ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΚΑΚΟΤΡΑΧΑΛΑ ΒΟΥΝΑ, ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!
Παρατήρησα ένα φοβερό γεγονός μέσα στο Λόγο του Θεού. Όταν ο Κύριος συνάντησε το Γαδαρηνό, έγινε κάτι συνταρακτικό. Ήταν δαιμονισμένος και κανείς άνθρωπος δεν κατάφερε να τον δέσει, να τον συγκρατήσει ή κατά κάποιον τρόπο να τον ηρεμήσει. Όπου κι αν τον βάζανε, πάντα έσπαγε τις αλυσίδες και δραπέτευε έξω στα βουνά. Φαντάζομαι ότι προσπάθησαν με πολλούς τρόπους. Χρησιμοποίησαν και αγάπη, αλλά και πιο βίαια μέσα. Τίποτα από αυτά δεν είχε αποτέλεσμα. Δεν πλησίαζε άνθρωπο και κανείς δεν μπορούσε να του πει οτιδήποτε. Τώρα όμως θα αλλάξει κάτι βαθιά μέσα στη ζωή του. Ο Κύριος πάτησε τη γη, βγαίνοντας έξω από τη βάρκα. Αμέσως συμβαίνει κάτι που είναι αδύνατον να το φανταστούμε.
Μαρκ. 5/ε':1-6 - "Και ήλθον εις το πέρα της θαλάσσης, εις την χώραν των Γαδαρηνών. Και ως εξήλθεν εκ του πλοίου, ευθύς απήντησεν αυτόν εκ των μνημείων άνθρωπος έχων πνεύμα ακάθαρτον, όστις είχε την κατοικίαν εν τοις μνημείοις, και ουδείς ηδύνατο να δέση αυτόν ουδέ με αλύσεις, διότι πολλάκις είχε δεθή με ποδόδεσμα και με αλύσεις, και διεσπάσθησαν υπ' αυτού αι αλύσεις, και τα ποδόδεσμα συνεντρίφθησαν, και ουδείς ίσχυε να δαμάση αυτόν, και διαπαντός νύκτα και ημέραν ήτο εν ταις όρεσι και εν τοις μνημείοις, κράζων και κατακόπτων εαυτόν με λίθους. Ιδών δε τον Ιησούν από μακρόθεν, έδραμε, και προσεκύνησεν αυτόν."
Εκείνος ο Γαδαρηνός ξαφνικά από μακριά βλέπει τον Ιησού! Και τι κάνει; Αρχίζει να τον πλησιάζει!
Πήρε μία απόφαση μέσα στη ζωή του, κάτι που δεν μπορούσε μέχρι τότε να κάνει. Φανταστείτε ότι κατάκοβε τα χέρια του και τραυμάτιζε το σώμα του, μη μπορώντας να το ελέγξει. Δηλ. δεν μπορούσε να αποφασίσει κάτι λογικό για τον εαυτό του. Δεν είχε την ικανότητα να επιλέξει κάτι με την θέλησή του. Τώρα όμως σηκώνεται και αρχίζει να κάνει σιγανά, αλλά σταθερά βήματα προς τη δόξα! Αρχίζει να πλησιάζει έναν Άνθρωπο.
Θα σας ρωτήσω κάτι. Ποιος του το είπε; Ποιος του υπέδειξε ότι Αυτός είναι κάτι ξεχωριστό; Ποιος τους είπε να πάει και να πλησιάσει τον Ιησού; Ποιος τον έσπρωξε προς την αιωνιότητα; ...Κανείς; Όχι.
Κάποιος υπήρχε και η φωνή Εκείνου έχει τη δύναμη να το πει βαθιά μέσα στην ψυχή και το πνεύμα. Όταν Εκείνος μιλήσει, τότε δεν μπορείς να πάρεις άλλη κατεύθυνση, παρά μόνο να προχωρήσεις και να πέσεις στα πόδια του Ιησού! Το Πνεύμα του Θεού ψιθύρισε με τη φοβερή δύναμή Του μέσα στην καρδιά του Γαδαρηνού για να τον σπρώξει με ανεπανάληπτο τρόπο προς τη σωτηρία.
