Ο Ιωσήφ ήταν ευγνώμων για την τροπή που πήραν τα πράγματα παρόλη τη δυστυχία και τον πόνο που πέρασε από τη στιγμή που τον πούλησαν οι αδελφοί του μέχρι τη στιγμή που βγήκε από τη φυλακή στην Αίγυπτο. Υπέφερε εξαιτίας των αδελφών του.

ΓΕΝ. μ':20 - "Σεις μεν εβουλεύθητε κακόν εναντίον μου, ο δε Θεός εβουλεύθη να μεταστρέψει τούτον εις καλόν, διά να γίνη καθώς την σήμερον, ώστε να σώση την ζωήν πολλού λαού."

Όταν έπεσε πείνα την εποχή εκείνη, οι αδελφοί του Ιωσήφ ήρθαν στην Αίγυπτο για ν' αγοράσουν τροφή. Εκεί συνάντησαν τον Ιωσήφ, τον οποίο δεν γνώρισαν την πρώτη φορά, αλλά τον γνώρισαν στη δεύτερη επίσκεψή τους. Ο Ιωσήφ τους ευλόγησε, τους έδωσε τροφές και στάθηκε η σωτηρία τους μέσα στον καιρό της δυσκολίας και της δοκιμασίας. Οι Ισραηλίτες δεν γνώρισαν τον Ιησού στην πρώτη Του επίσκεψη πριν 2000 χρόνια, αλλά θα Τον γνωρίσουν στη δεύτερη έλευσή Του, όταν θα Τον εκζητήσουν για να τους σώσει από τα χέρια του Αντιχρίστου.
Πιστεύω ότι, αυτή η γνώση του τρόπου με τον οποίο ο Θεός κινείται, ελευθέρωσε την ψυχή του Ιωσήφ από κάθε κίνδυνο πικρίας απέναντι στα αδέλφια Του. Κατάλαβε ότι έπρεπε να γίνουν όλα όσα προηγήθησαν για να σωθούν αυτοί, αλλά και όλος ο υπόλοιπος κόσμος. ΨΑΛΜ. ρε':17.

Αν θέλουμε να μας κάνει κι εμάς ευλογία ο Θεός για τους άλλους ανθρώπους, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να παραχωρήσουμε τους εαυτούς μας στα χέρια Του και χωρίς πικρία να βαδίσουμε το δρόμο που ο Κύριος έχει χαράξει για μας.

Το άσμα του τόξου έπρεπε να το διδαχθούν οι υιοί Ιούδα. Β' ΣΑΜ. α':18
Όμως πρέπει κι εμείς να διδαχθούμε αυτό το άσμα, διότι είμαστε οι πνευματικοί Ιουδαίοι. Όπως ο Ιησούς ήρθε μέσα από τη γενιά της φυλής Ιούδα, έτσι θα έρθει ξανά για δεύτερη φορά μέσα από τους πνευματικούς Ιουδαίους, που είναι η Εκκλησία.
Είναι καλό να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα μιας τέτοιας στάσης απέναντι στο λαό του Θεού, απέναντι σε ανθρώπους που ίσως στα μάτια μας δεν πληρούν ορισμένους όρους. Αυτό το άσμα είναι γραμμένο στο βιβλίο του Ιασήρ. Μέσα στη Βίβλο γίνεται άλλη μια αναφορά γι' αυτό το άγνωστο βιβλίο.

ΙΗΣ. Ν. ι':12-14 - "Τότε ελάλησεν ο Ιησούς προς τον Κύριον, καθ' ην ημέραν ο Κύριος παρέδωκε τους Αμορραίους έμπροσθεν των υιών Ισραήλ, και είπεν ενώπιον του Ισραήλ, Στήθι, ήλιε, επί την Γαβαών, και συ σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών. Και ο ήλιος εστάθη, και η σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού. Δεν είναι τούτο γραμμένον εν τω βιβλίω του Ιασήρ; Και εστάθη ο ήλιος εν τω μέσω του ουρανού, και δεν έσπευσεν να δύση έως μίας ολοκλήρου ημέρας. Και τοιαύτη ημέρα δεν υπήρξεν ούτε πρότερον ούτε ύστερον, ώστε ο Κύριος να ακούση φωνήν ανθρώπου, διότι ο Κύριος επολέμει υπέρ του Ισραήλ."

