Στο βιβλίο της Γένεσης κυριαρχούν τρεις χαρακτήρες : ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Ο Θεός άρχισε από τον Αβραάμ επενδύοντας πάνω του μία επαγγελία για να αποκτήσει ένα λαό, τον αγαπητό Του Ισραήλ. Μέσα από αυτούς τους τρεις άνδρες ο Θεός δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις για να υλοποιηθεί το σχέδιό Του, όσον αφορά τον περιούσιο λαό Του. Οι τρεις αυτοί άνδρες πέρασαν διάφορα περιστατικά, τα οποία δηλώνουν την οδό που πρέπει να περάσει η Εκκλησία για να μπορέσουμε να φτάσουμε στην υλοποίηση της υπόσχεσης του Θεού. Ο καθένας απ' αυτούς τους Πατριάρχες έζησε διαφορετικές καταστάσεις, αλλά όλοι μαζί χαρτογραφούν το δρόμο της πίστης και της αφιέρωσης που πρέπει κι εμείς ν' ακολουθήσουμε. Όλη η Αγία Γραφή στηρίζεται στις υποσχέσεις που δόθησαν στους Πατριάρχες. Ό,τι έχει κάνει ο Θεός κι ό,τι πρόκειται να κάνει με την Εκκλησία Του είναι επειδή ο Θεός έδωσε υποσχέσεις σ' αυτούς τους ανθρώπους. Εκείνοι, αν και με πολλές αδυναμίες, κράτησαν την πίστη τους, υπάκουσαν τη φωνή του Θεού και έγιναν για μας παραδείγματα.

ΛΟΥΚ. ιγ':28 - "Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων, όταν ίδητε τον Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ, και πάντας τους προφήτας, εν τη βασιλεία του Θεού, εαυτούς δε εκβαλλομένους έξω."

Ο Κύριος εδώ είναι σαν να λέει ότι πρέπει να αποκτήσουμε την υπακοή και τη στάση αυτών των ανθρώπων για να μπορέσουμε να εισέλθουμε στην ουράνια βασιλεία. Δηλ. στον ουρανό θα μπουν άνθρωποι, οι οποίοι θα έχουν λάβει το χαρακτήρα αυτών των τριών ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που ο Ιησούς χρησιμοποιεί συγκεκριμένα αυτά τα τρία ονόματα. Είναι οι άνθρωποι που λειτουργούν για μας σαν πνευματική πυξίδα.

Εμείς θα προσέξουμε τη ζωή του Ιακώβ, η οποία μας διδάσκει αρκετά σημαντικά πράγματα για τη δική μας ζωή. Θα δούμε πώς η είσοδος στην ευλογία του Θεού έχει να κάνει με τη στάση του Ιακώβ.

Ο Ιακώβ ήταν άνθρωπος με αυτοπεποίθηση, αλλά παράλληλα είχε και την πίστη στο Θεό. Ήταν έξυπνος, πολυμήχανος, παζαρευτής και συμφεροντολόγος. Ήξερε πολύ καλά να προσέχει τον εαυτό του. Γνωρίζουμε την ιστορία της γέννησης του Ιακώβ με το δίδυμο αδελφό του Ησαύ. Ήδη ως βρέφος προσπάθησε να περάσει τον Ησαύ και να γεννηθεί αυτός πρώτος, διότι ο πρωτότοκος έχει τον πρώτο λόγο στην ευλογία (πρωτοτόκια). Πρώτα γεννήθηκε ο Ησαύ και από πίσω ακολούθησε ο Ιακώβ κρατώντας την πτέρνα του αδελφού του.(ΓΕΝ. κε':24-26) Ιακώβ σημαίνει "υποσκελιστής", εξαπατητής.

Η δεύτερη προσπάθεια για να πάρει ο Ιακώβ την ευλογία των πρωτοτοκίων ήταν όταν ο Ησαύ κάποια μέρα, όταν ήρθε κουρασμένος από το κυνήγι και ο Ιακώβ είχε μαγειρέψει. Ο Ιακώβ του είπε ότι θα του δώσει φαγητό να φάει, αν εκείνος του έδινε τα πρωτοτόκια. Ο Ησαύ, αν και γνώριζε τις επαγγελίες του Θεού, αψήφησε την ευλογία ως πρώτος γεννηθείς και δέχτηκε την προσφορά του αδελφού του. Εκείνη τη στιγμή δεν τον ενδιέφεραν τα πνευματικά, αλλά το να γεμίσει το στομάχι του. (ΓΕΝ. κε':29-34)

Η τρίτη προσπάθεια του Ιακώβ να πάρει τα πρωτοτόκια ήταν και η πιο σοβαρή. Έπειτα από παρότρυνση της μητέρας του Ρεβέκκας και καθώς ο αδελφός του Ησαύ έφυγε για να κυνηγήσει, εκείνος εξαπάτησε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν τυφλός προσποιούμενος ότι ήταν ο Ησαύ, με σκοπό να πάρει την ευλογία του Ισαάκ εκείνος και όχι ο αδελφός του. Ο Ιακώβ πέτυχε να υποκλέψει την ευλογία του αδελφού του. Όταν ο Ησαύ επέστρεψε και έμαθε τι είχε γίνει, ταράχτηκε και έκλαψε γι' αυτό που συνέβη. Ζήτησε απ' τον πατέρα του κι αυτός ευλογία, αλλά την ευλογία του πρωτότοκου την είχε δώσει ήδη στον Ιακώβ. (ΓΕΝ. κεφ. κζ') Αυτός ήταν ο Ιακώβ τον καιρό που ζούσε στο σπίτι του πατέρα του. Ήταν ζηλωτής στα πνευματικά, όμως ο τρόπος με τον οποίο ήθελε ν' αποκτήσει τις ευλογίες δεν ήταν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτό θα οδηγούσε τον Ιακώβ σε μεγάλα προβλήματα!

