Το εδάφιο αυτό αναφέρεται στη δεύτερη ορατή έλευση του Ιησού και είναι παράλληλο με τα παρακάτω εδάφια : ΑΠΟΚ. ιθ':11-16, ΜΑΤΘ. κδ':27, ΙΟΥΔ. 14.
Την πρώτη φορά ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ και προχώρησε προς το ναό πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Τώρα στη δεύτερη αυτή θριαμβευτική έλευση τα πράγματα θα είναι τελείως διαφορετικά. Θα έρθει πάνω σε άλογο, που μας φανερώνει ότι έρχεται σαν ο Θεός του κράτους και της ισχύος που πλέον Εκείνος έχει. Θα κρίνει και θα συντρίψει τα σκεύη του κεραμέως, όλους εκείνους που θα Τον έχουν αρνηθεί.

"και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης" : Αυτή η έλευση του Ιησού θα είναι λύτρωση και σωτηρία γι' αυτούς που Τον εκζήτησαν, αλλά για εκείνους που απίστησαν και δεν δέχτηκαν τη μαρτυρία πρώτα της Νύμφης και αργότερα των μαρτύρων της θλίψης, θα είναι κρίση.
Στην ΑΠΟΚ. ς':15-17 ο Λόγος του Θεού μας περιγράφει την ψυχολογία των ανθρώπων εκείνων που δεν δέχτηκαν την αλήθεια και τώρα βλέπουν τον Κύριο να έρχεται για να αποδώσει επιτέλους δικαιοσύνη.

α':8 - "Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος, λέγει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ."

Πάλι θα σημειώσουμε ότι εδώ μιλάει ο Ιησούς και το βλέπουμε από τα εδάφια : α':10-11, 13, 17-18
"Εγώ είμαι το Α και το Ω, αρχή και τέλος" : Το βιβλίο συμπληρώνει θαυμαστά το χαρακτήρα και τη φύση του Ιησού δείχνοντας σε μας το ρόλο και τη θέση του Κυρίου μας στη Δημιουργία. Ο Ιησούς είναι τα πάντα μέσα στο σχέδιο του Θεού. Είναι ευλογία να καταλάβουμε την επεκταμένη δόξα και λαμπρότητα του Κυρίου που λατρεύουμε, η οποία είναι χωρίς όρια, άπειρη. Ο Παύλος μας διδάσκει και διαλευκάνει την παραπάνω αλήθεια.

ΚΟΛ. α':16-18 - (από αρχαίο κριτικό κείμενο - UBS) "ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα εν τοις ουρανοίς και επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι είτε κυριότητες είτε αρχαί είτε εξουσίαι, τα πάντα δι' αυτού και εις αυτόν έκτισται, και αυτός εστιν προ πάντων και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκεν, και αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της εκκλησίας, ος εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων,"

Μας λέει ότι "ΕΝ ΑΥΤΩ" εκτίσθησαν τα πάντα! Το σύμπαν, οι άνθρωποι, τα ζώα, όλα δημιουργήθηκαν ΜΕΣΑ στον Ιησού Χριστό. Όταν ο Πατέρας ποίησε τον άνθρωπο, το έκανε μέσα στο σχέδιό Του για σωτηρία, μέσα από τον Υιό Του. Η κτίση θα απολυτρωθεί από το Χριστό (ΡΩΜ. η':19-22). Ο Ιησούς ήταν εκεί στη Δημιουργία, ως ο Λόγος του Θεού (ΙΩΑΝ. α':1-3). Όταν ο Θεός έκτιζε, όλα περιβάλλονταν και διακατέχονταν από το σχέδιο του επερχόμενου Υιού που θα αποκαθιστούσε τα πάντα κατά το θέλημα του Πατέρα. Αν δεν υπήρχε στην πρόνοια του Πατέρα ο Ιησούς, δεν θα δημιουργούσε αυτά που εμείς βλέπουμε σήμερα. Όταν στη δημιουργία είπε ότι "όλα είναι καλά λίαν" (ΓΕΝ. α':31), γνώριζε για την επερχόμενη πτώση του ανθρώπου, αλλά πολύ καλά γνώριζε την αποκατάσταση που θα περίσσευε μέσα από την αφιέρωση και τη θυσία του αγαπημένου Του Υιού. Αυτό ήταν αρκετό για τον Πατέρα για να χαρακτηρίσει τη Δημιουργία Του τέλεια. Ο Ιησούς με τη θυσία Του τελειοποίησε με ένα ιδιαίτερο τρόπο όλη τη Δημιουργία του Πατέρα.

