|
| Ik heb afgelopen nacht ineens een aanval van spuitdiarree te verduren gehad, daarom besluit ik om elk risico van onverwachte stoelgang in bussen of in overvolle straten uit de weg te gaan en gewoon in de buurt van mijn hotel te blijven. Er is niet echt iets aan de hand; ik heb geen pijnscheuten of buikkrampen en ook voel ik me niet misselijk. Maar je weet maar nooit. |
Ik doe rustig aan 's
morgens en ga pas tegen half elf de stad in. Ik maak een rondje langs allerlei
minder bekende en daarom ook heel wat rustigere bezienswaardigheden. Ik begin
bij de Rhani Pokara, dat is een hagelwitte Shivatempel die midden in een kunstmatig
meer is gelegen. In die buurt staan dikke rijen van straathandelaars. De arme
drommels moeten steeds met have en goed vluchten als er een agent aankomt. Bij
een jonge vrouw koop ik voor een spotprijs een stel onderbroeken, enige hilariteit
als ik net doe alsof ik ze ter plekke wil gaan passen. Ik loop verschillende
pleinen binnen het bazaargebied af. Asan tole, Thaiti Tole, Kei Tole en het
Ievendige Indra Chowk-gebied, waar de groentemarkten worden
gehouden. Op de
tientallen binnenplaatsen liggen, niet te zien vanaf de straat, nog heel wat
mooie stoepa's en tempeltjes. De mooiste vind ik die van Kathesimbu.
|
|
Citaat
|
Een heel fraaie tempel, die er eigenlijk niet direct zo opvalt, staat aan het Indra
Chowk - plein. Voor de interessante en kleurige voorgevel van deze Akash Bhairab
staan altijd wachtende fietsriksja's geparkeerd. Die fietsriksja's zijn in mijn
optiek de enige vervoermiddelen die men in de nauwe straatjes van de binnenstad
zou moeten toelaten. Zo gauw er een auto verschijnt is de hele straat verstopt.
Een andere vorm van vervoer zijn de sjouwers die meestal met loodzware, onhandelbare
vrachten door de drukte heen laveren. Niet alleen mannen, maar ook vrouwen en
kinderen voeren deze onmenselijk zware vorm van transport uit.
 |
 |
Na verloop van tijd raak ik langzamerhand buiten de stad. Als ik tussen de groentetuintjes
verzeil en de rivierlucht niet ver af meer is keer ik om. Ter hoogte van de
wijk Thamel betreed ik weer de eigenlijke stad. Dit is toeristengebied volgens
het boekje. Het is inmiddels lunchtijd en ik eet palak paneer (spinazie met
kaas) bij een Indiër. Als ik zie dat ze daar een kerstboom aan het optuigen
zijn besef ik ineens dat het morgen Kerstmis is.
Ik blijf een tijdje rondhangen in deze hoogst commerciële buurt. Behalve
restaurantjes (vaak met gezellige binnenhoven) liggen hier honderden souvenirwinkels
en trekkerskantoortjes / reisbureautjes. Daartussendoor bewegen zich de sjacheraars
die van alles te koop aan bieden, vooral fluiten, messen, tijgerbalsem en houten
beeldjes. Ik wuif ze allen weg. Het weer is nog steeds lekker zonnig. Ik heb
weer eens uren achter elkaar gelopen met alleen de lunchbreak als rustperiode.
Mijn voetzolen branden en er komt een nieuwe blaar opzetten.
Omdat ik nog enkele
uren licht overheb ga ik terug naar het hotel om op het dakterras eens langdurig in
het waterige zonnetje te
gaan liggen. De provincie-ambtenaar uit Maastricht komt na een tijdje bij
me zitten en we kletsen gezellig heel wat af. Hij heeft jaren op het eiland
Curaçao doorgebracht, een stukje overzees Nederland waar ik een jaar
eerder ben geweest. We wisselen ervaringen uit over de uitstapjes en bezienswaardigheden
die we hebben bezocht. Nadat we elkaar een beetje beter hebben leren kennen,
vertrouwt hij me toe dat hij door het bazige en arrogante gedrag van zijn Indische
vrouw al heel wat vroegere vrienden heeft verloren. Zijn vrienden zelf accepteerden
haar wel, maar het waren vooral de wederhelften die zij tegen de haren instreek.
Dat die dame een haaibaai van het zuiverste water is heb ik zelf ook al lang in de gaten gekregen.
Buff meat is die avond het hoofdgerecht van mijn Tibetaanse diner. Dit is vlees van de yak, het langharige rund dat tot op 4500 meter hoogte kan leven. In de Tibetaanse cultuur is de yak onmisbaar, het hele dier wordt voor allerlei doeleinden gebruikt. Als ik om acht uur de straat opga om nog wat blikjes bier te kopen sta ik verstomd van wat de plaatselijke middenstand daar in enkele uren tijd heeft gerealiseerd. De hele straat is ter gelegenheid van het kerstfeest geïllumineerd. Hier en daar staat een dennenboom die met ballonnen is behangen. Voor het slapen gaan haal ik beneden mijn safélocker leeg; die bevindt zich in een afgesloten , niet gebruikte hotelkamer. Je hebt vier sleutels nodig om tot je kostbaarheden door te dringen. De hotelboys blijven daarbij bescheiden op de achtergrond. Morgen moet ik voor dag en dauw op om de bus naar Pokhara te halen.
 |
 |
Pagina's op deze Nepal - site:
|
