γ':1 - "Και προς τον άγγελον της εν Σάρδεσιν εκκλησίας γράψον, Ταύτα λέγει ο έχων τα επτά πνεύματα του Θεού, και τους επτά αστέρας. Εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός."

Η περίοδος των Σάρδεων είναι από το 1517 έως το 1900-1. Άρχισε με τη Μεταρρύθμιση του Λούθηρου, ο οποίος κήρυττε σωτηρία διά πίστεως και όχι διά των έργων. Η περίοδος τελειώνει με την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στις αρχές του 20ου αιώνα.

ΣΑΡΔΕΙΣ : Έχει δύο έννοιες : 1) ολίγοι διαφυγόντες, ή 2) υπόλοιπο.

Πολλοί ήταν εκείνοι που εγκατάλειψαν το Καθολικό σύστημα εκείνη την εποχή.. Ήταν μία μεγάλη έξοδος.
Πολλοί είναι εκείνοι, που σήμερα απομακρύνονται από ένα θρησκευτικό κατεστημένο, από μία ζωή "συναθροίσεων" που δεν επιφέρουν σχεδόν καμία αλλαγή στην καρδιά τους και εκζητούν την παρουσία του Κυρίου, το πρόσωπο του Ιησού, Εκείνο που έχει την ικανότητα να γκρεμίσει κάθε πώρωση, αμαρτία και νοοτροπία του εσωτερικού μας ανθρώπου. Πολλοί είναι εκείνοι, που βλέπουν ότι, μπορούν να πηγαίνουν σε μία εκκλησία για πενήντα χρόνια και εντούτοις να μην αλλάζει τίποτα. Ο Κύριος ζητάει να διαφύγουμε από τυπικότητες, άκαρπους δογματισμούς και φανατισμούς και να εισέλθουμε σε μία περίοδο μετάνοιας, συντριβής, κατασκευάζοντας κατ' αυτό τον τρόπο τη θεαματική και θριαμβευτική έλευση του Κυρίου Ιησού στην Ελλάδα.

Τον καιρό της Μεταρρύθμισης πολλοί ακολούθησαν τους Μεταρρυθμιστές, διότι έβλεπαν τον τρόπο για να ξεφύγουν από το σιδερένιο χέρι του Καθολικισμού. Δεν είχαν την καρδιά να ακολουθήσουν τον Ιησού ολοκληρωτικά. Χαίρονταν και πανηγύριζαν στην απόκτηση περισσότερης ελευθερίας τους και στο λύσιμο από τα βαριά δεσμά που τους κρατούσαν δεμένους για αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Από τα πλήθη που προσκολλήθηκαν στους Μεταρρυθμιστές, μόνο λίγοι ήταν εκείνοι που διέφυγαν πραγματικά έχοντας το κίνητρο να λατρεύσουν ελεύθερα και με αφιέρωση τον Ιησού και να βιώσουν το Λόγο Του.
Ανάλογη εικόνα έχουμε και στις μέρες μας, όπου αρκετοί είναι εκείνοι που μπαίνουν στις εκκλησίες, όπου κηρύττεται ο Ιησούς, λίγοι όμως είναι αυτοί που μένουν, στερεώνονται και ωριμάζουν στη χάρη Του. Πολλοί εργάτες αναφέρονται με λύπη σ' αυτό το θέμα και κατά κοινή ομολογία, ελάχιστοι είναι οι πραγματικά πιστοί μέσα στο ορατό σώμα της Εκκλησίας των αναγεννημένων χριστιανών.

Ο Ιησούς αποκαλύπτεται σ' αυτή την εκκλησία ως ο "έχων τα επτά πνεύματα του Θεού και τους επτά αστέρες". Γιατί ο Ιησούς έχει τα επτά πνεύματα του Θεού; Τι σημαίνει αυτό;
Σε προηγούμενα μαθήματα αναλύσαμε το ρόλο και το συμβολισμό του αριθμού "επτά" μέσα στην Αγία Γραφή και είπαμε ότι συμβολίζει τελειότητα και πληρότητα. Μέσα στον Ιησού κατοικεί όλο το πλήρωμα του Πνεύματος σε πλήρη και τέλεια κατοίκηση. Μέσα στον Ιησού υπάρχει όλη η ουσία και ενεργείται όλο το θέλημα του Πατέρα. Ο Παύλος πολύ χαρακτηριστικά το διατυπώνει με ένα πολύ καθαρό τρόπο σε μία μόνο πρόταση :

ΚΟΛ. β':9 - "Εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς."

