Α' ΘΕΣ. δ':16 - "Επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνή αρχαγγέλου, και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσι αναστηθή πρώτον."

Αυτοί που έζησαν και πέθαναν μέσα στη γη αυτή, είναι εκείνοι που θα αξιωθούν να μπουν στην αιώνια ζωή.
Εν Χριστώ είσαι όταν έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου.
Εν Χριστώ είσαι μία νέα κτίση. Τα παλιά παρήλθαν και τώρα όλα είναι νέα.
Εν Χριστώ είναι να έχεις αιώνια ζωή και αυτή εν αφθονία.
Εν Χριστώ είσαι όταν άγρυπνος περιμένεις τον Κύριο.
Εν Χριστώ είσαι όταν όλη σου η ζωή είναι στολισμένη με την παρουσία Του, με το Λόγο Του και είσαι μία επιστολή προς ανάγνωση προς τους ανθρώπους έξω.
Εσύ είσαι εν Χριστώ;
Είσαι πολίτης εκείνης της θαυμαστής χώρας;

ΦΙΛ. γ':20 - "Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς, οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα, τον Κύριον Ιησούν Χριστόν."

Η σκάλα για τον ουραό που είδαμε προηγουμένως, υπάρχει μόνο στον Ισραήλ. Η παρουσία του Κυρίου υπάρχει μόνο στην Εκκλησία. Αυτή η διακήρυξη του Δαβίδ προς τον Σαούλ (Α' ΣΑΜ. κς':19) έχει πολύ μεγάλη σημασία και για μας σήμερα. Στην ουσία ο Σαούλ ήταν ένοχος γι' αυτό το κακό που κάνει, δηλ. να μην αφήνει να λατρεύει ο Δαβίδ τον Κύριο μέσα στην επικράτεια του Ισραήλ.

ΔΕΥΤ. ιγ':6-9 - "Εάν ο αδελφός σου, ο υιός της μητρός σου, ή ο υιός σου, ή η θυγάτηρ σου, ή η γυνή του κόλπου σου, ή ο φίλος σου όστις είναι ως η ψυχή σου, σε παρακινήσει κρυφίως, λέγων, Ας υπάγομεν, και ας λατρεύσομεν άλλους θεούς, τους οποίους δεν εγνώρισας, συ ούτε οι πατέρες σου, (εκ των θεών των εθνών, των πέριξ ημών, των πλησίον σου ή των μακράν από σου, απ' άκρου της γης έως άκρου της γης,) δεν θέλεις συγκατανεύσει εις αυτόν, ουδέ θέλεις δώσει ακρόασιν εις αυτόν, ουδέ θέλει φεισθή αυτόν ο οφθαλμός σου, ουδέ θέλεις σπλαγχνισθή, ουδέ θέλεις κρύψει αυτόν. Αλλά εξάπαντος θέλεις θανατώσει αυτόν. ... "

Εκείνος που θα δελεάσει ή θα αναγκάσει τον άλλο να προσκυνήσει ή να λατρεύσει άλλους θεούς είναι ένοχος θανάτου. Εμείς θα κληρονομήσουμε την ουράνια βασιλεία, αφού αρνηθούμε το φρόνημα της σάρκας.

Α' ΚΟΡ. ιε':50 - "Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύναται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν."

Στην ουσία δεν είναι η ζωή του Δαβίδ που κινδυνεύει, αλλά εκείνοι που αντιμάχονται το θέλημα του Θεού! Εκείνο το βράδυ ο Σαούλ δεν είχε το δόρυ δίπλα του, όμως τα λόγια του Δαβίδ ήρθαν σαν βέλη προς το Σαούλ και σε όλους εκείνους που δίωκαν το Δαβίδ. Αυτή είναι η εικόνα που θέλει ο Κύριος να μας δώσει:
Όταν σε διώκει κάποιος "Σαούλ" δεν βρίσκεσαι εσύ σε κίνδυνο, αλλά εκείνος. Αυτό μπορούμε να το εφαρμόσουμε και να το βιώσουμε, αν καταλάβουμε πώς ενεργεί ο Θεός.

