης, θέλοντας να εργαστούμε σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι εργάστηκε Εκείνος, όταν ήταν εδώ κάτω στη γη. Δείχνει την πατρική καρδιά του Ιησού, που θέλει να μας εξοπλίσει και να μας εξαποστείλει μέσα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει εμείς να κάνουμε το ίδιο; Δεν πρέπει να επιθυμούμε οι επόμενοι ηγέτες να είναι καλύτεροι από εμάς; Να πετύχουν περισσότερα; Πρέπει να τοποθετήσουμε την πλάτη μας με τέτοιο τρόπο, όχι για να είμαστε εμπόδιο, ή να αποστραφούμε το πρόσωπο κάποιου αδελφού, αλλά για να στηριχθεί η επόμενη γενιά πάνω σ' αυτήν και να προχωρήσει ακόμα πιο πέρα.

4. Να προετοιμάσει τις καρδιές όλων των Ελλήνων, ώστε ο Λόγος του Θεού να φέρει μετάνοια και σωτηρία. Απώτερος στόχος όλων των παραπάνω είναι να πέσει η δόξα του Θεού πάνω στην Ελλάδα. Είναι ν' αγγίξει κάθε καρδιά και να τη φέρει σε μετάνοια μπροστά στη θυσία του Ιησού Χριστού. Η αναζωπύρωση θα προκληθεί μέσα από μία ενότητα, βάση της οποίας είναι η συντριβή και η μετάνοια. Είναι πολύ σημαντικό να ανατρέξουμε σε προηγούμενες αναζωπυρώσεις για να διαπιστώσουμε ότι δεν έχει υπάρξει καμία πραγματική κίνηση του Θεού, αν δεν προηγηθούν οι παραπάνω συνθήκες. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι με την πρόοδο μόνο ορισμένων εκκλησιών. Θέλουμε κάθε πόλη και χωριό στη χώρα αυτή να γεμίζει από δοξολογία και κάθε οίκος να μεταμορφωθεί σε εκκλησία.

Επιθυμούμε να δούμε να καθαιρούνται τα οχυρώματα μέσα στην κοινωνία μας και μέσα στις καρδιές των συμπολιτών μας. Εκζητούμε τον Κύριό μας ώστε να καταστήσει την Εκκλησία Του ικανή "επειδή καθαιρούμεν λογισμούς, και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού." (Β'Κορ. 10/ι':4-5). Οι δυνάμεις του σκότους που κρατάνε τις διάνοιες των Ελλήνων κλεισμένες θα εξαφανιστούν με την παρουσία του Κυρίου. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο Κύριος. Να έρθει και να διασπάσει κάθε φραγμό και κάθε εμπόδιο, όπως έκανε η εκζήτηση του Δανιήλ, όπου ο άγγελος αντιστεκόταν από τον άρχοντα της Περσίας, αλλά μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα έσπασε η δύναμη του εχθρού και ο Κύριος επισκέφτηκε το λαό Του. Θέλουμε μία υπέρβαση εμποδίου και η γη αυτή, που είναι γεμάτη αμαρτία και ανυπακοή, θα γεμίσει με τη γνώση του Κυρίου, όπως η θάλασσα σκεπάζει τη γη.

Ζητάμε να επαναληφθεί το δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων πάνω σ' αυτό τον τόπο.

5. Ο Κύριος να δώσει σοφία στην κυβέρνηση προς όφελος της εξάπλωσης Ευαγγελίου (Α' Τιμ. β':1-2). Οι αποφάσεις εκείνων που κυβερνούν, έχουν μεγάλη επιρροή σ' όλη τη χώρα και στην Εκκλησία του Χριστού. Θα έλεγα ότι, εξίσου αναγκαίο είναι να προσευχόμαστε για όλους εκείνους που έχουν παγκόσμια εξουσία και επηρεάζουν και το τελευταίο χωριό. Βλέπουμε π.χ. όταν κάποια χώρα κηρύξει πόλεμο σε κάποια άλλη, οι επιπτώσεις θα αγγίξουν και εμάς, παρόλο που οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Ο Κύριος σε όλο το πρόσωπο της γης έχει σηκώσει μεσίτες, οι οποίοι προσεύχονται ακριβώς για τέτοιου είδους καταστάσεις. Δεν είναι τυχαίο που ο Παύλος δίνει αυτή την προτροπή στις εκκλησίες, αλλά και ο προφήτης Ιερεμίας λέει : "Ζητήσατε την ειρήνην την πόλεως, όπου εγώ σας έκαμον να φερθήτε αιχμάλωτοι, και προσεύχεσθε υπέρ αυτής προς τον Κύριον, διότι εν τη ειρήνη αυτής θέλετε έχει ειρήνην." (Ιερ. 29/κθ':7)