Εκεί βρίσκεται γραμμένο και αυτό το πραγματικά φοβερό περιστατικό. Πιστεύω ότι και τα δύο αυτά γεγονότα είναι ίσης σπουδαιότητας και περιέχουν σημαντικότατες αλήθειες. Όσο σημαντική ήταν η νίκη του Ιησού του Ναυή, άλλο τόσο σημαντική είναι και η στάση του Δαβίδ μέσα στο σχέδιο του Θεού. Δεν απέχει πολύ ο θρίαμβος μίας νίκης σε μάχη από μία ταπεινή καρδιά και τοποθετημένη σωστά, όπως του Δαβίδ. Με άλλα λόγια η νίκη είναι να μένει η καρδιά σου καθαρή, άγια και ευαίσθητη, ενόσω βαδίζεις το δρόμο προς τον ουρανό. Ο δρόμος προς την τελική νίκη περνάει μέσα από την πύλη του αγιασμού, από την οποία πέρασε και ο Δαβίδ. Ο Κύριος ευλογεί και υψώνει σκεύη, όπως εκείνο του Δαβίδ.

Το κεντρικό σημείο του άσματος είναι μία μικρή πρόταση, η οποία αναφέρεται στην αρχή μία φορά και στο τέλος άλλη μία.

Β' ΣΑΜ. α':19, 27 - "Πώς έπεσον οι δυνατοί!"

Μην ξεχνάμε πως ο Σαούλ είχε μεγάλες επιτυχίες στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του. Α' ΣΑΜ. ιδ':47-48.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου πολλοί εργάτες μπαίνουν στον αγρό για να εργαστούν, όπως και ο Σαούλ. Αρχίζουν καλά, σημειώνουν αρκετές νίκες εναντίον του εχθρού, φέρνουν ψυχές στον Κύριο, αλλά η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Ο Κύριος τους χρείει και τους δίνει τα χαρίσματα του Πνεύματος, αλλά εκείνοι αντί να μείνουν ταπεινοί και να συνεχίζουν να υπηρετούν σωστά, κάνουν μία στροφή στην καρδιά τους και αποβλέπουν πλέον στον εαυτό τους. Δεν βλέπουν το έργο του Θεού σαν υπηρεσία, αλλά το αντιλαμβάνονται σαν να είναι κάτι δικό τους και προβάλλουν τους εαυτούς τους μέσα από τις δραστηριότητες της εκκλησίας. Χωρίς πολλές φορές οι ίδιοι να το αντιληφθούν έχουν αντικαταστήσει τον Κύριο με το έργο τους. Φτιάχνουν ένα είδωλο στη ζωή τους, το οποίο και υπηρετούν. Με τον καιρό εκτίθενται πνευματικά και ο διάβολος αρχίζει να τους επιτίθεται για να τους κατακτήσει, αλλά και να χαλάσει όποιο έργο έχουν αφήσει πίσω τους. Αν δεν μετανοήσουν, θα έχουν το τέλος του Σαούλ.

Το άσμα του τόξου είναι ένας ψαλμός που θλιβερά και τραγικά αναφέρεται σε τέτοιους ανθρώπους, των οποίων το τέλος είνα τόσο άδοξο, αν και είχαν όλες τις προϋποθέσεις για να δοξαστούν μαζί με τον Κύριο. Έχουμε πολλές περιπτώσεις σε όλο τον κόσμο, όπου εκκλησίες καταστρέφονται, διακονίες διαλύονται και εργάτες πέφτουν, επειδή η καρδιά τους προσκολλήθηκε στα υλικά και γήινα.

Α' ΤΙΜ. ς':10 - "Διότι ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινες ορεγόμενοι, απεπλανήθησαν από τις πίστεως, και διαπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς."