Πολλές φορές μας περνάει από τα ίδια προβλήματα, από τις ίδιες καταστάσεις για να διδαχθούμε και να αποφύγουμε τα λάθη που κάναμε την προηγούμενη φορά. Καθώς προχωράμε το δρόμο προς τη βασιλεία και τη νίκη δεν πρέπει να αφήνουμε πίσω μας λάθη. Ο Θεός θέλει κάθε φορά που προχωράμε να έχουμε φανεί πιστοί και να τακτοποιούμε τα σφάλματά μας. Ο Δαβίδ πέρασε σχεδόν την ίδια κατάσταση δύο φορές. Τη δεύτερη έγινε ακριβώς όπως το ήθελε ο Κύριος. Ο Δαβίδ ωριμάζει και μαθαίνει να παραδίδει πλήρως τη ζωή του στα χέρια του Θεού.

 

ΚΕΦ. ΚΖ΄/27

Μεταξύ του τέλους του κεφαλαίου αυτού (26ου) που εξετάζουμε και του 27ου δεν βλέπουμε να συμβαίνει τίποτα, ώστε να δικαιολογήσουμε το Δαβίδ γι' αυτή την αλλαγή που τώρα λαμβάνει χώρα στην καρδιά του! Ενώ πριν λίγο φάνηκε η ανωτερότητά του, φάνηκε έμπρακτα ότι ο Κύριος είναι μαζί του, τώρα πέφτει στο κενό της απιστίας και του φόβου!!

Α' ΣΑΜ. κζ':1 - "Είπε δε ο Δαβίδ εν τη καρδία αυτού, Θέλω βεβαίως απολεσθή μίαν ημέραν διά χειρός του Σαούλ. Δεν είναι καλήτερον δι' εμέ παρά να διασωθώ ταχέως εις την γην των Φιλισταίων, τότε απ' εμού ο Σαούλ απελπισθείς θέλει παραιτηθή από του να με ζητή πλέον εις πάντα τα όρια του Ισραήλ. Ούτω θέλω σωθεί εκ της χειρός αυτού."

Είναι εντυπωσιακό να βλέπουμε το Δαβίδ να είναι τόσο σίγουρος ότι ο Θεός θα τον κρατούσε ασφαλή (Α' ΣΑΜ. κβ':23 & κδ':16), κάτι που το επιβεβαίωσε λίγο πριν η Αβιγαία. Α' ΣΑΜ. κε':29. Τώρα ξαφνικά μιλάει για βέβαιο (!!) θάνατό του αν δεν φύγει να πάει στους Φιλισταίους, όπου εκεί θα ήταν ασφαλής (!). Ο Δαβίδ που στο προηγούμενο κεφάλαιο έλεγε στον Αβισαί ότι ο Σαούλ ήταν εκείνος που θα πεθάνει και θα τον κρίνει ο Θεός (κς':10), τώρα λέει ότι είναι εκείνος που θα απολεσθεί! Ο Δαβίδ που πριν λίγο υπεράσπιζε τον εαυτό του, καθώς απέδιδε ευθύνες σε αυτούς που τον ανάγκαζαν να το κάνει (κς':19-20), τώρα ο Δαβίδ οικειοθελώς θέλει να φύγει από τη γη Ιούδα, ακόμα και αν ο Σαούλ του έδωσε μόλις πριν λίγο κάποια εγγύηση για ασφάλεια!

Δεν είναι φοβερό;

Ο Δαβίδ πριν λίγο ονόμασε τον εαυτό του δίκαιο (κς':23-24), τώρα τον τοποθετεί ανάμεσα σ' αυτούς, των οποίων το τέλος είναι η απώλεια!

Δεν είναι πολύς καιρός που ο Δαβίδ είχε καταφύγει στο βασιλιά Αγχούς, στους Φιλισταίους και ξέφυγε παριστάνοντας τον τρελλό. Μπορούμε να φανταστούμε τη σκηνή στην οποία, καθώς θα έφευγε από την πύλη της πόλης, θα έλεγε: "Ποτέ πια δεν θα το κάνω αυτό!" Τώρα είναι έτοιμος να πάει ο ίδιος, αλλά και όλο το στράτευμά του μαζί με τις οικογένειές τους.

Α' ΣΑΜ.κζ':2-4 - "Και εσηκώθη ο Δαβίδ και διέβη, αυτός και εξακόσιοι άνδρες οι μετ' αυτού, προς τον Αγχούς υιόν του Μαώχ, βασιλέα της Γαθ. Και εκάθισεν ο Δαβίδ μετά του Αγχούς εν Γαθ, αυτός και οι άνδρες αυτού, έκαστος μετά της οικογενείας αυτού, και ο Δαβίδ μετά των δύο γυναικών αυτού, Αχινοάμ της Ιεζραηλίτιδος, και Αβιγαίας της Καρμηλίτιδος, γυναικός του Νάβαλ. Ανηγγέλθη δε προς τον Σαούλ ότι έφυγε ο Δαβίδ εις Γαθ, όθεν δεν εζήτησε πλέον αυτόν."

