ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Το πρώτο επίπεδο ενότητας είναι η ατομική ενότητα. Το δεύτερο επίπεδο είναι η οικογενειακή ενότητα. Το τρίτο επίπεδο είναι η κοινωνία, οι φίλοι μας.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που θέλω να ξέρω για κάποιον, αν πρόκειται να εργαστώ μαζί του από κοντά είναι, αν έχει κρατήσει και διατηρήσει στενές σχέσεις με μερικούς φίλους για πολύ καιρό. Η σοφία μας προειδοποιεί: Ποτέ μην εμπιστεύεσαι κανένα που δεν μπορεί να διατηρήσει μακρόχρονες φιλίες.
Δεν μπορείς να μείνεις κοντά σε κάθε παλιό φίλο, αλλά μπορείς να μείνεις κοντά σε κάποιους παλιούς φίλους. Αν οι φίλοι δεν μπορούν να τα πάνε καλά μαζί του, τι με κάνει να νομίζω ότι εγώ θα τα πάω καλά μαζί του; Αν κάθε καλύτερη φιλία ενός ατόμου διαρκεί έξι μήνες, υπάρχει πρόβλημα στις σχέσεις.
Παρ' αυτά, όταν ένα άτομο έχει «παλιούς φίλους» στη ζωή του, αυτό μου λέει ότι αυτό το άτομο έχει μάθει να κρατάει την ειρήνη του, ότι έχει συγχωρήσει λάθη, έχει συγχωρηθεί και έχει δεχθεί διαφορές. Αυτό το άτομο έχει μάθει και την αξία, αλλά και το κόστος της αφοσίωσης. Αν έχεις πρόβλημα στη διατήρηση μακροχρόνιων φιλιών, πρέπει να ελέγξεις τις βάσεις σου, τα κατώτερα επίπεδα ενότητας. Όλα αυτά τα πράγματα είναι συνυφασμένα, η μία στρώση πάνω στην άλλη.
Αναφέρομαι σ' αυτό το τρίτο επίπεδο ως κοινωνία - η ενότητά μας ανάμεσα στους φίλους μας. Η λέξη «κοινωνία» σημαίνει βασικά, επικοινωνία, συναναστροφή, αγάπη και αφοσίωση μεταξύ φίλων. Αυτό μπορεί να είναι και κύτταρο-εκκλησία, ή Κυριακό σχολείο, ή οποιοδήποτε άλλο φυσικό σύνολο ανθρώπων. Η βάση της δύναμης στην τοπική εκκλησία είναι εδώ. Έχω ακούσει κήρυκες να κηρύττουν ενάντια στις κλίκες. Αυτό είναι ανοησία. Δεν μπορείς να είσαι καλύτερος φίλος με τους πάντες. Πρόκειται να υπάρξουν άνθρωποι με τους οποίους νιώθεις μία φυσική ομοιότητα. Γίνε φίλος μαζί τους και να είσαι φιλικός με όλους τους άλλους.
Πρέπει όλοι να συναντάμε καινούριους ανθρώπους και να κάνουμε καινούριους φίλους, αλλά είναι υγιές να καλλιεργήσουμε και να διατηρήσουμε βαθιές, μακρόχρονες φιλίες. Από μία πλευρά το όφελος από τις πολύχρονες, βαθιές, έμπιστες φιλίες είναι ότι όταν τα παιδιά σου δεν μπορούν να μιλήσουν σε σένα, ξέρουν ότι μπορούν να μιλήσουν σ' εκείνους τους φίλους. Τους εμπιστεύεσαι και η οικογένειά σου ξέρει ότι τους εμπιστεύεσαι.
Ένα καλοκαίρι, η κόρη ενός στενού φίλου ήρθε σε μένα με ένα πρόβλημα. Είχε πέσει σε μία άσχημη κατάσταση και φοβόταν να μιλήσει στο μπαμπά της γι' αυτό. Ο μεγαλύτερος φόβος της ήταν ότι δεν θα τη συγχωρούσε ποτέ. Ήρθε και μου μίλησε για το πρόβλημα, λέγοντάς μου: «Δεν ξέρω τι να κάνω.» Τη συμβούλεψα: «Ξέρω τον πατέρα σου. Θα συνεχίσει να σ' αγαπάει και θα σε συγχωρέσει!»
