Όπως είπαμε, ο Θεός έχει τον τρόπο Του για να μας υπενθυμίζει αυτά που έχουμε ξεχάσει και γνωρίζει πολύ καλά να μας επιστρέφει στο σημείο εκείνο που χαθήκαμε από το σωστό δρόμο. Ο Δαβίδ τώρα ρωτάει τον Κύριο, κάτι που δεν έκανε από το 23ο κεφάλαιο! Επίσης από το 26ο κεφάλαιο έχει να αναφέρει και να κάνει λόγο για το όνομα του Κυρίου! Η αναζωπύρωση στην καρδιά του Δαβίδ φαίνεται να είναι δυνατή και έχει αλλάξει όλη τη ροή των γεγονότων.

Α' ΣΑΜ. λ':7-8 - "Και είπεν ο Δαβίδ προς Αβιάθαρ τον ιερέα, υιόν του Αχιμέλεχ, Φέρε μοι ενταύθα, παρακαλώ, το εφόδ. Και έφερεν ο Αβιάθαρ το εφόδ προς τον Δαβίδ. Και ηρώτησεν ο Δαβίδ τον Κύριον, λέγων, Να καταδιώξω όπισθεν τούτων των ληστών; Θέλω προφθάσει αυτούς; Ο δε είπε προς αυτόν, Καταδίωξον, διότι θέλεις βεβαίως προφθάσει, και αφεύκτως θέλεις ελευθερώσει πάντα."

Ο Κύριος βεβαίως δέχθηκε τη μετάνοια και τη συντριβή του Δαβίδ αμέσως. Παρόλο που είχε γνώση ο Δαβίδ γι' αυτό που έκανε, καθώς κατέφευγε στους Φιλισταίους και γνώριζε ότι δεν ήταν σωστό, ο Θεός εδώ τον δέχεται ολοκληρωτικά, αμέσως και χωρίς άλλα λόγια τον συγχωρεί και αρχίζει ν' αντιστρέφει την αρνητική ροή που μέχρι τώρα είχαν οι καταστάσεις σε ένα θρίαμβο και σε μία νίκη χωρίς προηγούμενο, όπως θα δούμε παρακάτω.

Αυτός, αδελφοί, είναι ο Θεός που λατρεύουμε. Θεός ελέους και συγχώρησης! Δεν υπάρχει κάτι και καμία αμαρτία που δεν μπορεί να το σβήσει από το βιβλίο σου και να σου δώσει μία κατάλευκη σελίδα για μία νέα αρχή. Και όχι μόνο αυτό. Το αποτέλεσμα της επιστροφής μας στο Θεό θα είναι εκπληκτικό. Τι δόξα και τι χαρά να λατρεύουμε ένα τέτοιο Κύριο! Ο Δαβίδ λοιπόν επιστρέφει στο Θεό, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνει για να πάρει πίσω όλο αυτό το πλήθος που άρπαξαν οι Αμαληκίτες.

Α' ΣΑΜ. λ':9 - "Τότε υπήγεν ο Δαβίδ, αυτός και οι εξακόσιοι άνδρες οι μετ' αυτού, και ήλθον έως του χειμάρρου Βοσόρ, όπου οι απομένοντες εστάθησαν."

Ο Κύριος είναι μαζί σου, αλλά πρέπει τώρα εσύ να τρέξεις, να μοχθήσεις για να πάρεις πίσω το χαμένο έδαφος!! Αυτή είναι η αξίωση και η απαίτηση που θέτει ο Θεός σε σένα. Οι άντρες του Δαβίδ είναι μεν αδύναμοι και αποκαμωμένοι από τις αποτυχίες, αλλά αν θέλουν τις οικογένειές τους πίσω, τώρα θα πρέπει να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Όταν χάσουμε το δρόμο του Θεού και βρισκόμαστε μακριά από το θέλημά Του, ο κόπος της επιστροφής είναι δεδομένος. Θα πρέπει να επιστρατεύσεις κάθε ισχύ που σου έχει απομείνει για να μπεις ξανά μέσα στον άνεμο του Αγίου Πνεύματος, που φέρνει ζωή και δόξα. Θα πρέπει να πειθαρχήσεις και να δοθείς ολοκληρωτικά στον αγώνα της επιστροφής.
Μην ξεχνάς όμως. Αυτό που σε περιμένει είναι ένδοξο και λαμπερό!

