ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΗΡΘΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Όταν προσεύχομαι, αρχίζω μπαίνοντας πρώτα στις αυλές του Κυρίου με δοξολογία και ευχαριστία. Έπειτα, δίνω χρόνο για αιτήματα, παρακαλώντας για τα αιτήματα που έρχονται στη διακονία μας. Επίσης, προσφέρω ικεσία για τις χήρες, τα ορφανά, τους άστεγους, τους φτωχούς, τους αρρώστους και αυτού που περνάνε θλίψεις. Στο τέλος, προσεύχομαι για την οικογένειά μου και για οδηγία γι' αυτή τη διακονία. Μετά κάθομαι ήσυχα περιμένοντας τον Κύριο Ιησού να μου μιλήσει.
Πρόσφατα, μετά την ώρα της προσευχής ετοιμαζόμουν να σηκωθώ και να φύγω. Αλλά άκουσα μία ήρεμη, χαμηλή φωνή να ψιθυρίζει: "Ντέιβιντ, σε παρακαλώ, μη φεύγεις. Μη Μ' αφήνεις ακόμα. Υπάρχουν πολλά στην καρδιά Μου που επιθυμώ να σου δείξω, για την ανάγκες του κόσμου και την κατάσταση της εκκλησίας. Μου δίνεις τροφή, ακούγοντάς Με.
Στο ΛΟΥΚ. κεφ. κδ': βρίσκουμε μια συγκινητική σκηνή που αφορά την επιθυμία του Χριστού για τροφή. Σ' αυτό το σημείο ο Ιησούς έχει αναστηθεί, έχει τελειώσει το έργο Του, της απολύτρωσης. Τώρα είναι στο ένδοξο σώμα Του. Είναι ακόμα άνθρωπος και μπορεί να αγγιχτεί από ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά δεν είναι περιορισμένος από τους υλικούς φραγμούς. Μπορεί να εμφανίζεται ή να εξαφανίζεται όποτε θέλει και καμία πόρτα ή τοίχος δεν μπορεί να Τον σταματήσει.
Πού πήγε ο πρώτα ο Ιησούς: Τόσο σύντομα μετά την ανάστασή Του, κάτι διέγειρε την ένδοξη οντότητά Του. Πεινούσε και ήθελε από εκείνο "το φαγητόν ... το οποίον σεις δεν εξεύρετε."
(ΙΩΑΝ. δ':32). Πρώτα Τον βλέπουμε στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ κοντά στους Εμμαούς. Ξαφνικά εμφανίστηκε σε δυο από τους μαθητές Του, οι οποίοι ήταν απογοητευμένοι και αποθαρρυμένοι από το θάνατό Του. Η Γραφή λέει: "Και ενώ ωμίλουν και συνδιελέγοντο, πλησιάσας και αυτός ο Ιησούς επορεύετο μετ' αυτών. Αλλ' οι οφθαλμοί αυτών εκφρατούντο διά να μη γνωρίσωσιν αυτόν."
(ΛΟΥΚ. κδ':15-16)
Ακριβώς όπως έκανε και με τη Σαμαρείτισσα, ο Ιησούς άρχισε μια συνομιλία.με αυτούς τους ανθρώπους. Ρώτησε: "Τίνες είναι οι λόγοι ούτοι, τους οποίους συνομιλείτε προς αλλήλους περιπατούντες, και είσθε σκυθρωποί;" (κδ':17).
Έπαιζε ο Ιησούς με τον πόνο αυτών των ανθρώπων; Και φυσικά όχι! Στην πραγματικότητα έκανε ακριβώς το αντίθετο. Τους έκανε να ξεχύσουν τα βάθη των καρδιών τους. Τους επέτρεψε να ξαλαφρώσουν από τα συναισθήματα που κρατούσαν μέσα τους, ακόμα και στο σημείο να εκφράσουν απιστία. Και Αυτός απευθύνθηκε στην απιστία τους: "Και αρχίσας από Μωυσέως και από πάντων των προφητών, διηρμήνευεν εις αυτούς τα περί εαυτού γεγραμμένα εν πάσαις ταις γραφαίς" (κδ':27). Τους έδωσε τη μόρφωση που θα έπαιρναν αν είχαν βιβλικά σεμινάρια. Προφητείες για τον ερχομό του Χριστού, καθώς και τη σπουδαιότητα του θανάτου Του, της ταφής και της ανάστασής Του.