Το σχέδιο μας είναι να καλύψουμε με 24ωρη προσευχή τη χώρα μας. Υπάρχει μία ανάλογη κίνηση προσευχής στη Γερμανία με μεγάλη απήχηση και συμμετοχή. Όλο το εγχείρημα ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2000 και πληροφορίες γι' αυτή την υπέροχη ενέργεια του Θεού στη Γερμανία θα βρείτε στο βιβλίο "Ωρα για προσευχή" των John Mulinde και Peter Wenz. (Δες : ΒΙΒΛΙΑ). Είναι μία αποφασιστική και ουσιαστική κίνηση των χριστιανών στη Γερμανία για να δουν επιτέλους τη χάρη του Θεού στη χώρα τους. Τίποτα δεν πετυχαίνεται χωρίς προσευχές, θυσίες και αυταπάρνηση. Υπάρχουν ανάλογες οράσεις και στη χώρα μας. Θα μου πείτε, τι θα κάνουμε με τις σοβαρές διδασκαλικές και δογματικές διαφορές που υπάρχουν; Απλά, με πίστη παραμερίζουμε τα στοιχεία αυτά που μας διαχωρίζουν και τα αφήνουμε στα χέρια του Κυρίου! Για να έρθει η χάρη του Θεού και η ενότητα μεταξύ μας δεν είναι θέμα συζητήσεων και διευθέτησης διδασκαλιών. Είναι πρόβλημα βαθύτερο, ριζωμένο μέσα στη συνείδηση των χριστιανών και μόνο η θαυμαστή εργασία του Αγίου Πνεύματος μπορεί να φέρει ειρήνη και αποκατάσταση μεταξύ μας. Ο Κύριος είναι Εκείνος που θα αναλάβει αυτά στα οποία "εμείς" προσκόπτουμε για εκατοντάδες χρόνια, αλλά και έκει που οι ατέλειωτες συζητήσεις δεν έχουν φέρει κανένα αποτέλεσμα. Ο Κύριος μας έσωσε, μας αναγέννησε, έγραψε τ' όνομά μας στο Βιβλίο της Ζωής, μας συνεκάθισε εν τοις ουρανίοις στο θρόνο Του, μας έδωσε όλη την εξουσία για να πετύχουμε να θριαμβεύουμε πάντοτε διά του Χριστού και μέσα από μας να φανερώνει την οσμή της γνώσεώς Του σε κάθε τόπο. Δεν μας χορήγησε αυτή την τρομερή εξουσία για να ζεσταίνουμε μία καρέκλα σε μία αίθουσα, να βλέπουμε μερικούς, ίσως και ελάχιστους, να τρέχουν και να κάνουν το έργο του Θεού. Μήπως μας χάρισε όλη αυτή την ουράνια δόξα, όλο αυτόν τον ανεκτίμητο πλούτο για να τον ξοδεύουμε σε ματαιότητες και να ξεπουλάμε το χρόνο μας, ο οποίος είναι τόσο πολύτιμος για τον Κύριο; (Εφεσ. ε':16) Είναι τόσο πολύτιμος ο χρόνος διότι περνάει και ΔΕΝ ξαναγυρίζει. Αν κάποιος κάνει κάποιο λάθος, έχει τη δυνατότητα και τη χάρη από το Θεό να το διορθώσει. ΄Οταν όμως κάνεις το λάθος να πετάξεις ένα χρονικό διάστημα της πνευματικής σου ζωής, (ίσως ένας χρόνος, ίσως δέκα χρόνια, ίσως περισσότερα) αυτό ΔΕΝ μπορείς να το διορθώσεις. Δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω αφού κατάλαβες ότι δεν τον εκμεταλλεύτηκες σωστά και να κάνεις αυτό που έπρεπε. ΟΧΙ!!! Δεν ανήκει σε χριστιανούς μία τέτοια υποτονική και ηττοπαθής στάση. Φανταστείτε : Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει κι αυτός όπως εσύ κι εγώ 24 ώρες για να κάνει αυτό για το οποίο τον