Ang Tawa ni Rhomel
(a poem dedicated to Lt. Langcauon `99)
<cecille>
O kay sarap pakinggan ang tawa mo Rhomel
tila hinahagod katawan kong pagod
sa bawat araw halakhak mo'y marinig
puso'y kay saya walang humpay na ligaya.
At sa nagdaang panahon tila nababaon
sa limot ang tawa mo Rhomel
nasaan na halakhak na kay ganda
walang humpay na kaligayahan.
O, kelan kaya Rhomel
tawa mo'y masilayan mga matang nagtatangis
bakas ay alaala hindi maiwaglit
nang minsa'y dumapo dito sa puso ko.
|
go back to inbox
barracks : kg 101 : in the mail : k coy : milit@ry : log book
| 
