α':1 - "Αποκάλυψις Ιησού Χριστού"

Οι άνθρωποι ονόμασαν αυτό το βιβλίο "Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου", κάτι που δεν υπάρχει στο αρχαίο κείμενο.
Η λέξη "αποκάλυψις" προέρχεται από το ρήμα "αποκαλύπτω" που σημαίνει "ξεσκεπάζω κάτι που ήταν κρυφό και τώρα το κάνω φανερό". Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν σωρεία αποσπασμάτων που μας δείχνουν γεγονότα που περιγράφονται και στην Αποκάλυψη, όμως το φως του παρόντος βιβλίου είναι τόσο ισχυρό και διεισδυτικό, ώστε εμείς σήμερα, με τη χάρη του Θεού, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με ακρίβεια τα γεγονότα που θα γίνουν στο μέλλον. Ο Ιησούς, όχι μόνο σύντριψε τον εχθρό και μας ελευθέρωσε, αλλά επίσης μας χάρισε την αποκάλυψη και την επίγνωση του Λόγου Του, του σχεδίου του Θεού για να αυξάνεται η πίστη και η αφιέρωσή μας.

ΡΩΜ. ις':25-26 - "Εις δε τον δυνάμενον να σας στηρίξη κατά το ευαγγέλιόν μου και το κήρυγμα του Ιησού Χριστού, κατά την αποκάλυψιν του μυστηρίου του σεσιωπημένου μεν από χρόνων αιωνίων, φανερωθέντος δε τώρα διά προφητικών γραφών κατ' επιταγήν του αιωνίου Θεού, και γνωρισθέντος εις πάντα τα έθνη, προς υπακοήν πίστεως."

Η λέξη "αποκάλυψις" στο αρχαίο κείμενο χρησιμοποιείται με τρεις διαφορετικές έννοιες.
1) 8 φορές έχει την έννοια "να κάνεις κάτι σαφές, καθαρό, κατανοητό". ΕΦΕΣ. γ':3
2) 7 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ορατή παρουσία του Ιησού Χριστού, δηλ. τη φανέρωσή Του, ώστε να μπορεί να Τον δει το ανθρώπινο μάτι. ΡΩΜ. β':5, Α' ΚΟΡ. α':7, ΓΑΛ. α':12, Β'ΘΕΣ. α':7, Α' ΠΕΤΡ. α':7,13, δ':13.
3) 2 φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη φανέρωση του Θεού στους αγίους Του. ΡΩΜ. η':19, ΛΟΥΚ. β':31

Ο Χριστός κάνει τον εαυτό Του φανερό σε μας τους αγίους Του, δια μέσω των οράσεων και εικόνων που βλέπει ο Ιωάννης. Είναι ανάγκη να έχει η Νύμφη καθαρή αντίληψη για το ποιος είναι ο Νυμφίος της. Καθώς μελετάμε αυτό το βιβλίο, ο Ιησούς γίνεται όλο και πιο φανερός.
Φαίνεται η δεύτερη παρουσία του Ιησού Χριστού, που για 2000 χρόνια είναι καλυμμένη ΑΠΟΚ. ιθ':11-21.
Δια μέσω των κεφαλαίων β' και γ' ο Κύριος μας υπόσχεται έντονα ότι γι' αυτούς που θα νικούν, υπάρχει δόξα και τιμή στα επουράνια και κληρονομία άφθαρτη μαζί με τον Κύριο Ιησού. Τον βλέπουμε να περπατάει ανάμεσα στις 7 λυχνίες, που είναι η Εκκλησία στο σύνολό της κατά τις επτά χρονικές περιόδους που πέρασε και που πρόκειται να περάσουν, καθώς η παρουσία Του είναι μέσα στο λαό Του.

Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού δεν είναι απλώς γεγονότα των τελευταίων ημερών, δεν είναι ένα ημερολόγιο, το οποίο καταγράφει συνταρακτικά γεγονότα για τους απίστους και χλιαρούς πιστούς, αλλά είναι η φανέρωση του Κυρίου μας μπροστά στα μάτια μας. Αυτός είναι το επίκεντρο του σχεδίου του Θεού. Απ' Αυτόν ξεκινούν τα πάντα και σ' Αυτόν επιστρέφουν. Δείχνει ποιος είναι ο ΓΙΑΧΒΕ και ποια είναι η θέση Του για το λαό Του μέσα σ' αυτό το πολύχρονο σχέδιο.
Η Αποκάλυψη μας δείχνει πόσο δυναμικά θα εκπληρωθούν όλες οι υποσχέσεις που ο Θεός απευθύνει στο λαό Του και που εμείς πολλές φορές δυσκολευόμαστε να υιοθετήσουμε. Εμείς, σαν άγιοί Του παίρνουμε το όνομά Του επάνω μας. Αυτό το όνομα είναι η αποκάλυψη του Ιησού, καθώς αυτή ενεργεί στην καρδιά μας και αρχίζουμε να παίρνουμε βαθύτερη γνώση για το πρόσωπο του Ιησού. Δεν αισθανόμαστε πλέον αμέτοχοι σ' αυτό που έκανε ο Κύριος, αλλά η ευθύνη θ' αρχίσει να βαραίνει τα βήματά μας, καθώς η αγάπη Του σιγά-σιγά μας περιτυλίγει και μας αιχμαλωτίζει για μια καινούρια, θριαμβευτική ζωή.