Ναι, ο Κύριος τον ελευθέρωσε! Αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν άνθρωποι, αρχές και χωριά ολόκληρα, το έκανε ο Ιησούς, όταν απλώς βγήκε έξω από τη βάρκα και πάτησε το άγιο πόδι Του πάνω σε μια μολυσμένη γη. Εκείνος που έδειχνε τόσο βαριά αλυσοδεμένος με τα δεσμά της κόλασης, ελευθερώθηκε καθώς απλά άκουσε από μακριά τα ένδοξα βήματα του Ιησού!
Πώς θα σωθεί η Ελλάδα; Πώς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή του Αγίου Πνεύματος μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων και εκείνοι να σηκώσουν τα χέρια τους δοξάζοντας το Θεό; Έχουμε δώσει περισσότερο βάρος σε ανθρώπινες δραστηριότητες, παρά σε μια ταπεινή και συντριμμένη εκζήτηση της ζωντανής παρουσίας του Ιησού. Φτιάχνουμε προγράμματα και εκτελούμε ενδιαφέρουσες παραστάσεις. Όμως τα αποτελέσματα είναι αποθαρρυντικά, πέρα ελαχίστων εξαιρέσεων. Μόνο όταν εκείνη η παρουσία του Ιησού έρθει με ένα ζωντανό τρόπο ανάμεσα στους ανθρώπους, τότε θα γίνει αυτό που διαβάζουμε στον Ησαΐα 49/μθ':20-21.
"Τα τέκνα, τα οποία θέλεις αποκτήσει μετά την ατεκνίαν σου, θέλουσιν ειπεί προσέτι εις τα ώτα σου, Στενός είναι ο τόπος δι' εμέ. Κάμε εις εμέ τόπον διά να κατοικήσω. Τότε θέλεις ειπεί εν τη καρδία σου, Τις εγέννησεν εις εμέ ταύτα, ενώ εγώ ήμην ητεκνωμένη, και έρημος, αιχμάλωτος, και μεταφερομένη; ταύτα δε τις εξέθρεψεν; ιδού, εγώ είχον εγκαταλειφθή μόνη. Ταύτα, πού ήσαν;"
Μόνο όταν στις βάρκες (εκκλησίες) μας υπάρχει η διαπεραστική και ζωντανή παρουσία του Ιησού, θα αποβιβασθεί η πραγματική θεραπεία στον άρρωστο κόσμο γύρω μας. Mόνο όταν καταλάβουμε ότι η παρουσία του Θεού ευαγγελίζει καλύτερα από τις δικές μας προσπάθειες και τα δικά μας κηρύγματα, θα δούμε ανθρώπους να αγγίζονται βαθιά.
Μεγάλοι άνθρωποι του Θεού, όπως ο Wesley, ο Finney, ο George Whitefield, ο Smith Whigglesworth, όπου κι αν πήγαιναν, το μήνυμά τους έβγαινε μέσα από ένα ουράνιο χρίσμα, το οποίο προκαλούσε στους ακούοντες ένα βαθύ έλεγχο, φέρνοντάς τους δάκρυα και με ικεσίες ζητούσαν έλεος από το Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι έσπερναν φωτιές και δυστυχώς, στα ελληνικά υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες γι' αυτούς. Ιδιαίτερα ο Wesley ήταν ο άνθρωπος, που άλλαξε την Αγγλία, από την μία άκρη μέχρι την άλλη. Σημερινοί παρατηρητές αναφέρουν ότι η σημερινή Βρετανία, δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα, αν δεν υπήρχε αυτός ο εργάτης. Ήταν σκεύη, όπου ο Θεός μέσα απ' αυτούς άγγιζε τους ανθρώπους με ένα τέτοιο τρόπο, ώστε η αλλαγή που προκαλούσε στη ζωή τους ήταν καταλυτική, βαθιά και ορατή! Η μετάνοια, που έφερνε ήταν τέτοια, ώστε πραγματικά γεννιόταν ένα εντελώς νέο κτίσμα, όπως μας λέει ο Παύλος.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ ΜΑΣ