Χρησιμοποιεί διαρκή χρόνο για να ορίσει την κατοίκηση του Πατέρα μέσα στον Υιό. Δηλαδή κατοίκησε και συνεχίζει να κατοικεί. Ο Πατέρας συνεχίζει να φανερώνεται μέσα από τον Υιό Του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής μαρτύρησε γι' αυτή την αλήθεια και είπε:

ΙΩΑΝ. α':32-33 - "Και εμαρτύρησεν ο Ιωάννης, λέγων, Ότι είδον το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστεράν εξ ουρανού, και έμεινεν επ' αυτόν. Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν, αλλ' ο πέμψας με διά να βαπτίζω εν ύδατι, εκείνος μοι είπεν, Εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον και μένον επ' αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι αγίω."

Το Πνεύμα του Πατέρα κατοίκησε μέσα στον Υιό Του. Ο Χριστός παραχώρησε τέλεια τον εαυτό Του για να μπορεί να γίνει αυτή η τέλεια ταύτιση και κατοίκηση. Κοιτάξτε πώς το είπε ο ίδιος ο Ιησούς στο Φίλιππο.

ΙΩΑΝ. ιδ':10-11 - "Δεν πιστεύεις ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί; τους λόγους τους οποίους εγώ λαλώ προς υμάς, απ' εμαυτού δεν λαλώ, αλλ' ο Πατήρ ο μένων εν εμοί, αυτός εκτελεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ είμαι εν τω Πατρί, και ο Πατήρ είναι εν εμοί, ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι."

Ορισμένες μεταφράσεις δεν μεταφέρουν την αλήθεια αυτή καθαρά, διότι εκεί που λέει "εν" στο αρχαίο κείμενο, χρησιμοποιούν τη λέξη "ενότητα". Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, τελείως διαφορετικό είναι το ένα από το άλλο. Άλλο είναι να είσαι μαζί με κάποιον (ενότητα) και άλλο είναι να είσαι μέσα του !! Ο Παύλος μας βοηθάει να καταλάβουμε ποιος ενεργούσε και δοξαζόταν μέσα από τον Ιησού.

Β' ΚΟΡ. ε':19 - "Δηλονότι ο Θεός ήτο εν τω Χριστώ, διαλλάσσων τον κόσμον προς εαυτόν ... "

Και πάλι λέει σε άλλο μέρος:

ΚΟΛ. α':19 - "Διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήσει παν το πλήρωμα."

Στη νεοελληνική μετάφραση των τεσσάρων καθηγητών αποδίδεται πιο καθαρά το εδάφιο αυτό : "Διότι εις αυτόν ευαρεστήθηκε να κατοικήσει όλον το πλήρωμα του Θεού." Η ταύτιση του Πατέρα μέσα στο Χριστό είναι ένα αιώνιο λυτρωτικό γεγονός και με αυτή την ιδιότητα συνεχίζει να μας αποκαλύπτεται ο Πατέρας.

ΕΒΡ. α':1-2 - (UBS-αρχ.κριτ.κειμ.) "Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις επ' εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, ον έθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' ου και εποίησεν τους αιώνας"

Αυτό, που ο Λόγος του Θεού μας δίνει καθαρά να καταλάβουμε είναι ότι το πλήρωμα της θεότητας αποφασίζει, ευδοκεί και κατοικεί μέσα στον Ιησού. Αυτό το γεγονός χαρακτηρίζει την επιθυμία του Θεού να κατοικήσει μέσα στον καθένα από μας, διά μέσου της κατοίκησης στον Ιησού. ΙΩΑΝ. ιδ':2, ιζ':21,23,26.
Αυτή τη δόξα λοιπόν, περιγράφει ο Λόγος του Θεού, όταν μας λέει ότι ο Ιησούς έχει τα επτά πνεύματα του Θεού.

Βλέπουμε πάλι τα "επτά πνεύματα του Θεού" στο εδάφιο ε': 6 τα οποία είναι ενώπιον του θρόνου Του. Εδώ τώρα βλέπουμε ποιος είναι ο κάτοχος. Έχουμε άλλη μία αποκάλυψη ως προς τη θεία φύση του Ιησού.

Επίσης, έχει τους "επτά αστέρες", που μας δείχνει ότι Εκείνος είναι που κάνει τους υπηρέτες Του να λάμπουν. Από Εκείνον μόνο θα λάβουν το φως και την τελειότητα. Ο Ιησούς έχει στα χέρια Του την αποστολή να φέρει την Εκκλησία στο θέλημά Του. Εκείνος είναι υπεύθυνος για τους εργάτες, για το έργο και έχει στα χέρια Του την εξουσία αυτή.