ψήφισε ο λαός του. Οι μεγάλες προσωπικότητες που διοικούν και κυριαρχούν στον κόσμο αυτό έχουν 24 ώρες την ημέρα στη διάθεσή τους και καταφέρνουν να ελέγχουν όλο σχεδόν τον κόσμο. Εμείς που έχουμε όλους τους αγγέλους σε υπηρεσία μας (Εβρ. α':14) και όλη την ισχύ του να πατάμε επί όφεων και σκορπίων και ΣΕ ΟΛΗ τη δύναμη του εχθρού, μπορούμε να πετύχουμε, να εγκαθιδρύσουμε, να εξαπλώσουμε με πολύ πιο θαυμαστό και εύκολο τρόπο τη βασιλεία του Θεού στη γη μας. Αρκεί ν' αντιληφθούμε αυτά τα πνευματικά εργαλεία που μας χορηγεί το Άγιο Πνεύμα, να πάρουμε πίστη και ν' αρχίσουμε να εκζητάμε τον Κύριο χωρίς να αποκάμομε (Γαλ. ς':9). Οι υποσχέσεις που μας έδωσε ο Κύριος δεν είναι για να ζήσουμε μόνο μια ζωή άνετη, ζωή ευημερίας και με νίκες πάνω σε αρρώστιες, αλλά είναι και επαγγελίες θριάμβου πάνω στα δαιμόνια που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους κρατώντας τους δέσμιους και τυφλούς. Ο Θεός έδωσε μια τέτοια υπόσχεση στον Αβραάμ, στον οποίο είπε ότι "έδωσε εις το σπέρμα του τη γη από του ποταμού της Αιγύπτου (Νείλος) έως του ποταμού Ευφράτου" (Γεν. ιε':18). Αργότερα όταν ο Ιησούς του Ναυή μπήκε σ' αυτή τη γη, βλέπουμε ότι η έκταση που κατέκτησε είναι πολύ μικρότερη απ' αυτή που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ. Η απιστία και η απείθεια του λαού Ισραήλ ήταν η αιτία που δεν μπορούσαν να λάβουν την υποσχεθείσα γη. Επιπλέον, για να την κατοικήσουν και ν' απολαύσουν τους καρπούς της, έπρεπε να πολεμήσουν. Δεν την βρήκαν έτοιμη, με ανοιχτές πόρτες. Έπρεπε να ήταν πάντα ετοιμοπόλεμοι και σε εγρήγορση, σε καλή φυσική και πνευματική κατάσταση για να εκπληρωθεί ο Λόγος του Θεού. Κάτι που δεν έλαβε χώρα. Η διαφορά είναι ότι είσαι σίγουρος ότι θα την πάρεις, σίγουρος ότι όλα θα συντρέξουν για το θρίαμβο του Ευαγγελίου σε κάθε γωνιά. Μήπως έχουμε συμβιβαστεί με κάτι λιγότερο; Μήπως πηγαίνουμε σε μία εκκλησία με αρκετά μέλη και νιώθουμε επαναπαυμένοι; Κοίταξε λίγο τα πνευματικά επίπεδα για τα οποία σε έχει προορίσει ο Κύριος! Κοίταξε την εξουσία που κρατάς στα χέρια σου, που ίσως δεν τη χρησιμοποιείς! Είναι για κάτι πολύ ανώτερο, απ' αυτό που έχουμε συνηθίσει! Ο Θεός μας καλεί όλους να συνεργαστούμε για ένα κοινό σκοπό, να καλύψουμε και να τυλίξουμε με προσευχή και δεήσεις όλη την Ελλάδα μας. Καλεί ΕΣΕΝΑ προσωπικά για να εκπληρώσει το σχέδιό Του. Μην περιμένεις άλλους να σηκώσει να το κάνουν! Ζητά ΕΣΕΝΑ! Ο Κύριος αποβλέπει σε ΣΕΝΑ και σε ΜΕΝΑ! Υπολογίζει στη δική μας προσπάθεια και αγάπη. Είναι η πιο όμορφη πρόκληση που φέρνει στη ζωή μας! Είναι το υψηλότερο ιδανικό στη ζωή ενός χριστιανού η δέηση και η ικεσία για τη διεκδίκηση της χώρας του.