Αυτό το γλίστρημα στον κόσμο το ονομάζουμε "σοφία". Οι συμβιβασμοί που έρχονται στη ζωή μας δεν τους βλέπουμε πλέον σαν συμβιβασμούς, αλλά σαν μία σοφή κίνηση που προέρχεται από την υποτιθέμενη καλύτερη γνώση του Λόγου του Θεού. Όταν δεν έχουμε την πίστη να σταθούμε, δικαιολογούμε την απιστία μας με διάφορα επιχειρήματα, λέγοντας ότι αυτό τελικά είναι σοφία Θεού. Βλέπουμε άλλους αδελφούς να συμπεριφέρονται αυστηρά και ξαφνικά εμείς το βλέπουμε σαν φανατισμό. Έτσι, βλέποντας ότι το άγιο βάδισμα απαιτεί παραχωρήσεις και έχει κόστος, εμείς, μη θέλοντας να βαδίσουμε ανάλογα δικαιολογούμε τους εαυτούς μας, ότι αυτό που κάνουμε είναι τελικά το σωστό. Έτσι καταλήγουμε να φιλοσοφούμε και με κανένα τρόπο δεν ορθοτομούμε το Λόγο του Θεού. Βαθμιαία απομακρυνόμαστε από τον Κύριο.

Tο πρώτο κεφάλαιο της Β' Σαμουήλ τελειώνει, καθώς αναφέρει το τέλος του βασιλιά του Ισραήλ.

Το δεύτερο κεφάλαιο αρχίζει με την αρχή μιας άλλης βασιλείας, η οποία μέλλει να είναι και η ενδοξότερη. Αν σήμερα η Εκκλησία διακατέχεται από σαρκικότητα, θα έρθει η ώρα και κοντά είναι που ο Κύριος θα την επισκεφθεί με θαυμαστό τρόπο και θα μεταμορφωθεί σε μία λαμπρή και ένδοξη Νύμφη.
Από το σημείο αυτό αρχίζει η Γραφή να μας αναφέρει τα γεγονότα της βασιλείας του Δαβίδ. Μόλις έμαθε ο Δαβίδ ότι έπεσε ο Σαούλ και οι γιοι του στη μάχη ρώτησε τον Κύριο, αν είναι η ώρα κατάλληλη για να εισέλθει μέσα στη γη του Ισραήλ. Τώρα πλέον γνωρίζει πολύ καλά ότι αν κάνει κάτι χωρίς να ρωτήσει τον Κύριο, το πιθανότερο θα είναι να ξαναμπεί σε δοκιμασίες. Από την ημέρα που ο Σαμουήλ τον έχρισε (Α' ΣΑΜ. ις':13) πέρασαν περίπου 15 χρόνια!! Είναι πολύς χρόνος για να έχει τώρα την πολυτέλεια να κάνει αυτό που του αρέσει, τη στιγμή που ο Θεός έχει πάρει όλα τα εμπόδια από μπροστά του. Πέρασε όλη την ταλαιπωρία και τους διωγμούς και έχει πάψει ο καιρός για ασοφίες και βιαστικές κινήσεις. Ο Δαβίδ είναι ψύχραιμος και όλη του η ελπίδα και η υπακοή είναι προς τον Κύριο. Η αναμονή του αυτή για να λάβει το θέλημα του Θεού εκεί που πολλοί άλλοι θα θεωρούσαν αυτονόητο να ξεκινήσουν και να μπουν στη γη του Ισραήλ, δείχνει την ωριμότητα και το έργο που έχει κάνει ο Κύριος μέσα στο Δαβίδ. Δείχνει έτοιμος για ηγέτης, έτοιμος να οδηγήσει το λαό του Θεού μέσα στο θέλημά Του.

ΦΙΛ. β':8-9 - "Και ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διά τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα το υπερ παν όνομα."

Ο Δαβίδ δεν πήγε να λάβει την εξουσία με δική του πρωτοβουλία. Δεν έτρεξε να πάρει τη θέση, καθώς είδε το δρόμο ανοικτό. Περίμενε τον Κύριο να το κάνει με τον τρόπο που πρέπει. Γι 'αυτό και ο Θεός υπερύψωσε τη βασιλεία του. Ο Κύριος είναι Εκείνος που θα σε πάρει και θα σε τοποθετήσει εκεί που πρέπει από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν χρειάζεται παρά με φόβο Κυρίου να Τον εκζητάς.
Η μεγάλη αυτή καθυστέρηση του να γίνει ο Δαβίδ βασιλιάς δεν είναι ασυνήθιστη, αλλά αυτός είναι ο δρόμος για να εκπληρώσει ο Κύριος πάνω μας τις υποσχέσεις και τις επαγγελίες Του.
ΕΒΡ. ι':36, ς':15, Β' ΠΕΤΡ. α':6, ΙΑΚ. ε':11, Α' ΘΕΣ. α':3, Β' ΚΟΡ. ς':4, ΡΩΜ. ιε':4.

