Οι εκκλησίες μας έφτασαν σε ένα σημείο όπου ξαφνικά αρχίζουν να νιώθουν ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα αόρατο τείχος το οποίο δεν μπορούν να το διαπεράσουν. Ο Λόγος του Θέου κηρύττεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, υπάρχουν αρκετά και καλά χριστιανικά έντυπα και παρολα αυτά κάτι δείχνει ότι αντί να κάνουμε το βήμα μπροστά, μαλλον στεκόμαστε ακίνητοι και αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά. Άλλοι καν δεν ενδιαφέρονται αν προχωρούν μποστά ή γυρίζουν πίσω! Ότι προγράμματα ή δραστηριότητες εφαρμόζουμε γιά να εξαπλωθεί το ευαγγέλιο απαιτούν πολύ κόπο και εργασία αλλά η αποδοτικότητα τους είναι αντιστρόφως σε αναλογία πολύ μικρή. Χρειαζόμαστε ένα τρόπο όπου με λιγότερο μόχθο και έξοδα να έχουμε μεγαλύτερα αποτελέσματα. Όσο έμεις θέλουμε να διατηριθεί η υπάρχουσα κατάσταση, δεν θα αλλάξει τίποτα.

Ποιά ειναι η λύση ;

Μετάνοια, λυγίζοντας τις καρδιές μας μπροστά στον Κύριο γιά να λάβουμε την όραση και την κατεύθυνση του θελήματός Του. Να αφήσουμε το Πνεύμα Του Θέου να χαράξει μέσα μας το σχέδιό Του γιά την Εκκλησία των τελευταίων ημερών, αντί να ιδρώνουμε προσπαθώντας να το καταστρώσουμε εμείς. Ίσως θα χρειαστεί να αρχίσουμε και από την αρχή ! Αυτο βέβαια περισσότερο αφορά την ηγεσία και λιγότερο τα απλά πρόβατα, διότι εκεί πρώτα θα αποδώσει τις όποιες ευθύνες ο Κύριος ( Ιεζεκ. θ:6 ). Πέρα απο αυτό, το κάθε μέλος του Σώματος του Χριστού πρέπει να διακρίνει τα σημεία των καιρών μέσα και έξω απο την εκκλησία και να πράξει ανάλογα.

Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι φτάσαμε σε ένα σταυροδρόμι. Το θέμα είναι ποιον δρόμο θα διαλέξουμε. Θα διαλέξουμε την κατεύθυνση της μετάνοιας και προσευχής γιά να γίνει η εκκλησία πραγματικά όπως την θέλει ο Κύριος (Πρα β΄-ε΄ κεφ.), ή την κατεύθυνση της απάθειας και της αναιμικής εκζήτησης του προσώπου Του, αφού λίγο-πολύ βολευόμαστε και έτσι ; Συνεχώς αυξάνεται η ανάγκη να πλησιάσουμε, να εκζητήσουμε τον Κύριο μεσιτεύοντας για το έθνος μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να επεκτείνουμε έναν βολικό γιά μας οραματισμό, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν άμεσα. Οι καταστάσεις αλλάζουν με πολύ γρήγορο ρυθμό και οι αλλαγές σημειώνονται ταχύτατα.

Όπως έπεσε το αόρατο τείχος του κομμουνισμού ή το ορατό τείχος του Βερολίνου, έτσι είναι έτοιμος ο Κύριος να κατεδαφίσει τα οχυρά διανοήματα με τα οποία έχουν αιχμαλωτιστεί οι άνθρωποι.

Κάθε εχθρότητα και διαχωρισμός ανάμεσα στους εργάτες και τις εκκλησίες, πρέπει να πέσει. Ο Κύριος είναι έτοιμος να ανταποκριθεί στην υπακοή και να συντρίψει κάθε σκληρότητα απένατι στο Ευαγγέλιο. Ποσοστιαία έχουμε τους λιγότερους αναγεννημένους χριστιανούς από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Έχουμε τα βαθύτερα χωρίσματα και έντονες διχόνοιες, που βασανίζουν πιστούς και εκκλησίες από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ο ένας πιστός βλέπει τον άλλο σαν αιρετικό, αν τυχαίνει να ανήκει σε κάποιο άλλο δόγμα ή ονομάζεται κάπως διαφορετικά. Με ένα σώμα διαχωρισμένο και διασκορπισμένο, ο διάβολος νιώθει ικανοποιημένος και γελάει με τις σπασμωδικές αντιδράσεις μας. Ήρθε η ώρα να βγει από το στόμα του λαού Του ένα ηχηρό "ΑΡΚΕΙ" (Ιακ. δ':7).΄ Είναι η ώρα να αποτινάξουμε νοοτροπίες που διευκολύνουν το έργο του πονηρού, παρά εκείνο του Ιησού. Είναι η ώρα να νιώσουμε επιτέλους ... κούραση από όλη αυτή την κατάσταση και να συστρατευθούμε σε μία θερμή, πολεμική και αποτελεσματική προσευχή για να επισκεφθεί ο Κύριος τη χώρα μας. Μάλιστα όχι απλώς να την επισκεφθεί, αλλά να κατοικήσει, να αυξηθεί και να γεμίσει η Ελλάδα με τη δόξα Του μέχρι το τέλος.