"ο Ην και ο Ων και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ" : 
ΗΝ : Αυτός που ήταν, ΩΝ : Αυτός που είναι, ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ : Αυτός που θα έρθει.
Σαφώς αυτό αναφέρεται στη θεότητα του Ιησού. Βασικά αυτό το πρώτο κεφάλαιο, όπως θα δούμε και παρακάτω, συστήνεται ο Ιησούς με όλες Του τις θεϊκές ιδιότητες. Η μεγαλοπρέπεια και η δόξα είναι εκείνα που ξεχειλίζουν και ακτινοβολούν στο κεφάλαιο αυτό. Ο Ιωάννης μας μεταφέρει όλη αυτή τη δόξα μέσα από τους τίτλους αυτούς. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω εδάφιο :
ΔΑΝ. ζ':13-14 - "Είδον εν οράμασι νυκτός, και ιδού, ως υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού και έφτασεν έως του Παλαιού των Ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, διά να λατρεύσωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι, η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού ήτις δεν θέλει φθαρεί."

Το εδάφιο αυτό μας δείχνει αναφέρεται στη στιγμή, που ο Κύριος Ιησούς ανελήφθη και κάθησε στα δεξιά του Πατέρα. Είναι η στιγμή που ο Ιησούς κληρονομεί και λαμβάνει τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια από τον Πατέρα.

α':9 - "Εγώ ο Ιωάννης, ο και αδελφός σας, και συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν και την υπομονήν του Ιησού Χριστού, ήμην εν τη νήσω τη καλουμένη Πάτμω, διά τον λόγον του Θεού, και διά την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού."

"συγκοινωνός εις την θλίψιν και εις την βασιλείαν" : Δεν διαχωρίζεται η βασιλεία του Θεού από τη θλίψη. Είναι κάτι που πάντα πήγαιναν και θα πηγαίνουν μαζί. ΠΡΑΞ. ιδ':22 Ο Παύλος γράφει χαρακτηριστικά στον Τιμόθεο.

Β' ΤΙΜ. β':11-13 - "Πιστός ο λόγος, διότι εάν συναπεθάνομεν, θέλομεν και συζήσει, εάν υπομένωμεν, θέλομεν και συμβασιλεύσει, εάν αρνώμεθα αυτόν, και εκείνος θέλει αρνηθεί ημάς, εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί εαυτόν δεν δύναται."

Προσέξτε ότι, ξαφνικά εισάγει τον όρο "αρνούμαι" στο εδ. 12, που δείχνει ότι αν δεν είσαι σε θέση να θλιβείς και να σταθείς για τον Ιησού, τότε ουσιαστικά Τον αρνείσαι, άσχετα αν λες ότι Τον αγαπάς! Ο Ιωάννης ήταν στη φυλακή της Πάτμου, διότι δεν αρνήθηκε τον Κύριο, παρ' όλη τη μεγάλη ηλικία του. Γι' αυτό ο Ιησούς τον τιμάει και τον κάνει κοινωνό της βασιλείας Του μέσα από την καταπληκτική παρουσία Του.

Ο Ιησούς απευθύνθηκε στους μαθητές Του κάποια στιγμή και τους είπε ότι, "... είναι τινες των εδώ ισταμένων, οίτινες δεν θέλουσι γευθεί θάνατον, εωσού ίδωσι τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν τη βασιλεία αυτού." ΜΑΤΘ. ις':28 Ένας από αυτούς τους μαθητές είναι ο Ιωάννης, ο οποίος είδε σε αυτές τις φοβερές οράσεις να εγκαθίσταται η βασιλεία των ουρανών. Είδε τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται με δόξα στη γη για να επιβάλει τη βασιλεία Του. Πάνω στο ΜΑΤΘ. ις':28 δες ΙΩΑΝ. κα':20-23.

