Θα μείνουμε όμως ακόμα λίγο στο θέμα εξετάζοντας το χαρακτήρα του Σαούλ και κοιτάζοντας τι διαδραματίζεται και πώς ένιωθε εκείνη τη στιγμή στον εσωτερικό του άνθρωπο. Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια προσπάθεια να μεταφέρουμε με λέξεις τον ψυχικό του κόσμο στο χαρτί.
Καθώς μελετούσα το κεφάλαιο αυτό, αλλά και τα υπόλοιπα, μέχρι να έρθει η τελική κρίση για το Σαούλ, ένιωθα την ανάγκη για συνεχή μετάνοια και συντριβή μπροστά στο Θεό. Αν μία ταπεινή καρδιά, όπως ήταν του Σαούλ στην αρχή, μπορεί να φτάσει σ' αυτό το σημείο, αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει, όχι τόσο με την αρνητική του μορφή, όσο το να μας συστήσει το φόβο του Κυρίου, ο οποίος φέρνει σύνεση και σοφία. Η ασφάλειά μας είναι όταν καθημερινά βρισκόμαστε στα πόδια του Κυρίου για να ζητάμε χάρη κι έλεος, θεωρώντας ότι είμαστε ανάξιοι για το παραμικρό.

Όταν ο Σαούλ πήγε στη μάγισσα για να ρωτήσει τι θα γίνει στη μάχη με τους Φιλισταίους, ήρθε ο Σαμουήλ, ο οποίος είχε ήδη πεθάνει, να του αναγγείλει άλλο ένα μήνυμα κρίσης (κη':8-19). Ο Θεός βεβαίως δεν του απαντούσε και πάνω στο φόβο του κατέφυγε στη μάγισσα. Η είδηση που πήρε απ' αυτή την επίσκεψή του, ήταν πραγματικά για το Σαούλ ένα τρομερό χτύπημα.

Α' ΣΑΜ. κη':20-25 - "Τότε έπεσεν ο Σαούλ ευθύς όλος εξηπλωμένος καταγής, διότι κατετρόμαξεν εκ των λόγων του Σαμουήλ, και δύναμις δεν ήτο εν αυτώ, επειδή δεν είχε φάγει άρτον όλην την ημέραν, και όλην την νύκτα.
Και ήλθεν η γυνή προς τον Σαούλ, και είδεν ότι ήτο σφόδρα τεταραγμένος, και είπε προς αυτόν, Ιδού, η δούλη σου υπήκουσεν εις την φωνήν σου, και έβαλον την ζωήν μου εις την χείρα μου, και υπετάχθην εις τους λόγους σου, τους οποίους ελάλησας προς εμέ, Τώρα λοιπόν, άκουσον και συ, παρακαλώ, την φωνήν της δούλης σου, και ας βάλω ολίγον άρτον έμπροσθέν σου, και φάγε, διά να λάβης δύναμιν, επειδή υπάγεις εις οδοιπορίαν.
Πλην δεν ήθελε, λέγων, Δεν θέλω φάγει. Οι δούλοι όμως αυτού μετά της γυναικός εβίαζον αυτόν, και εισήκουσεν εις την φωνήν αυτών, και σηκωθείς από της γης, εκάθησεν επί της κλίνης.
Είχε δε η γυνή παχύ δαμάλιον εν τη οικία, και έσπευσε, και έσφαξε αυτό, και λαβούσα άλευρον, εζύμωσεν, και έψησεν άζυμα εξ αυτού.
Και έφερεν έμπροσθεν του Σαούλ, και έμπροσθεν των δούλων αυτού, και έφαγον. Και εσηκώθησαν, και ανεχώρησαν την νύκτα εκείνην."

Ο Σαούλ είναι ένα τραγικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί στον καθένα από εμάς, εάν δεν προσέξουμε. Η ψυχολογική κατάρρευση που βλέπουμε στα εδάφια κη':20-25 δεν οδήγησε σε μετάνοια ούτε κατά προσέγγιση. Έχουμε ένα ταλαίπωρο Σαούλ που μόνο λύπηση προκαλεί. Η οδός που διάλεξε ν' ακολουθήσει, έχει αυτή την κατάληξη. Το συνταρακτικό σ' αυτά τα τελευταία πέντε εδάφια είναι ότι ο Σαούλ δεν τοποθέτησε τον πόνο και τη θλίψη του έτσι ώστε να έρθει μετάνοια, αλλά και σωτηρία στην ψυχή του τουλάχιστον. Το θέμα είναι να σωθεί από την κόλαση και όχι οι θέσεις και οι εξουσίες.