Τι προσπαθούσε ο Ιησούς να κάνει εκεί; Γιατί διάλεγε να περιπατήσει και να μιλήσει με τους δυο αυτούς άντρες; Απλά ήθελε την καλύτερη ώρα Του να είναι με τους φίλους Του. Απολάμβανε τη χωρίς βιασύνη κοινωνία μαζί τους, ανοίγοντας την καρδιά Του, το Λόγο Του σ' αυτούς σε μια γλυκιά κοινωνία. Τα αυτιά αυτών δύο αντρών που άκουγαν, καθώς και οι καρδιές τους που καίγονταν, Του έδιναν τροφή.
Εκείνο το βράδυ, οι άντρες σταμάτησαν για να διανυκτερεύσουν. Σ' αυτό το σημείο, ο Ιησούς "προσεποιείτο ότι υπάγει μακρότερα" (κδ':28). Ίσως ο Ιησούς να είπε, "αδελφοί, Μου δώσατε πολύ απ' το χρόνο σας. Και Μ' ακούσατε καλά, καθώς συμεριζόμουν μαζί σας την καρδιά Μου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κουραστήκατε. Δεν θα σας καθυστερήσω περισσότερο. Θα φύγω να σας αφήσω να ξεκουραστείτε."
Αυτό θα μπορούσε να είναι το τέλος της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, για πολλούς πιστούς αυτό είναι το τέλος. Είναι ικανοποιημένοι με μια μόνο συνάντηση που είχαν με τον Ιησού χρόνια πριν. Τώρα το μόνο που ζητάνε είναι η γνώση της Γραφής. Δεν ενδιαφέρονται να εκζητήσουν αυτή την οικειότητα μαζί Του. Ομολογούν, "Ναι, γνωρίζω το Χριστό. Έχω βαθιά γνώση γι' Αυτόν." Αλλά δεν καρτερούν τον Κύριο για να Του δώσουν τροφή. Δεν γνωρίζουν τη φωνή Του. Και χάνουν την προσωπική αποκάλυψη του ποιος είναι.
Αλλά οι μαθητές στο δρόμο προς τους Εμμαούς δεν άφησαν αυτό το πράγμα να συμβεί. Όταν ο Ιησούς ήθελε να προχωρήσει το δρόμο Του "παρεβίασαν Αυτόν λέγοντες, Μείνον μεθ' ημών." (κδ':29). Η λέξη "παρεβίασαν" προσδίδει την έννοια της πίεσης, της βίας. Απλά βάλτε ότι, δεν Τον άφηναν να φύγει.
Να θυμάστε ότι ακόμα δεν είχαν αναγνωρίσει το δάσκαλό τους. Αλλά οι καρδιές τους καίγονταν με τα λόγια που τους είπε (δες κδ':32). Τώρα Τον πίεζαν "Πρέπει να μείνεις μαζί μας".
Αυτή ήταν η απάντηση που ζητούσε ο Ιησούς. Είχε ακόμα τόσα πολλά να πει σ' αυτούς τους δύο. Κι έπειτα, διαβάζουμε μερικά από τα πιο γλυκά λόγια σ' ολόκληρη τη Γραφή: "Και εισήλθε διά να μείνη μετ' αυτών." (κδ':29) Αυτοί οι δυο άντρες είχαν δώσει τροφή στο Χριστό ακούγοντας την καρδιά Του. Τώρα Τον πήραν στο τραπέζι τους, όπου Εκείνος τους τάισε. "Και αφού εκάθισεν μετ' αυτών εις την τράπεζαν, λαβών τον άρτον ευλόγησε, και κόψας έδιδε εις αυτούς. Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν Αυτον, και Αυτός έγεινεν άφαντος απ' αυτών." (κδ':30-31).
