Ο Ενώχ είχε προφητεύσει λέγοντας: «Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγγέλων αυτού.»1 Αν ο Ιησούς είχε εισέλθει στην Ιστορία μ' αυτό τον τρόπο ή αν είχε έρθει μια σκοτεινή νύχτα πάνω από την Ιερουσαλήμ μέσα σε μια άμαξα πυρός (όπως ο Ηλίας ανελήφθη στον ουρανό), τότε τα πλήθη που οχλαγωγούσαν θα Τον δέχονταν και θα Τον λάτρευαν. Όπως είπε όμως κάποτε ένας ποιητής:
«Ζητούσαν ένα βασιλιά να τους φέρει τη σωτηρία κοντά
Ήρθε όμως σαν βρέφος στην κοιλιά που έκανε
τη Μαρία να πονά.»
ΚΑΘΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΑΟ
Οι ντόπιοι γνώριζαν τον Ιησού καλά. Ήταν ο καλύτερος ξυλουργός στη χώρα. Τώρα όμως πέρασε τα όρια. Δέχτηκε την ανακήρυξη που του έκανε εκείνος ο άγριος κήρυκας ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ως Αμνό του Θεού. Συμφώνησε ν' αφήσει τους ανθρώπους να Τον ανεβάσουν πάνω στο γαϊδουράκι και να μπει στην πόλη εν μέσω ιαχών και «ωσαννά». Τώρα είχε αναστατώσει την πόλη βγάζοντας τους αργυραμοιβούς και τους εμπόρους των ζώων έξω από το ναό. Τον είχε εξοργίσει η θρασύτητα και η φιλαργυρία τους. Είχε αηδιάσει που είχαν καλύψει τις αυλές του ναού με κοπριές των ζώων και μόλυναν τον χώρο με τη δυσωδία των ούρων.
Όλα τα Ευαγγέλια μιλούν για τον Χριστό με το μαστίγιο. Ο Λουκάς όμως κάνει την πολύτιμη διαφορά καθώς αναφέρει τα γεγονότα στη ζωή του Ιησού. Λέει ότι πριν ο Ιησούς μπει στο ναό, ενώ ακόμα ερχόταν στην Ιερουσαλήμ, είχε σταματήσει για να κλάψει πάνω από τη μεγάλη πόλη. Έτσι έχουμε τον Χριστό που κλαίει πριν δούμε τον Χριστό με το μαστίγιο.2 Από τότε που ήταν στα πράγματα του Πατέρα Του στα δώδεκά Του χρόνια, ο Ιησούς είχε πατήσει τις αυλές του ναού και πάντοτε θλιβόταν κι εξοργιζόταν όχι μόνο γιατί είχαν μολυνθεί με τις κοπριές των ζώων, αλλά και με τους εκβιαστές με τα κόκκινα μάτια, με τους αργυραμοιβούς που έκλεβαν και τους εμπόρους ζώων. Για τριάντα χρόνια αυξανόταν σε χάρη και σε γνώση του Πατέρα Του. Τώρα γνώριζε την αποστολή Του! Και η εξήγησή Του γι' αυτή την επίθεση του ενός ανθρώπου για τη βεβήλωση και τη μόλυνση του ναού του Θεού συνοψίζεται σ' αυτά τα λόγια:
«Ο ζήλος του οίκου Σου με κατέφαγεν.»
Ζήλος! Τι βάπτισμα απ' αυτό τον ίδιο ζήλο χρειάζεται η αδύναμη και χαλαρή σημερινή Εκκλησία! Ο ζήλος σ' αυτή την περίπτωση σημαίνει «αγάπη που καίει». Ο ζήλος χωρίς αιτία γίνεται φανατισμός. Ο Ιησούς δεν ήταν φανατικός. Ναι, η αγάπη Του ήταν τυφλή σε όλους τους πιθανούς κινδύνους της αποστολής Του. Αυτή η αγάπη αδιαφορεί για την προσωπική ασφάλεια, παραβλέπει τις αντιξοότητες, παραλείπει τη «θυσία» από το λεξιλόγιό της, δεν στηρίζεται σε δεκανίκια, αψηφά κάθε κίνδυνο, δεν είναι ανεκτική με την αμαρτία, αλλά δεν είναι φανατική.