Προσευχηθήκαμε για την περίπτωση αυτή για μία ή δυο μέρες και τελικά ήρθε και μου είπε: «Εντάξει. Θέλω να του μιλήσω.» Με ένα σιωπηλό αναστεναγμό ανακούφισης, απάντησα: «Θα πάω να φέρω το μπαμπά σου. Θέλει να του πω λίγο γι' αυτό;»
Απάντησε: «Σε παρακαλώ, κάν' το. Φοβάμαι ότι μόλις μπει σ' αυτό το δωμάτιο, δεν θα μπορέσω να του μιλήσω.»
Αμέσως πήγα στον πατέρα της κοπέλας, το φίλο μου. Είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει ποτέ. Έβαλα το χέρι μου γύρω από το φίλο μου και του είπε: «Θέλω να σου πω κάτι. Η κόρη σου έκανε ένα λάθος και υπάρχουν κάποια προβλήματα. Όλα θα τακτοποιηθούν. Ήρθε σε μένα, επειδή ήξερε ότι με εμπιστεύεσαι χρόνια και ήρθα να σου πω ότι θέλει να σου μιλήσει.»
Ο φίλος μου πήγε σ' εκείνο το δωμάτιο με μια καρδιά γεμάτη αγάπη. Η πληγωμένη κόρη του τον περίμενε. Τα βρήκαν και τα λάθη και οι πληγές του παρελθόντος τακτοποιήθηκαν. Με δάκρυα στα μάτια του, ο καλός μου φίλος θεώρησε καλύτερα να μου πει: «Δεν μπορώ να σου πω, τι σου χρωστάω.»
Η απάντησή μου ήταν απλή. «Μου έχεις ήδη δώσει αυτό που μου χρωστάς με το να είσαι φίλος μου.» Του είπα πως ήξερα ότι αν συνέβαινε κάτι, τα παιδιά μου θα μιλούσαν σ' εκείνον κατά τον ίδιο τρόπο. Δύο χρόνια αργότερα μου ξεπλήρωσε τη χάρη, όταν η οικογένειά μου χρειάστηκε βοήθεια. Είναι ανάγκη να αναπτύξεις φιλίες σαν κι αυτή. Αυτή είναι ενότητα στην κοινωνία.
Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ομάδων που να είναι σφικτά δεμένες μεταξύ τους, οι οποίες δίνουν αμοιβαία στήριξη στο Σώμα του Χριστού. Η Εκκλησία είναι φτιαγμένη από λίθους, όχι από ξεχωριστούς κόκκους άμμου. Καλλιεργήστε λοιπόν φιλίες. Μερικές εκκλησίες το διευκολύνουν αυτό με τις «εκκλησίες-κύτταρα» και άλλα, όπως τα Κυριακά σχολεία και άλλες δραστηριότητες που καλλιεργούν φιλίες. Με όποιο τρόπο και αν γίνει, απλά πρέπει να γίνει. Οι φίλοι κάθε είδους είναι οι ομάδες εκείνες, που γίνονται το αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργίας της ενότητας και του χτισίματος της Εκκλησίας.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Το τέταρτο επίπεδο είναι η ενότητα στην τοπική εκκλησία. Δεν μπορείς να έχεις ενότητα μέσα στην τοπική εκκλησία, αν οι οικογένειες και η κοινωνία δεν ενωθούν μεταξύ τους.
Όταν ο Θεός συνεργάζεται με ομάδες ανθρώπων που έχουν στόχους και αποφασιστικότητα και συμμερίζονται μία κοινή αντίληψη γι' αυτό που ο Θεός τους έχει καλέσει να κάνουν, τότε έχουμε ενότητα στην τοπική εκκλησία. Κι αυτό γιατί πρέπει μόνο να ζητάς ο στόχος των ανθρώπων που ο Θεός στέλνει στην τοπική εκκλησία, να ταιριάζει με το δικό σου στόχο. Θα έχετε όλοι όμοιες οράσεις, που συσφίγγουν τον ένα με τον άλλο, κι έτσι δεν θα προσπαθείς να βάζεις τον ακατάλληλο άνθρωπο στην ακατάλληλη θέση. Ναι, υπάρχουν άλλες οράσεις για άλλα πράγματα, αλλά άλλοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά, αν εσύ δεν έχεις κληθεί γι' αυτήν, ή σου έχει δοθεί εντολή να την κάνεις με το Λόγο του Θεού. Βρες που οδηγεί η όρασή σου και ακολούθησέ την.