Βλέπουμε τον Ιησού, σαν τη φανέρωση του Θεού. Το Μέσον, με το οποίο ο Θεός συνδιαλέγεται με την Εκκλησία Του, αλλά και ευρύτερα με όλο τον κόσμο. Όλα γίνονται από τον Πατέρα, μέσω του Υιού Του. Ο Θεός έκανε τον Ιησού Κύριο, δίνοντάς Του όλο Του το είναι, την κυριότητά Του, τη φύση Του. Δεν ήταν ο Χριστός απλά ο κεχρισμένος του Θεού, ο υπηρέτης του Θεού, αλλά ταυτόχρονα είναι ο Κύριος όλων εκείνων που ανήκουν στο Θεό. Ο Θεός Του έδωσε την υψηλή Του θέση, που τώρα φαίνεται τόσο λαμπρή και τόσο ένδοξη, που χρειάζεται ιδιαίτερη αποκάλυψη στο λαό Του για να την κατανοήσει.
Έλαβε από το Θεό όλη την τιμή και όλη τη δόξα και θα τα παραδώσει μία μέρα πάλι πίσω στον Πατέρα, όταν θα έχει τελειώσει η αποστολή Του. Εμείς θα δούμε τον Ιησού Χριστό να κάθεται στο θρόνο.

"... την οποίαν έδωκεν εις αυτόν ο Θεός, δια να δείξη εις τους δούλους αυτού όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως ..."

Την αποκάλυψή Του ο Θεός την έδωσε στον Ιησού, ώστε να δείξει σε εμάς τους υπηρέτες Του τη θέση της Εκκλησίας ενώπιόν Του. Ο Ιησούς ως μόνος μεσίτης, έχει την ιδιότητα να μεταφέρει, όχι μόνο την καρδιά του Πατέρα σε μας, αλλά βεβαίως την επίγνωση, την αποκάλυψη, το Λόγο Του κλπ.
Τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα, θα εξελιχθούν με πολύ γρήγορο ρυθμό. Ξέρουμε ότι ο χρόνος περνάει γρήγορα κι εκείνο που πρέπει να μένει, είναι η προσμονή της φανέρωσης της δόξας του Θεού. Όταν οι προφητείες θα εκπληρώνονται, ο χρόνος θα είναι μικρός για να επιφέρουμε στη ζωή μας μεγάλες αλλαγές. Θυμόμαστε τις δέκα παρθένες, από τις οποίες οι πέντε, ενώ έτρεχαν για ν' αγοράσουν λάδι, τελικά δεν πρόλαβαν και έμειναν έξω από την αρπαγή. Πρέπει να πούμε ότι οι πέντε παρθένες που μπήκαν στην παρουσία του Κυρίου δεν είναι το σώμα της ένδοξης Νύμφης. Είναι μία ομάδα χριστιανών, οι οποίοι θα αρπαχθούν ως "δαυλοί απεσπασμένοι εκ του πυρός". Θα ανεβούν στον ουρανό μαζί με τη Νύμφη, αλλά θα στερούνται της λαμπρότητας και της σχέσης που θα απολαμβάνει η Νύμφη με το Νυμφίο της. Για τις πέντε άφρονες παρθένες ο χρόνος περνούσε αστραπιαία, χωρίς να προλάβουν να κάνουν τίποτα που θα άλλαζε το μέλλον τους. Γι' αυτό ο Κύριος μας δίνει το χαρακτηρισμό "ταχέως", διότι γνωρίζει το χαρακτήρα του ανθρώπου και την τάση να είναι παθητικός και αμέριμνος. Πολλές φορές παίζουμε με το χρόνο νομίζοντας ότι τον έχουμε στο χέρι μας. Πάντα ο Κύριος μας μιλά με ένα τρόπο που μεταδίδει εγρήγορση, σωφροσύνη και καθόλου καθυστέρηση.