Δεν ήταν μια ξαφνική έκρηξη θυμού. Το σκεφτόταν όλη Του τη ζωή, αλλά τώρα είχε έρθει η ώρα και οι άνθρωποι εξαφανίζονταν μπροστά στο μαστίγιό Του και τον άγιο θυμό Του.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
«Μόλυνση! Μόλυνση!» φωνάζουνε οι οικολόγοι για το φαγητό μας, τον αέρα, το νερό και τις εκπομπές ρύπων των αυτοκινήτων.0 Πού είναι όμως, ω πού είναι οι κήρυκες που θα φωνάξουν ενάντια στη μόλυνση μέσα στις εκκλησίες; Η καρδιά του Ιησού ήταν συντριμμένη για ένα έθνος που είχε τους εκλεκτούς προφήτες του Κυρίου σαν συμβούλους του. Αλλά ποιος έλαβε υπόψη του αυτούς τους προφήτες; Δεν είχαν δειπνήσει με βασιλείς, αλλά όπως ο Κύριός τους, ήταν καταπεφρονημένοι και απερριμμένοι από τους ανθρώπους. Κάποιοι ήταν άνθρωποι με γλώσσα καυστική, αλλά ήταν και άνθρωποι με μάτια κλαμένα. Αχ, πείτε μου όμως αν μπορείτε, πού είναι σήμερα οι κήρυκες που κλαίνε;
Οι έμποροι των ζώων στο ναό ενδιαφέρονταν περισσότερο να πουλάνε τις θυσίες παρά να τις προσφέρουν. Κι έτσι σήμερα υπάρχουν Χριστιανοί αυτή την ώρα που μάχονται πυρετωδώς για κάποιο πολιτικό σκοπό κι όμως ποτέ δεν υπερθερμάνθηκαν για τη θλιβερή βρωμιά μέσα στην ίδια τους την εκκλησία.
Θα κάνουμε εκστρατεία ενάντια της ακαθαρσίας μέσα στην «Εκκλησία»; Αν όχι, καλύτερα να πείτε στους κοιμωμένους αγίους ξανά να φάνε, να πιούνε και να νυμφευτούν, διότι αύριο θα αρπαχθούμε. Ο Ιησούς όμως δεν θα αρπάξει μια ξεσκισμένη Εκκλησία!3
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Υπάρχουν κάποιες τρομακτικές τραγωδίες στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Όταν οι «σοφοί» απέρριψαν τη Βίβλο, μας είπαν ότι θα μπαίναμε σε μια νέα ελευθερία για τους ανθρώπους. Αυτοί οι σοφοί απέδειξαν ότι ήταν διαφορετικά. Άλλοι ευφυείς άνθρωποι ένωσαν το μυαλό τους την ευφυΐα τους για να φτιάξουν τη βόμβα έτσι ώστε να μπορούμε να κάνουμε μία ζωντανή πόλη κομματάκια σε δευτερόλεπτα. Σκεφτείτε την εμπλοκή στο Αφγανιστάν και το Ιράν, την καθημερινή αιματοχυσία στην Καμπότζη και τα πλήθη που περιμένουν να φύγουν από την Κούβα. Αυτά τα πράγματα είναι τρομερό να τα σκέφτεσαι, αλλά νομίζω ότι υπάρχει ένα πράγμα απείρως χειρότερο. Είναι η άρρωστη Εκκλησία μέσα σ' έναν κόσμο που πεθαίνει.
Ποτέ οι τρανές ΗΠΑ δεν είχαν συντριφτεί περισσότερο απ' ότι σήμερα. Διαλυμένοι γάμοι που αφήνουν εκατομμύρια διαλυμένα σπίτια. Χιλιάδες και χιλιάδες έφηβοι των οποίων το μυαλό έχει διαλύσει από τα ναρκωτικά. Η πίστη και η εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην κυβέρνηση έχει συντριφθεί. Η οικονομία έχει συντριφθεί. Το άλλοτε ισχυρό δολάριο έχει πέσει. Τα πάντα είναι συντριμμένα εκτός τις καρδιές των πιστών.