Δυστυχώς, σήμερα το πλοίο πλέει στο πέλαγος χωρίς τον Ιησού συνεπιβάτη και 
χωρίς να το έχουμε καταλάβει!! Το Πνεύμα του Θεού "αδυνατεί" να αλλάξει τους εαυτούς μας. Φαίνεται ότι δεν μπορεί να φέρει έναν αγιασμό, που θα μας καταστήσει ικανούς ν΄ αγγίξουμε τα Άγια των Αγίων. Φοβόμαστε περισσότερο τον αγιασμό παρά την αμαρτία. Ο αγιασμός του Θεού σβήνει μέσα από τη ζωή μας τον παλιό μας εαυτό, τον οποίο αγαπάμε τόσο πολύ και έχουμε αγκαλιάσει τόσο σφικτά. Μιλάμε για μία νέα κτίση, που ο Θεός διαμορφώνει τη ζωή μας, κάτι που μετά δυσκολίας παρατηρούμε σε ένα μέσο χριστιανό στις μέρες μας. Μάλιστα, αν παρατηρήσουμε προσεκτικότερα, θα δούμε ότι μετά βίας διαφέρουμε από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι στόχοι, τα σχέδια, οι επιθυμίες ταυτίζονται με τα κοσμικά πρότυπα. Έχουμε γίνει χριστιανοί της Κυριακής και τις υπόλοιπες μέρες έχουμε καταδυθεί σε ένα αγώνα εκπλήρωσης των δικών μας στόχων. Ονομάζουμε τους εαυτούς μας "πολίτες του Ουρανού" (Φιλ. γ/3:20) αλλά η καρδιά μας είναι αιχμάλωτη στους γήινους θησαυρούς. Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε νεκροί ως προς τον κόσμο, όμως διασκεδάζουμε με Hollywood, ταινίες και τηλεόραση, ψυχαγωγούμαστε με τον ίδιο τρόπο που ψυχαγωγείται και ο κόσμος και ενδιαφερόμαστε περισσότερο για μόδες και αθλητικά παρά για αιώνιες ψυχές!! Μήπως νομίζουμε ότι για χάρη μας, ο Θεός θα χαμηλώσει τις αιώνιες σταθερές καθώς η Γραφή λέει "...χωρίς τον αγιασμό ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον." (Εβρ. ιβ/12:14); Μήπως σαρκικοί χριστιανοί πηγαίνουν σε "σαρκικό ουρανό" ;
Όπως έχω γράψει και προηγουμένως, οι έριδες, οι εγωισμοί και οι αντιπαλότητες που υπάρχουν στον κόσμο, είναι καταστάσεις που έντονα υπάρχουν και ζούμε και μέσα στην εκκλησία. Εάν ο χαρακτήρας μας δεν αλλάξει βαθιά, εάν δεν φύγει η χαιρεκακία, η ζήλια, οι λάθος επιθυμίες, τα σχίσματα (τα οποία δείχνουν τι υπάρχει μέσα μας) εάν δεν προσπεράσουμε το φρόνημα του κόσμου αυτού, τότε σε τι είμαστε νέα κτίση;
Ξέρετε ποιο είναι ένα από τα προβλήματα της σημερινής Εκκλησίας; Ακριβώς η έλλειψη του αγιασμού. Πολλοί πιστοί παραμένουν απαθείς μη μπορώντας να έρθουν σε επαφή με ένα ανώτερο χρίσμα επειδή ακούν σωστά λόγια από τον άμβωνα, αλλά παρατηρούν μία τελείως διαφορετική και αντίθετη ζωή σ' αυτούς που κηρύττουν. Δεν εννοώ βέβαια όλους. Δυστυχώς όμως οι εξαιρέσεις είναι λίγες. Οι σημερινοί πιστοί παραμένουν απογοητευμένοι, επειδή παρατηρούν την απόσταση Λόγου-πράξης. Ακούμε το Λόγο, αλλά παρατηρούμε μάχες για θέση στη διακονία. Ακούμε συνεχώς για αγάπη, αλλά βλέπουμε φιλονικίες και πικρίες μεταξύ των εργατών.