Υπάρχουν χριστιανοί που είναι για ένα χρονικό διάστημα ξεχασμένοι μέσα στον κόσμο αγαπώντας τα εν τω κόσμω. Κάποια στιγμή θα συνέλθουν, όπως συνήλθε και ο άσωτος υιός και αναλογίσθηκε την κατάσταση μέσα στην οποία ζει. Θα νομίσουν ότι ίσως τώρα είναι αργά για να επιστρέψουν ή ότι δεν αξίζει τον κόπο. Αν ρωτούσαν τον Κύριο εκείνη τη στιγμή, θα τους έλεγε αυτό που είπε και στο Δαβίδ!!

"Θέλεις βεβαίως προφθάσει και αφεύκτως θέλεις ελευθερώσει πάντα."! Τίποτα δεν έχει χαθεί, ακόμα κι αν είσαι μακριά από το Θεό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Πάντα υπάρχει χώρος για όλους τους ανθρώπους, όποια κι αν είναι η αμαρτία, αρκεί η μετάνοια και η επιθυμία για επιστροφή να είναι ειλικρινής και όχι επιφανειακή.

Ας δούμε λίγο τη φυσική, αλλά και ψυχολογική κατάσταση αυτών των ανθρώπων που αρχίζουν τώρα μία μεγάλη καταδίωξη.

Α' ΣΑΜ. λ':9-10 - "Τότε υπήγεν ο Δαβίδ, αυτός και οι εξακόσιοι άνδρες οι μετ' αυτού, και ήλθον έως του χειμάρρου Βοσόρ, όπου οι απομένοντες εστάθησαν. Ο δε Δαβίδ, αυτός και τετρακόσιοι άνδρες, κατεδίωκον, επειδή έμεινον οπίσω διακόσιοι, οίτινες αποκαμόντες δεν ηδύναντο να διαβώσι τον χείμαρρον Βοσόρ."

Μόλις είχαν ταξιδεύσει γύρω στα 100 χιλ. από την Αφέκ, εκεί που είχαν στρατοπεδεύσει μαζί με τους Φιλισταίους, μέχρι τη Σικλάγ. Με μεγάλη χαρά σκέφτονταν ότι θα ξεκουράζονταν στην πόλη τους ανάμεσα στις οικογένειές τους όταν έφταναν. Όμως ακολουθεί ψυχολογική κατάρρευση, όταν αντικρύζουν τα σπίτια τους καμμένα και τα γυναικόπαιδα εξαφανισμένα, αλλά και τα ζώα τους είχαν κλαπεί. Οι επιδρομείς θα μπορούσαν να καταφύγουν οπουδήποτε στο γύρω αγριότοπο. Όποια δύναμη τους είχε απομείνει, έφυγε στη θλίψη και το κλάμμα. Μπορούμε να φανταστούμε αυτή την εικόνα και σίγουρα θα ήταν άσχημη για κάποιον που είχε την επαγγελία να γίνει ο βασιλιάς του Ισραήλ. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας και της ανυπακοής προς τον Θεό. Τώρα θα πρέπει ν' αντλήσουν δύναμη, διότι πρέπει να κινηθούν πολύ γρήγορα, αν θέλουν να προφθάσουν. Ο Κύριος είναι Εκείνος που τους ενθαρρύνει. Φεύγουν λοιπόν και οι εξακόσιοι για να καταδιώξουν τον εχθρό.

Ο Κύριος φέρνει το Δαβίδ εκεί που ήταν πρώτα, μπροστά στα μάτια και τη συνείδηση των εξακοσίων ανδρών του, οι οποίοι λίγα λεπτά πριν ήθελαν να τον λιθοβολήσουν. Τώρα ο Θεός είναι πάλι μαζί με το Δαβίδ και αυτό φαίνεται.