α':10 - "Κατά την Κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος,"

Στο αρχ.κριτ.κείμενο - UBS λέει : "εγενόμην εν πνεύματι εν τη κυριακή ημέρα".
Ο Ιωάννης μεταφέρθηκε δια του Πνεύματος μέσα στο χρόνο και πέρα από το χώρο και βρέθηκε μέσα στην παρουσία του Θεού, στην ημέρα του Κυρίου. Η Κυριακή ημέρα σημαίνει η ημέρα του Κυρίου. Πολλοί άγιοι είδαν το Θεό μέσα στην παρουσία του Θεού. Ο Μωυσής είδε το Θεό με κάποια περιορισμένη έννοια στο όρος Σινά. ΕΞΟΔ. λγ':19-23. Πιθανόν εκεί έλαβε τις αποκαλύψεις για τη Γένεση, αλλά και για υπόλοιπα 4 βιβλία της Πεντατεύχου. Ο Παύλος αρπάχθηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό και λέει ότι είδε πράγματα που δεν επιτρεπόταν σε άνθρωπο να λαλήσει. Β' ΚΟΡ. ιβ':2-4 Ο Φίλιππος αρπάχθηκε από τον Κύριο, αφού ευαγγέλισε τον Αιθίοπα ευνούχο και μεταφέρθηκε στην Άζωτο, η οποία βρισκόταν 32 χλμ. μακριά από το σημείο εκείνο. Εδώ βλέπουμε ότι η αρπαγή έλαβε χώρα και στο σώμα του Φιλίππου. Η αρπαγή του Ιωάννη ήταν διαφορετική, διότι έλαβε χώρα αποκλειστικά στο πνεύμα Του. ΑΠΟΚ. δ':1

Ορισμένοι διδάσκαλοι της Γραφής φέρουν τη γνώμη ότι οι απόστολοι άλλαξαν την ημέρα του Σαββάτου και τη μετέφεραν στην πρώτη της εβδομάδας, την οποία ονόμασαν και Κυριακή. Έτσι ισχυρίζονται ότι αυτή η ημέρα είναι το χριστιανικό Σάββατο. Δεν υπάρχει βέβαια κανένα στοιχείο που να ενισχύει αυτή την άποψη. Ο Παύλος αντικρούει τέτοιου είδους ιδέες, διότι διακηρύττει ότι το Σάββατο έχει εκπληρωθεί στον Ιησού. ΚΟΛ. β':16 Εάν έχει εκπληρωθεί, παύει να ισχύει με την έννοια που υπήρχε στην Παλαιά Διαθήκη, όπως ακριβώς δεν ισχύει ο τελετουργικός, μωσαϊκός νόμος, κατά τον ίδιο λόγο. Τι λόγο είχαν οι απόστολοι να αλλάξουν το Σάββατο και να το μεταφέρουν στην επόμενη μέρα, στην πρώτη μέρα της εβδομάδας και να το ονομάσουν Κυριακή;

Η Κυριακή ημέρα αναφέρεται στη χρονική περίοδο που ο Κύριος την ονομάζει δική Του μέρα. Έδωσε στον άνθρωπο έξι ημέρες και την έβδομη είναι η ημέρα ανάπαυσης του Κυρίου. Αυτό είναι ένας τύπος, μία σκιά του σχεδίου του Θεού. Ο Θεός χώρισε την ανθρώπινη Ιστορία σε έξι χιλιετηρίδες, από τη δημιουργία του Αδάμ. Θα έρθει όμως μία περίοδος (7η χιλιετία), από την αρπαγή μέχρι την κρίση του λευκού θρόνου και ό,τι θα λάβει χώρα σε όλο αυτό το διάστημα, ονομάζεται η Ημέρα του Κυρίου.

ΗΣ. κη':11-12 - "Διότι με χείλη ψελλίζοντα, και με άλλην γλώσσαν, θέλει ομιλεί προς τούτον τον λαόν, προς τον οποίον είπε, Αύτη είναι η ανάπαυσις, με την οποίαν δύνασθε να αναπαύσητε τον κεκοπιασμένον, και αύτη είναι η άνεσις, αλλ' αυτοί δεν ηθέλησαν να ακούσωσι."

