Ο Δαβίδ μαζί με το Μωυσή ήταν οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της Παλαιάς Διαθήκης. Ένα μεγάλο μέρος του Λόγου του Θεού ξοδεύεται για να παραδειγματιστούμε και να διδαχθούμε εμείς σήμερα μέσα από την περιπετειώδη ζωή του Δαβίδ.
Εκείνο που τον χαρακτηρίζει περισσότερο απ' όλα τα άλλα είναι ότι ήταν ο μεγαλύτερος βασιλιάς που φιλοξένησε ο θρόνος του Ισραήλ. Ήταν εκείνος που πήρε μία ασήμαντη βασιλεία και έκανε το κράτος Ισραήλ να είναι το ισχυρότερο της εποχής του. Παρόμοια μεγαλεία δεν είχε ξαναζήσει ο Ισραήλ, ούτε όμως και στο μέλλον δεν θα έρχονταν ξανά τέτοιες μέρες δόξας. Όμως μετά τη δεύτερη έλευση του Χριστού το κράτος Ισραήλ, θα αποκτήσει ξανά τη δόξα και λαμπρότητα η οποία έχει χαθεί από τότε. Τότε θα καθίσει στο θρόνο του Ισραήλ ο Ιησούς και θα κυβερνήσει σε όλο Του το μεγαλείο. Η βασιλεία του Δαβίδ είναι μία απεικόνιση της μέλλουσας βασιλείας του Ιησού Χριστού πάνω σ'όλο τον πλανήτη, την οποία χαρακτηρίζει ο Λόγος του Θεού σαν χιλιετή βασιλεία. Απεικονίζει όμως και την ευρύτερη πνευματική βασιλεία των ουρανών.
Ο Δαβίδ ως βασιλιάς ήταν ο τύπος του Ιησού ως βασιλιά.. Αυτός ο τύπος έχει να κάνει και με μας, διότι ο Κύριος έκανε εμάς "βασιλείς, και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα Αυτού" - ΑΠΟΚ.α':6. Είμαστε και μεις βασιλείς και καλούμαστε να συμβασιλεύσουμε με το Χριστό, πρώτα εδώ στη γη διά της εκκλησίας και αργότερα στη χιλιετή βασιλεία, ως νύμφη του Χριστού, στον ουρανό πλέον. Ο Ιησούς είναι ο βασιλιάς των βασιλιάδων και εργάζεται στο να εγκαθιδρύσει τη βασιλεία Του εδώ στη γη. Αυτή την αλήθεια έζησε ο Δαβίδ προφητικά, ως τύπος του Χριστού. Ο τρόπος που ο Δαβίδ καλέστηκε, χρίστηκε και υψώθηκε, είναι ο τρόπος που έγινε και στον Ιησού. Ο Δαβίδ έζησε προφητικά σε υλικό επίπεδο, ενώ εμείς εργαζόμαστε να εγκαθιδρύσουμε τη βασιλεία σε πνευματικό επίπεδο.
ΛΟΥΚ. α':32-33 - "Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις Αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός Αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας Αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος."
Η μεγαλοπρέπεια του βασιλείου του Δαβίδ μας δείχνει τη μεγαλοπρέπεια, την επιβλητικότητα και τη δόξα του βασιλείου του Ιησού. Τα γεγονότα που χαρακτήρισαν τη ζωή του Δαβίδ μέχρι να γίνει βασιλιάς είναι αυτά που χαρακτήρισαν και τον Ιησού και κατ' επέκταση και μας, έτσι ώστε να συμβασιλεύσουμε. Αν θέλουμε να καθίσουμε στο θρόνο της βασιλείας του Ιησού θα υποχρεωθούμε να περάσουμε αυτά που πέρασε και ο Δαβίδ, καθώς προχωρούσε στο δρόμο προς την τελική νίκη.
Από την άλλη πλευρά έχουμε το Σαούλ, ο οποίος άρχισε καλά, με ταπείνωση και είχε το σωστό πνεύμα. Γι' αυτό άλλωστε τον έκλεξε ο Θεός για να γίνει ο πρώτος βασιλιάς. Στη συνέχεια υπερηφανεύθηκε, η ταπεινότητά του έγινε ολοκληρωτικά παρελθόν, η στάση του άλλαξε τελείως και επέτρεψε στην καρδιά του να μπει μίσος και ζήλεια. Καθώς ήταν βασιλιάς, αγάπησε το θρόνο περισσόερο από τον Κύριο. Η πονηρία έγινε τρόπος ζωής του και η διαφθορά είχε απλωθεί σ' όλο το φάσμα της ζωής του.
