Η αναζωπύρωση ως απόκλιση από το στόχο

Έχω το προνόμιο να λαμβάνω μέρος σε μια ομάδα προσευχής ποιμένων στην περιοχή μου. Πρόσφατα περίπου εξήντα ποιμένες μαζεύτηκαν για να αφιερώσουν μια μέρα μαζί στην εκζήτηση του προσώπου του Θεού. Μετά από χρόνια ειλικρινών συναθροίσεων, αλλά όλο και λιγότερο αποτελεσματικών μάθαμε ότι ο Θεός μας ζητάει να έρθουμε σ' Εκείνον χωρίς πρόγραμμα, χωρίς ημερήσια διάταξη. Τελικά αντιληφθήκαμε ότι ακόμα και η εκζήτηση της αναζωπύρωσης μπορεί να γίνει πρόγραμμα.

Εύκολα μπορούμε να παρεκκλίνουμε από το Χριστό όχι μόνο εμφανίζοντας στο προσκήνιο πνευματικές τεχνικές, θαυμάσιους ανθρώπους και γοητευτικές μεθόδους, αλλά συχνά και με τις ευσεβείς μας ελπίδες.

Καθώς ξεκινήσαμε τη συνάθροιση προσευχής ο Mark Patterson, ένας Πρεσβυτερικός ποιμένας, ο οποίος μόλις είχε ολοκληρώσει μια διδακτορική διατριβή στη συστηματική θεολογία στο Κολλέγιο King του Λονδίνου, συμμερίστηκε μαζί μας τι είχε μάθει ενώ έγραφε τη διατριβή του πάνω στην αναζωπύρωση. Ο Patterson είπε: «Ο Θεός έχει όλα αυτά τα υπέροχα χαρίσματα που θέλει να μας δώσει. Αλλά όποτε Εκείνος θέλει. Εμείς λατρεύουμε είτε το ίδιο το χάρισμα (την πρακτική), είτε το μέρος από όπου ήρθε, ή το άτομο από το οποίο ήρθε. Έμαθα ότι οι άνθρωποι θέλουν περισσότερο την αναζωπύρωση παρά τον Ιησού.»

Είναι ξεκάθαρο ότι ζούμε σε μία ώριμη εποχή, ώριμη για αναζωπύρωση. Ποτέ πριν στην Ιστορία δεν έχουν ακολουθήσει τόσο εκτεταμένες νηστείες τόσοι πολλοί άνθρωποι σε τόσες πολλές χώρες και δεν έχουν προσευχηθεί τόσο ένθερμα για αναζωπύρωση. Αυτές οι προσευχές δεν έχουν πέσει στο έδαφος. Το χέρι του Θεού αιωρείται πάνω από τη γενιά μας για να κάνει κάτι εκπληκτικό πάνω στη γη. Τι προσδοκούμε όμως στην προσευχή μας; Φανταζόμαστε τη μέρα όπου ολόκληρα στάδια γεμάτα από ανθρώπους θα έρχονται στο Χριστό; Φανταζόμαστε όταν οι μεγαλύτεροι παρουσιαστές ειδήσεων θα δείχνουν του ανθρώπους που αναστήθηκαν από τους νεκρούς στα κεντρικά δελτία ειδήσεων; Οραματιζόμαστε μια τεράστια σειρά θαυμάτων που θα κάνουν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι; Εγώ, ναι, το κάνω. Αν όμως αυτά είναι όλα που υπάρχουν σε μια αναζωπύρωση, τι θα μας έχει μείνει όταν τα εντυπωσιακά θεάματα θ' αρχίσουν να φθίνουν;

Αν ήταν να έρθει αύριο αναζωπύρωση, θα ήμασταν τόσο επικεντρωμένοι στον Ιησού που θα οδηγούσαμε στον Υιό του Θεού τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ο Θεός θα έφερνε;
Όπως λέει ο David Bryant:

«Από όποια οπτική γωνία κι αν το δούμε, . η αναζωπύρωση είναι βασικά ένα πράγμα. Η αναζωπύρωση είναι ο Χριστός . Ο Θεός δεν μπορεί να κάνει τίποτα μεγαλύτερο για την εκκλησία Του από το να μας αφυπνίσει ξανά στην επάρκεια, στην υπεροχή και στον προορισμό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο Θεός δεν κρατάει τίποτα για τα παιδιά Του, τώρα ή για πάντα, πέρα από το ποιος είναι ο Χριστός. Ο Ιησούς εξαντλεί για μας όλα όσα μπορούμε ποτέ να μάθουμε για το Θεό. (9)

Ο πόθος του Θεού πάντα ήταν και πάντα θα είναι ο Ιησούς. Ο Ιησούς είναι ολόκληρη η καρδιά όλων των ιστοριών του Θεού.

Ο Ιησούς είναι η καρδιά της ιστορίας του Θεού μέσα στην Ιστορία. Ο Ιησούς είναι η καρδιά της ιστορίας του Θεού για λύτρωση. Ο Ιησούς είναι η καρδιά της ιστορίας του Θεού για το παρόν μας. Ο Ιησούς είναι η καρδιά της ιστορίας του Θεού για το μελλοντικό μας προορισμό, όταν η γη και οι ουρανοί διαλυθούν.