Από αυτή την ιστοσελίδα σαλπίζουμε σάλπισμα συγκέντρωσης του λαού Του για ικεσία και δέηση. Δεν καλούμε δόγματα, ούτε θέλουμε την εκζήτηση του Ιησού να την περιορίζουμε σε καλούπια και να καθωρίζεται από κατασταστικά. Καλούμε κάθε αναγεννημένο χριστιανό να εξασκήσει την εξουσία που του έχει δοθεί διά Ιησού Χριστού μέσω μεσιτικής προσευχής για τη χώρα μας. Κάθε αδελφός είναι πολύτιμος ενώπιον του Κυρίου για να επιβάλει και να επεκτείνει τη βασιλεία του Θεού. Δεν θα προσευχηθούν τα δόγματα ή τα αξιώματα, αλλά αυτή τη φορά θα κράξει ο βαθύς πόνος της καρδιάς μας και η έντονη επιθυμία της ψυχής μας για να δούμε τους γείτονες, τους φίλους, τους συγγενείς να σηκώνουν τα χέρια τους προς Τον Θεό και η παρουσία του Κυρίου να αλλάζει κυριολεκτικά τους ανθρώπους. Η καρδιά του Ιερεμία δείχνει πόσο ανάγκη έχει ο λαος της χώρας αυτής από ειλικρινή και βαθιά μεσσιτεία :

Ιερ. θ:1 -" Είθε να ήτο η κεφαλή μου ύδατα, και οι οφθαλμοί μου πηγή δακρύων, διά να κλαίω ημέραν και νύκτα τους πεφονευμένους της θυγατρός του λαού Μου !"

Ας πλησιάσουμε σαν έθνος άγιο, όλοι μαζί το θρόνο του Θεού για να βρει το έλεος και τη σωτηρία η χώρα μας. Δεν υπάρχει μαγικό φίλτρο ή συνταγή ή κάποιο κόλπο για να επεκταθεί το Ευαγγέλιο μέχρι και το τελευταίο χωριό της Ελλάδας. Θα είναι σίγουρα μάταια κάθε προσπάθεια που θα κάνουμε για να εφεύρουμε κάποιους δικούς μας σαρκικούς τρόπους για να το πετύχουμε αυτό. Ο μόνος τρόπος είναι να έρθει μέσα μας η επίγνωση της αμαρτίας μας και αυτό θα μας φέρει σε κατάσταση συντριβής και μετάνοιας. Να νιώσουμε πώς ο Ιησούς αισθάνεται βλέποντάς μας να περπατάμε σε ένα δρόμο, ο οποίος μπορεί να μη φέρει ποτέ τον καρπό που Εκείνος θέλει. Φτάνει η τυπική, θρησκευτική διαγωγή μας. Ας έρθουμε τώρα στον Κύριο. Δεν θέλουμε μόνο κάποιες σταγόνες από την παρουσία Του, ή κάποια ψίχουλα άρτου, διότι αυτό δεν είναι αρκετό να χορτάσει. Πολλές φορές είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έκανε ο Θεός στο παρελθόν, σε κάποια περίοδο της ζωής μας, όταν βιώναμε την πρώτη αγάπη. Έτσι, όταν σήμερα θέλουμε από κάπου να σταθούμε και να στηριχθούμε, καταφεύγουμε σε αναμνήσεις και σε "μπαγιάτικο ψωμί", που δεν είναι δυνατόν να σε θρέψει και να σε βοηθήσει να διαπεράσεις τις δοκιμασίες. Αναπολούμε καταστάσεις, έχουμε στρέψει πίσω το κεφάλι μας προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε την απαίτηση για επικοινωνία με το πρόσωπο του Κυρίου. Όμως τα φοβερά και τα θαυμάσια τα έχει ο Κύριος μπροστά μας και όχι πίσω μας. Δεν θα έχουμε συγκομιδή καρπών, αν κοιτάζουμε δεξιά ή αριστερά, τι κάνει ο ένας ή ο άλλος. Δεν θα εισέλθουμε σε θερισμό, αν ενδιαφερόμαστε περισσότερο και καιγόμαστε για την καριέρα μας, για το σπίτι που πρόκειται να χτίσουμε ή για οποιοδήποτε άλλο σχέδιο που εμείς έχουμε θέσει μπροστά μας.