Στο καιρό της Μεταρρύθμισης οι άνθρωποι δεν προχώρησαν στα πράγματα του Θεού όσο θα έπρεπε. Δεν διακήρυξαν τον Ιησού με ένα καθαρό και αμίαντο τρόπο κι έτσι ο Κύριος τους καλεί να προχωρήσουν κατά το δικό Του θέλημα. Άρχισαν καλά με το Πνεύμα, αλλά αργότερα βάδιζαν με τη σάρκα. Βγήκαν μέσα από το βασίλειο του συμβιβασμού και του Ρωμαιοκαθολικισμού, αλλά δεν εκζήτησαν την αλήθεια περισσότερο, λέγοντας ότι τώρα έχουν αρκετή αλήθεια και δεν χρειάζονται περισσότερη. Έλαβαν το ζωτικό φως του Ιησού, αλλά λίγο μετά παραιτήθηκαν. Αντιστέκονταν στο συμβιβασμό, παρόλ' αυτά παρέμεινε αρκετός στις τάξεις των Μεταρρυθμιστών. Σκέφτηκαν ότι η έξοδός τους ήταν ισοδύναμη με την άφιξη και ο Ιησούς του λέει ότι δεν έχουν φτάσει καθαρά.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι έχουμε πετύχει το σκοπό μας, αφού έχουμε ξεφύγει από κάποια δυσκολία, αλλά αυτή είναι η αρχή του καινούριου δρόμου που πρέπει να ακολουθήσεις. Σε Πεντηκοστιανά δόγματα η βάπτιση με το Άγιο Πνεύμα μπορεί να σημάνει ότι πέτυχαν το σκοπό τους και δεν συνεχίζουν έπειτα. Θεωρούν ότι γεύτηκαν το μεγαλύτερο σκοπό του Θεού στη ζωή τους. Το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα είναι το θεμέλιο για να χτίσεις μία οικοδομή κατά το θέλημα του Θεού.

Έχει ανοιχτεί η οδός επικοινωνίας με το Θεό και τώρα πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις τι λέει ο Θεός. Το βάπτισμα είναι η αρχή της χριστιανικής σου ζωής ουσιαστικά και όχι το τέλος. Από τη στιγμή που θα λάβεις το αναγεννητικό φως του Θεού, πρέπει να σταθείς υπεύθυνα και να κινηθείς μέσα στο φως αυτό προχωρώντας όλο και περισσότερο προς την πηγή του φωτός. Οι Μεταρρυθμιστές δεν επιθύμησαν να πλησιάσουν το Θεό περισσότερο, αλλά έφτιαξαν ένα θρησκευτικό καθεστώς ανάλογο του Ρωμαιοκαθολικισμού. Γι' αυτό ο Ιησούς τους λέει στο τέλος του πρώτου εδαφίου :

"εξεύρω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζης, και είσαι νεκρός." : Είχαν τη φήμη, τη γνώση, έλεγαν ότι έπρεπε να επιστρέψουν στο Λόγο του Θεού, αλλά παρόλ' αυτά ήταν νεκροί. Απ' έξω ίσως όλα να φαίνονται ωραία, από μέσα όμως υπάρχει υποκρισία, θρησκεία και ψέμα. Άρχισαν με μία μεγάλη αναζωπύρωση, αλλά γρήγορα βυθίστηκαν και κατέληξε η αλήθεια να γίνει παράδοση και ιστορικό γεγονός κατάλληλο μόνο για ιστορική εξερεύνηση.

Οι σημερινοί αναγεννημένοι Χριστιανοί διακηρύττουν ότι είναι η ζωντανή και αληθινή Εκκλησία, αλλά πέρα από τη γνώση που υπάρχει, μάλλον δεν μπορείς να δεις τίποτα άλλο από το Θεό. Βλέπεις ένα πρόγραμμα, ορισμένες δραστηριότητες, αλλά η αγάπη, η ενότητα και η επιείκεια είναι στοιχεία υπό εξαφάνιση. Μας αρέσει να καυχιόμαστε, αλλά δεν βλέπουμε τη φτώχεια και την έλλειψη του καρπού του Αγίου Πνεύματος (ΓΑΛ. ε':22).

Δεν αναρωτιόμαστε σχεδόν καθόλου γιατί αυτός ο καρπός δεν βιώνεται στη σημερινή Εκκλησία στο βαθμό που πρέπει και αντί αυτού προσπαθούμε να κάνουμε ακόμα καλύτερα και μελετημένα κηρύγματα προσπαθώντας διά της γνώσης να σκεπάσουμε κάθε εξάμβλωμα από ανάμεσά μας. Λέμε ότι είμαστε οίκος Θεού. Μόνο στην προσευχή δεν είμαστε αφιερωμένοι, προσπαθώντας να την αποφύγουμε, νομίζοντας ότι κάτι θα κάνει ο Θεός γι' αυτό που θα θέλαμε να προσευχηθούμε. Ο Ιησούς μας λέει: "Παραμένεις χωρίς τη ζωή του Θεού. Δεν βαδίζεις σε αυτή την οδό, που εγώ έχω για σένα. Το δόγμα σου είναι μελετημένο, αλλά η καρδιά ξερή. Συνεχίζει να σε διακατέχει θρησκευτικότητα και η σχέση σου με Μένα είναι κρύα και δύσκαμπτη και Εγώ θέλω να σ' ελευθερώσω."