Τα δομικά υλικά της ενότητας είναι ομοιογενείς ενότητες. Οικογένειες και άνθρωποι με τον ίδιο σκοπό είναι εκείνοι που αποτελούν το σώμα μιας εκκλησίας. Όπως ανέφερα, συχνά ακούμε κηρύγματα και αρνητικά σχόλια ενάντια στις φυσικές κλίκες μέσα στις εκκλησίες μας. Καθώς σκεφτόμαστε την αρνητική όψη της κλειστής συμπεριφοράς μερικών απ' αυτών των ατόμων, ίσως αυτή η κριτική να είναι εν μέρει σωστή. Παρ' αυτά, η συνεκτικότητα των ομάδων των ανθρώπων, που μπορούν να μοιραστούν ενδιαφέροντα και τρόπο ζωής, είναι που χτίζει μία κοινωνία. Η μονάδα της τοπικής εκκλησίας ξεπηδάει από κοινωνία.
Αν βρεις μία ρωγμή σ' ένα τοίχο, θα μπορούσες να το σοβαντίσεις επιφανειακά και θα φαινόταν ωραίο για λίγο, μέχρι την επόμενη φορά που ο καιρός αλλάξει και βραχεί το έδαφος. Τότε η ρωγμή θα εμφανιστεί ξανά χειρότερη από τότε που την κάλυψες. Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να φτιάξεις μια ρωγμή σαν κι αυτή; Εφόσον τέτοιες ρωγμές προκαλούνται γενικά από μία βάση που βουλιάζει, πρέπει να κατέβεις κάτω από το επίπεδο του πατώματος στη βάση και να τη στηρίξεις.
Ο μόνος τρόπος για να φτιάξεις πραγματικά μία ρωγμή που έχει εμφανιστεί ψηλότερα σ' ένα τοίχο ή το ταβάνι, είναι να τη φτιάξεις από το κάτω μέρος. Αφότου επισκευάσεις τα θεμέλια, μπορείς να βάλεις σοβά στη ρωγμή και θα είναι εντάξει. Αυτός ο ίδιος κανόνας ισχύει κάθε φορά που υπάρχει ένα πρόβλημα σε οποιοδήποτε επίπεδο της ζωής σου. Αυτό θα βοηθήσει να αποκαταστήσεις μία ραγισμένη ενότητα μέσα στο ίδιο σου το πνεύμα, στην οικογένειά σου, ανάμεσα στους φίλους σου, ή μέσα στην τοπική εκκλησία.
Εδώ είναι ένα παράδειγμα. Ένας ποιμένας δεν μπορεί να περιμένει να φτιάξει ένα πρόβλημα διχόνοιας στέκοντας απλά και κηρύττοντας ένα κήρυγμα πάνω στην ενότητα. Αυτό είναι σαν να βάζει σοβά πάνω σε μία ρωγμή. Αν είναι σοφός ποιμένας, θα πάει σε διάφορες ομάδες και οικογένειες μέσα στην εκκλησία και θα ρωτήσει: «Ποιο είναι το πρόβλημα; Πώς μπορούμε να το φτιάξουμε;» Θα δουλέψει ανάμεσά τους για να φτιάξει το θεμέλιο. Μετά μπορεί να σηκωθεί μία Κυριακή και να κηρύξει ένα κήρυγμα πάνω στην ενότητα και «ο σοβάς θα κολλήσει».
Αν υπάρχει διχόνοια μέσα σε μία εκκλησία, οποιοδήποτε κήρυγμα για ενότητα γενικά δεν μπορεί να τη φτιάξει. Πρέπει να ακολουθήσεις τη διχόνοια στην πηγή της, να προσδιορίζεις τη μικρή ομάδα από την οποία προέρχεται η διαίρεση και να την αντιμετωπίσεις σ' εκείνο το επίπεδο. Αν επισκευάσεις τη βάση, θα κρατήσει. Δεν μπορείς να τακτοποιήσεις τη διχόνοια σε επίπεδο επιφάνειας, εκεί που τη βλέπεις. Πρέπει να πας από κάτω και να τη φτιάξεις στη βάση της.
Το ίδιο πράγμα αληθεύει και στο γάμο. Αν έχεις προβλήματα έλλειψης ενότητας στο γάμο σου, το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου είναι: Τι δεν πάει καλά με το γάμο μου; Αυτό σημαίνει ότι βάζει σοβά πάνω στη ρωγμή. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ρωτήσεις τον εαυτό σου είναι: Τι δεν πάει καλά με μένα; Αν φτιάξεις αυτό που δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, επισκεύασες το ατομικό θεμέλιο. Μετά μπορείς ν' αρχίσεις να ασχολείσαι με το γάμο σου, ο οποίος συνεπάγεται ένα υψηλότερο και πιο περίπλοκο επίπεδο ενότητας ανάμεσα σε σένα και τον/την σύζυγό σου.
ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
Το πέμπτο επίπεδο ενότητας αφορά ενότητα ανάμεσα σε εκκλησιαστικές ομάδες ή αδελφότητες. Πότε η δύναμη της ενότητας έχει αρκετή ισχύ εν Χριστώ για να γκρεμίσει οχυρώματα, να επηρεάσει πόλεις και να δούμε θαύματα να συμβαίνουν;
Σκέψου κάτι: Αν η εκκλησία εξαντλεί όλη την ενέργεια της προσπαθώντας να δημιουργήσει και να διατηρήσει την ενότητα μέσα στους τέσσερις τοίχους της, οι άνθρωποι μέσα σ' αυτήν βέβαια δεν θα έχουν το χρόνο να βγουν έξω και να προωθήσουν ενότητα στην πόλη τους, ιδιαίτερα ανάμεσα σε διαφορετικές τοπικές εκφράσεις του Σώματος του Χριστού. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κρατούν τη μύτη τους έξω από την επιφάνεια του νερού. Προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν το σώμα τους έξω από το νερό για να επιβιώσουν.
Αν όμως δημιουργούν ενέργεια μέσα στην τοπική τους συνάθροιση, το επίπεδο της δύναμής τους υψώνεται και η ενέργειά τους δεν σπαταλιέται άσκοπα. Μπορούν να αρχίσουν να σπέρνουν σπόρους ενότητας μέσα σ' ολόκληρη την κοινωνία. Τότε, ολόκληρες ομάδες εκκλησιών αρχίζουν να μαζεύονται μαζί και να αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι «αυτοί» ο εχθρός! Αρχίζουν να γίνονται μεγάλα πράγματα! Μπερδευόμαστε με το ποιος είναι ο εχθρός. Έχουμε έναν εχθρό, τον Εωσφόρο. Αυτός είναι ο μόνος εχθρός. Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θα σε ταλαιπωρήσουν και θα σε ζαλίσουν. Δεν είναι όμως αυτοί ο εχθρός. Ίσως είναι υποχείρια του εχθρού, δεν είναι όμως ο εχθρός. Μπορεί να σε πυροβολούν, δεν είναι όμως ο εχθρός. Υποκινούνται από κάτι κάπου. Αν μπορείς να φτάσεις στην πηγή, στη ρίζα και να βρεις ποιος ή τι πατάει τα κουμπιά τους και τι τους υποκινεί, τότε το πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Έλεγξε τη βάση.
Αν θέλουμε να αγγίξουμε τις πόλεις μας, πρέπει ν' αλλάξουμε το κεφάλι μας. Είναι ώρα να σταματήσουμε να ποιμαίνουμε τις εκκλησίες μας και ν' αρχίσουμε να ποιμαίνουμε τις πόλεις στις οποίες ζούμε. Όσο ποιμαίνεις μόνο την εκκλησία σου, θα είναι το μόνο που θα έχεις. Αν όμως αρχίσεις να ποιμαίνεις την πόλη σου, τότε αναζωπύρωση θα έρθει στην πόλη σου. Είναι ώρα για τους φρουρούς να λάβουν τη θέση τους στις πύλες και να φρουρήσουν την πηγή της επιρροής πάνω από μία πόλη!
Για πολλά απ' αυτά που συνέβησαν στα Σόδομα και τα Γόμορρα μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνος ο Λωτ, όταν δεν έκανε αυτά που είχε εξουσία να κάνει. Η Γραφή λέει: «Εκάθητο ο Λωτ παρά την πύλην» (Γεν. 19/ιθ':1). Αν είσαι φρουρός στην πύλη, αυτό σημαίνει ότι έχεις ένα μέτρο ελέγχου για ό,τι μπαίνει και βγαίνει. Μπορείς να πεις: Θέλουμε να κρατήσουμε αυτό, ή δεν το θέλουμε αυτό στην πόλη μας. Ο Λωτ επέτρεψε στον εαυτό του να σταματήσει από πίεση ή ό,τι και να ήταν αυτό, μέχρι που έγινε συγκαταβατικός και επέτρεπε να μπαίνουν μέσα σ' εκείνη την πόλη πράγματα που έπρεπε να παίρνει θέση εναντίον τους.
