Όταν οι μυθικοί και ηρωικοί χρόνοι,
άρχισαν να παραχωρούν την θέση τους στους Ιστορικούς χρόνους της Αρχαίας
Ελλάδας και όλα τα μυθεύματα και τα πλάσματα της φαντασίας που διαπαιδαγωγούσαν
μέχρι τότε τους λαούς, άρχισαν να υποχωρούν μπροστά στην πραγματικότητα και την
κρίση,. Aνάμεσα
στον Ζ¨ και Στ ΄ αιώνα π.Χ. γεννήθηκαν και άκμασαν συγχρόνως οι ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ
της Αρχαιότητας.
Είναι η εποχή που ο υμνούμενος έως τότε
βίος των Ηρώων και των Ημιθέων αρχίζει σιγά σιγά να χάνει την αίγλη του και
βίος θετικότερος και πραγματικότερος να διαλύει την γοητεία των θρύλων.
Ο έμμετρος λόγος παραχωρεί την θέση
του στον πεζό, το πνεύμα επικρατεί της ύλης και η βάναυση σωματική ρώμη
κάμπτεται μπροστά στην παιδεία και τον ορθολογισμό.
Με άλλα λόγια, είναι η εποχή μιας
επαναστατικής εκπολιτίσεως και εκπαιδεύσεως της Ελλάδας, η οποία συντέλεσε στην πρώτη πνευματική αφύπνιση του
ανθρώπου στην οποία τεράστιο πρωτοποριακό ρόλο έπαιξαν οι 7
σοφοί.
Είναι τόσος ο θαυμασμός των αρχαίων
Ελλήνων για τους σοφούς αυτούς άνδρες, ώστε ο Πίνδαρος, ο μέγιστος λυρικός
ποιητής της Αρχαιότητας (522 π.Χ.) δεν
τους θεωρεί ως γέννημα ανθρώπων, αλλά τους δέχεται ως γιούς του Ήλιου, που με
την ίδια με αυτόν ακτινοβολία, φώτισαν
την ανθρωπότητα και την καθοδήγησαν στην οδό του καθήκοντος και της
αρετής.
Και
είναι πράγματι τόσο μεγάλη η επίδραση που είχε στους μεταγενέστερους η θείας
έμπνευσης βραχύλογη διδασκαλία τους, ώστε ν’ αποτελέσει σταθμό για την
περαιτέρω πνευματική εξέλιξη και διάπλαση του χαρακτήρα των ανθρώπων, να
θεωρείται δε ακόμη και σήμερα, έπειτα από 28 σχεδόν Αιώνες ως η πρώτη
πνευματική πηγή, από την οποία ξεπήδησε η αληθινή έννοια του δικαίου, της
ισότητας και της ηθικής.
Τα υπέροχα γνωμικά τους, τα οποία ο
Παυσανίας ονομάζει «ωφελήματα» για τον ανθρώπινο βίο, οι Αρχαίοι ανέγραψαν στο τέμενος του Απόλλωνα στους Δελφούς, για να παραμείνουν εκεί για πάντα, ως
μόνιμα και αιώνια σύμβολα του Κώδικα της ηθικής δεοντολογίας «... Εν δε τω προνάω
τω εν Δελφοίς, γεγραμμένα εστίν ωφελήματα ανθρώποις ες βίον. γράφη δε υπό
ανδρών ούς γενέσθαι σοφούς λέγουσιν Έλληνες ([1]).
ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ
(1)
Επτά Σοφών Κλεόβουλε, σε μεν
τεκνώσατα Λίνδος
Αμφί δε Σισυφία χθών Περίανδρον έχει
Πιττακόν η Μιτυλήνα, Βίαντα δε δία
Πριήνη,
Μίλητος δε Θαλήν, άκρον έρεισμα
δίκας.
Ά Σπάρτα Χείλωνα, Σόλωνα δε Κεκροπίς
αία.
Πάντας αριζάλου σωφροσύνας φύλακας.
(μετάφραση)
Από τους Επτά σοφούς Κλεόβουλε, εσένα
μεν σε γέννησε η Λίνδος
Η Πατρίδα δε του Σισύφου, έκαμε τον
Περίανδρον.
Τον Πιττακόν τον γέννησε η Μυτιλήνη,
τον Βίαντα δε η περιφανής Πριήνη,
Η Μίλητος ομοίως τον Θαλήν, τον
μεγαλύτερο υπέρμαχο της Δικαιοσύνης.
Η Σπάρτη έχει τον Χείλωνα, τον Σόλωνα
δε η γη του Κέκροπος.
Όλοι δε υπήρξατε Οι φύλακες της
υπέροχης σωφροσύνης.
~~~~
Επτά σοφών ερέω κατ’ έπος πόλιν,
ούνομα, φωνήν.
Μέτρον μεν Κλεόβουλος ο Λίνδιος είπεν
άριστον.
Χίλων δ’ εν κοίλη Λακεδαίμονι. Γνώθι
σεαυτόν.
Ός δε Κόρινθον έναιε, χόλου κρατέειν
Περίανδρος.
Πιττακός ουδέν άγαν, ός εήν γένος εκ
Μυτιλήνης.
Τέρμα δ’ οράν βιότοιο, Σόλων ιεραίς
εν Αθήναις.
Τους πλέονας κακίους δε Βίας απέφηνε
Πριηνεύς.
Εγγύην φεύγειν δε Θαλής Μιλήσιος
ηύδα.
(μετάφραση)
Θα μνημονεύσω σύντομα, το όνομα, την
πατρίδα και από ένα γνωμικό των Επτά σοφών:
Ο μεν Κλεόβουλος ο Λίνδιος, είπεν ότι
κάθε τι που γίνεται με μέτρο είναι το καλύτερο.
Ο Χείλων δε εις την κοίλην
Λακεδαίμονα, το Γνώθι σαυτόν.
Ο Περίανδρος που εδόξασε την Κόρινθο,
ότι πρέπει να συγκρατείς το θυμό σου.
Ο Πιτακός που καταγόταν από την
Μυτιλήνη, να μην είσαι σε τίποτα υπερβολικός.
Ο Σόλων από την ιερή Αθήνα, ότι πρέπει πάντοτε να βλέπεις που θα είναι το
τέλος της ζωής σου.
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κακοί,
είπε ο Βίας ο Πριηνεύς και
Να αποφεύγεις την εγγύηση, ο Θαλής ο
Μιλήσιος.
Anthologia
Graeca Griedericus Jacobs.
Τόμος 4ος, Επίγραμμα ΧΧΧ.