Β' ΣΑΜ. β':1-3 - "Μετά δε ταύτα ηρώτησεν ο Δαβίδ τον Κύριον, λέγων, Να αναβώ εις τινα των πόλεων Ιούδα; Ο δε Κύριος είπε προς αυτόν, Ανάβα. Και είπεν ο Δαβίδ, Πού να αναβώ; Ο δε είπεν, Εις Χεβρών.
Ανέβη λοιπόν εκεί ο Δαβίδ, και αι δύο γυναίκες αυτού, Αχινοάμ η Ιεζραηλίτις, και Αβιγαία η γυνή Νάβαλ του Καρμηλίτου.
Και τους άνδρας τους μετ' αυτού ανεβίβασεν ο Δαβίδ, έκαστον μετά της οικογενείας αυτού, και κατώκησαν εν ταις πόλεσι Χεβρών."

Γιατί ο Κύριος είπε στο Δαβίδ να πάει στη συγκεκριμένη πόλη, τη Χεβρώνα; Υπήρχαν πολλές άλλες πόλες και μέρη που θα μπορούσε να πάει. Εκεί υπάρχει μία τυπολογία, που είναι πολύ σημαντική για μας, αλλά και για την Εκκλησία γενικότερα.
"ΧΕΒΡΩΝ" σημαίνει "κοινότητα, σύνδεσμος, εταιρεία". Είναι η πιο ψηλή πόλη της Παλαιστίνης, με υψόμετρο σχεδόν 1000 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Εκεί ήρθαν οι πρεσβύτεροι της φυλής Ιούδα και έχρισαν βασιλιά το Δαβίδ πρώτα επί τον Ιούδα.

Β' ΣΑΜ. β':4 - "Και ήλθον οι άνδρες Ιούδα, και έχρισαν εκεί το Δαβίδ βασιλέα επί τον οίκον Ιούδα."

Ο Δαβίδ άρχισε από χαμηλά, από την έρημο. Πέρασε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της εξορίας του εκεί. Απεδείχθη πιστός και ο Κύριος τον ανέβασε στην ψηλότερη πόλη, αλλά και στο υψηλότερο πνευματικό επίπεδο. Όταν ο στρατός του Κυρίου περάσει μέσα από διωγμούς και θλίψεις, τότε ο Θεός θα τον ανεβάσει σε επίπεδα πνευματικά, ώστε θα έρχεται ο κόσμος και θα στέψουν τον Ιησού βασιλιά μόνοι τους. Προϋπόθεση όμως είναι η Εκκλησία να βρίσκεται ψηλά, μέσα στο όρος της παρουσίας του Κυρίου, στη Χεβρών. Πρέπει να είναι ενωμένη, να λειτουργεί ως ένας οργανισμός, να είναι μία κοινωνία πιστών, όπως είναι το θέλημα του Θεού.
Το αποτέλεσμα μίας τέτοιας κίνησης του Αγίου Πνεύματος μέσα στο λαό Του το βλέπουμε μέσα στην πρώτη αποστολική εκκλησία.

ΠΡΑΞ. β΄:44-47 - "Και πάντες οι πιστεύοντες ήσαν ομού, και είχον τα πάντα κοινά, και τα κτήματα και τα υπάρχοντα αυτών επώλουν και διεμοίραζον αυτά εις πάντας, καθ' ην έκαστος είχε χρείαν. Και καθ' ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ, και κόπτοντες τον άρτον κατ' οίκους, μετελάμβανον την τροφήν εν αγαλλιάσει και απλότητι καρδίας, δοξολογούντες τον Θεόν, και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού. Ο δε Κύριος προσέθετο καθ' ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους."