ΛΟΥΚ. θ':62 - "Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς, Ουδείς βαλών την χείρα αυτού επί άροτρον, και βλέπων εις τα οπίσω, είναι αρμόδιος για την βασιλεία του Θεού."

Δεν θα έρθει η αναμενόμενη από πολλούς αναζωπύρωση, αν δεν την επιδιώξουμε και δεν εκζητήσουμε τη θαυμάσια σωτηρία του Ιησού με όλο τον πόθο της καρδιάς μας. Μπορούμε να έχουμε σαν στόχο ζωής το θερισμό των ψυχών που είναι γύρω μας; Μπορούμε να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε με την εικόνα αυτή τυπωμένη στην καρδιά μας; Μπορούμε να βρούμε τη θεία πηγή, η οποία θα αναβλύζει συνεχώς ένα καυτό πήδακα που θα κατακυριεύει όλη μας τη ζωή;

Αφήνεται να αιωρείται η αίσθηση ότι ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από τη στάση μας θα βιώσουμε μία τελευταία, μεγάλης εμβέλειας αναζωπύρωση. Κάτι τέτοιο όμως, είναι αντιβιβλικό και πουθενά δεν βλέπουμε να συντρίβεται και να νικάται ο διάβολος χωρίς την άσκηση εξουσίας από τους αντιπροσώπους της ουράνιας βασιλείας που είναι η Εκκλησία Του. Ο Θεός επισκεπτόταν το λαό Του βάσει μίας επιθυμίας ορισμένων αφιερωμένων και πεινασμένων για τη παρουσία Του, ανθρώπων. Η έντονη και καυτή επιθυμία της καρδιάς σου είναι εκείνο που θα κάνει το Θεό να σταματήσει και να κοιτάξει να δει ποιος ήταν αυτός που Τον άγγιξε με τέτοια επιθυμία. Η αιμορροούσα αψηφώντας τον κοινωνικό της περίγυρο, παραμέρησε κάθε εμπόδιο, έπιασε το άκρο του ιματίου Του, έλαβε θεραπεία και αμέσως μετά κρύφθηκε στο πλήθος. Ο Ιησούς σταμάτησε. Γύρισε και κοίταξε να δει ποιος ήταν εκείνος. Ήθελε να της μιλήσει, να την ευλογήσει. Ήθελε να της δώσει περισσότερα, τον ίδιο Του τον Εαυτό.

Όταν αγγίξεις με την ευαίσθητη φωνή της καρδιάς σου τον Ιησού, τότε έχεις αιχμαλωτίσει την προσοχή Του. Όταν η φωνή της επιθυμίας σου είναι ειλικρινής και καθαρή, τότε από κυνηγός που είσαι, έχεις γίνει κυνηγημένος από τον ίδιο τον Κύριο της δόξας. Θα ψάξει να σε βρει για να σου δώσει την αιώνια και αστείρευτη ειρήνη Του. Η γυναίκα ήθελε να πάρει τη σωματική θεραπεία, την οποία και έλαβε. Ο Κύριος όμως τη φόρτωσε με το δώρο της αιωνιότητας και της δόξας Του. Έχουμε την καρδιά να αγγίξουμε το θρόνο του Θεού; Έχουμε την επιθυμία να φτάσουμε κοντά Του σαν μικρά παιδιά και να ζητήσουμε τη θεραπεία της χώρας μας; Μπορούμε να αποτινάξουμε το μανδύα του δόγματος, της υποκρισίας και της υπερηφάνειας που δημιουργεί η γνώση και να μπούμε στην παρουσία Του μεσολαβώντας για τους ανθρώπους που είναι χτυπημένοι από τη λύσσα του σατανά;
Ο Κύριος θα σταματήσει τη ροή της αμαρτίας στη χώρα μας, αν βρει ανθρώπους ταπεινούς, συντριμμένους και χωρίς βλέψεις για τίτλους, εξουσίες και άμβωνες.

