Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΑΙΝΕΣΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΗΣΑΪΑΣ ξβ':6-7 - "Επί των τειχών σου, Ιερουσαλήμ, κατέστησα φύλακας, οίτινες ποτέ δεν θέλουσι σιωπά, ούτε ημέραν ούτε νύκτα. Όσοι ανακαλείτε τον Κύριον, μη φυλάττετε σιωπήν και μη δίδετε εις Αυτόν ανάπαυσιν, εωσού συστήση, και εωσού κάμη την Ιερουσαλήμ αίνεσιν επί της γης."
Ο Κύριος εκφράζεται πολύ παραστατικά και καθαρά, αποκαλύπτοντας σε μας πλήρως το θέλημά Του, αλλά και το δρόμο που πρέπει ν' ακολουθήσουμε για να γίνει η εκκλησία πραγματικά μία ευλογία στον κόσμο. Αναρωτιόμαστε πολλές φορές πώς θα εξαπλωθεί το Ευαγγέλιο, πώς θα κηρυχθεί ο Λόγος του Θεού και πώς θα λάβουμε τις πνευματικές δυνάμεις από τον ουρανό, πώς θα μας δώσει χρίσμα για θεραπείες και πώς το όνομα του Ιησού θα υπερβεί κάθετι άλλο για να δοξαστεί όπως Του αξίζει. Έχουμε καταναλώσει χιλιάδες ώρες κηρύττοντας τεχνικές, προγραμματίζοντας διάφορους τρόπους ώστε να έρθει αυτή η δύναμη του Θεού πάνω στην Εκκλησία, όμως ξεχνάμε το κόστος που πρέπει να πληρώσουμε, τη θυσία που πρέπει εμείς να ζήσουμε και την εργατικότητα που πρέπει να μας διακατέχει, ιδιαίτερα στον τομέα της προσευχής. Όλοι θέλουμε αποτελέσματα, λίγοι όμως είναι εκείνοι που έχουν κατανοήσει, ότι για να έρθουν αυτά θα χρειαστούν ώρες προσευχής και αφιέρωσης.
Σ' αυτά τα δύο αποκαλυπτικά εδάφια μπορούμε να διδαχτούμε αλήθειες δίχως τις οποίες δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ουσιαστικά πάνω στο έργο του Κυρίου.
Έχουμε 4 διαφορετικές φράσεις, οι οποίες δηλώνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα : ΣΥΝΕΧΗ, ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, 24ΩΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
1. "...ποτέ δεν θέλουσι σιωπά..."
2. "...ούτε ημέραν ούτε νύκτα..."
3. "...μη φυλάττετε σιωπήν."
4. "...μη δίδετε εις Αυτόν ανάπαυσιν..."
Αυτό είναι το πνεύμα που πρέπει να διαπερνάει τους φύλακες, τους σκοπούς που ο Κύριος έχει θέσει σε κάθε έθνος και οι οποίοι είμαστε εμείς, οι χριστιανοί που φέρουμε το όνομά Του. Όπως σ' ένα στρατόπεδο οι σκοπιές αλλάζουν με βάρδιες και είναι πάντα κάποιος που φυλάει, έτσι πρέπει και οι αδελφοί με βάρδιες και 24ωρη προσευχή να αγρυπνούν με ένα τελικό σκοπό : να γίνει η Εκκλησία ευλογία πάνω στη γη.
Δεν μιλάει για την ουράνια Ιερουσαλήμ, για την εκκλησία καθώς αυτή έχει αρπαγεί και είναι ένδοξη στον Ουρανό, αλλά για τη δόξα και τη λαμπρότητα που ο Θεός θέλει να της δώσει, ενόσω αυτή ακόμα υπάρχει εδώ στη γη.
Μία άλλη σημαντική λέξη που πρέπει να σημειώσουμε και να προσέξουμε και να μην αφήσομε να μη φύγει ποτέ από το νου μας είναι η λέξη "εωσού". Πολλές φορές ενώ προσευχόμαστε για κάποιο σημαντικό αίτημα, ενώ στην αρχή έχουμε ζήλο και η καρδιά μας φλέγεται, λίγο αργότερα έχουμε την αίσθηση ότι ο Θεός στέκεται απόμακρος, δεν πολυσυγκινείται με τις κραυγές μας. Ακόμα μπορεί να σκεφτόμαστε ότι δεν ακούει ή δεν είναι το αίτημά μας το θέλημα του Θεού. Όταν μας κυριεύσουν αυτές οι σκέψεις, η προσευχή ελαττώνεται, η επιμονή σβήνει και τελικά σταματάμε χωρίς να λάβουμε την απάντηση που θέλουμε. Εδώ είναι όμως το σημείο που καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Το μεγαλύτερο κομμάτι στη νίκη το έχεις κατακτήσει, αν περάσει επιτυχώς αυτό το σημείο μέσα στην καρδιά σου. Είναι το εμπόδιο εκείνο που αφού νικήσουμε, θ' ανοίξει ο Κύριος τους πνευματικούς καταρράκτες και θα λάβουμε τον καρπό που μας αρμόζει. Ακριβώς σε αυτή την κρίσιμη καμπή αναφέρεται ο απόστ. Παύλος όταν λέει :
ΓΑΛ. ς':9 - "Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν, διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ."