Ακούμε για ενότητα, αλλά παραδόξως όλοι οι υπόλοιποι Χριστιανοί είναι δεύτερης τάξης, εκτός από εκείνους της συγκεκριμένης εκκλησίας. Μιλάμε για ανεκτικότητα, ενώ είμαστε εχθρικοί, αφιλόξενοι και απότομοι με άλλες εκκλησίες άλλων δογμάτων, τις οποίες παρατηρούμε με λοξό μάτι και καχυποψία. Μιλάμε για παράδοση και αφιέρωση στο Χριστό, ενώ μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι πιο σημαντικά για μας είναι τα επίγεια. Μιλάμε για υπηρεσία ενώ την ίδια στιγμή βλέπουμε την άλλη εκκλησία ή δόγμα ή αδελφό σαν απειλή για την δική μας διακονία. Προσπαθούμε να χτίσουμε ο καθένας την πνευματική του βίλα (διακονία) για να αρέσει στον εαυτό μας και παράλληλα να προκαλέσουμε εντύπωση στους υπόλοιπους. Λίγοι άνθρωποι αυξάνονται σταθερά μέσα στο τέλειο σχέδιο του Θεού διότι παρεμβαίνει πολύ ο παράγοντας άνθρωπος και βλέπουν λιγότερο Τον Ίδιο τον Κύριο μέσα στις εκκλησίες. Αγωνιζόμαστε να επιδείξουμε τους εαυτούς μας αντί να ιδρώσουμε από αγωνία για το τι θα αποκριθούμε στον Κύριο την ημέρα που θα σταθούμε στο βήμα για να δώσουμε λόγο!
Περίπου 100 χρόνια πριν ο William Booth, ο άνθρωπος που με πάθος εργάστηκε για να κερδίσει ψυχές για το Χριστό και ο ιδρυτής του Στρατού Σωτηρίας πρόφερε τα παρακάτω προφητικά λόγια:
"Ο κύριος κίνδυνος του 20ου αιώνα θα είναι:
Θρησκεία χωρίς το Άγιο Πνεύμα.
Χριστιανισμός χωρίς Χριστό.
Συγχώρηση χωρίς μετάνοια.
Σωτηρία χωρίς αναγέννηση.
Ουρανός χωρίς κόλαση."
Τι μας περιμένει στον 21ο αιώνα;
Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
Όταν ο Ιησούς επισκεφθεί καταλυτικά τις συναθροίσεις μας τότε θα προκαλέσει τον δικό Του τέλειο αγιασμό στις καρδιές μας, κάτι που είναι πέρα από τις δικές μας προσπάθειες για αγιασμό και για τήρηση διάφορων νόμων. Ναι! Πολλοί έρχονται στις εκκλησίες μας. Πόσοι όμως μένουν; Πόσοι απ' αυτούς εργάζονται με τα σωστά κίνητρα; Πόσοι φεύγουν ταλαιπωρημένοι και περιπλανώνται από εκκλησία σε εκκλησία σαν αιώνιοι φυγάδες και καταλήγουν μέσα στον κόσμο; Πόσοι παραμένουν στις εκκλησίες νωθροί, μένοντας για πάντα βρέφη; Πόσοι μετά από ένα ξαφνικό ενθουσιασμό θα καταλήξουν να παλεύουν χρόνια ολόκληρα για την πνευματική τους επιβίωση; Πόσοι μπορούν να αυξηθούν σωστά μέσα σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον; Θα σας πω ένα μυστικό.
Θέλετε να μάθετε πότε οι άνθρωποι θ' αρχίσουν να έρχονται και να μένουν μέσα στις τοπικές εκκλησίες; Θα έρθουν από τη στιγμή που θα ακούσουν ότι αυτή η ζωντανή παρουσία του Θεού είναι σ' αυτό τον τόπο. Όταν ο Ιησούς περπατούσε, μάζευε γύρω Του αυτά τα ατέλειωτα πλήθη, γιατί έβλεπαν το Θεό να περπατάει ανάμεσά τους. Όταν ο Πέτρος περνούσε από κάποιο χωριό, μαζεύονταν τα πλήθη από τα γύρω μέρη για να γνωρίσουν την αιώνια δόξα Του!! (Πραξ. ε':15,16). Είναι η ώρα να ανακαλύψουμε ξανά τη δύναμη της φανερωμένης δόξας του Θεού. Ο Θεός κοιτάζει να βρει πεινασμένους ανθρώπους για να λάβουν την παρουσία Του. Όταν θα έρθει, δεν θα χρειαστείς καμία διαφήμιση, καμία εφημερίδα, ραδιόφωνο ή τηλεόραση (όχι ότι και αυτά δεν είναι χρήσιμα).