Παρ' όλη την εξωτερική, αφόρητη πίεση που δέχεται η ψυχή του Σαούλ δεν ενεργείται καθόλου εκζήτηση ή επιθυμία για συμφιλίωση με το Θεό, ο Οποίος είναι τώρα εχθρός του!! Η απόσταση ανάμεσα στην καρδιά του Σαούλ και στο θέλημα του Κυρίου είναι τώρα τεράστια. Μου θυμίζει το "χάσμα μέγα" που υπήρχε ανάμεσα στο Λάζαρο και στον πλούσιο, όταν και οι δυο τους είχαν πλέον φύγει από τον κόσμο.

ΛΟΥΚ. ις':26 - "Και εκτός τούτων πάντων, μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα είναι εστηριγμένον, ώστε οι θέλοντες να διαβώσιν εντεύθεν προς εσάς, να μη δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν να διαπερώσι προς ημάς."

Η καρδιά του Σαούλ ζούσε ήδη στον προθάλαμο της κόλασης! Ένιωθε να τον τυλίγει το μακρύ πέπλο του θανάτου και της απόγνωσης. Τον βλέπω σχεδόν νεκρό να κάθεται στο τραπέζι χαμένος χωρίς ίχνος πείνας και τα απελπισμένα μάτια του να κοιτούν στο κενό. Γι' άλλη μια φορά θα πω, ότι είναι ανάγκη να βλέπουμε τέτοια παραδείγματα ανθρώπων (προς αποφυγήν, βέβαια) για να εκτιμήσουμε το δώρο της μετάνοιας, το οποίο μας χαρίζει ο Κύριος. Θεωρούμε ότι η συντριβή της καρδιάς προς ζωή είναι δεδομένη, όμως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι. Ο Κύριος Ιησούς έδωσε τον εαυτό Του για να μπορεί να μας πλησιάζει ο Θεός με την έκχυση της μετάνοιας. Για να πλησιάσει ο Θεός τον άνθρωπο, έπρεπε να φτιάξει μία γέφυρα. Οι βάσεις αυτής είναι η μετάνοια. Είναι το Πνεύμα του Θεού που έχει την ικανότητα, να στρέψει την καρδιά του ανθρώπου σε μία κατάσταση ταπείνωσης και συντριβής, ώστε πατώντας εκεί πάνω, να φέρει εν τέλει σωτηρία και αιώνια ζωή.

ΠΡΑΞ. ε':30-31 - "Ο Θεός των πατέρων ημών ανέστησε τον Ιησού τον οποίον σεις εθανατώσατε κρεμάσαντες επί ξύλου.
Τούτον ο Θεός ύψωσε διά της δεξιάς Αυτού αρχηγόν και σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν αμαρτιών."

Να αρνηθεί κάποιος άνθρωπος ένα τέτοιο δώρο, σίγουρα είναι το λιγότερο αγένεια και προσβολή. Νομίζει ότι ο Θεός θα είναι πάντοτε εκεί έτοιμος να του δώσει μετάνοια και συγχώρηση, όποτε αυτός έχει όρεξη. Ο Λόγος του Θεού μας τονίζει πολύ ζωηρά την ανάγκη να εκλέξουμε το δρόμο της ζωής αμέσως χωρίς χρονοτριβές και δικαιολογίες.

Β' ΚΟΡ. ς':1-2 - "Όντες δε συνεργοί Αυτού, παρακαλούμεν εν ταυτώ να μη δεχθήτε την χάριν του Θεού ματαίως. Διότι λέγει, 'Εν καιρώ δεκτώ επήκουσάς Σου και εν ημέρα σωτηρίας Σε εβοήθησα'. Ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας."

Όσο περισσότερο αφήνουμε τη σαρκική μας φύση, το Σαούλ, να αυξάνεται, τόσο δυσκολότερο είναι να επιστρέψουμε στο λιμάνι της χάρης και κοινωνίας του Ιησού Χριστού.

Πριν κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, θα ήθελα να τονίσω δύο σημεία που τα θεωρώ αρκετά σπουδαία.