Μέσα στις δύσκολες αυτές στιγμές έχει μεγάλη σημασία τι αφήνουμε να υπάρχει και να δρα μέσα στην καρδιά μας. Ο Δαβίδ άφησε ένα διαλογισμό, μία σκέψη να υπάρχει και τελικά αυτή τον γέμισε φόβο, ο οποίος τον έκανε να κινηθεί και να βγει έξω από εκεί που τον ήθελε ο Θεός. Είναι πολύ σπουδαίο ο νους μας, η σκέψη μας, ο διανοητικός μας κόσμος να είναι ανανεωμένος και οχυρωμένος με το Λόγο του Θεού. Ο διάβολος γυρεύει πάντα ευκαιρία να σου περάσει ένα μήνυμα και αφού το καταφέρει αυτό, έπεται ο αρνητικός καρπός. Στους πειρασμούς του Ιησού στην έρημο, αφού βαφτίστηκε στον Ιορδάνη, ο πονηρός με τέτοιες διανοητικές επιθέσεις προσπαθούσε να σπάσει το πανίσχυρο τείχος της πίστης και της αφιέρωσης του Ιησού. Ο Κύριός μας δεν έδινε καθόλου χρόνο για να σκεφτεί τι θα κάνει και πώς θα απαντήσει. Αποκρινόταν αμέσως με ένα "είναι γεγραμμένο...". Ο Λόγος του Θεού ήταν σε πληρότητα μέσα στην ψυχή του. Αυτό διδάσκει και ο απόστ. Παύλος.

ΚΟΛ. γ':16 - "Ο λόγος του Χριστού ας κατοική εν υμίν πλουσίως, μετά πάσης σοφίας, διδάσκοντες και νουθετούντες αλλήλους με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, εν χάριτι ψάλλοντες εκ της καρδίας υμών προς τον Κύριον."

Μέχρι τώρα στο νου του Δαβίδ βασίλευαν οι αλήθειες του Θεού, καθώς γνώριζε ότι Εκείνος τον προστάτευε και θα γινόταν ο βασιλιάς του Ισραήλ. Εδώ ξαφνικά τα έχει ξεχάσει όλα! Βλέπουμε ένα διαφορετικό Δαβίδ απ' αυτόν που ξέραμε μέχρι τώρα. Συμβαίνει σε πολλούς να λυγίζουν πάνω σε μία δοκιμασία, καθώς χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό. Για να δικαιωθούν παίρνουν αποφάσεις που είναι αντίθετες στο θέλημα του Θεού και οι οποίες θα τους οδηγήσουνε σε πολλά προβλήματα, όπως οδήγησαν το Δαβίδ και τα οποία θα δούμε αργότερα. Λέμε "Γιατί δεν κάνει κάτι ο Κύριος, αφού με βλέπει να υποφέρω τόσο;" Παίρνουμε την πρωτοβουλία, ενώ δεν ζητάμε το θέλημα του Θεού για το συγκεκριμένο μας πρόβλημα. Όταν συμβιβαζόμαστε με τέτοιου είδους σκέψεις, αυτές θα σε οδηγήσουν εκτός Ιούδα, εκεί που θα κινδυνεύσεις τελικά περισσότερο, ενώ νομίζεις ότι έκανες κάτι σωστό.

Ο Δαβίδ εκείνη τη στιγμή δεν βλέπει στο Θεό, αλλά στο Σαούλ. Ο Πέτρος έβλεπε στον Κύριο, όταν κατέβηκε από τη βάρκα και άρχισε να περπατάει πάνω στο νερό. Όσο το βλέμμα του ήταν πάνω Του, μπορούσε να το κάνει. Όταν για μια στιγμή του απέσπασαν την προσοχή τα κύματα της θαλασσοταραχής, αμέσως άρχισε να βυθίζεται.