Δόξα τω Θεώ, αυτοί οι άντρες "παρεβίασαν" τον Ιησού να μείνει. Διαφορετικά, ποτέ δεν θα είχαν ανοιχτεί τα μάτια τους να δουν το ζωντανό Χριστό. Θα είχαν επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ με την ομολογία ενός νεκρού γράμματος. Συναντήσαμε κάποιον στο δρόμο για τους Εμμαούς που μας δίδαξε βαθιά πράγματα από το Λόγο. Έβαλε φωτιά στις καρδιές μας και καταλάβαμε το Χριστό, όπως ποτέ πριν." Οι άλλοι μαθητές θα τους πίεζαν ρωτώντας τους: "Μα, είδατε τον Κύριο; Τον αγγίξατε; Ανακαλύψατε πού βρίσκεται; Είπατε ότι οι καρδιές σας καίγονταν. Αλλά, πείτε μας, είναι ο Ιησούς ζωντανός;" Με λύπη δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν.
Αντίθετα, αυτοί οι πιστοί άντρες έσπευσαν στ' αδέλφια τους στην Ιερουσαλήμ, ικανοί να τους δώσουν τη ζωντανή και δυνατή μαρτυρία: "Ο Κύριος εμφανίστηκε σε μας! Μιλήσαμε μαζί Του και φάγαμε μαζί Του. Σας λέμε, Τον είδαμε ζωντανό. Και μας έδωσε τροφή από το Λόγο του Θεού από το ίδιο Του το σώμα. Ναι, είναι ζωντανός και είναι καλά!" (Βλέπε κδ':33-35). Τότε, εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Ιησούς εμφανίστηκε εν τω μέσω τους.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ
ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Δεν θα είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα πάρουν ώρα να προσκαρτερήσουν τον Κύριο στην προσευχή. Οι περισσότεροι θα είναι ικανοποιημένοι με το να πηγαίνουν στην εκκλησία, να ακούνε το Λόγο που κηρύττεται και να αυξάνονται μόνο στη γνώση του Ιησού. Κατά καιρούς, η καρδιά τους μέσα, ίσως παίρνει φωτιά ακούγοντας το Λόγο του Θεού. Αλλά δεν πληρώνουν το τίμημα για την οικειότητα με το Χριστό.
Ο Πέτρος μας λέει: Β' ΠΕΤΡ. γ':18 - "Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς δε κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος."
Αυτό ήταν ό,τι βίωσαν μόνο οι δύο μαθητές στο δρόμο προς τους Εμμαούς. Αυξήθηκαν στη γνώση τους για τον Κύριο από τις Γραφές. Αλλά αυτό ήταν μόνο το θεμέλιο. Δεν ήταν το έργο τελειωμένο. Ο Παύλος το γνώριζε αυτό, όταν έγραφε: "... να αυξήσωμεν εις Αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός." (ΕΦΕΣ. δ':15).
Εδώ είναι το θέμα, απλό και καθαρό. Ο Ιησούς Χριστός θέλει να είναι ο πιο σημαντικός θησαυρός στη ζωή σου. Θέλει να σημαίνει για σένα περισσότερα κι απ' τη δουλειά σου, την καριέρα σου, ακόμα και την οικογένειά σου. Και θέλει να γίνει όλο και πιο πολύτιμος για σένα, καθώς οι μέρες περνάνε.
Λοιπόν, πόσο πολύτιμος είναι για σένα ο Ιησούς. Ίσως ισχυρίζεσαι: "Είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή μου. Ο Χριστός είναι τα πάντα για μένα." Αν αυτό είναι αλήθεια, δεν θα είσαι ικανοποιημένος απλώς με την εγκεφαλική γνώση γι' Αυτόν. Θα λαχταράς να Τον ακούσεις να σου μιλάει. Και η επιθυμία σου αν Τον προσμένεις και να Τον προσκαρτερείς θα αυξηθεί. Να ακούς αυτή την ήσυχη, χαμηλή φωνή του, θα γίνει η μεγαλύτερη χαρά σου. Και δεν θα αφήνεις τίποτα να σου κλείνει το δρόμο, όταν θα Του δίνεις το χρόνο σου. Πραγματικά, όοσ περισσότερο χρονο ξοδεύεις για να Τον προσμένεις, τόσο λιγότερο θα σε απασχολούν οι δυσκοίες αυτής της ζωής.