Ένας εργάτης του Θεού έχει το χρίσμα πάνω του, φαίνεται ότι ο Κύριος είναι μαζί του, όταν υπακούει τον Κύριο πάνω στο έργο της διακονίας. Θα εισπράττει την αγάπη των αδελφών, διότι αυτό είναι επακόλουθο στη διακονία, όταν ο άνθρωπος του Θεού είναι υπάκουος. Όταν από κάποιο σημείο αρχίζει ο εργάτης του Θεού να κάνει αυτό που εκείνος θέλει, με τον καιρό η ανταπόκριση του κόσμου δεν θα είναι αυτή που υπήρχε πριν.

Μπροστά τους έχουν τώρα ένα ακόμα εμπόδιο. Είναι ο χείμαρρος Βοσόρ. Καταφέρνουν να περάσουν οι τετρακόσιοι. Οι υπόλοιποι μένουν πίσω μη μπορώντας να τον διασχίσουν. Έτσι είναι, όταν καταδιώκεις εκείνον που σου έχει κλέψει τα υπάρχοντά σου. Είτε πνευματικά, είτε φυσικά κι αν είναι τα υπάρχοντα, θα αποδυναμωθείς ακόμα περισσότερο πάνω στην κοπιαστική και επίπονη προσπάθειά σου να ανακτήσεις το χαμένο χρόνο, αλλά και τα χαμένα πνευματικά σου "υπάρχοντα". Το 1/3 των ανδρών του Δαβίδ έμεινε πίσω. Σίγουρα ήταν μεγάλη απώλεια, διότι τώρα έμειναν μόνο τετρακόσιοι κουρασμένοι ακόλουθοι.
Όταν ο Θεός θέλει να σε ευλογήσει, πολλές φορές θα πάρει ένα μέρος από την ήδη μικρή σου δύναμη, που νομίζεις ότι έχεις. Θα σου δώσει πλήρωση, όταν αδειάσεις και ταπεινωθείς τελείως. Εκεί που βλέπεις ότι όλα τελειώνουν, από εκεί κι έπειτα αρχίζει να εργάζεται ο Κύριος! Ήταν το τελευταίο εμπόδιο, διότι λίγο παρακάτω ο Θεός τους βοηθάει να επιτύχουν το σκοπό τους.

Βρίσκουν ένα Αιγύπτιο, δούλο των Αμαληκιτών, τον οποίο άφησαν οι κύριοι του εκεί, διότι ήταν άρρωστος και τους ήταν βάρος. Είχαν περάσει τρεις μέρες και ήταν σε άθλια κατάσταση. Ο Δαβίδ του έδωσε τροφή και δυνάμωσε και στη συνέχεια τους βοήθησε να βρουν τους επιδρομείς, αφού υποσχέθηκε ο Δαβίδ ότι δεν θα τον παρέδιδε στους Αμαληκίτες, ούτε θα του έκανε κάτι κακό. Η συνέχεια είναι καταπληκτική.

Α' ΣΑΜ. λ':16-20 - "Και ότε ωδήγησεν αυτόν κάτω, ιδού, ήσαν διεσκορπισμένοι επί το πρόσωπον παντός του τόπου, τρώγοντες, και πίνοντες, και χορεύοντες, διά πάντα τα λάφυρα τα μεγάλα, τα οποία έλαβον εκ της γης των Φιλισταίων, και εκ της γης του Ιούδα. Και επάταξεν αυτούς ο Δαβίδ, από της αυγής μέχρι της εσπέρας της επιούσης, και δεν διεσώθη ουδέ εις εξ αυτών, πλην τετρακοσίων νέων, οίτινες εκάθηντο επί καμήλων, και έφυγον. Και ηλευθέρωσεν ο Δαβίδ όσα ήρπασαν οι Αμαληκίται, και τας δύο γυναίκας αυτού ηλευθέρωσεν ο Δαβίδ. Και δεν έλειψεν εις αυτούς ούτε μικρόν ούτε μέγα, ούτε υιοί ούτε θυγατέρες, ούτε λάφυρον, ούτε ουδέν εκ των όσα ήρπασαν απ' αυτών, τα πάντα επανέλαβεν ο Δαβίδ. Και έλαβεν ο Δαβίδ πάντα τα πρόβατα και τους βόας, και φέροντες αυτά έμπροσθεν των άλλων κτηνών, έλεγον, Ταύτα είναι τα λάφυρα του Δαβίδ."