Τα λόγια που πολλές φορές βγαίνουν απ' το στόμα μας, δεν συμβαδίζουν με την πραγματική κατάσταση της καρδιάς μας. Λέμε πολλά για να κάνουμε λίγα. Όμως όποιος πράττει το θέλημα του Θεού και ζει την παρουσία του Ιησού, δεν είναι σε θέση να λέει, απλά για να λέει. Εκείνος που είναι άδειος μέσα Του, λέει για να πιστέψει ότι πηγάζουν από κάποια ουσία. Λέει για να καλύψει τη ρηχότητα και την κενότητά του.

Ο Κύριος δεν ζητάει ρήτορες και συσσωρευτές γνώσεων ή εδαφίων. Ζητάει καρδιές που πονάνε για το θέλημά Του. Ζητάει καρδιές που πονάνε για τους συνανθρώπους τους που είναι δεμένοι στην αμαρτία και την άγνοια. Ζητάει καρδιές που αγωνιούν, ώστε η παρουσία του Θεού να αγγίξει φίλους, συγγενείς, χωριά και πόλεις και διακατέχονται από μία τέτοια όραση ζωής. Αν είσαι ζωντανός στα μάτια του Θεού, η καρδιά σου θα χτυπάει κατά την καρδιά του Θεού. Νεκρός είσαι όταν έχεις δε λόγια, αλλά η καρδιά σου είναι ξερή, μονωμένη απ' αυτό που θέλει ο Θεός να σου μεταδώσει. Άφησε τον Κύριο να σε αγγίξει για να τρέξουν δάκρυα ζωής από τα μάτια σου, για να νιώσεις την παρουσία Του να αλλάζει κάθε αδιαφορία και σκληρότητα από μέσα σου.

Σ' αυτή την εκκλησιαστική περίοδο πολλοί έπεσαν σε σαρκικές υπερβολές, διότι αφού πήραν την αλήθεια της σωτηρίας δεν ξεχώρισαν τους εαυτούς τους από τον κόσμο. Υπήρχαν όμως πιστοί που αναγνώριζαν ότι αφού δέχτηκαν τη σωτηρία, θα έπρεπε να προχωρούν άγια, όπως ο Ιησούς βάδιζε. Ορισμένοι ξεχώρισαν τους εαυτούς τους από τον κόσμο. Μέσα από το πλήθος πάντα ο Θεός διάλεγε να δοξάζεται από ένα υπόλοιπο. Εκείνοι ήταν που κρατούσαν το νήμα της Ιστορίας, όπως ο Θεός την όριζε.

Τι πρέπει να γίνει;

γ':2 - "Γίνου άγρυπνος, και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι, διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού."

"γίνου άγρυπνος" : Ένας σημαντικός παράγοντας για την πνευματική μας επιβίωση είναι η εγρήγορση και η επαγρύπνηση. Σημαντικό μέρος της διδασκαλίας του Ιησού προς τους μαθητές Του είχε ακριβώς αυτό σαν θέμα. ΛΟΥΚ. κα':34-36 Μην ξεχνάμε την παραβολή των δέκα παρθένων. ΜΑΤΘ. κε':1-13

"και στήριξον τα λοιπά τα οποία μέλλουσι να αποθάνωσι" : Η αλήθεια, που αποκαλύφθηκε στους Μεταρρυθμιστές έπρεπε να στηριχθεί και να αυξηθεί, αντί να μειώνεται και να σβήνει. Η πολύτιμη αλήθεια που απέκτησαν με τόσο κόστος, πρέπει να οχυρωθεί. Η αποκάλυψη του Ιησού εκείνη την εποχή έπρεπε να διατηρηθεί και από εκεί να εκζητηθεί ακόμα περισσότερο το βάθος του προσώπου Του. Εάν δεν έμεναν στην αλήθεια, η έλλειψη πνευματικότητας και η αύξηση της τυπολατρείας θα τους χτυπούσε την πόρτα. Θα τους έκλεβε το φως και θα δημιουργούνταν ακόμα μία θρησκεία. Επιπλέον μεγάλο μέρος από τους κήρυκες της μεταρρυθμιστικής περιόδου δεν κήρυτταν μέσα από το Λόγο του Θεού, αλλά από Εκκλησιαστικούς Πατέρες, όπως κάνουν και σήμερα οι Καθολικοί και Ορθόδοξοι ιερείς. Αργότερα ο Κύριος σήκωσε εργάτες και άρχισαν να μεταδίδουν στο λαό περισσότερο φως από το Λόγο του Θεού.

