KTO JEST KTO                                                        data ostatniej aktualizacji:  29 września 2002 

  W Y D A R Z E N I A ,  czyli interesujące tematy w naszym życiu prywatnym
  Wspinaczka na Rangitoto

28 września 2002
 

Wspinaczka na Rangitoto          Nasz turystyczny sezon wiosna-lato-jesień 2002/2003 rozpoczęliśmy !!! Po długiej, jak zwykle uciążliwej, nowozelandzkiej zimie przyszła wiosna. Jakby trochę niechętnie, z ociąganiem się, ale przyszła. Jest !  Przez szereg lat, z różnych miejsc w Auckland, spoglądaliśmy na symetryczny, wyglądający niemalże jednakowo z wszystkich stron, wierzchołek  Rangitoto, jednego z wielu wulkanów spotykanych w  tej okolicy. Masyw wulkanu Rangitoto wynurzył się z Oceanu Spokojnego niespełna 500 lat temu i obecnie stanowi wyspę. Niemalże idealnie stożkowy krater o średnicy 260 metrów i głębokości 60 metrów zarośnięty jest dziś buszem. Ostatnią erupcję Rangitoto odnotowano 400 lat temu i choć od tego czasu nie niepokoił on już mieszkańców Auckland, nie jest jeszcze uznany za wygasły. Śpi. Oby jak najdłużej...   "Rangitoto" w języku Maorysów znaczy "Bloody sky - krwiste niebo" i nawiązuje wbrew pozorom nie do wzrokowych wrażeń naocznych świadków jego erupcji, ale to historii, która miała miejsce znacznie później. Nga Rangi-i-totongia-a-Tama-te-kapua (the days of the bleeding of Tama-te-kapua - czas krwawienia Tama-te-kapua) jest odnośnikiem do poważnego zranienia jednego z maoryskich wodzów (Tama-te-kapua) w czasie plemiennych walk prowadzonych na tej wulkanicznej wyspie. W naszej pierwszej, w tym sezonie, wyprawie postanowiliśmy przyjrzeć się Rangitoto z bliska.

	Kilkanaście minut rejsu szybkim promem wystarczyło na przedostanie się z centrum Auckland do przystani na Rangitoto
Tym razem zaproponowaliśmy wzięcie udziału w naszej wyprawie Bogdanowi, który na Rangitoto spogląda niemalże codziennie w ramach swoich obowiązków służbowych.
	Tak prezentuje się centrum Auckland z wulkanu.  Pozorna bliskość jest skrótem obiektywu kamery.
Znaczne powierzchnie zboczy góry poryte są  chropowatymi i szorstkimi jak pumeks  pozostałościami lawy wulkanicznej.
	Spora część wulkanu pokryta jest dziś gęstym buszem.
Okazałe egzemplarze porostów świadczą o czystości tutejszego powietrza.
	Ciekawym doświadczeniem może być także  przejście przez jaskinie utworzone 400 lat temu w zastygającej lawie.
Na szczyt pierwsza wspięła się Danusia. (...tylko kto w takim razie robił zdjęcie?)
	Zaraz po niej, w niczego sobie kondycji,  szczyt opanowali Bogdan z Grzegorzem (panie mają pierwszeństwo!).
Godzinna wspinaczka uwieńczona została możliwością podziwiania wspaniałego widoku.
	To właśnie w ten punkt, od poniedziałku do piątku,  wpatruje się slużbowo Bogdan. Wieża na szczycie Rangitoto jest ważnym dla geodetów punktem pomiarowym.