Ο Λόγος του Θεού είναι συγκεκριμένος και σαφής. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ !! "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΑΝΕΛΑΒΕΝ Ο ΔΑΒΙΔ." Πριν όμως ασχοληθούμε με τα λάφυρα θα δούμε ένα γεγονός το οποίο μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Τετρακόσιοι νέοι, οι οποίοι κάθονταν σε καμήλες, διέφυγαν τη σφαγή! Πολλά χρόνια πριν ο Κύριος είχε πάρει μία απόφαση, όσον αφορά τον Αμαλήκ.

ΕΞΟΔ. ιζ':14-16 - "Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Γράψον τούτο εν βιβλίω προς μνημόσυνον, και παράδος εις τα ώτα του Ιησού, ότι θέλω εξαλείψει εξάπαντος την μνήμην του Αμαλήκ εκ της υπό τον ουρανόν. Και ωκοδόμησεν εκεί ο Μωυσής θυσιαστήριον, και εκάλεσε το όνομα αυτού, Ιεοβά Νισσί, και είπεν, Επειδή χειρ υψώθη κατά του θρόνου του Κυρίου, θέλει είσθαι πόλεμος του Κυρίου προς τον Αμαλήκ από γενεάς εις γενεάν."

Οι Αμαληκίτες εδώ είναι τύπος της σάρκας, αλλά και των δαιμονίων. Τι μας δείχνει εδώ ο Λόγος του Θεού; Δεν θα είμαστε ποτέ σε θέση να εξαλείψουμε και να αποκλίσουμε τον παράγοντα της σάρκας, αλλά και του διαβόλου. Πρέπει συνεχώς να παλεύουμε και να μαχόμαστε. Θα έχουμε πόλεμο με αυτούς από γενεά σε γενεά, δηλ. συνεχώς. Μην πλανούμε τους εαυτούς μας νομίζοντας ότι θα σταυρώσουμε τη σάρκα μας σε μία μεμονωμένη φορά και όλα τα υπόλοιποα θα είναι εύκολα και θα τελειώσουν αυτόματα.

Α' ΙΩΑΝ. α':5-7 - "Και αύτη είναι η επαγγελία, την οποίαν ηκούσαμεν απ' Αυτού και αναγγέλλομεν προς εσάς, Ότι ο Θεός είναι φως, και σκοτία εν Αυτώ δεν υπάρχει ουδεμία. Εάν είπωμεν ότι κοινωνίαν έχομεν μετ' Αυτού, και περιπατώμεν εν τω σκότει, ψευδόμεθα και δεν πράττομεν την αλήθειαν. Εάν όμως περιπατώμεν εν τω φωτί καθώς Αυτός είναι εν τω φωτί, έχομεν κοινωνίαν μετ' αλλήλων, και το αίμα του Ιησού Χριστού του Υιού Αυτού καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας."

Ο Ιωάννης μας λέει ότι ακόμα κι αν περπατάμε μέσα στο φως του Θεού, ακόμα κι αν έχουμε κοινωνία με τον Κύριο και με τους αδελφούς, πάντα μπορούν να γίνουν λάθη, εξαιτίας της ανωριμότητας και της τύφλωσης που μπορούμε να έχουμε σαν άνθρωποι. Ο Ιησούς θα συνεχίζει να μας καθαρίζει, τόσο όσο εμείς βαδίζουμε μέσα στο φως Του.

Α' ΙΩΑΝ. α':8 - "Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν, και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν."
ΚΡΙΤ. γ':1-2, 4 - "Και ταύτα είναι τα έθνη, τα οποία αφήκεν ο Κύριος, διά να δοκιμάση τον Ισραήλ δι' αυτών, πάντας τους μη γνωρίσαντας πάντας τους πολέμους της Χαναάν, τουλάχιστον διά να μάθωσιν αι γενεαί των υιών Ισραήλ να γυμνασθώσιν τον πόλεμον, τουλάχιστον όσοι πρότερον δεν είχον γνωρίσει αυτούς. ... Και ταύτα ήσαν διά να δοκιμάση τον Ισραήλ δι' αυτών, διά να γνωρίση εάν υπήκοον εις τας εντολάς του Κυρίου, τας οποίας προσέταξεν εις τους πατέρας αυτών διά του Μωυσέως."