Ναι! Η δόξα του Θεού μας περιμένει, αλλά θα ειναι καρπός μετάνοιας και επίμονης προσευχής. Προσευχή και ικεσία που θα πηγάζει από ανθρώπους που νοιάζονται πάνω απ' όλα για την επίσκεψη του Ιησού στη χώρα μας. Δεν έχει σημασία από που είναι, ή σε ποια εκκλησία συναθροίζονται ή ποιος είναι ο ποιμένας τους. Σημασία έχει να νιώσουμε ότι ο Θεός θα εγκύψει με τέτοια ευχαρίστηση και καρτερικότητα πάνω στις ικεσίες τους, που γι' αυτές θα αλλάξει την ιστορία, αλλά και τη δομή ενός ολόκληρου έθνους! Αυτές οι μεσητικές δεήσεις είναι που θα αλλάξουν το πεπρωμένο χιλιάδων οικογενειών και δεκάδων πόλεων. Όταν κάποια μέρα η αποστολή της Εκκλησίας θα έχει τελειώσει, όλη η κτίση θα δει ότι τελικά την Ιστορία δεν την έγραψαν οι μεγάλες και ξακουστές φυσιογνωμίες πάνω στη γη, αλλά απλοί, άγνωστοι, ταπεινοί χριστιανοί μέσα από ένα λιτό, αλλά καθαρό σπιτάκι! Αλληλούια!! Τότε όλοι θα δουν ότι αυτός ο κόσμος υπάρχει και επιβίωσε λόγω μιας μικρής ομάδας ανθρώπων στις καρδιές των οποίων ο Θεός ευχαριστήθηκε και ικανοποιήθηκε. ΡΩΜ. θ':29. Εξαιτίας αυτών των άσημων χριστανών ανέβαινε ένα ευώδες θυμίαμα, μία μυρωδιά λατρείας και δοξολογίας, που αιχμαλώτιζε το Θεό "εξαναγκάζοντάς" Τον να συνεχίζει να εκχέει χάρη και έλεος στο ανθρώπινο γένος, ή αντίστοιχα σε μία πόλη, ένα έθνος κλπ.

Εσύ κι εγώ είμαστε εκείνοι που θα σταματήσουμε την προέλαση του εχθρού μέσα στις ελληνικές οικογένειες και την κοινωνία γενικότερα. Δεν στοχεύουμε να σώσουμε απλά μία ψυχή ή να έρθει μία θεραπεία σε κάποιον που πάσχει. Σκοπός μας είναι να δέσουμε την εξουσία του σκότους και να εκδιώξουμε όλους τους κοσμοκράτορες του αιώνος τούτου πάνω από τη χώρα μας και να διακηρύξουμε με μία φωνή, ένα πνεύμα, μία νέα εποχή, νέα σελίδα, νέα αρχή για την ταλαιπωρημένη, αλλά ιστορική χώρα μας. Μπροστά μας υπάρχει η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντάμε ως χριστιανοί. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία δεν παρατηρήθηκε τέτοιου είδους αύξηση χριστιανών και εκκλησιών πάνω στη γη όπως στις μέρες μας. Εκτιμάται ότι κάθε εβδομάδα εδραιώνονται 2.000-3.000 εκκλησίες παγκοσμίως. Το 1974 οι αναγεννημένοι χριστιανοί ήταν στο σύνολό τους περίπου 150.000.000. Κατά τον Peter Wagner και τον Ralph Winter το 1998 ο αριθμός αυτός αυξήθηκε και έφτασε στα 650.000.000.

Ο Κύριος ετοιμάζει ένα λαό, που είναι έτοιμος να κατακτήσει και να σκεπάσει με το Άγιο Πνεύμα ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν υπάρχει πιστός, που να μην επιθυμεί να λάβει μέρος σε ένα τέτοιο ένδοξο στράτευμα. Από την άλλη μεριά η απογοήτευση και ο φόβος θα κυριαρχήσουν στις καρδιές εκείνων, που δεν άκουσαν και δεν αποδέχθηκαν το κάλεσμα του Κυρίου. Θα δουν την Εκκλησία να αρπάζεται, καθώς εκείνοι θα είναι απασχολημένοι με τις μέριμνες και την αναζήτηση δικαιολογιών για τους εαυτούς τους. Ο Ιησούς θέλει να εκχέει ένα χρίσμα προσευχής και δέησης στην Εκκλησία Του για να σπάσουν όλα τα δεσμά, που κυριαρχούν πάνω μας.