Η ημέρα του Σαββάτου, που καλείται ημέρα ανάπαυσης, είναι στην ουσία μία διπλή ανάπαυση. Εμείς αναπαυόμαστε από τα σαρκικά μας έργα και μπαίνουμε στη χάρη του Αγίου Πνεύματος διά του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος και ο Κύριος έρχεται με τη σειρά Του και αναπαύεται μέσα μας και μέσα στην Εκκλησία. Το Σάββατο της Παλαιάς Διαθήκης δήλωνε αυτή τη διπλή κατοίκηση. Εμείς, η Εκκλησία Του, έχουμε λοιπόν την ανάπαυση που δίνει το Άγιο Πνεύμα. Στους Εβρ. κεφ. γ' και δ' γίνεται φανερό ότι αυτή η ανάπαυση δεν έχει σχέση με κάποια μέρα της εβδομάδας, διότι ο Παύλος λέει: "...ας σπουδάσομεν λοιπόν να εισέλθομεν εις εκείνην την κατάπαυσιν" ΕΒΡ. δ':11. Αν λοιπόν η κατάπαυση ήταν θέμα ημερομηνίας, δεν χρειαζόταν να γίνει καμιά σπουδή. Η σπουδή που πρέπει να επιδείξουμε, έχει σχέση με την αφιέρωσή μας και να επιτρέψουμε στον Κύριο να μας εισαγάγει μέσα σ' αυτή την πνευματική ξεκούραση και ελευθερία.

ΕΒΡ. δ':10 - "Διότι ο εισελθών εις την κατάπαυσιν αυτού, και αυτός κατέπαυσεν από των έργων αυτού, καθώς ο Θεός από των εαυτού."

Όταν βαδίζεις εν Πνεύματι, βρίσκεσαι συνεχώς μέσα στο Σάββατο του Θεού. Έτσι λοιπόν, η ημέρα του Κυρίου δεν σημαίνει ιουδαϊκό Σάββατο, αλλά ανάπαυση στο Χριστό.

ΙΩΑΝ. κ':69 - "Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης, της πρώτης της εβδομάδος ... ... ήλθεν ο Ιησούς .."

Υπάρχει η γνώμη ότι επειδή ο Ιησούς φανερώθηκε την πρώτη ημέρα της εβδομάδας στους μαθητές Του, πρέπει να τηρείται εκείνη η ημέρα με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο. Παρακάτω όμως στο εδ.26 αναφέρει ο Λόγος του Θεού ότι πάλι εμφανίστηκε μετά από οκτώ ημέρες, δηλ. ήταν ημέρα Δευτέρα. Άρα λοιπόν, "...ο παρατηρών την ημέραν παρατηρεί αυτήν διά τον Κύριον, και ο μη παρατηρών την ημέραν, διά τον Κύριον δεν παρατηρεί αυτήν." ΡΩΜ. ιδ':6. Έτσι λοιπόν, στη σφαίρα της ύλης η Κυριακή ημέρα είναι η ημέρα που ο Θεός θα ενεργήσει τα θαυμάσια μεγαλεία Του πάνω στη γη. Θα καταστρέψει και θα δέσει το διάβολο και παράλληλα, θα διακηρύξει ειρήνη για χίλια έτη.

Η "Κυριακή ημέρα" αναφέρεται σε άλλα μέρη του Λόγου του Θεού ως :
* η ημέρα η μεγάλη
* η ημέρα
* η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής
* η ημέρα του θυμού του Θεού
* η ημέρα της οργής του Θεού
* η ημέρα του Κυρίου Ιησού - Α' ΚΟΡ. ε':5
* η ημέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού - Β' ΚΟΡ. α':14
* η ημέρα του Κυρίου - ΠΡΑΞ. β':20, Α' ΘΕΣ. ε':2, Β' ΘΕΣ. β':2, Β' ΠΕΤΡ. γ':10
* η ημέρα του Χριστού - ΦΙΛ. α':6, 10, β':16
* η μεγάλη ημέρα της οργής αυτού
* η ημέρα της κρίσεως
* η ημέρα της οργής και της αποκαλύψεως της δικαίας κρίσεως του Θεού
* η κρίση της μεγάλης ημέρας
* η ημέρα η μεγάλη του Θεού του Παντοκράτορος
* η ημέρα του Θεού
* η ημέρα της επισκέψεως
* εκείνη η ημέρα