ΜΑΤΘ. ιδ':28-31 - "Αποκριθείς δε προς Αυτόν ο Πέτρος είπε, Κύριε, Εάν ήσαι Συ, πρόσταξόν με να έρθω προς Σε επί τα ύδατα. Ο δε είπεν, Ελθέ. Και καταβάς από του πλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τα ύδατα, διά να έλθη προς τον Ιησούν. Βλέπων όμως τον άνεμον δυνατόν, εφοβήθη, και αρχίσας να καταποντίζηται, έκραξε, λέγων, Κύριε, σώσον με. Και ευθύς ο Ιησούς εκτείνας την χείρα, επίασεν αυτόν, και λέγει προς αυτόν, Ολιγόπιστε, εις τι εδίστασας;"

Καθώς κοιτάζεις τον Ιησού, έχεις να διανύσεις ένα δρόμο, ο οποίος έχει θύελλα και ψηλά κύματα. Το μυστικό είναι να είναι τα μάτια μας καρφωμένα πάνω στον Κύριο χωρίς να μας αποσπά τίποτα απ' αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Θα δούμε πώς ο Δαβίδ άρχισε να "καταποντίζεται" μέσα στα "ύδατα" των Φιλισταίων και πώς ο Κύριος του έδωσε χέρι σωτηρίας αρκετές φορές.
Ο Δαβίδ είχε δίκιο σε κάτι. Αν πήγαινε και κατέφευγε στους Φιλισταίους, θα σταματούσε ο Σαούλ να τον καταδίωκε. Είναι ένας ωραίος συμβολισμός όσον αφορά την πορεία μας για τον ουρανό. Υπάρχει η σάρκα, η οποία θέλει να σε τραβήξει και να σε αποθήσει στον κόσμο, να ζεις και να βρίσκεσαι στο βασίλειο της αμαρτίας, εκεί που δεν εκπληρώνονται οι επαγγελίες του Θεού. Θα ησυχάσει μόνο όταν το καταφέρει. Η σάρκα μας είναι ένας παντοτινός εχθρός για μας που βάλαμε στόχο να υπηρετήσουμε τον Κύριο.

Η Εκκλησία έχει εχθρούς άλλες εκκλησίες που έχουν την ταυτότητα του Σαούλ. Είναι ψευδοεκκλησίες, που έχουν μόνο το όνομα, ότι ανήκουν στο Θεό, αλλά προσπαθούν να παρασύρουν και να σπρώξουν στη σύγχυση κάθε αληθινό χριστιανό. Βλέπουν και καταλαβαίνουν ότι το χρίσμα και η αλήθεια του Λόγου του Θεού βρίσκονται πάνω σ' αυτό το λαό, στον αληθινό λαό του Θεού. Αυτοί, σαν εξουσιαστές, και καθώς κατέχουν τα μέσα και τους τρόπους, προσπαθούν να σπιλώσουν, ν' απομονώσουν, να συκοφαντήσουν (Α' ΣΑΜ. κβ':7-8) και τελικά να σε βγάλουν από το δρόμο του αγιασμού και της πίστης.
Γενικά ό,τι περιέχει σάρκα και συστήνεται από σάρκα, έχει έχθρα με το Θεό. Δεν μπορεί η σάρκα με το πνεύμα να συνυπάρξουν μέσα στο ίδιο περιβάλλον. Γι' αυτό και μέσ' το Λόγο του Θεού οι μάχες μεταξύ σαρκικών και πνευματικών κρατούν μεγάλο χώρο. (Άβελ-Κάιν, Ισαάκ-Ισμήλ, Ιακώβ-Ησαύ, Ιωσήφ-τα αδέλφια του, Δαβίδ-Σαούλ, Παύλος-Ιουδαίοι κλπ)

ΡΩΜ. η':7 - "Διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν, επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται, αλλ' ουδέ δύναται."
ΓΑΛ. ε':17 - "Διότι η σάρξ επιθυμεί εναντία του πνεύματος, το δε πνεύμα εναντία της σαρκός, ταύτα δε αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα τα οποία θέλετε, να μη πράττητε."

Ο Δαβίδ ζήτησε από το βασιλιά Αγχούς να του δώσει ένα μέρος, ώστε να μπορέσει να κατοικήσει αυτός και ο λαός που βρίσκονταν μαζί του. Του έδωσε την πόλη Σικλάγ, η οποία είχε κατακτηθεί από τον Ιησού του Ναυή, αλλά καταλήφθηκε ξανά από τους Φιλισταίους, στους οποίους ανήκει τώρα. Αργότερα ο Δαβίδ την πήρε πάλι πίσω.