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ο Θεός και οι άνθρωποι θα έρθουν από κοντά ή μακριά, μέρα ή νύχτα. Δεν μιλάω με όρους επιστημονικής φαντασίας. Έχει ήδη γίνει πολλές φορές και θα γίνει και στις μέρες μας, αρκεί να αποκτήσουμε μία θεία δίψα και πείνα για να φτάσει η Εκκλησία στο επίπεδο εκείνο, όπου ο Θεός θα "εκραγεί" μέσα σε μια χαμένη γενιά ανθρώπων.
Ίσως έχει παγιωθεί μέσα μας η αντίληψη ότι η Εκκλησία θα είναι έτσι όπως την βλέπουμε και κάπως έτσι θα την αρπάξει ο Κύριος. Η προσευχή μου είναι η Εκκλησία αύριο να μην είναι όπως είναι σήμερα!!! Πόθος μας είναι μία Εκκλησία, όπου η παρουσία του Θεού σαν μαγνήτης θα διαπεράσει σπίτια, συνοικίες, και ολόκληρες κοινωνίες και από κάθε γωνιά θα ακούγονται δοξολογίες και δεήσεις στο μόνο ζωντανό Θεό. Πλατείες θα γεμίζουν, άρρωστοι θα θεραπεύονται, νεκροί θα ανασταίνονται! Το όνομα του Ιησού θα είναι η πιο διαδεδομένη λέξη από οποιαδήποτε άλλη. Ο φόβος του Θεού θα οδηγήσει τους ανθρώπους να έρθουν κατά κύματα κάτω από το σταυρό του Χριστού. Ο εχθρός ίσως μας έχει πείσει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν και πολλά πράγματα. Είναι ειδικότητά του να θέτει όρια στην πίστη μας. Είναι δυνατό μία πόλη να κερδιστεί για το Χριστό; Μάλλον στο σημερινό περιβάλλον αδυνατούμε να το πιστέψουμε.
ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Έρχομαι και ρωτάω. Πώς μπόρεσαν οι πρώτοι χριστιανοί (γύρω στο 100-300 μ.Χ) ν' αλλάξουν όλη την τότε γνωστή κοινωνία και να εξαπλώσουν το όνομα του Χριστού στον τότε πολιτισμένο κόσμο; Πώς κατάφεραν να εκτοπίσουν ειδωλολατρικές θρησκείες, που λάτρευαν οι άνθρωποι επί ολόκληρους αιώνες; Πώς κατάφεραν να γκρεμίσουν τα είδωλα των θρησκειών τους, να γεμίσουν με εκκλησίες κάθε χωριό, να δοξάσουν την ουράνια βασιλεία με εκατομμύρια καινούργιες ψυχές; Πώς τα κατάφεραν χωρίς Γραφές, μέσα μεταφοράς, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, κασέτες, βιβλία, μέσα στα δόντια του Ρωμαίου λύκου και κάτω από το βάρος της ελληνιστικής φιλοσοφίας, που είχε κατακτήσει τον πνευματικό χώρο σε όλη την Ευρώπη; Πώς τα κατάφεραν χωρίς νομική προστασία, χωρίς οργανώσεις για ανθρώπινα δικαιώματα, με τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να χάσουν περιουσίες αλλά και την ίδια την ζωή τους; Τι χρησιμοποίησαν για να τα καταφέρουν; Θα καθίσουμε να δούμε πώς το έκαναν ή θα βυθιστούμε στην κινούμενη άμμο της προσωπικής μας απάθειας και απιστίας; Έχουμε τελικά ανάγκη από μία φωτιά όπως αυτήν της Πεντηκοστής από τον ουρανό ή είμαστε ικανοποιημένοι; Μπορούν ο δήμαρχος, ο αστυνόμος, ο δικηγόρος και ο δάσκαλος να δώσουν την καρδιά τους στον Κύριο; Βεβαίως !