Ένας μαχητικός χριστιανός είναι εμπόδιο και τελικά καταστροφή για το διάβολο. Είναι ξεκάθαρο ότι ο σατανάς θα βάλει όλη του την τέχνη μέσα στη σκέψη για να φθείρει, να μειώσει και τελικά να σταματήσει αυτή την επιμονή. Μην ξεχνάμε ότι η υπομονή είναι ένας από τους καρπούς του Πνεύματος, πολύ σημαντικός στη ζωή μας. Δίχως την υπομονή που έχει άμεση σχέση με την επιμονή, δεν μπορούμε να έχουμε τα αποτελέσματα που ο Θεός ζητάει.
Σαν χριστιανοί έχουμε αποστολή να εγκαθιδρύσουμε τη βασιλεία του Θεού εδώ στη γη, να ξανακτίσουμε αυτά που χάλασε και κατέστρεψε ο διάβολος. Δεν είναι εύκολο να επαναφέρουμε τη δόξα του Θεού στον τόπο μας, γιατί χρειάζεται εργασία και επίπονη προσευχή. Ευχαριστούμε τον Κύριο, διότι δεν προχωράμε βλέποντας στις δικές μας δυνάμεις και ικανότητες, αλλά βαδίζουμε βλέποντας το Λόγο του Θεού να μας αποκαλύπτει ποιο είναι το θέλημά Του. Εφόσον το θέλημα του Θεού είναι η Εκκλησία να λάμψει πάνω απ' όλη τη γη, αυτό και θα ζητήσουμε να γίνει.
Όταν ο Νεεμίας επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, έκανε μία βόλτα παρατηρώντας τα γκρεμισμένα τείχη και τη γενική καταστροφή της πόλης (Νεεμ. β':13-15). Μπορούμε να φανταστούμε πώς ένιωθε καθώς αντίκριζε αυτή την εικόνα. Στην αρχή η καρδιά του θα ήταν γεμάτο στενοχώρια και πίκρα. Έβλεπε και ζούσε τη δυστυχία του λαού του.
ΝΕΕΜ. β': 17 - "Και είπα προς αυτούς, Σεις βλέπετε την δυστυχίαν εις την οποία είμεθα, πως η Ιερουσαλήμ κείται ηρημωμένη και αι πύλαι αυτής είναι κατηναλωμέναι υπό του πυρός. ΈΛΘΕΤΕ, και ας ανοικοδομήσωμεν το τείχος της Ιερουσαλήμ, διά να μη ήμεθα πλέον όνειδος."
Πώς ήταν η Ιερουσαλήμ μερικά χρόνια πριν και πώς είναι τώρα!! Ο λαός του Θεού εξέπεσε από τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια, σε αιχμαλωσία και θάνατο, μέσα από τις υποσχέσεις και τις επαγγελίες, στον αφανισμό και ξεριζωμό.
Ο λαός του θεού του ζώντος που έκανε τόσα θαύματα και εξολόθρευε όλους τους εχθρούς που εμφανίζονταν μπροστά τους, τώρα βρίσκεται στη χειρότερη θέση που θα μπορούσε να βρεθεί λαός. Πού πήγαν αυτές οι υποσχέσεις; Γιατί κατρακύλησε τόσο βαθιά ο αγαπητός λαός, το σπέρμα του Αβραάμ;
Την απογοήτευση ακολούθησε η αγανάκτηση και η επιθυμία του Νεεμία να έρθει ξανά η δόξα του Θεού στην Ιερουσαλήμ. Ο Θεός έβαλε μέσα στην καρδιά του ισχυρή την επιθυμία και τη φλόγα, ώστε να μην απογοητευτεί απ' όλα αυτά που έβλεπε. Είχε την όραση, την πίστη και την ελπίδα για να τη μεταδώσει και στον υπόλοιπο λαό, ώστε όλοι μαζί πλέον, ανανεωμένοι και με καινούριο φως να λάβουν δύναμη για να χτίσουν το τείχος. Πρέπει να το τείχος να χτιστεί ξανά για να απολαμβάνει η "Ιερουσαλήμ" την ειρήνη και την ασφάλεια της παρουσίας του Θεού.