ΙΕΖ. μζ':1-5 - "Και με επέστρεψεν εις την θύραν του οίκου, και ιδού ύδατα εξερχόμενα κάτωθεν από του κατωφλίου του οίκου προς ανατολάς, διότι το μέτωπον του οίκου ήτο προς ανατολάς, και τα ύδατα κατέβαινον κάτωθεν από του δεξιού πλαγίου του οίκου ... ... Και ο άνθρωπος, όστις είχε το μέτρον εν τη χειρί αυτού, εξελθών προς ανατολάς, εμέτρησε χιλίας πήχας, και με διεβίβασε διά των υδάτων, τα ύδατα ήσαν των αστραγάλων. Και εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε διά των υδάτων, τα ύδατα ήσαν έως των γονάτων. Πάλιν εμέτρησε χιλίας, και με διεβίβασε, τα ύδατα ήσαν έως της οσφύος. Έπειτα εμέτρησε χιλίας, και ήτο ποταμός, τον οποίον δεν ηδυνάμην να διαβώ, διότι τα ύδατα ήσαν υψωμένα, ύδατα κολυμβήματος, ποταμός αδιάβατος."

Βλέπουμε ότι για να αυξηθούν τα ύδατα του Αγίου Πνεύματος, ο προφήτης έπρεπε να προχωράει στο λίγο νερό που εξερχόταν από τον οίκο του Θεού. Στην αρχή βρέχονταν μόνο μέχρι τους αστραγάλους. Υπήρχε δηλ. μία μικρή, περιορισμένη δροσιά στο σώμα. Αν ήθελε να αυξηθεί η δύναμη του Αγίου Πνεύματος έπρεπε τα πόδια του να προχωρούν μέσα στο νερό. Δεν έπρεπε να πατήσουν σε στεγνό έδαφος. Σιγά-σιγά το νερό της παρουσίας του Κυρίου θα ανέβει μέχρι τα γόνατα και σε λίγο θα σε σκεπάσει ολόκληρο. Η διαδικασία της αύξησης στη ζωή σου θα είναι σταδιακή.

Κάθε φορά ο Κύριος σου μετράει μία ορισμένη απόσταση, την οποία πρέπει να βαδίσεις μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος Από τον καιρό της Μεταρρύθμισης οι άνθρωποι άρχισαν να βαδίζουν σε λίγο φως και οι λίγοι που έμειναν πιστοί κατάφεραν να προχωρήσουν βαθύτερα στο θέλημα του Θεού. Αυτή η μερίδα των πιστών συνέβαλε ώστε να φτάσουμε σήμερα, όπου το Πνεύμα το Άγιο είναι έτοιμο να ξεχυθεί και να σκεπάσει ολόκληρη τη γη. Τα ύδατα αυτά που εξέρχονται από τον οίκο του Θεού, θα καλύψουν όλη τη γη στη χιλιετή βασιλεία, καθώς μας λέει ο Λόγος του Θεού. Αλλά και στην προσωπική μας ζωή ο κανόνας είναι ο ίδιος.

Μείνε μέσα σ' αυτό που σου έχει δώσει το Πνεύμα του Θεού. Περίμενε να σε οδηγήσει Εκείνος και μη βιάζεσαι να περπατήσεις και να κάνεις πράγματα που ο Θεός δεν σου έχει ορίσει να κάνεις. Πολλοί εργάτες απογοητεύονται, ακόμα και αποσύρονται από τη διακονία, επειδή έπραξαν χωρίς τα πόδιά τους να βρέχονται από το θέλημα του Θεού.

Ο Κύριος λέει σήμερα σε μας να προσέξουμε την αλήθεια που μας έχει δωρίσει δια του Ιησού Χριστού. Συμπεριφερόμαστε με τρόπους που νομίζεις ότι αυτές οι λαμπερές και πολύτιμες αλήθειες δεν υπάρχουν στο μέτρο που πρέπει μέσα μας. Ο συγγραφέας της επιστολής προς Εβραίους μας προειδοποιεί στην περίπτωση που αρχίζουμε να μεταχειριζόμαστε αυτές τις αλήθειες σαν κοινές. ΕΒΡ. ι':29 Ξεχνιόμαστε και λέγοντας ότι είμαστε αναγεννημένοι χριστιανοί συμπεριφερόμαστε σαν άπιστοι άνθρωποι, γεμάτοι θρησκεία και υποκρισία. Ο Ιησούς μας λέει να ξυπνήσουμε από αυτή την επιπολαιότητα. και απρόσεκτη στάση μας.