Ίσως σκέφτηκε, αυτό που μπορώ να κάνω μόνο είναι να διαφυλάξω το δικό μου σπιτικό. Στο τέλος όμως, απέτυχε να κάνει και αυτό ακόμα. Οι δυο του κόρες ήταν τόσο διεφθαρμένες, ώστε μετά που έφυγαν από τα Σόδομα και τα Γόμορρα, ασέλγησαν πάνω στον ίδιο τους τον πατέρα και δημιούργησαν δύο αιώνιους εχθρούς του Ισραήλ μέσα στους γιους τους, το Μωάβ και τον Αμμών. Ενώ ο Λωτ σκεφτόταν ότι διαφύλαττε το σπίτι του, η δυνατή επιρροή της πόλης είχε τόσο διαφθείρει το ίδιο του το σπίτι, που εκείνος δεν το καταλάβαινε. Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τοπικά και ν' αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με εκφράσεις για ολόκληρη την πόλη. Είναι απλά μέρος της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ.
Όταν σκέφτεσαι με όρους της ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ, θ' αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα.
Έρχεται μία νέα κίνηση - όπου η σχέση μιας διακονίας ή μιας εκκλησίας δεν θα είναι με κάποια άλλη που βρίσκεται 300 μίλια μακριά και με κάποια εκκλησία στην άλλη μεριά της χώρας. Ο Θεός αρχίζει να σηκώνει «εκκλησίες σε πόλεις», όπου οι αδελφοί και οι αδελφές σου είναι εκείνοι με τους οποίους θα σταθείς φύλακας στις πόρτες της πόλης σου. Αν οι φρουροί μπορούν να πάρουν τις θέσεις τους και να σταθούν μαζί με δύναμη, τότε το Σώμα του Χριστού μπορεί να έχει μία βαθιά επιρροή, που να μην μπορεί να μετακινηθεί, πάνω σ' αυτά που μπαίνουν στην πόλη και βγαίνουν απ' αυτήν. Όσο παραμένουμε ικανοποιημένοι με τη φύλαξη μόνο των μικρών σπιτιών μας και των μικρών εκκλησιαστικών ομάδων μας, οι πόλεις μας θα έχουν πρόβλημα. Εμείς, οι φρουροί, πρέπει να πάρουμε τις θέσεις μας. Αν εσύ φυλάς την πόρτα σου, αλλά εγώ δεν φυλάω τη δική μου, η πόλη παραμένει ευάλωτη. Είναι να σταθούμε μαζί!
Δεν μπορείς να σώσεις την πόλη αν δεν είσαι βέβαιος ότι πρέπει να ποιμαίνεις, ή να διδάσκεις, ή να κάνεις τις αγροτικές δουλειές. «Κάνε βεβαία την κλήση και την εκλογή σου. » (Α' Πετρ. 1/α':10)
Και άκου, αν δεν είσαι για να ποιμαίνεις, κάνε κάτι άλλο. Βρες την προσωπική σου ενότητα. Χτίσε ενότητα στην οικογένεια. Ενδυνάμωσε το γάμο σου. Ενδυνάμωσε τις φιλικές σχέσεις με τους φίλους σου και στην εκκλησία σου. Αν δεν υπάρχει ενότητα στο σπίτι σου, θα είναι δύσκολο για σένα να αγωνιστείς για ενότητα μέσα στην εκκλησία σου. Αν υπάρχει διχόνοια μέσα στην τοπική εκκλησία σου, δεν θα έχεις την ενέργεια που απαιτείται, για να φέρεις ενότητα ανάμεσα στις εκκλησίες στην πόλη σου. Αν προσπαθήσεις να επιβληθείς πάνω απ' την πόλη σου, η πόλη ούτε που θα σ' ακούσει. Αν υπηρετήσεις την πόλη σου, τότε μπορείς να την οδηγήσεις, είτε οδηγώντας προσευχή, είτε ομολογώντας, είτε ποιμαίνοντας. Χωρίς το φόβο των ανθρώπων μπορείς να αντιμετωπίσεις την πόλη σου, να υπηρετήσεις ανάμεσα στους φρουρούς της και να δημιουργήσεις ενότητα που θα φέρει αναζωπύρωση!
Πατέρα,
Δίδαξέ με πιστότητα.
Να φυλάω ακόμα και τη μικρότερη πόρτα επιρροής που μου έχεις δώσει.
Φύλαγε την ζωή μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου.
Όταν λατρεύω, στέκομαι ενάντια στη διχόνοια.
Προσεύχομαι να γίνουμε «ένα»,
Ένα στην καρδιά, ένα στο σπίτι, ένα στο Σώμα.
Τότε, Κύριε, βοήθησέ μας να αγγίξουμε την πόλη μας!