Η κατάσταση ήταν απελπιστική, όμως ο Κύριος είναι αυτός που θ' αυξήσει την πίστη και θα δώσει όραση. Αυτός είναι που θ' αλλάξει τα πάντα. Με τη δική Του δύναμη θα υπερισχύσουμε. Αυτό που ενοχλούσε ιδιαίτερα το Νεεμία, ήταν ότι σαν λαός του μόνου αληθινού Θεού, το οποίο οι ίδιοι διακήρυτταν, τώρα φαίνονται στα μάτια των γειτόνων τους σαν όνειδος και τους χλεύαζαν.
Από τη μία λέμε ότι έχουμε μαζί μας τον Κύριο των κυρίων και το Δημιουργό του σύμπαντος και από την άλλη οι καταστάσεις στη ζωή μας έχουν καταβάλλει, αγκομαχούμε και γογγύζουμε έντονα στις δυσκολίες τις καθημερινότητας και ο διάβολος καταφέρνει να ξετινάζει εκκλησίες και χριστιανικές οικογένειες. Πώς ταιριάζουν αυτά τα δύο;
Η αλήθεια είναι πως η αναγεννημένη Εκκλησία στην Ελλάδα σήμερα δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, αγνοείται, περιφρονείται. Εν μέρει δικαιολογημένα, καθώς σαν λαός του Θεού δεν σπουδάζουμε να ζούμε την αγάπη του Θεού, δεν ζούμε τη έμπρακτη χριστιανική ζωή, σε σχέση και με τους απίστους, αλλά ούτε και με την αδελφότητα. Αντίθετα η συμπεριφορά μας καθορίζεται από θρησκευτικούς νόμους και ανθρώπινες διατάξεις, τα οποία πολλές φορές μας γελοιοποιούν και γινόμαστε όνειδος στα μάτια των "γειτόνων" μας.
ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Τώρα είναι η ώρα να πάρει ο λαός του Θεού την όραση της Εκκλησίας που ο Θεός έχει δώσει και θέλει να βάλει μεσ' την καρδιά μας. Είναι ώρα να αποκαταστήσει ο Κύριος το όνομά Του στην Εκκλησία, αλλά και στον κόσμο.
Πρέπει να παραμερίσουμε κάθε βάρος που έχουμε δώσει σε ονόματα δογμάτων και σε "ταμπέλες", στα οποία πολλές φορές δίνουμε πολύ περισσότερη σημασία απ' ό,τι πρέπει. Μέσα από τη σύναξη του λαού του Θεού πρέπει ν' ακούγεται, να διαφημίζεται και να κηρύττεται μόνο ένα όνομα και τίποτα περισσότερο : το όνομα του Ιησού, που είναι πάνω από κάθε άλλο όνομα. (ΦΙΛ. β':9-11)
Όταν ο Κύριος Ιησούς απέστειλε τους δώδεκα μαθητές για να κηρύξουν τη βασιλεία των ουρανών (Μαρκ. ς':7,12,13), ενώ αυτοί ήταν ακόμα νέοι ακόλουθοι Του και ελλιπείς σε διδασκαλία και εμπειρίες, τα αποτελέσματα αυτής της ευαγγελιστικής κίνησης ήταν να γίνει φανερό το όνομα του Ιησού και όχι κάποιο δικό τους όνομα ή μια ονομασία κάποιας καινούριας κίνησης ή οτιδήποτε παρεμφερές.
ΜΑΤΘ. ς':14 - "Και ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης, (διότι φανερόν έγεινε το όνομα αυτού,) και έλεγεν, Ότι Ιωάννης ο Βαπτιστής ανέστη εκ νεκρών, και διά τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ."
Σημειώνουμε ότι οι μαθητές ήταν περίπου 8 μήνες με 1 χρόνο κοντά στον Κύριο. Όταν τους κάλεσε στην αρχή της διακονίας Του, δεν έμειναν από την πρώτη στιγμή μαζί Του, αλλά γύριζαν πίσω στις δουλειές τους για να τους καλέσει πάλι αργότερα.. (Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην εγκυκλοπαίδεια της Αγίας Γραφής του Halley.)