Το πρώτο αξιοσημείωτο γεγονός είναι κάτι που έκανε ο Σαούλ, ενόσω κυνηγούσε το Δαβίδ.

Α' ΣΑΜ. κη':3 - "Απέθανε δε ο Σαμουήλ, και πας ο Ισραήλ εθρήνησεν αυτόν, και ενεταφίασεν αυτόν εν Ραμά τη πόλει αυτού. Και εξέβαλεν ο Σαούλ εκ του τόπου τους έχοντας πνεύμα μαντείας, και τους μάγους."

Είναι δύσκολο να τοποθετήσουμε το πότε ακριβώς έδωσε αυτό το διάταγμα ο Σαούλ, αλλά μπορούμε να την υπολογίσουμε σύμφωνα με την πρώτη αναφορά που κάνει ο συγγραφέας για το θάνατο του Σαμουήλ και αυτή είναι στο Α' ΣΑΜ. κε':1. Έγινε περίπου στη μέση της 10χρονης εξορίας του Δαβίδ. Δεν είναι περίεργο, που ένας άνθρωπος σαν τον Σαούλ, κυριευμένο από ακάθαρτα πνεύματα, απορροφημένο στο να εξοντώσει τον χρισμένο Δαβίδ, ο ίδιος εχθρός του Θεού να προσπαθεί να καθαρίσει τη χώρα του από τις μάγισσες; Αυτό είναι τώρα που τον πείραζε, ενώ η ίδια η ζωή του ήταν σκοτάδι και μιζέρια;
Πάλι έχουμε εδώ το Σαούλ, ως τύπο του σαρκικού χριστιανού. Με διάφορες πράξεις προσπαθεί να δείξει ότι είναι άξιος ακόλουθος και συνεχιστής του Σαμουήλ στο έργο της απελευθέρωσης του Σαμουήλ από τους Φιλισταίους. Μέσα όμως στο εσωτερικό, η κατάσταση είναι αντιστρόφως ανάλογη. Τυπικές καταστάσεις που τα βλέπουμε και σήμερα να γίνονται μέσα στις εκκλησίες. Προσπαθούμε να καλύψουμε τη δυσοσμία του εσωτερικού μας ανθρώπου με εξωτερικές, επιφανειακές, "πνευματικές" πράξεις επίδειξης. Βλέποντας οι αδελφοί μας να μισούμε τις "μάγισσες" και τις "ειδωλολάτρισσες" θα θαυμάσουν τον αγιασμό που τόσο μαχητικά παρουσιάζουμε.

ΜΑΤΘ. κγ':27-28 - "Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμέ-νους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών, και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας."

Ο Κύριος θέλει να έχουμε διάκριση και να βλέπουμε που είναι το γνήσιο και ποιο είναι το κίβδηλο.

ΛΟΥΚ. ιβ':1 - "Εν τω μεταξύ αφού συνηθροίσθησαν οι μυριάδες του όχλου, ώστε κατεπάτουν αλλήλους, ήρχισε να λέγη προς τους μαθητάς Αυτού, Πρώτον προσέχετε εις εαυτούς από της ζύμης των Φαρισαίων, ήτις είναι υπόκρισις."

Πόσο σπουδαίο είναι για την εκκλησία και για μας τους ίδιους να διακρίνουμε την υποκρισία και να την απομακρύνουμε, το βλέπουμε σ' αυτά τα λόγια του Ιησού. Άρχισε να μιλάει στους μαθητές Του λέγοντας πρώτα για την υποκρισία, ενώ τα πλήθη συνωστίζονταν δίπλα τους.

 

Συνεχίζουμε τη μελέτη μας πάνω στο χαρακτήρα του Σαούλ, γιατί πιστεύω ότι η ανάλυση του χαρακτήρα του μας δίνει φως στις παγίδες που κρύβονται μέσα στη ζωή μας και τις αποφεύγουμε, εφόσον τις διακρίνουμε. Όπως είπαμε, ο Σαούλ υποκρίθηκε αρκετές φορές ότι μετανόησε. Πολλοί προσπαθούν να πείσουν τους άλλους, αλλά και τους εαυτούς τους ότι μετανοούν και ο Θεός είναι μαζί τους, βγάζοντας μέσα από τη ζωή τους κάποιο χαρακτηριστικό, το οποίο δεν τους κοστίζει και τόσο πολύ. Η βαθειά και ειλικρινής μετάνοια είναι κάτι που αλλάζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο. Το δέντρο από σαπρό, γίνεται καρποφόρο σε όλους τους τομείς εσωτερικά και εξωτερικά. πάνω στον άνθρωπο. Αν ο Σαούλ ήθελε πραγματικά να πράξει το θέλημα του Θεού, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει είναι να πάει και να συμφιλιωθεί με το Δαβίδ αποκαθιστώντας έτσι αυτό το χρόνιο σφάλμα που έκανε κυνηγώντας το Δαβίδ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα μετάνοιας και ειλικρινούς προσπάθειας αποκατάστασης είναι ο Ζακχαίος.