Όταν ο προφήτης Σαμουήλ του είπε σε μία μάχη να εξολοθρεύσει όλο τον Αμαλήκ και να μην αφήσει τίποτα ζωντανό, ούτε άνθρωπο, ούτε ζώο, ο Σαούλ δεν υπάκουσε, αλλά κράτησε για τον εαυτό του τα καλύτερα λάφυρα, καθώς είχε αγαπήσει τα πλούτη και τα υλικά αγαθά.
Όταν ο Σαμουήλ τον έλεγξε λίγο αργότερα, βλέπουμε τις δικαιολογίες που χρησιμοποίησε ο Σαούλ :
Α' ΣΑΜ. ιε':21 - "Ο λαός όμως έλαβεν εκ των λαφύρων, πρόβατα, και βόας, τα καλήτερα από των απηγορευμένων, διά να θυσιάση εις Κύριον τον Θεόν σου εν Γαλγάλοις."
Πολλοί χριστιανοί αρχίζουν πολύ καλά, με ταπείνωση και χρίσμα. Όμως η πορεία τους δεν είναι ευθεία και η καρδιά τους κατακτάται από τα υλικά αγαθά, όπως ο Σαούλ. Ξέρουν να λένε ότι έσφαλλαν (ιε':24), όμως η καρδιά τους έχει τόσο διαβρωθεί, που είναι πολύ δύσκολο να ενεργήσουν ειλικρινή μετάνοια και να τους σώσει ο Θεός. Είναι καλοί δικηγόροι, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά πώς να δικαιολογηθούν και να επιρρίψουν τις ευθύνες τους αλλού. Παράδειγμα ο Αδάμ που δεν έλαβε την ευθύνη της πράξης του όταν αμάρτησε, αλλά κατηγόρησε την Εύα και έμμεσα τον ίδιο το Θεό.
ΓΕΝ. γ':12 - "Και είπεν ο Αδάμ, Η γυνή την οποίαν έδωκας να ήναι μετ' εμού, αυτή μοι έδωκεν από του δένδρου, και έφαγον."
Όταν κάνεις ένα σφάλμα, δεν μπορείς να προχωρήσεις σαν να μη συνέβη τίποτα. Ή θα σκληρύνει η καρδιά σου και θ' απομακρυνθείς από το Θεό, ή θα ταπεινωθείς, θα συντριβείς και μέσα από εκεί θα φθάσεις στη νίκη και τον ουρανό. Δεν υπάρχει μέση οδός!
Ο Σαούλ συνεχώς έκλεγε και διάλεγε να μην ταπεινώνεται και αυτό όλο και τον απομάκρυνε από το Θεό και τον έφερνε πιο κοντά στην καταστροφή. Πόσο πορωμένη ήταν η καρδιά του φαίνεται από μία σκηνή, όπου μετά τον έλεγχο του Σαμουήλ, ο Σαούλ τον παρακαλούσε να είναι μαζί του, ώστε να διατηρήσει τη δημοτικότητά του και να φαίνεται στα μάτια του λαού ως ο μόνος λαμπρός βασιλιάς.
Α' ΣΑΜ. ιε':30 - "Ο δε (ο Σαούλ) είπεν, Ημάρτησα, αλλά τίμησόν με τώρα, παρακαλώ, έμπροσθεν των πρεσβυτέρων του λαού μου, και έμπροσθεν του Ισραήλ, και επίστρεψον μετ' εμού, διά να προσκυνήσω Κύριον τον Θεόν σου."
Για δεύτερη φορά ομολογεί διά στόματος, όχι από την καρδιά του, ότι έσφαλλε. Αυτό το έκανε μόνο και μόνο για να έχει κοντά του το Σαμουήλ, που συμβολίζει, θα λέγαμε, την παρουσία του Θεού. Πολλοί χριστιανοί ομολογούν με το στόμα τους ότι αμάρτησαν και φαινομενικά δείχνουν ότι έχουν ταπεινωθεί, όμως η καρδιά τους και οι πράξεις τους ομολογούν τι είναι εκείνο που μετράει γι' αυτούς και το οποίο αγαπάνε περισσότερο, τη διακονία τους και τη θέση τους.
Αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο Θεός στο Σαούλ για να επανορθώσει την καρδιά του και να σωθεί η βασιλεία του. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα τα μάτια του Κυρίου θα είναι επάνω στο Δαβίδ, ο οποίος χρίστηκε μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με ένα τέτοιο βασιλιά από πάνω του. Ο Ιησούς χρίστηκε βασιλιάς, για την οποία βασιλεία όμως, έπρεπε να πάθει, να υπακούσει ολοκληρωτικά τον Πατέρα και να τα βάλει με όλο το φαρισαϊκό, θρησκευτικό, αλλά και πολιτικό σύστημα που βασίλευε στην εποχή Του. Ήταν μια θρησκεία που έλεγε ότι αγαπούσε κι εκζητούσε το Θεό, όπως ο Σαούλ, αλλά στην πράξη αρνιόταν κάθε σεβασμό κι ευσέβεια. Ο Ιησούς χρίστηκε σ' αυτό το περιβάλλον, όμως βασίλευσε και βασιλεύει μέσα στην εκκλησία. Ο Δαβίδ λίγο αργότερα θα βασιλεύσει πάνω στον Ισραήλ θριαμβευτικά!
Ο Κύριος καλείς κι εμάς ν' ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, να πολεμήσουμε, να αντισταθούμε στο φθαρμένο θρησκευτικό κατεστημένο, ν'αρνηθούμε την αμαρτία και το κοσμικό φρόνημα, ώστε στο τέλος να συμβασιλεύσουμε με το Χριστό. Το δρόμο που πέρασε ο Ιησούς, ο Δαβίδ, το δρόμο της ταπείνωσης και της υπακοής, αυτόν θα περπατήσουμε κι εμείς.
Ο Θεός οδήγησε τον προφήτη στο σπίτι του Δαβίδ. Εκεί χρίστηκε. Θα περίμενε κανείς ότι ο Δαβίδ θα γινόταν γρήγορα βασιλιάς μετά από εκείνο το γεγονός. Μάλιστα τα πράγματα εξελίσσονταν γρήγορα και όλα έδειχναν ότι ο Δαβίδ πλησίαζε όλο και περισσότερο προς το θρόνο της βασιλείας, προς την εκπλήρωση του χρίσματος.
Α' ΣΑΜ. ις':21 - "Και ήλθεν ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, και εστάθη έμπροσθεν αυτού, και ηγάπησεν αυτόν σφόδρα, και έγεινεν οπλοφόρος αυτού."
Αυτό έγινε όταν κάλεσαν τον Δαβίδ να παίξει μουσική μπροστά στο βασιλιά, διότι τον ταλαιπωρούσε "πνεύμα πονηρόν παρά Κυρίου" (ις':14). Αμέσως αγάπησε ο Σαούλ το Δαβίδ και απότομα ο μικρός Δαβίδ βρίσκεται κοντά στο θρόνο, εκεί που περιμένει να καθίσει! Παράλληλα ο Θεός εργαζόταν μέσα στο Δαβίδ, ο οποίος αύξανε σε σύνεση και πίστη. Η αφιέρωσή του προς το Θεό είναι εμφανής στα επόμενα κεφάλαια και η πιστότητά του σ' Αυτόν και στο βασιλιά είναι σε υψηλά επίπεδα. Λίγο καιρό μετά ο Δαβίδ νικά το Γολιάθ με αποέλεσμα να εξαπλωθεί η φήμη του σ' όλο τον Ισραήλ αστραπιαία. Σε χρόνο ρεκόρ έγινε ο πιο ξακουστός άνδρας του βασιλείου - Α'ΣΑΜ. ιη':7.
Α' ΣΑΜ. ιη':7 - "Και απεκρίνοντο αι γυναίκες αι παίζουσαι προς άλληλας, και έλεγον, Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού."