Χρειαζόμαστε συντριμμένες καρδιές για να αντιμετωπίσουμε αυτή την κολοσσιαία αναστάτωση. Το κλάμα δεν είναι μόνο εντάξει πάνω στον άμβωνα, είναι επιτακτικό!
«Ας κλαύσωσιν οι ιερείς οι λειτουργοί του Κυρίου μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου και ας είπωσιν.» Ιωήλ 2/β':17
«Περιζωσθήτε και θρηνείτε ιερείς, ολολύζετε λειτουργοί του θυσιαστηρίου, έλθετε, διανυκτερεύσατε εν σάκκω λειτουργοί του Θεού μου.» Ιωήλ 1/α':13
Ο Ιερεμίας έκλαψε για την αμαρτία του Ισραήλ. Ο Δαβίδ έκλαψε. Ο Παύλος έκλαψε. Ο Ιωάννης έκλαψε. Εμείς θα παραμείνουμε με στεγνά μάτια στο πιο κρίσιμο κεφάλαιο της παγκόσμιας αλλά και της δικής μας ιστορίας;
Ο ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΣ ΖΗΛΟΣ
Ο σημερινός λήθαργος στην Εκκλησία είναι σχεδόν ασυγχώρητος. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν ζήλο. Οι Μορμόνοι ισχυρίζονται ότι κερδίζουν περισσότερους ανθρώπους μέσα από τους Ευαγγελικούς απ' ότι εμείς κερδίζουμε μέσα από αυτούς.
Ο Σαούλ από την Ταρσό είχε φανατικό ζήλο. Πετούσε άντρες και γυναίκες στη φυλακή, διέλυε τις οικογένειές τους διώκοντας τους από πόλη σε πόλη. Με θαυματουργικό τρόπο ο Θεός τον καθάρισε, τον βάπτισε με τη φωτιά και τον έκανε πρότυπο ζηλωτή για τη Βασιλεία Του. Δεν είναι αρκετό να πούμε ότι είμαστε θεμελιώδεις ή ασυμβίβαστοι στη «διδασκαλία» σήμερα μέσα σ' αυτή την τεράστια κοσμικότητα της Εκκλησίας. Πρέπει να πάρουμε φωτιά με την οργή που γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα. («Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε.»-Εφεσ. 4/δ':26) Πρέπει να αισθανθούμε την καρδιά του Θεού για την κυριαρχία του διαβόλου αυτό τον αιώνα. Πρέπει να απολογηθούμε στον Παντοδύναμο που στραφήκαμε στις δικές μας οδούς και γίναμε περισσότερο πιστοί στην ανθρώπινη θεολογία από τα πολύ σοβαρά λόγια του Διδασκάλου μας. Όπως ο Παύλος, πρέπει κι εμείς να μπορούμε να πούμε στην άγια παρουσία Του: «Εν πράττω.» Κουβαλώ μια συντριμμένη καρδιά για την ψυχρότητα στην Εκκλησία (συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου!).
Είναι αλήθεια ότι ο ζηλωτής άνθρωπος του Θεού ζει μόνο για ένα πράγμα? να ευαρεστεί τον Θεό. Δεν επηρεάζεται από τις γνώμες των άλλων για τον ζήλο του. Δεν τον νοιάζει τι θα του κοστίσει όταν καταναλίσκεται για τον Θεό. Σε αρρώστια ή σε υγεία, σε φτώχεια ή σε πλούτο, είτε σεβαστός από τους άλλους είτε καταφρονημένος, κολακευμένος ή ισοπεδωμένος,4 είτε θεωρείται ανόητος ή φιλόσοφος, με καλή ή κακή φήμη, με φιλιά ή κατάρες, είναι προσηλωμένος στο να κάνει το θέλημα του Θεού! Αυτός ο άνθρωπος βλέπει σήμερα την Εκκλησία να έχει μολυνθεί από θεατρινισμό, χορούς, επίδειξη και ασήμαντα πράγματα, «έχοντες δε μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής.» (Β' Τιμ. 3/γ':5). Βλέπει τους εργάτες να συγχωρούν το διαζύγιο στις υψηλές θέσεις. Ίσως ο ποιμένας του να είναι ο ίδιος χωρισμένος και παντρεμένος ξανά.