ΛΟΥΚ. ιθ':8-9 - "Σταθείς δε ο Ζακχαίος είπε προς τον Κύριον, Ιδού, τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδω εις τους πτωχούς, και εάν εσυκοφάντησά τινα εις τι, αποδίδω τετραπλούν.
Είπε δε προς αυτόν ο Ιησούς, Ότι σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον, καθότι και αυτός υιός του Αβραάμ είναι."

Σήμερα στα προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ αδελφών, αλλά και εργατών του Ευαγγελίου, χρειαζόμαστε το χρίσμα του Πνεύματος που φέρνει απόκατάσταση. Πάρα πολλοί αδελφοί έχουν σκανδαλιστεί από άλλους αδελφούς και πολλοί εργάτες έχουν αδικηθεί και πληγωθεί από άλλους εργάτες. Δυστυχώς, σπάνια βλέπουμε το πνεύμα που ήρθε στο Ζακχαίο να ενεργεί και ανάμεσα στα σημερινά προβλήματα της εκκλησίας. Όταν κάποιος βλέπει ότι αδικεί, διακηρύττει ότι θα επανορθώσει, παρουσιάζει το πρόβλημα διπλωματικά ενώπιον της εκκλησίας, ουσιαστικά όμως μέσα στην καρδιά του διατηρεί τη σκληροκαρδία. Όλα αυτά όμως τα κάνει, θέλοντας να δείξει στην εκκλησία πόση "ταπείνωση" έχει. Έχουμε υιοθετήσει το σύστημα των πολιτικών, οι οποίοι προκειμένου να προωθήσουν το ίματζ και την εικόνα τους, προκειμένου να λάβουν την εύνοια και τις ψήφους του κόσμου, χρησιμοποιούν λόγια, τα οποία αρέσουν στο ακροατήριο. Όμως η ειλικρινή μετάνοια και η πραγματική θέληση για αποκατάσταση χρειάζεται ταπεινότητα, η οποία είναι εμφανής και όχι υποκριτική.

Τέτοια καρδιά είχε ο Δαβίδ, όμως δεν την διέθετε ο Σαούλ. Ευχαριστούμε το Θεό, διότι το Πνεύμα Του είναι έτοιμο να εκχυθεί επάνω στο λαό Του και να γεμίσει την καρδιά μας με αγάπη και χαρά και τότε η ταπείνωση που θα χρειαστεί να ενεργήσουμε στη ζωή μας, δεν θα είναι επώδυνη, ούτε θα νιώθουμε ότι πονάει η σάρκα μας, αλλά η δόξα του Κυρίου θα είναι πλήρης μέσα στη συντριβή μας και θα αισθανόμαστε τη χαρά και το μεγαλείο του Χριστού κάθε στιγμή. Δεν θα χρειαστεί να πιέσουμε τους εαυτούς μας για να πάμε να δώσουμε το χέρι μας σε ένα αδελφό για ν' αποκαταστήσουμε κάποιο πρόβλημα.

Τα ζωντανά ύδατα του Πνεύματος θα μας ωθούν να ενεργήσουμε αποκατάσταση με τέτοιο τρόπο, ώστε στο πρόσωπό μας το χαμόγελο θα είναι λαμπερό. Η καρδιά μας θα πάλλεται από την επιθυμία ν' αγκαλιάσουμε τον αδελφό μας. Δεν ζητάμε να εφαρμόσουμε κάποιο εδάφιο, ή θρησκευτικό κανόνα, αλλά ζητάμε το ζωντανό Κύριο μέσα στη ζωή μας, ο οποίος θα μας αλλάζει ριζικά. Ο ζωντανός Χριστός θα γκρεμίσει κάθε δύναμη υποκρισίας, θα γκρεμίσει κάθε έννοια αυτοδικαίωσης, με αποτέλεσμα η ανανέωση που θα διακατέχει το σώμα του Χριστού να είναι η αφετηρία για μία αναζωπύρωση. Είναι ανάγκη να καταλάβουμε ότι η ταπείνωση και η αποκατάστασή μας, πρώτα με τον Κύριο και μετά με τους αδελφούς προηγείται γι' αυτό που προσευχόμαστε να συμβεί στην Ελλάδα. Είναι ώρα να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια τις καρδιές μας. Είναι ώρα να ομολογήσουμε με ειλικρίνεια αυτό που υπάρχει μέσα μας και εμποδίζει την ειλικρινή φιλαδέλφεια.