Η δημοτικότητα του Δαβίδ μετά το γεγονός αυτό, συνέχισε ν' ανεβαίνει κατακόρυφα και η εκπλήρωση της προφητείας του Σαμουήλ φαινόταν να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Πολλές φορές όταν έχουμε λάβει μαρτυρία από τον Κύριο για κάποια διακονία ή υπευθυνότητα μέσα στο έργο και την εκκλησία, θεωρούμε τους εαυτούς μας ικανούς και πνευματικούς, ώστε ν' αναλάβουμε αμέσως αυτό που έχει πει ο Θεός για μας. Όμως δεν είναι πάντα έτσι. Ο Κύριος γνωρίζει την καρδιά μας πολύ καλύτερα από εμάς. Γνωρίζει σε ποια πράγματα είμαστε ελλειπείς και με ποιον τρόπο θα φέρει τον αγιασμό Του και το θέλημά Του στη ζωή μας. Όσο πιο σημαντικό είναι το έργο που θέλει να μας δώσει ο Θεός, τόσο πιο δόκιμοι και πιο αξιόπιστοι θα πρέπει να είμαστε για ν' ανταπεξέλθουμε. Η υπόσχεση του Θεού για το Δαβίδ ήταν η υψηλότερη που θα μπορούσε να λάβει άνθρωπος, που σημαίνει, ότι θα πρέπει να περάσει πολλά τεστ για να καθίσει σ' αυτή τη θέση.
Πρέπει να έχουμε αυτόν το βασικό καρπό του Πνεύματος:
ΕΒΡ. ι':36 - "Διότι έχετε χρείαν υπομονής, διά να κάμητε το θέλημα του Θεού, και να λάβητε την επαγγελίαν."
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι ν' αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια του Κυρίου με πίστη και εμπιστοσύνη. Αν τα πράγματα γίνονταν όπως εμείς θα τα θέλαμε, δηλαδή γρήγορα και άμεσα, σίγουρα δεν θα κάναμε το έργο του Θεού, όπως Εκείνος θα ήθελε. Αν όμως αφήσουμε ελεύθερο τον εαυτό μας στο Πνεύμα του Θεού, δηλ. στην παιδεία Του, ξέρει Εκείνος με ποιον τρόπο και πότε θα γίνει το κάθετι. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε στο τέλος και να βγούμε νικητές. Η ανυπομονησία είναι ο εχθρός της πνευματικής μας ωρίμανσης και εχθρός του αγιασμού. Ίσως ο Δαβίδ νόμιζε ότι όλα θα γίνονταν γρήγορα και εύκολα, ιδιαίτερα μετά εκείνη την περιβόητη μάχη του εναντίον του Γολιάθ. Τον αγάπησαν όλοι, τον σέβονταν ακόμα περισσότερο κι απ' το Σαούλ. Ο ίδιος ο Σαούλ άρχισε να νιώθει ένα κίνδυνο. Καταλάβαινε ότι ο Δαβίδ είναι κάποιος ο οποίος πληρούσε όλους τους όρους για να γίνει ο επόμενος βασιλιάς. Ήδη ήξερε από τον προφήτη ότι ο Θεός δεν στήριζε πλέον τη βασιλεία του.
Α' ΣΑΜ. ιε':28 - "Και είπε προς αυτόν ο Σαμουήλ, Εξέσχισεν ο Κύριος την βασιλείαν του Ισραήλ από σου σήμερον, και έδωκεν αυτήν εις τον πλησίον σου, τον καλήτερόν σου."
Όλος ο λαός είχε υψώσει σαν βασιλιά το Δαβίδ στις καρδιές τους.
Α' ΣΑΜ. ιη':5 - "Και εξήρχετο ο Δαβίδ πανταχού όπου έπεμπεν αυτόν ο Σαούλ, και εφέρετο μετά συνέσεως, και κατέστησεν αυτόν ο Σαούλ επί τους άνδρας του πολέμου, και ήτο αρεστός εις τους οφθαλμούς παντός του λαού, έτι δε και εις τους οφθαλμούς των δούλων του Σαούλ."