Το "ταχέως" έχει να κάνει και με τις "έσχατες ημέρες" που τόσο συχνά μας αναφέρει ο Λόγος του Θεού. Οι Εβραίοι χώριζαν τις ημέρες της εβδομάδες σε πρώτες και τελευταίες. Οι πρώτες ήταν οι πρώτες τέσσερις και οι υπόλοιπες τρεις χαρακτηρίζονταν ως τελευταίες. Με τον ίδιο τρόπο ο Θεός μετράει τις χιλιετηρίδες. Οι τελευταίες ημέρες άρχισαν 2000 χρόνια πριν, ενώ οι πρώτες μέρες είναι τα 4000 χρόνια από Αδάμ μέχρι και τη γέννηση του Χριστού. Το σύνολο αυτών των ετών είναι 6000 ή 6 ημέρες και υπολείπεται η τελευταία μέρα, η οποία για τους Εβραίους ημέρα ανάπαυσης. Για τον Κύριο είναι η 1000ετή βασιλεία, η 7η χιλιετηρίδα, όπου θα είναι το πνευματικό Σάββατο ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους. Μετά την 4η ημέρα ο Κύριος άρχισε να βαπτίζει με το Άγιο Πνεύμα.
Οι τελευταίες μέρες σημαίνουν από την τελευταία αναζωπύρωση μέχρι το τέλος, αλλά και από τα 3000 χρόνια (από τη γέννηση του Χριστού δηλ. μέχρι το τέλος). Είμαστε ακριβώς στο χείλος του χρόνου, που αυτά τα γεγονότα θα συμβούν. Πρέπει να γίνουν γρήγορα, διότι ο Κύριος ανυπομονεί να έρθει η αγαπημένη Του Νύμφη κοντά Του. Αν ένας ερωτευμένος δεν μπορεί να περιμένει την ώρα του γάμου, μπορούμε να φανταστούμε την καρδιά, την αγάπη και την ανυπομονησία του Θεού για να συναντήσει τη Νύμφη Του.

"... και εφανέρωσεν αυτά αποστείλας διά του αγγέλου αυτού εις τον δούλον αυτού Ιωάννην."

"εφανέρωσεν" : Στο αρχαίο κριτικό κείμενο (U.B.S.) αναφέρεται το ρήμα "εσήμανεν", που δείχνει ότι ο Θεός δίνει σημεία και σύμβολα και με αυτά έδειξε στον Ιωάννη εκείνα που πρέπει να γνωρίζει η Εκκλησία.
"αποστείλας" : Το ρήμα "αποστέλλω" έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη "απόστολος". Είναι κάποιος που στέλνεται κάπου με ένα σκοπό.
"διά του αγγέλου" : Οι αποκαλύψεις μεταφέρθηκαν μέσω ενός αγγέλου. Σε ορισμένα μέρη της Γραφής, η λέξη "άγγελος" αναφέρεται σε ανθρώπους και σε άλλα μέρη αναφέρεται σε αγγελικά όντα, που χρησιμοποιούνται από το Θεό, ως μηνυτές ή αγγελιοφόροι. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αγγελικό ον. ΑΠΟΚ. κβ':16, ι':11 

α':2 - "όστις εμαρτύρησε τον λόγον του Θεού, και την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού, και όσα είδε."

Ο Ιωάννης μαρτύρησε για την πίστη του. Το αναφέρει ο Λόγος του Θεού λες και θέλει να μας πει ότι οι αποκαλύψεις και το χρίσμα της παρουσίας του Κυρίου έρχονται όταν εμείς είμαστε σε θέση να μαρτυρήσουμε για τον Ιησού. Δες α': 9 ! Σήμερα υπάρχουν πολλοί χριστιανοί που απαιτούν αποκαλύψεις, αλλά δεν είναι σε θέση να τα παραδώσουν όλα στον Κύριο και να ζήσουν γι' Αυτόν. Ο Ιωάννης ήταν ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού και το όνομά του αναφέρεται στο παρόν βιβλίο 5 φορές (α':1, 4, 9, κα':2, κβ':8). 
Ο Ιωάννης δεν αναφέρει ως μαρτυρία την προσωπική του επαφή με τον Ιησού, όταν ήταν εδώ στη γη, διότι έχει αναφερθεί σ' αυτήν στο Ευαγγέλιο. Μαρτύρησε για τον Ιησού Χριστό σ' αυτή την όραση. Η λέξη "μαρτυρία" λοιπόν εδώ, αναφέρεται περισσότερο στην αναφορά του Ιωάννη για τις οράσεις που βλέπει.