Ο Ησαύ μίσησε τον Ιακώβ και μέσα στην καρδιά του πήρε την απόφαση να σκοτώσει τον αδελφό του. (ΓΕΝ. κζ':41) Η Ρεβέκκα κατάλαβε τον κίνδυνο για τον αγαπημένο της γιο τον Ιακώβ και έτσι του είπε να φύγει και να πάει στη Χαρράν, μαζί με το θείο του το Λάβαν, αδελφό της Ρεβέκκας μέχρι να περάσει ο θυμός του Ησαύ.

Όταν προσπαθείς να φτάσεις στις επαγγελίες του Θεού με το δικό σου τρόπο, σύμφωνα με τη δική σου γνώμη, το αποτέλεσμα θα είναι να αναγκαστείς να απομακρυνθείς από την πνευματική γη του Χριστού. Όπως ο Ίακώβ, λόγω της συμπεριφοράς του, ουσιαστικά εξορίστηκε, έτσι κι εμείς σήμερα ο ζήλος που έχουμε για τον Κύριο, αν δεν τον τοποθετήσουμε σωστά, υπάρχει κίνδυνος να απομακρυνθούμε αρκετά από το θέλημα του Θεού και ο δρόμος που περπατάμε να μην είναι καθόλου δρόμος ευλογίας.

Καθώς έφευγε από τη Βαιθήλ για να πάει στη Χαρράν, είδε ένα ενύπνιο και το πρωί που σηκώθηκε έκανε μία ευχή.

ΓΕΝ. κη':20-21 - "Και ευχήθη ο Ιακώβ ευχήν, λέγων, Αν ο Θεός ήναι μετ' εμού, και με διαφυλάξη εν τη οδώ ταύτη εις την οποίαν υπάγω, και μοι δώση άρτον να φάγω, και ένδυμα να ενδυθώ, και επιστρέψω εν ειρήνη εις τον οίκον του πατρός μου, τότε ο Κύριος θέλει είσθαι Θεός μου..."

Αυτή είναι η αντίληψη που είχε ο Ιακώβ για το Θεό. Αν παρατηρήσουμε λίγο θα δούμε ότι ο Ιακώβ κάνει παζάρι με το Θεό και προσπαθεί να κερδίσει πράγματα απ' Αυτόν. Είναι σαν μία επαγγελματική συμφωνία, όπου ο Θεός καλείται να του παρέχει ασφάλεια, φαγητό, ένδυμα και την επιστροφή του και μόνο τότε ο Θεός θα ήταν ο Θεός του!! Πραγματικά βλέπουμε το συμφεροντολογικό πνεύμα που διακατέχει τον Ιακώβ εκείνη την περίοδο της ζωής του. Όμως ο Θεός είναι μαζί του, διότι βλέπει κάτι που εμείς δεν βλέπουμε. Το σχέδιό Του είναι τέλειο και γνωρίζει πολύ καλά, πώς πρέπει να κινηθεί για να εκπληρωθεί το θέλημά Του. Πίσω από το σκληρό και άκαμπτο χαρακτήρα του Ιακώβ, υπήρχε κάτι πάνω στο οποίο ο Θεός έβλεπε.

Περνάει μία περίοδος 20 ετών στη Χαρράν, η οποία βρίσκεται αρκετά μακριά από τη γη Χαναάν, περίπου στο σημερινό Βόρειο Ιράκ. Εκεί συναντάει έναν άλλο εξαπατητή, ο οποίος είναι ο Λάβαν. Όταν προσπαθούμε να φτάσουμε τους στόχους μας με εξαπάτηση και χωρίς την ευθύτητα και την απλότητα που ο Θεός θέλει, ο Κύριος μας φέρει αντιμέτωπους με τις πράξεις μας. Θα συναντήσουμε ένα Λάβαν γιατί κι εμείς μέσα μας κρύβουμε έναν ανάλογο χαρακτήρα. Ο Ιακώβ πέρασε πολύ δύσκολα χρόνια.
Μιλώντας στις γυναίκες του, ανοίγει την καρδιά του και λέει:

ΓΕΝ. λα':7 - "... Αλλ' ο πατήρ σας με ηπάτησε, και ήλλαξε τους μισθούς μου δεκάκις, πλην ο Θεός δεν αφήκεν αυτόν να με κακοποιήσει."

Αυτή ήταν η ζωή του Ιακώβ εκείνα τα 20 χρόνια. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν ο Ιακώβ βρέθηκε στην Αίγυπτο, είπε στον Φαραώ: "Αι ημέραι των ετών της παροικίας μου είναι εκατόν τριάκοντα έτη, ολίγαι και κακαί υπήρξαν αι ημέραι των ετών της ζωής μου, και δεν έφθασαν εις τας ημέρας των ετών της ζωής των πατέρων μου εν ταις ημέραις της παροικίας αυτών." ΓΕΝ. μζ':9

Ο χαρακτήρας του Ιακώβ τον οδήγησε σε θλίψεις και στενοχώριες.