Η σάρκα μας πάντα περιμένει εκεί έξω για να εκδηλωθεί. Θα μάθουμε να μαχόμαστε αυτήν όσο εμείς υπάρχουμε μέσα σ' αυτό τον κόσμο από γενιά σε γενιά. Αυτό θα γίνει μέχρι να πάμε στον ουρανό για να είμαστε πλέον μαζί με τον Ιησού Χριστό. ΤΟΤΕ είναι που ο Κύριος θα "εξαλείψει εξάπαντος την μνήμην του Αμαλήκ εκ της υπό τον ουρανόν." Αν λέμε ότι δεν έχουμε αυτή την παλαιά φύση και ότι δεν αμαρτάνουμε, τότε είμαστε ψεύτες. Όταν ο Θεός ανανεώνει, επαναφέρει και αποκαθιστά, το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. Ο Δαβίδ ζούσε 16 μήνες σε ανυπακοή. Τη στιγμή που αποφασίζει να μετανοήσει, υπάρχει τέλεια εξιλέωση και λύτρωση. Έχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της αμαρτίας, αλλά η αποκατάσταση στο πρόσωπο του Θεού είναι πλήρης.

Α' ΙΩΑΝ. α':9 - "Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίση ημάς από πάσης αδικίας."

Ο Κύριος έχει πληρώσει για τις αμαρτίες μας και είναι έτοιμος να μας συγχωρήσει για όλα μας τα παρααπτώματα και να μας καθαρίσει από ΚΑΘΕ αδικία. Τέλεια αποκατάσταση εφόσον προηγηθεί ειλικρινή μετάνοια και άνοιγμα καρδιάς στον Κύριο προς εξομολόγηση.

Στα εδάφια Α' ΣΑΜ. λ':16-20 εκείνο στο οποίο δίδεται ιδιαίτερη σημασία είναι το θέμα με τα λάφυρα. Όπως είπαμε ο Δαβίδ πήρε ξανά πίσω ΟΛΑ τα υπάρχοντά του χωρίς να χαθεί τίποτα. Η διακήρυξη στην οποία θα σταθούμε για λίγο είναι η τελευταία πρόταση, όπου όλος ο λαός φωνάζει και διαλαλεί: "Ταύτα είναι τα λάφυρα του Δαβίδ." (λ':20) Όπως είπαμε ξανά, ο Δαβίδ είναι τύπος του Ιησού Χριστού και τα λάφυρα αυτά που παρέλαβε είναι μία απεικόνιση, μία σκιά των μεγαλύτερων λαφύρων που πήρε ο Ιησούς. Όταν ο Χριστός έδωσε τη μάχη για μας, μας ελευθέρωσε και ανέκτησε τα πάντα, δεν άφησε τίποτα στα χέρια του εχθρού. Ενώ ήταν μαζί στη μάχη και οι τετρακόσιοι άνδρες, στο δρόμο της επιστροφής αναγνώριζαν τα λάφυρα αυτά σαν "λάφυρα του Δαβίδ". Τρεις μέρες πριν σκέφτονταν να τον λιθοβολήσουν. Τώρα αναγνωρίζουν ότι η μάχη αυτή ήταν τελικά υπόθεση του Δαβίδ!!

Σήμερα από το στράτευμα του Ιησού αντηχεί η ίδια φωνή. "Αυτά είναι τα λάφυρα του Ιησού."

ΗΣΑ. νγ':12 - "Διά τούτο θέλω δώσει εις Αυτόν μερίδα μετά των μεγάλων, και τους ισχυρούς θέλει μοιρασθή λάφυρον, διότι παρέδωκε την ψυχήν Αυτού εις θάνατον, και μετά ανόμων ελογίσθη, και Αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων."