Ο Ιησούς σήμερα βλέπει την Εκκλησία Του βρώμικη κι ανυπάκουη μέσα σε ένα νερωμένο ευαγγέλιο. Δεν υπακούμε τις εντολές Του να «αγαπάμε ο ένας τον άλλον» ή δεν χαιρόμαστε να εκτελούμε το κατά Ματθ. 23/κγ':11 - «Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας.» Αν έρθει μέσα στη σύναξη κάποιος με χρυσό δακτυλίδι, του δίνουμε τιμή (Ιακ. 2/β':2). Αν έχει μεγάλο πλούτο, αλλά ελάχιστη πνευματικότητα, είναι καλοδεχούμενος παρ' αυτά σαν μέλος της ομάδας του διοικητικού συμβουλίου. Δεν επιμένουμε όταν οι νεαροί κήρυκές μας περιμένουν (μέχρι να πάρουν το δίπλωμα του σεμιναρίου; Όχι!) μέχρι να προικιστούν με δύναμη εξ ύψους!
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
Ο Φαρισαίος που προσευχήθηκε στο ναό είπε: «Ευχαριστώ Σοι, Θεέ, ότι δεν είμαι καθώς οι λοιποί άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί.»5 Υπάρχουν πολλοί αποκαλούμενοι πλήρεις Πνεύματος Αγίου σήμερα που δεν μπορούν καν να προσευχηθούν αυτή την προσευχή! Άδικοι είναι στα σίγουρα. Πληρώνουν χαμηλούς μισθούς και λένε στους εργαζόμενους τους ότι «κάνουν αυτή τη θυσία για τον Ιησού». Μοιχοί; Υπάρχουν φημισμένοι κήρυκες σ' αυτή την απαίσια κατηγορία. Φυσικά έχουν μια εξήγηση για την απιστία τους. Μάλιστα πολλούς τους δέχονται σε συνέδρια σαν κύριους ομιλητές. Άρπαγες; Οι κήρυκες του ραδιοφώνου το έχουν σχεδόν αυτό μονοπώλιο.
Μία Βίβλος 25 δολαρίων (ο Άγιος Λόγος του Θεού) προσφέρεται με μια δωρεά 100 δολαρίων! Άλλα βιβλία προσφέρονται πέντε φορές περισσότερο από το κόστος τους. Κρίνεις, θα πει κάποιος. Σωστά! Μου ζητήθηκε να κρίνω. «Μη κρίνετε κατ' όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε.» (Ιωαν. 7/ζ':24) Ο Ιησούς λέει: «Κρίνετε με δίκαιη κρίση.» Κι εγώ μαζί με άλλους αληθινούς κήρυκες του Ευαγγελίου είμαι φύλακας κι έτσι πρέπει να προειδοποιήσω τους άλλους.