ΗΣΑ. ι':27 - "Και εν εκείνη τη ημέρα, το φορτίον αυτού θέλει αφαιρεθεί από του ώμου σου, και ο ζυγός αυτού από του τραχήλου σου, και ο ζυγός θέλει συντριφθεί εξ αιτίας του χρίσματος."

Είναι έτοιμος να εκχέει επάνω μας το έλαιον της ενότητας και συμφιλίωσης, τα οποία θα επιφέρουν ένα χρίσμα, που θα εκτινάξουν το Λόγο του Θεού μέσα σε κάθε σπίτι, χωριό, πόλη φέροντας μετάνοια κι αιώνια ευλογία. ΨΑΛΜ. ρλγ':1-3

Σήμερα υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη να έρθουμε κοντύτερα ο ένας προς τον άλλο, ανεξάρτητα από το πιστεύω ή τις πεποιθήσεις μέσα στις οποίες μεγαλώσαμε. Αυτό που ελκύει είναι ο κοινός στόχος. Όσο περισσότερο καταφέρνουμε να προσδιορίσουμε αυτόν το στόχο, τόσο δυνατότερη θα είναι η έλξη που θα προκαλέσει. Είναι ο Ιησούς και κατ' επέκταση οι εντολές που μας έχει δώσει. Αν ο Ιησούς ζει μέσα μας, αυτή η έλξη θα υπερνικήσει κάθε εμπόδιο και θ' αρχίσει ο Θεός να μας ενώνει διά του Πνεύματός Του με ένα τρόπο που δεν θα τον έχουμε ξαναδεί. Ο Κύριος είπε:

ΜΑΤΘ. ιη':19 - "Πάλιν σας λέγω, ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γέίνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς."

Η συμφωνία είναι βασικός και ζωτικός παράγοντας για την επιτυχία των στόχων της Εκκλησίας. Συμφωνία δηλώνει ότι έχουμε κοινή φωνή, δηλ. ζούμε και ζητάμε το ίδιο πράγμα. Αυτή η κοινή φωνή είναι η ενότητα που χρειαζόμαστε για να λάβουμε τη φωτιά της αναζωπύρωσης σε εθνικό επίπεδο.

Αναζωπύρωση είναι ο ίδιος ο Κύριος στις καρδιές μας. Είναι Έκείνος που καθαρίζει τον εσωτερικό μας άνθρωπο, μας ελευθερώνει από εγωισμούς, φθόνους και εγωιστικές φιλοδοξίες και μας ωριμάζει στη δική Του χάρη. Καθώς η παρουσία Του έρχεται να μας αγγίξει, τα δάκρυα που τρέχουν στα μάγουλά μας είναι δάκρυα μετάνοιας και συμφιλίωσης με τον Κύριο. Ο άνθρωπος πλέον κλαίει με λυγμούς, διότι δεν θέλει τίποτα περισσότερο από το να λάβει συγχώρηση και να ζήσει στη δικαιοσύνη που ο Ιησούς προσφέρει. Το μόνο που Τον νοιάζει εκείνη τη στιγμή είναι να αγγίξει και να αγκαλιάσει τον Ιησού ρίχνοντας το φορτίο της αυτοδικαίωσης και αμαρτίας στα πόδια Του. Καταλαβαίνει ότι πρέπει να τρέξει στο θρόνο του Θεού κι εκεί να μεταμορφωθεί σε ένα καινούριο άνθρωπο για να έχει κοινωνία με το Δημιουργό Του. Δεν αξίζει τίποτα περισσότερο πάνω σ' αυτό τον κόσμο από το να γευθείς και να τραφείς από τη συμφιλίωση, που ο Θεός δίνει και να δώσει χέρι συγχώρησης σε όλους τους συνανθρώπους, σε όσους Τον έχουν πικράνει. Τα δάκρυα δεν σταματάνε να κυλάνε και΄νιώθει ότι η καρδιά Του έχει λάβει ένα δώρο, το οποίο είναι ανεκτίμητο και θα μπορεί να το απολαμβάνει μέσα στην αιωνιότητα. Δεν μπορεί να συγκρίνει τη ζωή της άγνοιας μέσα στην οποία μέχρι τώρα ζούσε, με την ομορφιά της λύτρωσης που αυτή τη στιγμή γεύεται. Στην γλώσσα του κυριαρχεί η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία, τα οποία συνεχώς αναδύονται από μία καρδιά ελαφρωμένη και ανανεωμένη.