Έχεις περπατήσει αυτό το δρόμο προς τους Εμμαούς; Έχεις διδαχτεί καλά το Λόγο Του και η καρδιά σου χαίρεται στην αλήθεια; Το πιο σημαντικό: Ευφραίνεσαι να Τον υπηρετείς και να Του δίνεις τροφή; Δώσε προσοχή: Υπάρχει κίνδυνος να πέσεις, να αποστατήσεις από την κοινωνία σου μαζί Του. Ο Παύλος μιλάει για μια "αποστασία" που θα έρθει πάνω στην εκκλησία (Β' ΘΕΣ. β':3). Η λέξη εδώ δηλωνει εγκατάλειψη, χωρισμός. Με λίγα λόγια, πολλοί θα εγκαταλείψουν τον Κύριο, εγκαταλείποτνας την αγάπη του γι' Αυτόν και αποχωρίζοντας τους εαυτούς τους από την κοινωνία Του.
Θα ήθελα όμως να σας δώσω ένα λόγο ελπίδας. Έμαθα κάτι που κάνει τον Κύριο ακόμα πιο πολύτιμο για μένα. Πιστεύω ότι, αυτό το κλειδί αυξάνει την αποκάλυψή μου γι' Αυτόν και θα με φύλαττε από την αποστασία τις μέρες που έρχονται. Ποιο είναι το κλειδί; Είναι κάτι που πρόσθεσα στην ώρα της προσευχής μου. Να σας εξηγήσω.
Προσεύχομαι ως συνήθως, με τον τρόπο που σας περιέγραψα νωρίτερα. Όμως, μετά που τελειώνων την ώρα της προσευχής μου, παραμένω στο ταμείο της προσευχής. Τώρα προσκυνώ ενώπιον του Κυρίου και λεώ: "Κύριε, είμαι εδώ μόνο για Σένα. Αυτή είναι η δική Σου ώρα και μόνο η δική Σου. Είμαι εδώ για ν' ακούσω την καρδιά Σου." Απλά μένω στην παρουσία Του αγαπώντας Τον και προσκαρτερώντας Τον. Ξέρω ότι θα έρθει σε μένα να μου μιλήσει.
Πραγματικά, μίλησε και μου είπε τα εξής: "Τώρα ξέρω ότι Με έκανες θησαυρό της ζωής σου, Ντέιβιντ. Ξέρω ότι είμαι πιο πολύτιμος σε σένα κι απ' την οικογένειά σου, τη διακονία και το έργο. Με θέλεις περισσότερο απ' όλα. Και αυτό είναι τροφή για Μένα. Θέλω να συνεχίσεις να έρχεσαι σε Μένα και να Μ' αφήσεις ν' ανοίγω την καρδιά Μου σε σένα. Αν το κάνεις αυτό, θα είμαι συνεχω΄ εδώ να σου μιλάω."
Μετά ο Κύριος μου έδωσε ένα τελευταίο λόγο για την Εκκλησία Του. Το λέω σε σας τώρα με κάθε ειλικρίνεια. Ο Ιησούς ζητάει από σας να Του δώσετε τροφή, δίνοντάς Του την καλύτερη ώρα σας καθημερινά. Δεν μιλάω για το χρόνο που δίνετε για να διαβάσετε τη Γραφή ή να προσευχηθείτε για ανάγκες. Αυτά θα μπορούσαν να γίνουν όλα στη δική σας ώρα.
Αλλά όταν τελειώνεις τη δουλειά σου τη συγκεκριμένη μέρα, έλα στην τράπεζα του Κυρίου σου να Τον υπηρετήσεις. Σου ζητάει απλά να προσκαρτερείς στην παρουσία Του μέχρι ν' ακούσεις τη φωνή Του. Θέλει χρόνο για να αποκαλύψει την καρδιά Του σε σένα. Μη μετράς λοιπόν το χρόνο που Τον υπηρετείς. Κάθε φορά που Τον περιμένεις, υπόσχεται να Σου μιλήσει.
Τι προνόμιο να δίνουμε τροφή στον πολύτιμο Κύριο και Σωτήρα μας!