Ήταν ένα βήμα, θα σκεφτόταν ο Δαβίδ, από την εκπλήρωση! Όμως δεν σταματάει εδώ αυτή η ροή ευνοϊκών γεγονότων. Η υπόθεση συμπληρώνεται και με το γάμο της Μιχάλ, της κόρης του Σαούλ με το Δαβίδ. Μία ανάσα! Τόσο εύκολο ήταν!
Όμως η βουλή του Θεού δεν είναι δική μας βουλή, ούτε οι δρόμοι μας είναι οι δρόμοι του Θεού (ΗΣΑ.νε':8). Από εκείνη τη στιγμή, ο δρόμος του Δαβίδ θα κάνει ένα κύκλο περίπου δέκα (!!) ετών μέχρι να φτάσει στο θρόνο της βασιλείας που του υποσχέθηκε ο Θεός!! Θα χρειαστεί να περιμένει κρυμμένος και απερριμένος στις ερήμους. Τα γεγονόταν παίρνουν τέτοια τροπή που εμείς σήμερα διαβάζοντας και εξιχνιάζοντάς τα διακρίνουμε πόσο ελλειπείς είμαστε στο να νιώσουμε και να καταλάβουμε τον τρόπο του Θεού. Θα διωχθεί από το Σαούλ σαν σκυλί, θέλοντας να τον σκοτώσει και θα καταφεύγει από σπηλιά σε σπηλιά, από χώρα σε χώρα. Ποιος θα το περίμενε!! Ο πιο διάσημος και καλύτερος πολεμιστής του Ισραήλ να καταλήξει να τριγυρνάει στα βουνά και τα φαράγγια για να σώσει τη ζωή του και μάλιστα όταν εκκρεμεί μία τοσο ένδοξη επαγγελία πάνω στην ζωή του!!
Ας αποφύγουμε να φτιάχνουμε με το νου μας και με τις επιθυμίες μας την πνευματική μας "καριέρα". Σίγουρα θα πέσουμε σε βαθειά νερά, αν επιμένουμε να χτίζουμε εμείς το δρόμο μας. Αν καθόμαστε και σχεδιάζουμε τα πάντα στη ζωή μας, τότε ποιο είναι το νόημα της αφιέρωσης και της προσκόλλησης; Οι μεγάλες ευλογίες περνάνε μέσα από μεγάλες δυσκολίες! Αν αυτό που έπαθε ο Δαβίδ, μετά από αυτή την πρόσκαιρη ύψωση, το πάθαιναν πολλοί σήμερα, η αντίδρασή τους θα ήταν να σκανδαλιστούν σε σημείο να χάσουν ακόμα και την πίστη τους. Όμως εδώ ο Λόγος του Θεού μας διδάσκει να αποκτήσουμε αυτή την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Θεού. Αυτό έγινε στη ζωή του Ιησού, ο οποίος πέρασε την κόλαση, την κοιλάδα του σκότους, την πιο άσχημη και επώδυνη κατάσταση που θα μπορούσε να ζήσει άνθρωπος για να Του δώσει ο Θεός το υπέρ παν όνομα και να είναι η κεφαλή (εξουσία) πάντων. Όταν η καρδιά σου είναι στο θέλημα του Θεού και μόνο σ' αυτό, τότε είσαι έτοιμος να νικήσεις και να υπερπηδήσεις κάθε εμπόδιο και κάθε επίθεση του εχθρού. Αν όμως κάθεσαι και χτίζεις την εικόνα του εαυτού σου αποβλέποντας σε ευλογίες, χωρίς να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το κόστος, είσαι σαν το σπίτι που κτίζεις στην άμμο.
Εκείνο που διακρίνουμε να χαρακτηρίζει το Δαβίδ είναι η ΣΥΝΕΣΗ. Δεν πήραν αέρα τα μυαλά του, δεν υπερηφανεύτηκε ή ν' αρχίσει να βλέπει αφ' υψηλού. Παρέμεινε ταπεινός, προσγειωμένος και το Πνεύμα του Θεού ήταν μαζί του. Αυτό ήταν που φόβισε το Σαούλ. Δεν ήταν η ανδρεία του τόσο, ή οι πολεμικές του ικανότητες. Ήταν στην ουσία το Πνεύμα του Θεού που ενεργούσε τη χάρη Του μέσα στο Δαβίδ.