Ό,τι νίκη σημειώνει η Εκκλησία, ανήκει σ' Αυτόν και μόνο σ' Αυτόν, διότι Εκείνος είναι ο Στρατηγός και ο Ηγέτης. Ό,τι μας έχει χαρίσει ο Θεός, τα έκλεψε ο πονηρός και τα κρατάει. Όσο κι αν προσπαθήσουμε με δική μας τακτική και με δικά μας μέσα, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να ανακτήσουμε το παραμικρό. Μόνο ο Ιησούς μπορεί να μας τα φέρει πίσω και σ' Αυτόν δίνουμε όλη τη δόξα! Μπορεί οι άνδρες του Δαβίδ να νίκησαν τους Αμαληκίτες, αλλά ο Θεός απάντησε και κινήθηκε βάσει της επιθυμίας του Δαβίδ. Πάνω σ' αυτό έδωσε ο Θεός την επιτυχία σε όλη την ομάδα. Οι οφθαλμοί του Κυρίου αναπαύονται πάνω στον εκλεκτό και κεχρισμένο υπηρέτη Του και όχι τόσο πάνω στους 600 άντρες του.

Αδελφοί, κάθε ευλογία, χάρη, έλεος δίδεται σε μας, εξαιτίας και διά μέσου τους κεχρισμένου Του Υιού, Ιησού. Εξαιτίας του Ιησού εμείς είμαστε ελεημένοι, δικαιωμένοι, αγιασμένοι και έχουμε γίνει δεκτοί. Εμείς είμαστε αυτή τη στιγμή τα λάφυρα του Ιησού, καθώς μας ανάκτησε μετά από μία πολύ μεγαλύτερη μάχη με το μεγαλύτερο Αμαλήκ, το διάβολο. Ο Δαβίδ ενισχύθηκε εν Κυρίω. (λ':6) Πήρε τα όπλα και ξεκίνησε πρώτος. Αυτό έδωσε σε όλο το στράτευμα νέο άνεμο, μετέδωσε τη δύναμη του Θεού και σ' αυτούς. Τους ενίσχυσε κατ' αυτόν τον τρόπο, φέρνοντας σαν παράδειγμα και αρχή τον ίδιο Του τον εαυτόν.

ΙΩΑΝ. ις':33 - "Ταύτα ελάλησα προς εσάς, διά να έχητε ειρήνην εν εμοί. Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν, αλλά θαρσείτε, Εγώ ενίκησα τον κόσμον."

ΗΣΑ. μβ': 4 - "Δεν θέλει εκλίπει, ουδέ θέλει μικροψυχήσει, εωσού βάλει κρίσιν εν τη γη, και αι νήσοι θέλουσι προσμένει τον νόμον Αυτού."

Ο Κύριος μας άρπαξε μέσα από τα χέρια του εχθρού και μας έδωσε να κατοικήσουμε μέσα στο θαυμαστό και φωτεινό οίκο Του. Όλα τα χρωστάμε σε Αυτόν και αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στην Αποκάλυψη, όπου οι 24 πρεσβύτεροι (Νύμφη) θα δώσουν τους στεφάνους (που συμβολίζουν τη νίκη) στον Κύριο, στον Οποίο ανήκει πραγματικά η νίκη.

ΑΠΟΚ. δ':10-11 - "Οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι θέλουσι πέσει ενώπιον του καθημένου επί του θρόνου, και θέλουσι προσκυνήσει τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, και θέλουσι βάλει τους στεφάνους αυτών ενώπιον του θρόνου, λέγοντες,
Άξιος είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι Συ έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά Σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν."

Εξίσου θαυμαστό όμως είναι και κάτι άλλο : Ο Δαβίδ δεν ανέκτησε μόνο τα δικά του χαμένα λάφυρα, αλλά υπήρχαν και άλλα, από άλλες επιδρομές που είχαν κάνει οι Αμαληκίτες (λ:14), τα οποία έλαβε και αυτά. Ανέκτησε όλα τα δικά του, αλλά και πολύ περισσότερα ακόμα.

ΡΩΜ. ε':20 - "Παρεισήλθε δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις."

Μέσω του Ιησού δεν έχουμε μόνο σωτηρία, θεραπεία και αποκατάσταση, αλλά μας έδωσε να καθίσουμε στον ίδιο το θρόνο του Θεού.

ΕΦΕΣ. β':6 - "Και συνανέστησεν, και συνεκάθισεν (εμάς) εν τοις επουρανίοις διά Ιησού Χριστού."

ΑΠΟΚ. γ':21 - "Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθίση μετ' Εμού εν τω θρόνω Μου, καθώς και Εγώ ενίκησα, και εκάθισα μετά του Πατρός μου εν τω θρόνω Αυτού."