Εδώ τώρα, κατά τη διάρκεια των 16 μηνών που έμεινε στη Σικλάγ, κάνει επιδρομές σε λαούς των Χαναναίων εξολοθρεύοντας όλους όσους βρίσκει μπροστά του, μη αφήνοντας κανένα επιζώντα, γιατί φοβόταν μην το μάθει ο βασιλιάς Αγχούς και δημιουργηθεί πρόβλημα. Οι επιδρομές γίνονταν κατά των Γεσουριτών, Γεζραίων και Αμαληκιτών, λαοί για τους οποίους ο Θεός είπε να εξολοθρευθούν καθώς θα έμπαιναν οι Ισραηλίτες μέσα στη γη Χαναάν. ΕΞΟΔ. κγ':23, ΔΕΥΤ. ζ':1-5.

Α' ΣΑΜ. κζ': 8-12 - "Ανέβαινε δε ο Δαβίδ και οι άνδρες αυτού, και έκαμνον εισδρομάς εις τους Γεσσουρίτας, και τους Γεζραίους, και Αμαληκίτας, διότι ούτοι ήσαν εκ παλαιού οι κάτοικοι της γης, κατά την είσοδον Σουρ και έως της γης της Αιγύπτου. Και εκτύπα ο Δαβίδ την γην, και δεν άφηνε ζώντα, ούτε άνδρα, ούτε γυναίκα, και ελάμβανε πρόβατα, και βόας, και όνους, και καμήλους, και ενδύματα, και επιστρέφων ήρχετο προς τον Αγχούς. Και έλεγεν ο Αγχούς προς τον Δαβίδ, Πού εκάματε εισδρομήν σήμερον; Και απεκρίνετο ο Δαβίδ, Προς το μεσημβρινόν του Ιούδα, και προς το μεσημβρινόν των Ιεραμεηλιτών, και προς το μεσημβρινόν των Κεναίων. Και ούτε άνδρα ούτε γυναίκα δεν άφηνε ζώντα ο Δαβίδ, διά να φέρη είδησην εις Γαθ, λέγων, Μήποτε αναγγείλωσιν εναντίον ημών, λέγοντες, Ούτω κάμνει ο Δαβίδ και τοιούτος είναι ο τρόπος αυτού, καθ' όλας τα ημέρας όσας κάθηται εν τη γη των Φιλισταίων. Και επίστευσεν ο Αγχούς τον Δαβίδ, λέγων, Αυτός έκαμεν εαυτόν διόλου μισητόν εις τον λαόν αυτού τον Ισραήλ, διά τούτο είσαι δούλος εις εμέ πάντοτε."

Ο Δαβίδ είναι τώρα σαν να παίζει διπλό παιχνίδι. Από τη μία χτυπάει και πολεμάει τους εχθρούς του Ισραήλ και απο την άλλη δίνει στον Αγχούς να καταλάβει ότι κάνει επιδρομές σε ιουδαϊκό έδαφος, σε φυλές φιλικές του Ισραήλ. Η μόνη λύση για να επιβιώσουν όλοι αυτοί που είναι με το Δαβίδ ήταν οι επιδρομές. Όμως οι πράξεις του Δαβίδ δείχνουν ότι σκεφτόταν το θέλημα του Θεού εξολοθρεύοντας τους Χαναναίους στις επιδρομές του. Βασικά οι επιδρομές γίνονταν για να λάβουν τα απαραίτητα προς το ζειν.

Σε αυτή τη χρονική στιγμή ο Δαβίδ νομίζει όταν πηγαίνουν περίφημα. Δεν χρειάζεται να κρύβεται μέσα σ' αυτή την αφιλόξενη έρημο στην οποία ήταν πριν. Τώρα μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει με σεβασμό από τους Φιλισταίους. Δεν χρειάζεται να ζητάει τρόφιμα από τους άνδρες του, διότι έχουν να τραφούν από τα λάφυρα των επιδρομών. Δεν χρειάζεται να φοβάται ότι οι Ισραηλίτες θα τον προδώσουν, όπως έκαναν τόσο συχνά. Τώρα μπορεί να κάνει και κάτι άλλο. Δίνει δώρα στους πρεσβυτέρους του Ισραήλ δείχνοντάς τους ότι εκείνος είναι που ενδιαφέρεται να εκπληρώσει το θέλημα του Θεού, σε αντίθεση με το Σαούλ, που το μόνο που τον νοιάζει είναι να κυνηγάει το Δαβίδ αδιαφορώντας για τους πραγματικούς εχθρούς του Κυρίου. Έδειχνε, τιμούσε και ευχαριστούσε όλους αυτούς που τον βοηθούσαν και τον στήριζαν σε κάποιο σημείο της δεκάχρονης περιπλάνησής του, σε αντίθεση με το Σαούλ, που σκορπούσε το θάνατο (Νωβ) και το φόβο.