Α' ΣΑΜ. ιη':12,14-15,28-29 - "Εφοβήθη δε ο Σαούλ από προσώπου Δαβίδ, επειδή ο Κύριος ήτο μετ' αυτού, από δε του Σαούλ είχεν απομακρυνθή."
"Και εφέρετο ο Δαβίδ μετά συνέσεως εν πάσαις ταις οδοίς αυτού, και ο Κύριος μετ' αυτού. Διά τούτο ο Σαούλ βλέπων ότι εφέρετο μετά μεγάλης συνέσεως, εφοβείτο από προσώπου αυτού."
"Και είδεν ο Σαούλ και εγνώρισεν ότι ο Κύριος ήτο μετά του Δαβίδ, και Μιχάλ η θυγάτηρ του Σαούλ ηγάπα αυτόν. Και έτι μάλλον εφοβείτο ο Σαούλ από προσώπου του Δαβίδ, και έγεινεν ο Σαούλ παντοτινός εχθρός του Δαβίδ."
Είναι εντυπωσιακό ότι τρεις φορές μέσα στο 18ο κεφάλαιο αναφέρεται ο συγγραφέας του βιβλίου στο φόβο και τρόμο που προκαλεί η σύνεση. Ο διάβολος φοβάται τον αγιασμό σου. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Μόνο που νιώθει ότι η καρδιά σου αντλεί και διδάσκεται από το Πνεύμα του Θεού, αυτό τον πανικοβάλλει. Η σύνεση είναι έννοια στενά συνδεδεμένη με τον αγιασμό και την αφιέρωση. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να σου κάνει κακό, όσο κι αν το προσπαθήσει! Νιώθει ότι έχει χάσει κάθε ελπίδα, όπως ακριβώς νιώθει πολύ καλά το κακό που θα του προκαλέσεις. Νιώθει την παρουσία του Θεού πάνω σου και δεν ξέρει τι να κάνει. Οι χριστιανοί νομίζουν ότι όταν θ' αναφέρεις το όνομα του Ιησού μερικές φορές, ο διάβολος έχει εξαφανιστεί. Όμως αυτό έκαναν και οι γιοι του Σκευά και κατάλαβαν τι είναι το να παίζεις με τα πράγματα του Θεού. ΠΡΑΞ. ιθ':13-16.
Ο πονηρός φοβάται μόνο το πόσο είσαι στον Κύριο, ώστε η ζωή σου θα έχει μία ουράνια ευωδία, μία άγια συμπεριφορά. Θα έχεις τον καρπό του Πνεύματος.
ΙΑΚ δ':7-8 - "Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν. Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς."
Το "αντιστάθητε" εις τον διάβολο, περιβάλλεται από δύο άλλες εκφράσεις, που δείχνουν πως θα το κάνεις.
α) Υποτάχθητε εις τον Θεόν, και
β) Πλησιάσατε εις τον Θεόν.
Με άλλα λόγια, υπακοή και αφιέρωση. Εκεί μέσα δεν μπορεί να σε αγγίξει η λύσσα του εχθρού. Αυτοί οι δύο καρποί του Πνεύματος είναι σαν ένα φρούριο για σένα, για το οποίο μας μιλάει ο Λόγος του Θεού τόσες και τόσες φορές. Μόνο εκεί είσαι ασφαλής, αλλά και νικητής. Ο Δαβίδ πνευματικά κατοικούσε μέσα σ' αυτό το φρούριο. Όσο κι αν προσπάθησε ο Σαούλ να τον βγάλει απ' τη μέση, δεν κατάφερε τίποτα. Όσα κόλπα και τρόπους αν σκέφτηκε, δεν τον βοήθησαν, αλλά απεναντίας τον βύθιζαν όλο και περισσότερο μέσα στο σκοτάδι του μίσους και της απώλειας σαν να ήταν σε κινούμενη άμμο.
Η μελέτη μας πάνω στη ζωή του Δαβίδ προσδοκά να πλησιάσουμε την καρδιά και του νου του Θεού. Να εξετάσουμε τους τρόπους του Θεού και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος να πάρουμε φως και να καταλάβουμε πώς ενεργεί, τι ζητάει και ποια πρέπει να είναι η δική μας στάση στο σύγχρονο τρόπο ζωής μέσα και έξω από την εκκλησία.