Πολλές φορές μοιάζουμε σαν αιχμάλωτοι πολέμου μέσα στις ίδιες τις εκκλησίες μας!! Ο εχθρός δεν θα ανησυχήσει και τόσο αν έχουμε μερικούς επισκέπτες στην εκκλησία. Θα χάσει τον ύπνο του όμως, αν εμείς αποφασίσουμε να κατακτήσουμε την πόλη, το χωριό, το έθνος μας για την δόξα του Ιησού Χριστού!! Είναι η ώρα, η εκκλησία από θεατής να γίνει πρωταγωνιστής και να ορίζει εκείνη τα γεγονότα αντί να την ορίζουν εκείνα!
Χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο για να εκφράσουμε την αγωνία μας, την όρασή μας και να μεταδώσουμε παρηγοριά και κουράγιο στο σώμα του Χριστού για περαιτέρω προσευχή, ταπείνωση και συντριβή για τη δόξα του Ιησού Χριστού.
Δεν μας ενδιαφέρουν και τόσο οι ανταλλαγές απόψεων, όσο το να δημιουργήσουμε σχέσεις βασισμένες στην προσευχή και εκζήτηση για να διασπάσει η εξουσία του εχθρού και να αλλάξει η χώρα μας. Θέματα διδασκαλικά, θεολογικά ή δογματικά έρχονται σε δεύτερη μοίρα, ενώ αυτό που μας καίει είναι να αγγίξει ο Κύριος όλες τις εκκλησίες της Ελλάδας, να οικοδομήσει μία ενότητα, να εκζητήσουμε και να νηστέψουμε όλοι μαζί σαν πραγματικό σώμα του Χριστού για να σωθούν όσο περισσότεροι γίνεται από το γκρεμό της κόλασης.
Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΛΥΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ
Η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι κομμάτια, τα δόγματα μεταξύ τους δεν είναι εύκολο να συνδεθούν (δεν μιλάω για απλή επικοινωνία, αλλά για μία ενότητα του Πνεύματος, η οποία πάει πέρα από τις απλές ανθρώπινες επαφές και αγγίζει τα βάθη των καρδιών μας με μία ελπίδα και μία βαθιά επιθυμία για συμφιλίωση, αγάπη, αποκατάσταση και φιλαδέλφεια). Το Πνεύμα του Θεού δυσκολεύεται να κινηθεί και οι πιστοί "σχοινοβατούν" πάνω σε ένα κοσμικό φρόνημα αναμειγμένο με βιβλικά εδάφια.
Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο από το να πέσει η φωτιά του Πνεύματος πάνω στην Εκκλησία, να μας μεταστρέψει μέχρι τα βάθη των καρδιών μας, να αγκαλιάσουμε ο ένας τον άλλο σε οποιοδήποτε δόγμα κι αν βρισκόμαστε, με μία ειλικρινή επιθυμία για να δοξαστεί ο Χριστός και μόνο Αυτός. Να φύγει οποιαδήποτε καχυποψία, να οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, να επιθυμήσουμε ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε ανάγκη ο ένας για τον άλλο, να καταλάβουμε ότι το διπλανό δόγμα είναι το δικό μας χέρι, ότι ο απέναντι χριστιανός είναι το μάτι μας, και όλοι μαζί συνθέτουμε το ένα και μοναδικό σώμα του Χριστού, το οποίο μόνο έτσι θα μπορέσει να λάβει επαγγελίες σε εθνικό επίπεδο.
Όταν έρθει η ενότητα των εκκλησιών σε μία πόλη ή μία περιοχή, αυτομάτως καταλύεται το μέτρο της εξουσίας του σκότους πάνω από αυτή την περιοχή. Διάβασε περισσότερα γι' αυτό στο θέμα "Επίπεδα Ενότητας"
Υπάρχει θλίψη στην καρδιά μου, όταν άνθρωποι έχουν τον ίδιο ουράνιο Πατέρα, όταν έχουμε πλυθεί όλοι με το ίδιο άγιο αίμα του Ιησού Χριστού, όταν προοριζόμαστε όλοι για την ίδια θέση πάνω στον ουρανό (στο θρόνο του Ιησού), όταν όλοι έχουμε τον ίδιο εχθρό και καλούμαστε όλοι να βαδίσουμε το ίδιο μονοπάτι και όλοι εμείς βρισκόμαστε σε μάχες, έριδες, βασιλεύουν τα σχίσματα, τα κουτσομπολιά, οι κατηγορίες και βαθιά μεσ' την καρδιά μας, ανταγωνισμός, ζήλια και περιφρόνηση.