Πολλά χρόνια πριν ο συγγραφέας και ιεραπόστολος Roy Hession έκανε ευαγγελιστικές εκστρατείες. Στα ταξίδια του παρατήρησε ότι η υγεία της εκκλησίας είχε να κάνει με το θερισμό που είχε γίνει. Έτσι αποφάσισε να αφιερώσει μία βδομάδα υπηρετώντας απλά χριστιανούς. Περίμενε απ' αυτό, ότι οι χριστιανοί θα γίνονταν πιο υγιείς, πιο φλογεροί, πιο γεμάτοι από προσευχή, ώστε το κήρυγμά του προς τους άπιστους την επόμενη βδομάδα θα ήταν πολύ αποτελεσματικό. Δεν είδε όμως τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ήταν αμήχανος. Ζήτησε από το Θεό να του δείξει γιατί η προσέγγισή του δεν λειτουργούσε. Τότε αντιλήφθηκε ότι ενεθάρρυνε τους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν τον Ιησού σαν ένα μέσο για ένα σκοπό, όχι σαν τον ίδιο το σκοπό. Μετανοούσαν και προσεύχονταν γιατί ήθελαν να δουν μια τεράστια συγκέντρωση. Ο Ιησούς δεν ήταν ο στόχος αυτού που εκζητούσαν. Ήταν απλά το μέσο γι' αυτόν.
Ο Roy Hession σχολιάζει:

«Αυτός ο Ίδιος είναι η Αναζωπύρωση και η απλή θύρα προς αυτήν. Δεν είναι σημαντικό το γεγονός ότι όταν υπάρχει μια εμπειρία αναζωπύρωση στις ζωές, εκείνοι που αναζωπυρώθηκαν δεν μιλούν για την αναζωπύρωση, αλλά για τον Ιησού;» (10)

Ο πόθος του Θεού είναι η δόξα του Υιού Του. Σαν άνθρωποι που αγαπάμε τον Ιησού, θα έπρεπε ο πόθος μας να είναι κάτι λιγότερο; Η άγια φιλοδοξία του Θεού είναι να αγαπούν να γνωρίζουν και να υπακούν τον Υιό Του όλοι οι λαοί πάνω σ' όλη τη γη.

Όπως λέει ο David Bryant:

«Ο Θεός προορίζει το Γιο Του να είναι στο επίκεντρο των πάντων, στο τέλος της Ιστορίας και σε κάθε βήμα της μέχρι το τέλος. Δεν έχει μεγαλύτερη επιθυμία. Σε ό,τι κάνει κύριος σκοπός του είναι να συγκεφαλαιώσει τα πάντα και τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης μέσα στο Χριστό ως Κύριο (βλέπε Εφεσ. 1/α':10). Κάθε αναζωπύρωση (συμπεριλαμβανομένης και της τελικής) έχει σαν σκοπό να επισπεύσει, να εντείνει και να επεκτείνει αυτή τη διαδικασία. (11)

Ο Ιησούς πρέπει να είναι το επίκεντρο και η περιφέρεια όλης μας της αναζήτησης, της ενέργειας, της αφιέρωσης και του ενδιαφέροντος. Δεν είναι εν μέρει πρώτος στη ζωή μας, αλλά είναι η ίδια μας η ζωή. Δεν είναι ένα συμπλήρωμα, μια ενδιαφέρουσα υποσημείωση στο έργο του Θεού μέσα στον κόσμο. Είναι το επίκεντρο όλης της ζωής και κάθε προσπάθειας.

Η μωρία του Πέτρου

Ο Θεός μας καλεί να έχουμε έναν απερίσπαστο πόθο για το Γιο Του. Υπάρχουν πολλά εκθαμβωτικά πράγματα που μπορούν να μας παρεκκλίνουν. Οι παρεκκλίσεις δεν είναι αναγκαστικά κακές. Είναι περισσότερο όμως οι εμφανίσεις του Μωυσή και του Ηλία με τον Ιησού στο Όρος της μεταμόρφωσης, ενδιαφέρουσες, ακόμη και σημαντικές. Δεν είναι όμως το σημείο που επιθυμεί ο Θεός να αναπαυτούν τα μάτια μας. Εκεί πάνω στο όρος έχει κοπεί η ανάσα του Πέτρου από το θαυμασμό γι' αυτά που βλέπει. Ο απόστολός με το ανοικτό στόμα έχει ακόμα κι άλλη μία έξοχη ιδέα. Ο Πέτρος θέλει να φτιάξει τρεις σκηνές. Μία για το Μωυσή, μία για τον Ηλία και μία για τον Ιησού.