Να κοιτάξουμε την αρχή, τα πρώτα μας βήματα, από εκεί που αρχίσαμε με στάση ταπεινή. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της κοινωνίας. Την κάνουμε "εις ανάμνησιν" για να ανανεώσουμε τη διαθήκη μας με τον Κύριο, αν έχουμε ξεφύγει από το δρόμο Του. Για να έχουμε την ευκαιρία "να δοκιμάζη εαυτόν ο άνθρωπος" καθώς "διακρίνει το σώμα του Κυρίου". Α' ΚΟΡ. ια':28,29 Γι' αυτό το λόγο ο Ιησούς συνεχίζει και λέει σ' αυτή την ομάδα πιστών. "Διότι δεν εύρηκα τα έργα σου τέλεια ενώπιον του Θεού."

γ':3 - "Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας, και φύλαττε αυτά, και μετανόησον, εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε."

"Ενθυμού λοιπόν πως έλαβες και ήκουσας" : Ο Θεός μας στρέφει στην πρώτη αγάπη, από εκεί που αρχίσαμε. Ένας τρόπος για να συγκρίνεις μίας τωρινή κατάσταση είναι να θυμηθείς εκείνα τα βήματα με τα τωρινά. Είναι τα κίνητρά σου το ίδιο καθαρά και άγια, όπως τότε; Χρειάζεται να κοιτάζουμε πότε πότε πίσω, γιατί μας βοηθάει να ζυγίζουμε και να μετράμε ορισμένα πράγματα σε σχέση με τον εσωτερικό μας άνθρωπο.

"φύλαττε αυτά, και μετανόησον" : Είναι αναγκαίο να επιστρέψουμε από εκεί που αρχίσαμε και να οικοδομήσουμε στο βράχο και όχι στην άμμο. Για να ξεφύγουμε από κάθε επικίνδυνη θέση, απαραίτητη είναι η μετάνοια, δηλ. να αλλάξουμε τη στάση και τη θέση μας, αν νιώθουμε και βλέπουμε ότι δεν είμαστε στο τέλειο θέλημα του Θεού. Μην έχουμε την εντύπωση ότι αφού κουβαλάμε το όνομα του Ιησού πάνω μας, Εκείνος θα είναι ευχαριστημένος με ό,τι κι αν κάνουμε. Αν δεν έχουμε σαν βάση την ταπείνωση στη ζωή μας, εύκολα θα χάσουμε το δρόμο και τον προορισμό που έχει ο Θεός για μας. Η χαρά της αναγέννησης στις πρώτες μέρες που γνωρίσαμε τον Κύριο είναι μία δυνατή πυξίδα, που μπορεί να σου δείξει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις. Ο τέλειος καθοδηγητής είναι πάντοτε βέβαια το Πνεύμα το Άγιο κι Εκείνο είναι που θα ενεργήσει όλη αυτή τη χάρη της επανόρθωσης πάνω μας.

"εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης" : Είναι βέβαιο ότι ο Ιησούς δεν θα ερχόταν τον καιρό που θα υπήρχε η εκκλησία στις Σάρδεις, κάτι που μας λέει ότι αυτή η περικοπή είναι περισσότερο για μας, τη σημερινή Εκκλησία, που θα βιώσει την αρπαγή. Οι λόγοι αυτοί που απευθύνει ο Ιησούς προς τον άγγελο των Σάρδεων έχουν εφαρμογή στην εκκλησιαστική περίοδο των Σάρδεων, αλλά η κύρια εφαρμογή τους αφορά εμάς.

Ερχόμενος ως κλέπτης σημαίνει ότι θα έρθει ξαφνικά και με μυστικότητα. Παρομοιάζει τον εαυτό Του με κλέπτη στον τρόπο που κινείται αυτός. Θα είναι μία μυστική πράξη, που δεν θα αντιληφθούν οι περισσότεροι. Όλο αυτό θα γίνει γρήγορα και αθόρυβα. Ο Ιησούς λέει ότι θα κλέψει τους δικούς Του πιστούς. Η αιφνιδιαστική αυτή κίνηση είναι η πιο ευλογημένη στιγμή για τη Νύμφη, διότι θα την αρπάξει, ενώ οι υπόλοιποι θα είναι σε ύπνο και σκοτάδι. Για τους υπόλοιπους θα είναι κρίση, διότι θα περάσουν στη Μεγάλη Θλίψη. Κοιτάξτε πώς το θέτει ο Ιησούς σε μία παραβολή

ΜΑΤΘ. κδ':45-51 - "Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος, τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ;
Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον, όταν έλθη ο κύριος αυτού, θέλει ευρεί πράττοντα ούτως.
Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.
Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου
και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων,
θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει, και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει,
και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών, εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων."