Όταν ο Κύριος κηρύττεται σωστά, μέσα από καρδιές παιδικές και καθαρές και ας μην έχουν την πλήρη γνώση, τότε θ' αρχίσει να τρέμει ο "Ηρώδης", το φρόνημα του κόσμου, το υπάρχον θρησκευτικό σύστημα που καταπνίγει, φυλακίζει και καταπιέζει κάθε υγιή πνευματική κίνηση !!
ΙΩΑΝ. ις':8 - "Και ελθών εκείνος (παράκλητος) θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας, και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως."
Το έργο στην καρδιά των ανθρώπων θα το κάνει εξ ολοκλήρου το Πνεύμα του Θεού. Δεν το κάνουμε εμείς, η οργάνωσή μας, η φήμη μας, η ικανότητά μας ή οτιδήποτε άλλο. Καθώς κηρύττουμε τον Κύριο, καθώς υψώνουμε το όνομα του Ιησού, παραμερίζοντας τελείως τους εαυτούς μας, Αυτός ο ίδιος ενεργεί προς σωτηρία στους ανθρώπους.
Ο Λουκάς συμπληρώνει την παραπάνω εικόνα με μία επιπλέον φράση. ΛΟΥΚ. θ':9 - "...και εζήτει (ο Ηρώδης) να ίδη Αυτόν."
Η εκκλησία που είναι μέσα της ο Κύριος, θα γίνει σεβαστή και υπολογίσιμη δύναμη στην κοινωνία, αλλά και σ' αυτούς που την καταφρονούν και την εχθρεύονται. Προσπαθούμε να τραβήξουμε την προσοχή του κόσμου με ρητορείες, τεχνικές και γνώσεις, για να τους δώσουμε τον Κύριο. Οι μαθητές εδώ μας δίνουν σε μας τους "πολύξερους" ένα πολύ καλό μάθημα. Για να υψωθεί το όνομα του Κυρίου, για να φοβηθεί ο διάβολος και να ταρακουνηθούν τα θεμέλια της αμαρτίας, χρειάζεται αυταπάρνηση, απλότητα και το κήρυγμα του Ευαγγελίου να γίνει έργο ζωής και όχι αίτιο ή μέσο αυτοπροβολής. Για να ξυπνήσει ο κόσμος από αυτό το λήθαργο χρειάζεται να ακουστεί το όνομα του Κυρίου Ιησού.
Όπως ο Ηρώδης φυλάκισε τον Ιωάννη, οι άνθρωποι έχουν φυλακίσει και απορρίψει το Θεό, καυτηρίασαν τη συνείδησή τους για να κάνουν αυτό που θέλουν μέσα στην αμαρτία (Α' ΤΙΜ. δ':2).
Όμως θα ταρακουνηθούν, όπως ο Ηρώδης φοβισμένος ταρακουνήθηκε από την είδηση του κηρύγματος των μαθητών. Θα συνέλθουν μόνο αν δουν τον Κύριο στη ζωή μας και αν Τον ακούσουν από το στόμα μας. Θα σεβαστούν την εκκλησία μόνο αν ακούσουν και δουν ότι ο Κύριος στέκεται ανάμεσά μας !!
Επιστρέφοντας στη μελέτη μας πάνω στο Νεεμία, είδαμε ότι η όραση από τον ένα πέρασε στους υπόλοιπους.
ΝΕΕΜΙΑΣ β':18 - "Και απήγγειλα προς αυτούς περί της επ' εμέ αγαθής χειρός του Θεού μου, και έτι τους λόγους του βασιλέως τους οποίου είπε προς εμέ. Οι δε είπον, Ας σηκωθώμεν και ας οικοδομήσωμεν. Ούτως ενίσχυσαν τας χείρας αυτών προς το αγαθόν."
Για να ενισχυθούμε κι εμείς και να μπορέσουμε να πράξουμε το θέλημα του Θεού πρέπει να σηκωθούμε από εκεί που καθόμαστε, να εξιχνιάσουμε το Λόγο του Θεού πάνω σ' αυτό το θέμα. Για ν' αλλάξουν τα πράγματα, πρέπει να υιοθετήσουμε μέσα στην καρδιά μας την όραση που ο Λόγος του Θεού έχει για την Εκκλησία. Αυτή η δύναμη θα είναι πνευματική και θα κινηθούμε δυναμικά και αποτελεσματικά. Δεν μπορεί να τα κάνει όλα ένας. Ούτε θα έρθει η αναζωπύρωση στη χώρα μας από έναν. Όλοι μαζί θα συμβάλλουμε στο κτίσιμο του τείχους. Έχουμε κι εμείς την ίδια αποστολή μ' εκείνους που έκτιζαν το τείχος στην Ιερουσαλήμ, να περιφρουρήσουμε και να διαφυλάξουμε την Εκκλησία αυξάνοντάς την και κτίζοντας το Ναό, που είναι η παρουσία του Θεού, στη μέση της Ιερουσαλήμ. Το σίγουρο είναι ότι ο διάβολος δεν θα καθίσει να παρατηρεί, αλλά θα κινηθεί με υπουλία και με ένα τρόπο που δεν θα καταλάβεις, αν δεν προσέξεις. Αν βρεθεί ανάμεσά μας ξαφνικά, θα είναι πολύ αργά.