Πώς είναι δυνατόν με τέτοιες πληγές και ελαττώματα, αμαρτίες και υποκρισίες να νικήσουμε τον εχθρό και να επεκτείνουμε τη βασιλεία του Θεού; Πώς θα νικήσουμε όταν στο τραπέζι του Πατέρα μας, καθόμαστε και τσακωνόμαστε; Με τι θάρρος βγαίνουμε στον άμβωνα και κηρύττουμε αγάπη και ταπείνωση, όταν η ζωή μας χαρακτηρίζεται από αναστάτωση, σύγχυση και ζήλια; Με τι θάρρος θα βγούμε αύριο να επιτιμήσουμε το διάβολο, όταν αυτός γελάει με τις δικές μας ανόητες προσπάθειες; Τι θα δώσουμε στους ανθρώπους έξω όταν ο Οίκος από μέσα είναι σε τέτοια ακαταστασία;
...ΕΠΙΛΑΜΨΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΘΕΛΟΜΕΝ ΛΥΤΡΩΘΕΙ !!
( Ψαλμ. π/80:3 )
Είναι ώρα ο λαός του Θεού να αντιληφθεί ότι η θέση μας αυτή τη στιγμή δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ευχάριστη. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι πρέπει να πεθάνουμε ως προς τη φήμη, τη θέση μας, τη φιλοδοξία μας, το δόγμα μας, τις ατομικές μας πεποιθήσεις, να γίνουμε υπηρέτες και με δάκρυα και οδυρμούς να κλάψουμε για την Εκκλησία και για τους ανθρώπους που χάνονται απ' έξω. Είναι ώρα να ζητήσουμε τον Ιησού, το ζωντανό Θεό και να σταματήσουμε να δίνουμε όλο το βάρος σε καλομελετημένα κηρύγματα, οργανωμένες χορωδίες και μεγαλεπήβολες εκδηλώσεις, οι οποίες έχουν τη θέση τους, χωρίς όμως τη ζωντανή παρουσία του Χριστού, καταλήγουν ανθρώπινα ξερά έργα.
Στην πράξη στις αναζωπυρώσεις δεν υπερίσχυσαν τα έξυπνα κηρύγματα και η διδασκαλία. Αν κρατούσαμε χρονόμετρο, θα βλέπαμε ότι ο περισσότερος χρόνος δινόταν σε προσευχή, κλάμα και μετάνοια, παρά σε διδασκαλία και κηρύγματα. Στην αναζωπύρωση της Αμερικής το 1857-59 στην ουσία δεν υπήρχε καθόλου κήρυγμα. Αντίθετα, αυτή η κίνηση προκάλεσε το μεγαλύτερο θερισμό ψυχών από κάθε άλλη αφύπνιση στην αμερικανική ιστορία. Εκτιμήσεις λένε ότι 1.000.000 έδωσαν την καρδιά τους στον Κύριο στις ΗΠΑ τον καιρό, που ο πληθυσμός της χώρας ήταν 30.000.000 κάτοικοι. Αυτό στην δική μας χώρα μας θα σήμαινε 340.000 ψυχές μέσα σε δύο χρόνια!! Πώς έγινε αυτό;
Ένας επιχειρηματίας με το όνομα Jeremiah Lanphier άρχισε την Τετάρτη το απόγευμα συναντήσεις προσευχής σε μία ολλανδική εκκλησία στη Νέα Υόρκη κοντά στη Wall Street. Την πρώτη βδομάδα έξι άνθρωποι έλαβαν μέρος. Τη δεύτερη βδομάδα ήρθαν 20. Την επόμενη 40. Αποφάσισαν να κάνουν την προσευχή σε καθημερινή βάση. Υπήρχε μία έντονη κίνηση του Πνεύματος στο να ωθεί τους ανθρώπους σε ένθερμη προσευχή. Δεν συναθροίζονταν για να κηρυχθεί ο Λόγος, αντίθετα ο καθένας ήταν ελεύθερος να προσευχηθεί. Πρόσεξε τι έγινε αμέσως μετά.