ΗΣΑ. β':12, ιγ':6,9 ΙΕΖ. ιγ':5 λ':3 ΙΩΗΛ α':15 β':1,11,31 γ':14 ΑΜΩΣ ε':18, 20 ΑΒΔ. 15 ΣΟΦ. α':7,14 ΖΑΧ. ιδ':1 ΜΑΛ. δ':5

Όλες αυτές οι γραφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρονται στην πρώτη μέρα της εβδομάδας σαν Κυριακή ή Σάββατο. Είναι η ημέρα της αποκαλύψεως του Θεού διά του Ιησού Χριστού. Αν πάρουμε το περιεχόμενο όλων αυτών των εδαφίων που μιλάνε για την ημέρα του Κυρίου, θα δούμε ότι παραλληλίζονται απόλυτα με τα γεγονότα της Αποκάλυψης που αναφέρονται στις τελευταίες μέρες.

Όπως λέμε εμείς πολλές φορές "σήμερα είναι η μέρα μου", εννοώντας κάτι σημαντικό για μας που θα συμβεί τη συγκεκριμένη μέρα, έτσι και με τη σειρά Του ο Θεός περιμένει ανυπόμονα να έρθει η στιγμή για να πει κι Εκείνος "τώρα είναι η ημέρα Μου". Για το Θεό εκπληρώθηκε εν μέρει η δική Του ανάπαυση μέσα στην Εκκλησία Του, διά μέσου του βαπτίσματος του Αγίου Πνεύματος. Θα εκπληρωθεί πλήρως η ανάπαυση του Κυρίου (ΓΕΝ. β':1-3) κατά τη χιλιετή βασιλεία, όπου θα βασιλεύσει πάνω στην ανθρωπότητα., όπως είναι το θέλημά Του. Στη Β' ΠΕΤΡ. γ':8 ο απόστολος εξηγεί τη σχέση μεταξύ μίας ημέρας της φυσικής δημιουργίας και χιλίων ετών, που είναι ημέρες της πνευματικής δημιουργίας. Ο πνευματικός Αδάμ στην Αποκάλυψη απεικονίζεται με τον Υιό τον άρσεν, ο οποίος σχηματίζεται και τελειοποιείται στην έκτη ημέρα (ΑΠΟΚ. ιβ':5), όπως ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, τότε στον κήπο της Εδέμ την έκτη ημέρα. Τον άνθρωπο που ήθελε ο Θεός να δημιουργήσει "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν ημών" δεν το έκανε, γιατί ο Αδάμ αμάρτησε. Το κάνει όμως τώρα διά του Ιησού Χριστού σ' αυτή την πνευματική έκτη ημέρα.

Όλη η Εκκλησία παίρνει τη μορφή του "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" και είναι η Νύμφη η στολισμένη για το Νυμφίο της. Στη χιλιετή βασιλεία, επειδή ο διάβολος θα είναι δεμένος στην άβυσσο, οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν την παρουσία του Θεού και η αμαρτία θα εξαλειφθεί σχεδόν πάνω από το πρόσωπο της γης. Ο Θεός δεν θα αφήνει τον άδικο να ζει πάνω από 100 χρόνια. Οι υπόλοιποι θα ζουν μέχρι και 1000 χρόνια. Έτσι ακριβώς ήταν και κατά την αρχή της Δημιουργίας. Όσο η αμαρτία εισχωρούσε και κατακτούσε την καρδιά του ανθρώπου, τόσο μειώνονταν τα χρόνια που ο άνθρωπος ζούσε. Η αποκατάσταση της σημερινής θνησιμότητας και ασθένειας για τον άνθρωπο, αλλά και για όλη την κτίση θα λάβει χώρα με την έλευση του Κυρίου.

"και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος" : Στην Παλαιά Διαθήκη η σάλπιγγα χρησιμοποιούνταν: 1) για να αναγγείλει την παρουσία του Θεού ή κάποια σημαντικά γεγονότα ΕΞΟΔ. ιθ':16, 19,20 ΙΗΣ.ς':4
2) για να συγκαλέσει ΑΡΙΘΜ. ι':2-4, 7