Ο ΔΑΒΙΔ ΕΔΕΙΧΝΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΕΙ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ.
Προσπαθούσε να συμβιβάσει τον κόσμο των Φιλισταίων με τους Ισραηλίτες. Αυτή είναι η ζωή πολλών χριστιανών. Έχουν φύγει στον κόσμο ουσιαστικά και ζουν εκεί. Παράλληλα προσπαθούν να είναι μία καλή ομολογία, να μιλούν για τον Κύριο, αν γίνεται και να φαίνονται ειλικρινείς χριστιανοί. Όμως η παρουσία του Ιησού απουσιάζει από τη ζωή τους, η φλόγα της αγάπης για τον Κύριο τρεμοσβύνει, η λατρεία και η ευχαριστία είναι αναιμική και προσπαθούν να κάνουν αυτό που υποθέτουν ότι θέλει ο Θεός. Βρίσκονται με το ένα πόδι στον κόσμο και με το άλλο στο Θεό. Στην αρχή, ίσως μπορεί να δουλεύει αυτό το "κόλπο", όχι όμως για πολύ!!

Αμέσως ο Δαβίδ συναντάει την πρώτη καταιγίδα.

Α' ΣΑΜ. κη':1-2 - "Κατ' εκείνας δε τας ημέρας συνήθροισαν οι Φιλισταίοι τα στρατεύματα αυτών προς εκστρατείαν, διά να πολεμήσωσι μετά του Ισραήλ. Και είπεν ο Αγχούς προς τον Δαβίδ, Έξευρε μετά βεβαιότητος ότι θέλεις εξέλθει μετ' εμού, εις πόλεμον, συ και οι άνδρες σου. Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Αγχούς, Θέλεις βεβαίως γνωρίσει τι θέλει κάμει ο δούλος σου. Και είπεν ο Αγχούς προς τον Δαβίδ, Διά τούτο σε κάμει αρχισωματοφύλακάν μου διά παντός."

Ο Αγχούς, μαζί τους υπόλοιπους Φιλισταίους βασιλιάδες, αρχίζει μία επιχείρηση κατά των Ισραηλιτών και περιμένει με βεβαιότητα να προσκολληθεί στο στρατό των Φιλισταίων και ο Δαβίδ. Η απάντηση του Δαβίδ ήταν ως εξής: "Θα δεις βεβαίως τι μπορώ να κάνω στη μάχη." Είπε στον Αγχούς αυτό που ήθελε ν' ακούσει. Αλλά είμαι σίγουρος ότι οι σφυγμοί του Δαβίδ εκείνη τη στιγμή θα είχαν φθάσει τους 150 το λεπτό! Πραγματικά είναι ν' απορεί κανείς! Ενώ λίγα χρόνια πριν ήταν σωματοφύλακας του Σαούλ, του βασιλιά του Ισραήλ, τώρα είναι στα πρόθυρα να γίνει σωματοφύλακας του Αγχούς, βασιλιά των Φιλισταίων! Ενώ πολεμούσε τους Φιλισταίους και είχε μάλιστα σκοτώσει το Γολιάθ, σημειώνοντας μία από τις μεγαλύτερες νίκες του Ισραήλ, τώρα συμμαχεί με τους Φιλισταίους κατά των συμπατριωτών του των Ισραηλιτών!! Είναι τόσο κοντά στο να χύσει ισραηλίτικο αίμα για χάρη του Αγχούς!!

Όταν πατάς σε "μη ισραηλίτικη" γη, οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγάλοι.

ΓΑΛ. ε':16 - "Λέγω λοιπόν, περιπατείτε κατά το πνεύμα, και δεν θέλει εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός."

Εδώ ο Δαβίδ, αδελφοί μου, κινδυνεύει να πάρει τη θέση του Γολιάθ και να πρωτοστατήσει σε ένα πόλεμο εναντίον του λαού που κλήθηκε να είναι βασιλιάς του!