Ο καημένος ο Πέτρος είναι αφελής και δεν βλέπει την ακαταλληλότητα της πρότασής του. Ο Μωυσής και ο Ηλίας δεν είναι ισάξιοι με τον Ιησού. Εκείνος που δεν είναι ίσος με κανέναν, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο και για τον οποίο ο Μωυσής και ο Ηλίας γεννήθηκαν, στέκεται εκεί μεταμορφωμένος, εκπέμποντας μια λαμπερή ακτινοβολία με το φως χιλιάδων ήλιων. Εκείνος που δημιούργησε τους κόσμους και τους ορατούς και τους αόρατους, που βαστά τα πάντα ενωμένα με το λόγο της δύναμής Του, Εκείνος μέσα από τον Οποίο υπάρχουν τα πάντα φυσικά και δεν είναι ισάξιος με αυτούς τους δύο δυνατούς προφήτες.

Ο Μωυσής ήταν φοβερά εντυπωσιακός. Ήταν ο νομοθέτης, εκείνος που ο Θεός χρησιμοποίησε να θέσει τα θεμέλια του πολιτισμού. Ο Θεός του μίλησε πρόσωπο προς πρόσωπο όπως με ένα φίλο. Ονομάστηκε ο πιο πράος άνθρωπος πάνω στη γη. Η ράβδος του χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα και χτύπησε βράχια που έκαναν νερό να αναβλύζει. Οι προσευχές του έκαναν ένα «σούπερ μάρκετ» με μάννα και ορτύκια πάνω στη γη. Δεν χρειαζόταν ούτε ψυγείο.

Ο Μωυσής ίδρυσε το έθνος. Η ιστορία του με το Θεό μπορούσε να γεμίσει τόμους ολόκληρους. Έγραψε ύμνους, ήταν στρατηγός, μεσίτης, έκανε θαύματα, ήταν σύμβουλος στους γάμους και στις οικογένειες. Το να έρθεις ενάντια στο Μωυσή, μετέφερε σοβαρό ρίσκο. Η ίδια η αδελφή του Μωυσή, η Μύριαμ, έπαθε λέπρα επειδή τον έκρινε. Η γη χασμουρήθηκε με πλήξη καταπίνοντας τον Κορέ και το σόι του που γόγγυζε. Ο Μωυσής δεν ήταν κάποιος με τον οποίο μπορούσες να παίξεις. Ο Μωυσής ήταν βεβαίως κάποιος που αξίζει να θυμόμαστε.
Και ο Ηλίας. Προς Θεού! Ήταν εκείνος που κάλεσε φωτιά από τον ουρανό να πέσει πάνω σε μια βρεγμένη προσφορά, έκλεισε τους ουρανούς και έβρεξε και ήταν θυελλώδης με πάθος, ζήλο και άγια παλικαριά. Ήταν εκείνος ο άντρας που χώρισε ποτάμια με τη μηλωτή του, εκείνος που ανάστησε νεκρούς. Φυσικά και αξίζει μια σκηνή. Ο Πέτρος πιθανόν ήταν έκπληκτος που ο Ιησούς είχε τέτοια καταπληκτική παρέα.

Πριν όμως προλάβει ο Πέτρος να ξεστομίσει καν την πρότασή του για τις σκηνές, ο Θεός βροντά από τον ουρανό: «Αυτός είναι ο αγαπητός Μου Υιός. Αυτόν να ακούτε!» Αμέσως ο Πέτρος και ο Ιωάννης έπεσαν κατά πρόσωπο τρομαγμένοι. Ο Ιησούς έρχεται κοντά τους και τους λέει: «Μη φοβάστε.» Αμέσως μόνο τον Ιησού μπορούν να δουν. Γυρίζοντας την κασέτα γρήγορα δυο χιλιάδες χρόνια μπροστά, είμαστε ακόμα όπως ο Πέτρος. Θέλουμε να βάλουμε τους ευσεβείς εργάτες πάνω σε βάθρο και να κατασκευάσουμε περίτεχνα μνημεία για τα χρίσμα τους. Κρεμάμε πάνω κάθε λόγο που λένε σαν να ήταν η ίδια η αλήθεια του Θεού και ειδωλοποιούμε τα θαυματουργικά τους σημεία. Γνωρίζουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τα τελευταίες καταστροφικές προφητείες παρά για το χαρακτήρα του Ιησού. Όμως ο Θεός σκοπεύει να διαλύσει με δύναμη αυτές μας τις παρεκκλίσεις και να μας κάνει να δούμε μόνο τον Ιησού.

Δεν θα αποδυναμωθούμε εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας του επίκεντρου της προσοχής μας. Αντίθετα θα ανοίγουμε τον εαυτό μας στα πλούτη του Θεού. Όταν έχουμε τον Ιησού, έχουμε στην πραγματικότητα τα πάντα. Όλα όσα ο Θεός ζητά από μας, τα βρίσκουμε στον Ιησού. Αυτό αρκεί στον υπέρτατο βαθμό, είναι ο πρώτος και ο έσχατος, ο ζωντανός. Η μεγαλύτερη μας ανάγκη και το μεγαλύτερο δώρο του Θεού για μας είναι να μας ξυπνήσει στην επάρκεια, στην υπεροχή και στον προορισμό του Κυρίου Ιησού Χριστού. Καλούμαστε σε μια απερίσπαστη και ισόβια απασχόληση μ' Εκείνον.