ΝΕΕΜΙΑΣ δ':11 - "Οι δε εχθροί ημών είπον, Δεν θέλουσι μάθει, ουδέ θέλουσι ιδεί, εωσού έλθομεν εις το μέσον αυτών, και φονεύσωμεν αυτούς, και καταπαύσωμεν το έργον."
Όταν είσαι αναπαυμένος ότι όλα πάνε καλά και αφήσεις την προσευχή και την ικεσία, ο πονηρός θα βρει τρύπα, είσοδο, ώστε να σε πλησιάσει. Τι πρέπει να κάνουμε; Φυσικά, ο Λόγος του Θεού μας διδάσκει μέσα από το παράδειγμα του Νεεμία.
ΝΕΕΜΙΑΣ δ':9 - "Και ημείς προσηυχήθημεν εις τον Θεόν ημών και εστήσαμεν φυλακάς εναντίον αυτών ΗΜΕΡΑΝ ΚΑΙ ΝΥΚΤΑ, φοβούμενοι απ' αυτών."
Η 24ωρη επαγρύπνηση στην προσευχή είναι επιτακτική και αναγκαία. Με αυτό τον τρόπο δεν θα περάσει κανένας εχθρός απ' έξω, θέλοντας να μπει μέσα για να προξενήσει ζημιές. Μόλις πλησιάσει θα τον δουν οι φύλακες. Ένας από τους πιο επικίνδυνους εχθρούς για την Ιερουσαλήμ είναι μικροκαμωμένος, ευλύγιστος, του αρέσει το σκοτάδι και προ πάντων δεν χωράει στο μυαλό σου ότι είναι φορέας μεγάλης καταστροφής.
ΝΕΕΜΙΑΣ δ':3 - "Πλησίον δε αυτού ήτο Τωβίας ο Αμμωνίτης και είπε, Και αν κτίσωσιν, αλώπηξ αναβαίνουσα θέλει καθαιρέσει το λίθινον αυτών τείχος."
Η αλεπού! Γιατί να μπορεί αυτό το ζώο να κάνει τόση ζημιά σε ένα τείχος, σε μία πόλη ολόκληρη, σε μία εκκλησία ; Ο Λόγος του Θεού μας λέει τι συμβολίζει η αλεπού :
ΑΣΜΑ ΑΣΜ. β':15 - "Πιάσατε εις ημάς τας αλώπεκας, τας μικράς αλώπεκας, αίτινες αφανίζουσι τας αμπέλους. Διότι αι άμπελοι ημών ανθούσιν."
Είναι μικρή, πονηρή και δεν φαίνεται εύκολα. Όμως η ζημιά που προκαλεί, είναι πολύ μεγάλη και ανεπανόρθωτη. Αφανίζει τον κάθε καρπό που φέρνει ο Κύριος στην εκκλησία ! Στην ιστορία του Νεεμία η αλεπού είναι το τελευταίο ισχυρό όπλο του διαβόλου. "Και αν κτίσωσιν, αλώπηξ αναβαίνουσα..." Αν δεν καταφέρει ο εχθρός με τις συνήθεις μεθόδους του να κοροϊδεύει, να φέρνει απιστία, να κατηγορεί, να τρομοκρατεί, να διώκει τους χριστιανούς με διάφορους τρόπους για να πετύχει το αποτέλεσμα που θέλει, έχει κι ένα άλλο τρόπο.
Η πρώτη χριστιανική εκκλησία δεν νικήθηκε από τους φοβερούς διωγμούς και τις δοκιμασίες που εξαπέλυσε ο διάβολος εναντίον τους. Νικήθηκε από αλεπούδες. Μπήκαν ψευδοδιδασκαλίες και συμβιβασμοί μέσα από τα τείχη και έφαγαν όλα τα σταφύλια! Έτσι κατάφερε ο πονηρός να την νικήσει και να την σταματήσει.