Είναι ώρα να αδειάσουμε από τις δικές μας πεποιθήσεις, απ' τους δικούς μας σκοπούς, βλέψεις και στόχους και να σηκώσουμε το κεφάλι μας και να κοιτάξουμε κατά πρόσωπο τον Ιησού, τον Κύριό μας. Δεν θέλουμε θρησκείες και καλές τυπικές συμπεριφορές! Αυτά τα έχει και ο κόσμος. Ζητάμε το χρίσμα του Κυρίου που έχει τη δύναμη να διαπεράσει τις ζωές μας, να ευλογήσει τις οικογένειές μας και να εξαπλωθεί η βασιλεία Του γύρω μας.

Το δεύτερο γεγονός που θα σημειώσουμε είναι η κρίση που έχει ο Θεός για το Σαούλ. Αυτή η κρίση επεκτείνεται σε όλο τον Ισραήλ.

Α' ΣΑΜ. κη':18-19 - "Επειδή δεν ηπήκουσας εις την φωνήν του Κυρίου, ουδέ εξετέλεσας τον μέγαν θυμόν Αυτού κατά του Αμαλήκ, διά τούτο ο Κύριος έκαμεν εις σε το πράγμα τούτο την ημέραν ταύτην, και θέλει παραδώσει ο Κύριος και τον Ισραήλ μετά σου εις την χείρα των Φιλισταίων, και αύριον εσύ και οι υιοί σου θέλετε είσθαι μετ' εμού (με τον Σαμουήλ), και το στρατόπεδο του Ισραήλ θέλει παραδώσει ο Κύριος εις την χείρα των Φιλισταίων."

Μέσα στην εκκλησία δεν είμαστε απλώς θεατές σε ό,τι συμβαίνει. Έχουμε ευθύνη απέναντι στο Θεό, αν βλέπουμε τους υπεύθυνους να σφάλλουν σοβαρά και να πέφτουν σε αμαρτία. Εφόσον οι αποφάσεις των υπευθύνων έχουν τέτοιο αντίκτυπο και τέτοια επιρροή στη ζωή όλης της εκκλησίας μέχρι και τον τελευταίο πιστό, έχει ευθύνη και ο τελευταίος αυτός πιστός να συμβάλλει ώστε να υπάρχει υγιής ηγεσία. Αν δέχεσαι κάτι σάπιο πάνω απ' το κεφάλι σου και δεν κάνεις τίποτα γι' αυτό, θα βρεθείς κι εσύ στο ίδιο αδιέξοδο. Δεν είναι η στιγμή τώρα κατάλληλη για να δώσουμε περισσότερη έκταση στο θέμα, αλλά προς το παρόν θα περιοριστούμε να επισημάνουμε αυτή την τόσο σημαντική αλήθεια. ΙΕΖ. λγ':1-10

Η μάγισσα στην οποία κατέφυγε απελπισμένα ο Σαούλ, του απεύθυνε μία ερώτηση, που απασχολεί κι εμάς.

Α' ΣΑΜ. κη':11 - "Τότε είπεν η γυνή, Τίνα να σοι αναβιβάσω;
Και είπε, Τον Σαμουήλ αναβίβασόν μοι."