Υπήρχε ένα χρίσμα, μία ιδιαίτερη χάρη του Θεού πάνω σ' εκείνη την εκκλησία, ώστε μέσα σε λίγες μέρες είχαν προσκολληθεί πολλές χιλιάδες ανθρώπων. Η σημερινή εκκλησία μπορεί να έχει γνώσεις, οικονομικούς πόρους, δραστηριότητες, αλλά της λείπει η "Χεβρών"!! Όταν ο Κύριος μας ανεβάσει εκεί πάνω, τότε θ' αρχίσουν οι άνθρωποι να έρχονται στο Χριστό κατά κύματα. Τότε θα χριστεί βασιλιάς ο Ιησούς με ένα μοναδικό τρόπο από ανθρώπους που ίσως προηγουμένως δεν ήθελαν ή δεν "μπορούσαν" να το κάνουν.
Ο Δαβίδ είναι τώρα βασιλιάς μόνο για τη φυλή Ιούδα. Από τη Χεβρών όμως είναι τώρα εύκολο να πας στην Ιερουσαλήμ, η οποία βρίσκεται λίγο χαμηλότερα, σε υψόμετρο 850 περ. μέτρων. Βρίσκεται σε απόσταση μόνο 30 χλμ. βόρεια από τη Χεβρώνα. Στη Χεβρώνα ο Δαβίδ, μετά από 7,5 χρόνια βασιλείας στον Ιούδα, θα χριστεί βασιλιάς σε όλο τον Ισραήλ.

Λίγα χρόνια πριν, όταν ο Ιησούς του Ναυή κατακτούσε τη γη Χαναάν, η Χεβρών δόθηκε στο Χάλεβ. ΚΡΙΤ. α':20 Ο Χάλεβ και ο Ιησούς του Ναυή ήταν οι μοναδικοί άνθρωποι που μπήκαν στη Χαναάν από τη γενιά εκείνων που έφυγαν από την Αίγυπτο. Είναι σημαδιακό αυτό, διότι ο Χάλεβ είχε "... εν αυτώ άλλο πνεύμα ..." ΑΡΙΘΜ. ιδ':24. Κοινωνία με τον Κύριο θα έχουν όσοι διαθέτουν τα στοιχεία του Χάλεβ. Επίσης η ενότητα του λαού του Θεού θα κατακτηθεί όταν μοιάσουμε με το Χάλεβ.

Όταν λάβει ο Κύριος Ιησούς τη θέση που πρέπει μέσα στην Εκκλησία, τότε εκείνοι που ήταν δέσμιοι της βασιλείας του Σαούλ και δεν έβλεπαν, θα δουν και θα ομολογήσουν δίνοντας όλη τη δόξα στον Κύριο.

Β' ΣΑΜ. ε':1-3 - "Και ήλθον πάσαι αι φυλαί του Ισραήλ προς τον Δαβίδ εις Χεβρών, και είπον, λέγοντες, Ιδού, οστούν σου, και σαρξ σου είμεθα ημείς, και πρότερον έτι, ότε ο Σαούλ εβασίλευε εφ' ημάς, συ ήσο ο εξάγων και εισάγων τον Ισραήλ, και προς σε είπεν ο Κύριος, Συ θέλεις ποιμάνει τον λαόν Μου, τον Ισραήλ, και συ θέλεις είσθαι ηγεμών επί τον Ισραήλ. Και ήλθον πάντες οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ προς τον βασιλέα εις Χεβρών, και έκαμεν ο βασιλεύς Δαβίδ συνθήκην μετ' αυτών εν Χεβρών ενώπιον του Κυρίου, και έχρισαν τον Δαβίδ βασιλέα επί τον Ισραήλ."

Μετά την αποχώρηση του Σαούλ το τελευταίο εμπόδιο ήταν ο Αβενήρ, ο στρατηγός του Σαούλ και αρχηγός του στρατού. Μόλις έφυγε και αυτό το εμπόδιο, ήρθαν μόνοι τους οι Ισραηλίτες, όπως έγινε και με τους πρεσβυτέρους του Ιούδα πρωτύτερα και έχρισαν το Δαβίδ βασιλιά σε όλο τον Ισραήλ.
Όταν ο Ιησούς εκζητηθεί μέσα στην Εκκλησία Του και λάβει τη βασιλική θέση εκεί, το επόμενο που θα γίνει, είναι να πάρει η Εκκλησία τη μορφή που της αρμόζει. Πρέπει να κατακτηθεί η Ιερουσαλήμ και να σταθεί μπροστά στον υπόλοιπο κόσμο, άγια, φωτεινή και θριαμβεύτρια. Πρέπει να πάρει τη μορφή που έχει υποσχεθεί ο Κύριος μέσα στο Λόγο Του, σαν Νύμφη άσπιλη και άμωμη.