Αν η Εκκλησία δεν ξυπνήσει και δεν μετανοήσει, θα εφαρμοστεί σ' αυτήν το εδάφιο 51. Αν υπακούσει στη φωνή του Κυρίου θα ευλογηθεί, όπως ευλογήθηκε ο δούλος στα εδάφια 45,46.
Εκείνοι που δεν είναι διατεθειμένοι να επιστρέψουν, θα πλανηθούν ακόμα περισσότερο. ΑΠΟΚ. κβ':11, Β' ΤΙΜ. γ':13, Β' ΘΕΣ. β':10-12. 

Επίσης πολλές Λουθηριανές, Μεθοδιστικές κλπ. Εκκλησίες που ξεπήδησαν από τη Μεταρρύθμιση εκείνης της εποχής και επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καλούνται να επιστρέψουν και να αποκτήσουν τη σχέση και επικοινωνία που ο Θεός θέλει να υπάρχει. Αυτό είναι κάτι που ισχύει για όλο το σώμα του Χριστού και όχι μόνο για μερικούς.
Η προηγούμενη εκκλησία, η Θυάτειρα, δεν διέθετε το φως της τωρινής, γι' αυτό ο Κύριος τους είχε πει ότι δεν θα τους βάλει περισσότερο βάρος να σηκώσουν. Εδώ ο Κύριος απαιτεί να προχωρήσουν με το φως, που τώρα κατέχουν και αυτό είναι μία ευθύνη στην οποία πρέπει να ανταποκριθούμε όλοι μας.

γ':4 - "Έχεις ολίγα ονόματα και εν Σάρδεσι, τα οποία δεν εμόλυναν τα ιμάτια αυτών, και θέλουσι περιπατήσει μετ' εμού με λευκά, διότι είναι άξιοι."

Υπάρχουν λοιπόν και ορισμένοι που δεν κηλίδωσαν τα ιμάτιά τους. Είναι ονόματα ανθρώπων, τους οποίους γνωρίζει ο Θεός. Β' ΤΙΜ. β':19 Το Άγιο Πνεύμα είναι καθαρό νερό και όταν αυτό αναμειχθεί με σάρκα - χώμα (ψευδοδιδασκαλίες του ψευδοπροφήτη, όπως στο ΑΠΟΚ. ιγ':11-18) θα προκύψει μία λάσπη η οποία είναι άχρηστη. Στο καθαρό νερό όμως μπορείς να δεις το πρόσωπό σου, την αντανάκλαση του εαυτού σου και αυτό είναι που θέλει να δει ο Θεός : Τον εαυτό Του μέσα από εμάς.

Όταν εκλείψει η επικοινωνία με τον Ιησού και πέσει η αγάπη για τη μελέτη του Λόγου Του, χωρίς να το καταλάβουμε, γλιστράμε σ' ένα συμβιβασμό με τα στοιχεία του κόσμου. Το πρώτο πράγμα που θα αναδυθεί από μία ελλιπή χριστιανική ζωή είναι η επιθυμία για μία αγάπη - συμβιβασμό κατά τις συνήθειες του κόσμου. Δεν θέλουμε να είμαστε "αντίθετοι" και "αντικοινωνικοί" και σιγά - σιγά βυθιζόμαστε σε ένα ευαγγέλιο που δεν έχει σχέση με την καθαρότητα και περιέχει πολύ λίγη κρίση κατά της αμαρτίας. Παρασυρόμαστε στις σαρκικές και κοσμικές εκδηλώσεις, προκειμένου να δείξουμε στους απίστους ότι δεν είμαστε από άλλο πλανήτη και νομίζουμε ότι έτσι θα τους φέρουμε κοντά μας, έτσι θα τους προσεγγίσουμε στο Χριστό, ενώ στην πραγματικότητα εμείς είμαστε, εκείνοι που πηγαίνουμε προς το μέρος τους.

Την έλλειψη σταθερότητας και πίστης την ονομάζουμε "σοφία" και "ευφυία", ενώ την ίδια στιγμή είμαστε εμείς οι εξαπατημένοι. Η αλήθεια του Ευαγγελίου θα αρχίσει να αλλοιώνεται και θα πάρει μία μορφή κοσμικής ιδεολογίας χάνοντας κάθε ουσία και δύναμη στο να φέρει άλλους ανθρώπους σε μετάνοια. Θέλουμε να τα έχουμε καλά με όλους και αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Το άσχημο αρχίζει όταν τεντώνουμε επικίνδυνα το Λόγο του Θεού προσπαθώντας να τον προσαρμόσουμε στα κοσμικά πρότυπα. Ίσως μιλάμε λιγότερο για μετάνοια. Ίσως μιλάμε λιγότερο για την κρίση που θα λάβει καθένας που θα θελήσει να ζήσει μέσα στην αμαρτία. Είναι πράγματα που δημιουργούν πόλωση και ανάβουν εστίες, όπως ακριβώς έκανε ο Παύλος, καθώς κήρυττε το Ευαγγέλιο.