Πιστεύω ότι στις θλίψεις μας ζητάμε να ανεβεί ο Χριστός στην καρδιά μας για να μας δώσει τη λύση που τόσο έχουμε ανάγκη. Όμως με ποιον τρόπο το ζητάμε; Τον ζητάμε μέσα από μία σκληροκαρδία, όπως σκληρόκαρδη ήταν η καρδιά του Σαούλ; Τον ζητάμε μόνο και μόνο για να μας λυτρώσει από μία δύσκολη ώρα και μετά να τον ξαναβάλουμε σε κάποιο ντουλάπι; Τον ζητάμε χωρίς η καρδιά μας να έρθει σ' επίγνωση της θέσης μας και της αμαρτίας μας;
Τότε το αποτέλεσμα δεν θα είναι ελπιδοφόρο. Αν όμως Τον εκζητήσουμε, αφού πρώτα δούμε πόσο αμαρτωλοί είμαστε, πόσο ανάξιοι είμαστε και ταπεινωθούμε ολοκληρωτικά μπροστά Του, τότε τα πράγματα σίγουρα θ' αλλάξουν.
Ο Σαούλ ήθελε το Θεό, αλλά Τον ήθελε όπως ταίριαζε στον ίδιο και με τους δικούς του ιδιοτελείς όρους. Ήθελε τη μαρτυρία του ανθρώπου του Θεού, αλλά χωρίς να περάσει από την πύλη της μετάνοιας και της συντριβής. Δεν μπορούμε να έχουμε επαφή με τον Πατέρα δίχως να περάσουμε μέσα από τον Ιησού Χριστό. (ΙΩΑΝ. ιδ':6) Αν δεν φέρουμε στη ζωή μας τα χαρακτηριστικά της ταπείνωσης του Χριστού, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα από το Θεό.

Ο Σαούλ πήγε στη μάγισσα μεταμφιεσμένος, διότι δεν ήθελε να τον αναγνωρίσει. Όταν την συνάντησε, δεν τον αναγνώρισε η γυναίκα, αλλά τον γνώρισε ξαφνικά πάνω σε μία σημαδιακή στιγμή!

Α' ΣΑΜ. κη':12 - "Και ότε είδεν η γυνή τον Σαμουήλ, εβόησε μετά φωνής μεγάλης, και είπεν η γυνή προς τον Σαούλ, λέγουσα, Διά τί με ηπάτησας, και συ είσαι ο Σαούλ;"

Δεν είναι παράξενο που η γυναίκα δεν γνώρισε το Σαούλ μέχρι τη στιγμή που εμφανίστηκε ο Σαμουήλ; 
Η αμαρτία και η υποκρισία αντέχουν και επιβιώνουν μέχρι να εμφανιστεί η παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Μόλις εμφανίστηκε ο Σαμουήλ, ο Σαούλ ξεσκεπάστηκε, αν και δεν έκανε καμία κίνηση για ν' αποκαλυφθεί!
Ο Σαμουήλ εδώ, συμβολίζει την παρουσία του Θεού, η οποία όταν εισέρχεται μέσα σ' ένα χώρο μέσα στον οποίο ήταν μία μάγισσα κι ένας Σαούλ, δηλ. εκεί όπου υπάρχει ειδωλολατρεία και υποκρισία, τα πάντα ξεσκεπάζονται. Όπως λέει ο Λόγος του Θεού, θα έρθει η μέρα που τα κρυφά της καρδιάς θα φανερωθούν. Το Πνεύμα του Θεού όπου εισχωρήσει ξεσκεπάζει, αποκαλύπτει και φανερώνει την αλήθεια. Αλληλούια!!

Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, θα έλεγα ότι, μέχρι τώρα παρακολουθούσαμε βήμα-βήμα την πορεία του Δαβίδ (κεφ. κα'-κζ').
Εδώ σ' αυτό το κεφάλαιο, ο Λόγος του Θεού θέλει να μας δείξει με λεπτομέρεια την καρδιά του Σαούλ μέσα απ' αυτά τα τελευταία γεγονότα. Μας προκαλεί αυτή η στροφή του Λόγου του Θεού, διότι θα ξαναδούμε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του Σαούλ στο 31ο κεφάλαιο. Ο συγγραφέας εναλάσσεται δείχνοντάς μας από τη μία, τις πράξεις και την καρδιά του Δαβίδ και ξαφνικά αλλάζει σκηνικό και εστιάζει την προσοχή του στις πράξεις και την καρδιά του Σαούλ. Τι θέλει να μας πει ο Κύριος μέσα απ' αυτές τις ξαφνικές αλλαγές θέματος και εικόνας; Βλέπουμε τον άδικο διωγμό του Δαβίδ, αλλά τώρα διακρίνουμε ποιος είναι εκείνος που περνάει πραγματικά δύσκολες στιγμές!!