THEODOR
HOLMAN
Een
verschijning: de MariaBode
Het Parool maandag 31 juli 1989
Zondagmiddag, 30 juli: het Van Limburg
Stirumplein is geheel verlaten. Donkere
wolken pakken zich samen, en het begint
licht te waaien. Ik heb geen fototoestel
meegenomen, want dat leek me... Haar
verzoeken. Wel heb ik, door een
merkwaardige samenloop van omstandigheden
(toeval?) in een plastic tasje het boek
Lieve Jongens van Gerard Reve bij me
waarin een gebed aan Haar staat. Mocht Ze
komen, dan heb ik in ieder geval
noodvoorraad bij me.
Even begint het iets harder te waaien
- hetgeen ik niet kan duiden. (Is dat nu
een goed of slecht teken? Je zou toch
zeggen: slecht. Beter is volstrekte
windstilte en een geheimzinnig licht.)
Maar desondanks blijft het Van Limburg
Stirumplein verlaten. Zij vertoont zich
niet aan mij, terwijl Ze hier toch al elf
keer geweest is.
Nee, Amsterdam wordt geen Lourdes,
stelt Jos Brink vandaag vast in Trouw.
Het Limburg Stirumplein zal geen
Bernadette kennen en het water zal door
de gemeente aangevoerd moeten blijven
worden.
Maar sinds de wonderbaarlijke
verschijningen, is Zij, Maria, in de
Staatslieden buurt wel een cult-object
geworden.
Zo verscheen onlangs de MariaBode. (Van
buitenaards niveau!). Een blad dat
gemaakt is met een tekstverwerker en een
stencilmachine, althans zo ziet het
eruit, - en dat verreweg het leukste
blaadje is dat ik de laatste tijd heb
gelezen. Misschien komt dat door het
ouderwetse, langwerpige Barbarber- en
Provo-formaat. Achterin het blad staat:
"Het is, als goed katholiek, niet
langer nodig u tevreden te stellen met
blaadjes als Manna of het Katholiek
Nieuwsblad. Als u hard-core Marianieuws
wilt, abonneert u zich op de enige echte
MariaBode. Als welkomstpremie ontvangt u
tevens als relikwie een brokje van de
tegel waarboven de Heilige Moeder-maagd
in Amsterdam verscheen."
Er moeten daar in de Staatsliedenbuurt
enkele heren zitten die uitstekend kunnen
schrijven en die een grote kennis van
Maria en andere geloofsszaken hebben. En
die het ook lekker vinden om blaadjes te
maken.
Uiteraard besteedt het blad ruime
aandacht aan aan de artikelen en de
uitspraken die gemaakt en gedaan zijn na
de 'verschijningen' op 3 maart.
Felle kritiek dus op de politie die 'het
vreemde licht' verklaarde door te zeggen
dat het de weerspiegeling moest zijn van
een enorm hoge kraan in gewestelijk
Havengebied. "De
Rijksluchtvaartdienst had ook geen
verklaring, zeker niet nadat bleek dat de
kraan van Wiltink afwezig was in de
havens. Wordt het geen tijd dat Wiltink
zich bekeerd tot Onze Lieve Vrouwe ter
Staats? In plaats van met onzinnige
smoesjes over kilometers hoge kranen in
het westelijk havengebied op de proppen
te komen? Dat deze politiewoordvoerder er
niet voor terugdeinst te liegen, is sinds
de afschuwelijke gebeurtenissen rond de
moord op Hans Kok bekend.
Laten we, als we een kaars op komen
steken op het Van Limburg Stirumplein,
eens een tienije van de Rozenkrans voor
Klaas Wilting bidden. Onze Lieve Vrouw
ter Staats manifesteert zich op een
duidelijke en voor iedereen waarneembare
wijze. Wordt het niet hoog tijd dat de
heer Wiltink zijn boetekleed uit de kast
haalt om met dit kleed aan, namens de
Amsterdamse politie een kaars te branden
en het Miserere te bidden?"
Meligheid? Misschien, maar wel
leesbare en superieure meligheid. Voor de
jeugd is er het werkelijk prachtige
verhaal Een Heilige Als Voorbeeld. Over
Sint Aloysius. "Net als bij
voorbeeld Michael Jackson of Prins Claus
hield deze heilige niet van lichtzinnige
avontuurtjes.
"Nee, Aloysius was een mens bij wie
de geestelijke reinheid hoog in het
vaandel geschreven stond. "Hij
bloosde reeds als hij met zijn moeder
(een vrouw) alleen was.
We leren hem uit het verhaal kennen als
een voorbeeldig zedige figuur 'die modern
jongeren
blijkt te inspireren, ' alles indachtig
de wijze lessen die Paulus in 1 Korinthen
beschrijft. Overigens: "Aloysius
liet door zijn verzaking van de
vrouwlijke wellust de geile duivel
knarsetanden. Wanneer er in gezelschap
toch vrouwen aanwezig waren, bleef de
heilige strak naar de grond kijken en bad
hij onafgebroken tot de enige vrouw die
zonder zonde was, de allerheiligste
Maria, om hem te verlossen van de wellust
opwekkende aanwezigheid van vrouwen
(...). Ook vrouwelijke dieren waren de
aanblik van deze heilige onwaardig."
Het verhaal is verder zo spannend
(plus als toegift een mooi gebed voor de
jeugd tot de Heilige Aloysius), dat het
zonde is om het hier weg te geven.
Maar de volgende MariaBode belooft de
jeugd nog een mooi verhaal; "Heb je
ook zo genoten van dit inspirerende
artikel over en gebed tot de engelachtig
zuivere Sint Aoysius? Vraag dan aan pappa
(of als die niet thuis is, aan mamma),
waarom jullie nog steeds geen abonnement
hebben op de MariaBode. Speciaal voor de
jongste lezertjes komt er in onze
volgende uitgave een verhaal over het
minstens zo inspirerende voorbeeld voor
moderne maagden, de Heilige
Margaretha-Maria Alacoque. Zij hield
zoveel van Jezus, dat ze Zijn Naam met
een mes in haar borsten kerfde."
Eindelijk een blad waarin je kan lezen
dat Gerard Reve werkelijk school maakt.
Er staat ook een bijdrage van hem in -
alleen is het daarbij vreemd dat hij zijn
eigen naam niet kan schrijven: Gerard
Cornelis van het Reve.
Onder die fout gespelde naam (Cornelis
moet met de K van Kornelis) heeft hij al
sinds Lieve Jongens (1973) niet meer
gepubliceerd. (Als Reve werkelijk het
stuk heeft geschreven dat in de
MariaBode staat en als het zo heeft
ondertekend, dan zou het niet de eerste
keer zijn dan hij
deze fout maakte. Toen Reve in 1936 naar
het Vossiusgymnasium ging, maakte hij ook
zelf deze spelfout in zijn naam.)
Ach, doet er niet toe. Samen met de
aardige advertenties (Voor een originele
Maria-coupe:
Haarstudio 31, 2e Nassaustraat 31-, en:
Voor diverse verschijningen naar de
Openbare Bibliotheek Staatsliedenbuurt,
Van Limburg Stirumstraat 133.) is dit een
zaligmakend blad.
THEODOR HOLMAN
HOME
|