Κατά τη διάρκεια της τέταρτης βδομάδας έγινε το οικονομικό κραχ του 1857, όπου οι αγορές κατέρρευσαν και οι πρώτες τράπεζες χρεοκόπησαν. Μέσα σε ένα μήνα περισσότερες από 1400 τράπεζες κατέρρευσαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να κράζουν στο Θεό πιο σοβαρά από ποτέ. Σε μια γειτονική εκκλησία, στην John Street Methodist Church προσεύχονταν επίσης με ιδιαίτερη θέρμη. Σύντομα ένα θέατρο εκεί κοντά γέμισε ασφυκτικά με 3.000 ανθρώπους να προσεύχονται κάθε απόγευμα.
Αυτή η σκηνή ξετυλίχθηκε και στη Βοστόνη, στη Φιλαδέλφεια, στην Ουάσινγκτον και στο Νότο. Την επόμενη άνοιξη 2.000 πιστοί από το Σικάγο συγκεντρώνονταν κάθε μέρα για να προσευχηθούν. Τότε ήταν που ένας 21χρονος έφτασε στο Σικάγο και καλέστηκε από τον Κύριο στη διακονία. Το όνομά του ήταν Dwight L. Moody. 4
Όλα τα παραπάνω βασίστηκαν σε καρδιές που θέλησαν να δουν ν' αλλάζει η χώρα τους!!
Πέρα από τα παραπάνω, πιστεύω ότι η Εκκλησία βρίσκεται τελικά στο σωστό δρόμο για να συναντήσει την κατάλληλη στιγμή το Νυμφίο. Προχωράει σιγά, αλλά σταθερά προς το μεγαλύτερο ραντεβού της ιστορίας της, προς τη μεγαλύτερη αναζωπύρωση στην ανθρώπινη Ιστορία. Η πορεία προς την τελική απολύτρωση δεν είναι εύκολη και ανώδυνη και πάνω σ' αυτό βλέπουμε στη Γραφή την εκκλησία πολλές φορές να βρίσκεται σε ωδίνες γέννας. Είναι η στιγμή που η Εκκλησία παίρνει μία δύσκολη στροφή για να αντικρίσει σε λίγο το σημείο τερματισμού.
Όχι! Δεν έχει χάσει από τα χέρια της τη σκυτάλη, παρόλο που φαίνεται ότι πολλές φορές βγαίνει από τις γραμμές της, είναι σίγουρο ότι σε λίγο την περιμένει ο στέφανος της δόξας. Στο παγκόσμιο σώμα του Χριστού παρατηρούμε την εγχείριση που διενεργεί το Άγιο Πνεύμα για να μορφωθεί η άμωμη και άσπιλη Νύμφη. Πέρα από τα όποια προβλήματα και τις όποιες δυσάρεστες καταστάσεις που βιώνουμε σαν λαός του Θεού, το χέρι Του είναι σταθερό, δυνατό και κραταιό πάνω στην Εκκλησία Του. Σαν Πατέρας, άλλοτε με το μαστίγιο και άλλοτε με αγάπη, θα φέρει τα τέκνα Του μέσα στη λάμψη του θρόνου Του. Προσεκτικά και επιδέξια την οδηγάει μέσα από τις Συμπληγάδες της πεσμένης της φύσης και της σαρκικότητας, στον ωκεανό της δόξας Του.
Το μήνυμα είναι χαρμόσυνο. Τα νέα καλά. Το θέλημα του Θεού θα υπερισχύσει και ο ζήλος Του θα επικρατήσει πάνω σε κάθε σκοτάδι προς χαρά του αγιασμένου λαού δια του αίματος του Υιού Του.
Βιβλιογραφία
4 Jim Cymbala, Fresh wind Fresh fire , Σελ.149-150