Μόλις χρίσθηκε ο Δαβίδ βασιλιάς σε όλη την επικράτεια του Ισραήλ, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να πάρει την Ιερουσαλήμ από τα χέρια των Ιεβουσαίων και να φέρει την Κιβωτό να κατοικήσει εκεί. Στις τελευταίες μέρες όταν η Εκκλησία φτάσει στη "Χεβρών", θα ξεκινήσει την τελική της ευθεία προς την "Ιερουσαλήμ". Ενωμένη και με τέλεια κοινωνία με τον Ιησού θα κατακτήσει τη θέση που της αρμόζει πάνω στη γη, πριν φύγει για την παρουσία του Κυρίου. Δεν θ' αρπαχθεί ταλαιπωρημένη, διωγμένη, περιφρονημένη και καταπατημένη. Θα φύγει νικήτρια, καθαρή, ισχυρή, ένδοξη, γεμάτη με το φως και την παρουσία του παντοδύναμου Δημιουργού της! Σ' εκείνο το χρονικό σημείο θα έχει κατακτηθεί η υπόσχεση και η επαγγελία του Θεού για μία νύμφη ένδοξη, για ένα οίκο αγίων, που θα είναι φως πάνω στον κόσμο αυτό. Ίσως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε και να κατοικούμε σε μία περιφρονημένη από τον κόσμο εκκλησία, στην οποία κανείς δεν δίνει και τόσο σημασία. Όμως αυτό δεν θα είναι και το τέλος! Η Εκκλησία θα γίνει οίκος σωτηρίας, ευλογίας και θεραπείας για όλο τον κόσμο. Το όνομα του Ιησού θα κυματίζει σημαία πάνω σε κάθε χωριό, πόλη, έθνος.

ΗΣΑ. ξβ':1-4 - "Διά την Σιών δεν θέλω σιωπήσει, και διά την Ιερουσαλήμ δεν θέλω ησυχάσει, εωσού η δικαιοσύνη αυτής εξέλθει ως λάμψις, και η σωτηρία αυτής ως λαμπάς καιομένη. Και θέλουσιν ιδεί τα έθνη την δικαιοσύνην σου, και πάντες οι βασιλείς την δόξαν σου, και θέλεις ονομασθή με νέον όνομα, το οποίον του Κυρίου το στόμα θέλει ονομάσει. Και θέλεις είσθαι στέφανος δόξης εν χειρί Κυρίου, και διάδημα βασιλικόν εν τη παλάμη του Θεού σου. Δεν θέλεις πλέον ονομασθή εγκαταλελειμμένη, ουδέ η γη σου θέλει πλέον ονομασθή, ηρημωμένη, αλλά θέλεις ονομασθή, Η ευδοκία μου εν αυτή, και η γη σου η νενυμφευμένη, διότι ο Κύριος ηυδόκησεν επί σε και η γη σου θέλει είσθαι νενυμφευμένη."

ΕΦΕΣ. ε':27 - "Διά να παραστήση αυτήν εις Εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος."

ΙΕΡ. λγ':9 - "Και η πόλις αύτη θέλει είσθαι εις εμέ όνομα ευφροσύνης, αίνεσις και δόξα έμπροσθεν πάντων των εθνών της γης, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα αγαθά τα οποία εγώ κάμνω εις αυτούς, και θέλουσι εκπλαγεί και τρομάξει διά πάντα τα αγαθά, και διά πάσαν την ειρήνην, την οποίαν θέλω κάμει εις αυτήν."

Όταν θα εκπληρωθούν αυτά τα προφητικά εδάφια η "Ιερουσαλήμ" θα έχει κατακτηθεί κατά το τέλειο θέλημα του Θεού. Είναι έτοιμη να συναντήσει το Νυμφίο. Θα έχει λάβει την πλήρη πνευματική της διάσταση για την οποία ο Κύριος την έχει προορίσει. Τα λόγια που είπαν οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ στο Δαβίδ, όταν τον συνάντησαν για να τον χρίσουν, είναι προφητικά και δείχνουν την πλήρη αναγνώριση που θα εισπράξει ο Ιησούς μέσα, αλλά και έξω από την Εκκλησία. ΦΙΛ. β':11.

"Οστούν σου, και σαρξ σου είμεθα ημείς". Τώρα έχουν καταλάβει ποια είναι η θέση τους μέσα στην Ιστορία. Τώρα έχουν επίγνωση της θέσης τους, ενώ πριν αυτή δεν υπήρχε, διότι κυριαρχούσε ο Σαούλ (σάρκα). ΕΦΕΣ. ε':30.