Επίσης, «η κρίση πρέπει να αρχίσει από τον οίκο του Κυρίου.» Αυτό το δόλωμα για να βγάζουν χρήματα είναι βδέλυγμα. Κήρυκες κλαίγονται για χρήματα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Γι' αυτή τη διακονία», λένε κι όμως πολλά απ' αυτά είναι για να συντηρήσουν το πολυδάπανο στυλ ζωής τους, τα μεγαλοπρεπή αεροπλάνα, και να στήσουν τα χλιδάτα Βιβλικά συνέδριά τους. Και τώρα έχουν ενωθεί με τους Φαρισαίους, που «κατατρώγουν τας οικίας των χηρών»6 Αφού αδειάσουν τις τσέπες σας ενώ ζείτε, ζητούν το σπίτι σας και την περιουσία σας αφού πεθάνετε; Κι έπειτα;
ΚΛΕΒΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΟΞΑ
Σήμερα είναι η μέρα της αίρεσης της προσωπικότητας. Άνθρωποι στα ευαγγελιστικά σόου της τηλεόρασης εμφανίζονται σαν να τους έχουν δοθεί τόσα πολλά από τον Κύριο. Το μόνο που παρέδωσαν όταν συνταξιοδοτήθηκαν από το καλλιτεχνικό στερέωμα των σταρ, ήταν κόλαση κι αιώνια τιμωρία. Ας ακουστεί δυνατά από τις στέγες των σπιτιών ότι κανένας άνθρωπος δεν κάνει χάρη στον Θεό. Η καλή ζωή π.χ. για τους πλούσιους ευαγγελιστές δεν αποδεικνύει τίποτα εκτός από το ότι δεν τα έχουν παραδώσει όλα για να Τον ακολουθήσουν. Οι πλήρεις Πνεύματος Αγίου δεν έχουν ανάγκη από σύμβολα κοινωνικού κύρους.
Οι κολακευτικές εισαγωγές για τους κήρυκες του Ευαγγελίου είναι άλλο ένα μεγάλο κομμάτι της πράξης που εμποδίζει την αναζωπύρωση.
«Δόξα παρά ανθρώπων δεν λαμβάνω.» (Ιωαν. 5/ε':41)
«Πώς δύνασθε σεις να πιστεύσητε οίτινες λαμβάνετε δόξαν ο εις παρά του άλλου και δεν ζητείτε την δόξαν την παρά του μόνου Θεού.» ( Ιωαν. 5/ε':44)
Τα εδάφια Ιωαν. 5/ε':41,44 χρειάζονται τέτοια μελέτη που να ερευνά την ψυχή. Η καρδιά μου βαραίνει και καίγεται. Ο οίκος του Θεού μολύνεται. Οι αμαρτωλοί χλευάζουν τους πλούσιους κήρυκες: «Το δόγμα τους είναι η απληστία και θεός τους ο χρυσός.»7 Χρειαζόμαστε ένα βάπτισμα στον άγιο ζήλο που θα μας επιστρέψει στην άγια αγανάκτηση και να δούμε ότι ληστές των χρημάτων βρίσκονται πίσω στο ναό και η καρδιά του Θεού πονά.
Η Εκκλησία ξεκίνησε με το Πνεύμα. Τώρα λειτουργεί με τη σάρκα. Δεν υπάρχει στήλη πυρός πάνω από το αγιαστήριο. Δεν υπάρχουν κήρυκες που να μπορούν να κρατήσουν δεμένη την κόλαση, δεμένες τις κατάρες. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί να αποδειχτεί ότι ο Νέρων έπαιζε κάποιο μουσικό όργανο ενώ η Ρώμη καιγόταν. Μπορεί να αποδειχτεί ότι η Εκκλησία παίζει μουσικά όργανα ενώ ο κόσμος καίγεται! Ο μόνος λόγος που δεν έχουμε αναζωπύρωση σήμερα είναι ότι είμαστε ικανοποιημένοι να ζούμε χωρίς αυτή.
Ω για μια γενιά πιστών που μπορεί ειλικρινά να πει:
«Ο Ζήλος του οίκου Σου με κατέφαγεν.»
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 Ιουδ.1/α':14
2 Λογοπαίγνιο στ' αγγλικά: So we have the weeping Christ before we had the whipping Christ.
3 Λογοπαίγνιο στ' αγγλικά: Βut Jesus will not rapture a ruptured Church!
4 Λογοπαίγνιο στ' αγγλικά: flattered or flattened
5 Λουκ.18/ιη':11
t Ματθ. 23/κγ':13
Copyright (C)1994 Leonard Ravenhill, Lindale, Texas, www.ravenhill.org