Αγαπητοί μου αδελφοί, όταν συμβιβάζουμε τη δύναμη του Ευαγγελίου, δεν δείχνουμε αγάπη, αλλά αδυναμία και αγάπη για τον εαυτό μας. Όταν καυτηριάζεις την αμαρτία με τον τρόπο που ο Ιησούς το έκανε, αυτό εμπεριέχει αγάπη, διότι αυτή η οδός είναι που θα κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν καλύτερα τις επιλογές τους. Αν κινούμαστε σ' αυτό το χαμηλό επίπεδο, το φίδι μας έχει τυλίξει χωρίς να το καταλάβουμε. Άλλο είναι να είμαστε μία επιστολή προς ανάγνωση για τους άσωτους, κρίνοντας τη σκληροκαρδία, υποκρισία και αμαρτία τους, ενώ βρισκόμαστε ανάμεσά τους και άλλο είναι, όταν φοβισμένα και αμήχανα προσπαθούμε να κατευνάσουμε τα άσχημα λόγια του κόσμου, επειδή δεν είμαστε αυτό που είναι εκείνοι και που δεν καταλαβαίνουν.

Ο Ιησούς λέει ότι, αν βαδίσουμε καθαροί εδώ στη γη, θα βαδίσουμε μαζί Του με λευκά ιμάτια, διότι θα μας κρίνει άξιους. Όταν μας τυλίγει η δική Του δικαιοσύνη, τότε θα έρθει η ώρα που θα αναπαυθούμε στην παρουσία Του. Θα ανταμείψει τις καρδιές, που στάθηκαν, διώχθηκαν και έπαθαν για τον Ιησού. Οι άξιοι γνωρίζουν ότι δεν ήταν άξιοι και αυτή είναι η διαφορά με τους υπόλοιπους, οι οποίοι πολύ εύκολα θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους, καθώς κινούνται μέσα σε κάποια διακονία.

Οι Μεταρρυθμιστές θεώρησαν κάποια στιγμή τους εαυτούς τους άξιους, σήκωσαν σαν σημαία το δόγμα τους και ξέχασαν ότι, ο Ιησούς είναι Εκείνος που έκανε τα πάντα, θέλοντας να τους δώσει τον Εαυτό Του. Σήμερα γίνεται και σε μας μάθημα. Δεν χρωστάμε τίποτα σε κάποιο συγκεκριμένο δόγμα ή σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον, στο οποίο αναπτυχθήκαμε. Δίνοντας αξία σ' αυτά, αυτομάτως εισέρχεται σαρκικότητα, διαχωρισμός και έριδα. Όλη μας η αξία και η δόξα είναι μόνο στον Ιησού.

Η Εκκλησία υπάρχει, επειδή είναι θέλημα του Θεού. Εκεί ας ακουμπάει η καρδιά μας, εκεί ας γονατίσουν τα γόνατά μας, εκεί ας αδειάσουμε ως σκεύη για να μας γεμίσει με την παρουσία Του. Η μετάνοια δεν είναι μόνο για τους απίστους, όπως λέμε συχνά, αλλά πρέπει εξίσου να ενεργείται και στις τάξεις των αναγεννημένων χριστιανών. Ο ευαγγελισμός δεν πρέπει να γίνεται μόνο προς εκείνους που δεν γνωρίζουν το Χριστό, αλλά και σ' εκείνους που υποτίθεται ότι Τον γνωρίζουν και επισκέπτονται αναγεννημένες εκκλησίες.

Όλος μας ο αγώνας είναι να κρατήσουμε τα ιμάτιά μας αμόλυντα. Αν έχουν κηλιδωθεί, είναι ανάγκη να κοιτάξουμε και να παραδεχθούμε ότι είναι κηλιδωμένα και να ζητήσουμε τον Ιησού να μας πλύνει με το αιώνιο και λυτρωτικό Του αίμα. Πολλοί δεν έχουμε διάθεση να κοιτάξουμε την ενδυμασία μας, διότι φοβόμαστε μήπως την αντικρίσουμε πολύ βρώμικη. Αν θέλουμε όμως να περπατήσουμε με τον Ιησού και να μας αποκαλέσει αξίους, είμαστε υποχρεωμένοι να αφήσουμε την αγάπη για τον εαυτό μας και ν' αρχίσουμε ν' αγαπούμε περισσότερο τον Ιησού που ποθεί να μας καθαρίσει και να μας κάνεις όπως είναι Εκείνος.

Ας είναι η ζωή μας ένα παράδειγμα μετάνοιας και ειλικρινούς εκζήτησης καθημερινά.