Όταν διωκόμαστε και υποφέρουμε προσπαθώντας να είμαστε ακέραιοι και να μην αμαρτήσουμε, να ξέρουμε ότι περισσότερο υποφέρει εκείνος που επιδιώκει αυτή την κατάσταση! Περισσότερο βασανίζεται και φοβάται εσωτερικά και εξωτερικά εκείνος διά του οποίου έρχονται τα σκάνδαλα και οι αδικίες. Μπορεί να βρίσκεται σε κάποια υψηλή και περίοπτη θέση, όμως "καλύτερον το ολίγον εν φόβω Κυρίου, παρά θησαυροί πολλοί και ταραχή εν αυτοίς." (ΠΑΡ.ιε':16). Επίσης: ΕΚΚΛ. δ':6

Ο Σαούλ ανεχώρησε από το σπίτι της μάγισσας για να συναντήσει το πικρό μέλλον του, το οποίο εκείνος δεν μπορούσε πλέον ν' αλλάξει. Ήταν νύχτα (Α' ΣΑΜ. κη':25). Νύχτα ξεκίνησε και ο Ιούδας για να πράξει εκείνο που του έβαλε ο σατανάς μέσα στην καρδιά του. ΙΩΑΝ. ιγ':30 Μία νύχτα που και για τους δύο κόστισε τις ζωές τους, αλλά και τη σωτηρία τους!!

 

ΚΕΦ.ΚΘ΄/29

Στο 29ο και 30ο κεφάλαιο της Α' Σαμουήλ θα γνωρίσουμε τις χειρότερες στιγμές που πέρασε με τη σειρά του και ο Δαβίδ με τους άνδρες του. Μία απόφαση που είχε πάρει λίγους μήνες πριν, είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα λίγο αργότερα. Ο Λόγος του Θεού αρχίζει με μία εικόνα στο 29ο κεφάλαιο που παγώνει τις δικές μας καρδιές και πόσο μάλλον του Δαβίδ στην προκειμένη περίπτωση.

Α' ΣΑΜ. κθ':1-2 - "Συνήθροισαν δε οι Φιλισταίοι πάντα τα στρατεύματα αυτών εις Αφέκ, και οι Ισραηλίται εστρατοπέδευσαν παρά την πηγήν, την εν Ιεζραέλ. Και οι σατράπαι των Φιλισταίων διέβαινον κατά εκατοντάδας και χιλιάδας, ο Δαβίδ δε και οι άνδρες αυτού διέβαινον κατόπισθεν μετά του Αγχούς."

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! Ο Δαβίδ στριμωγμένος ασφυκτικά μεταξύ Φιλισταίων και Ισραηλιτών και δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Βρίσκεται ένα βήμα από το να πολεμήσει τον ίδιο του τον αγαπημένο λαό πάνω στον οποίο έχει χρισθεί να είναι ο βασιλιάς!! Θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον αγαπημένο του φίλο Ιωνάθαν, αλλά και με τόσους άλλους, οι οποίοι τον αγαπούσαν και αυτό το γνωρίζουμε από τον καιρό που ήταν ο Δαβίδ στο παλάτι μαζί με το Σαούλ. Δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε ότι ο Δαβίδ παίρνει τη θέση του Γολιάθ κατά των Ισραηλιτών! Θα ήθελα να δω το πρόσωπο του Δαβίδ εκείνη τη στιγμή. Πιστεύω ότι θα είχε χλωμιάσει, όπως το χαρτί πάνω στο οποίο γράφω αυτές τις σκέψεις. Βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο και δεν υπάρχει καμία προοπτική για ν' αποτραπεί αυτή η κατάσταση. Άραγε τι θα έκανε ο Δαβίδ, αν επιτίθετο κατά των Ισραηλιτών;
Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, στο σημειο μηδέν, παρεμβαίνει ο Κύριος χρησιμοποιώντας τους άλλους τέσσερις στρατηγούς των Φιλισταίων.

Α' ΣΑΜ. κθ':3-5 - "Και είπον οι στρατηγοί των Φιλισταίων, Τι θέλουσιν ούτοι οι Εβραίοι; Και είπεν ο Αγχούς προς τους στρατηγούς των Φιλισταίων, Δεν είναι ούτος ο Δαβίδ, ο δούλος του Σαούλ βασιλέως του Ισραήλ, όστις εστάθη μετ' εμού ταύτας τας ημέρας, ή τούτους τους χρόνους; Και δεν έβρηκα εν αυτώ ουδέν σφάλμα, αφού ενέπεσεν εις εμέ έως της ημέρας ταύτης.
Και ηγανάκτησαν κατ' αυτού οι στρατηγοί των Φιλισταίων, και είπον προς αυτόν οι στρατηγοί των Φιλισταίων, Απόπεμψον τον άνθρωπον τούτον, και ας επιστρέψη εις τον τόπον αυτού τον οποίον διώρισας εις αυτόν, και ας μη καταβή μεθ' ημών εις την μάχην, μήποτε γίνη εν τη μάχη πολέμιος ημών, διότι πώς ήθελε διαλλαγή ούτος μετά του κυρίου αυτού; Ουχί με τας κεφαλάς των ανδρών τούτων; Δεν είναι ούτος ο Δαβίδ, περί του οποίου έψαλλον αμοιβαίως εν τοις χοροίς, λέγοντες, Ο Σαούλ επάταξε τας χιλιάδας αυτού, και ο Δαβίδ τας μυριάδας αυτού;"

Πιστεύω ότι η βάση και το θεμέλιο γι' αυτή τη σωτήρια κίνηση του Θεού μπήκε λίγο καιρό πριν.

Α' ΣΑΜ. κς':24 - "Ιδού λοιπόν, καθώς η ζωή σου εστάθη σήμερον πολύτιμος εις τους οφθαλμούς μου, ούτως η ζωή μου ας σταθή πολύτιμος εις τους οφθαλμούς του Κυρίου, και ας με ελευθερώση εκ πασών των θλίψεων."

Αυτό το είπε ο Δαβίδ στο Σαούλ στη δεύτερη συνάντηση που είχαν και η οποία περιγράφεται στο 26ο κεφ. Κοιτάξτε πώς ο Κύριος ανταποδίδει τώρα στο Δαβίδ την πράξη αυτή της ευγένειας και της ακεραιότητας απέναντι στο Σαούλ. Με το μέτρο που μετράμε τους άλλους, με αυτό θα μετρήσει κι εμάς ο Θεός. ΜΑΤΘ. ζ':2 Η ζωή του Δαβίδ σ' αυτή την πολύ σημαντική καμπή στάθηκε πολύτιμη στα μάτια του Θεού, διότι ο ίδιος ο Δαβίδ διαφύλαξε και ευλόγησε το Σαούλ αν και αυτός ήταν εχθρός του. Τέτοιες κινήσεις δεν μπορούν παρά να κινήσουν τον Θεό για ν' ανοίγουν οι ευλογίες του σ' εμάς τον καιρό που τις χρειαζόμαστε. Είναι πράξεις θυσίας και θυμίαμα ευάρεστο στο Θεό αυτό που έκανε τότε ο Δαβίδ με το Σαούλ. Αν θέλουμε να δούμε τον Κύριο να μας διαφυλάττει με αυτό το φοβερό τρόπο και να προστατεύει τα παιδιά μας, όλη την οικογένειά μας, την εργασία μας καθώς και στο πνευματικό βάδισμά μας, τότε πρέπει να μας διακρίνει αυτό το έλεος και η ευγένεια που είχε ο Δαβίδ απέναντι στο Σαούλ. Καμία πράξη πίστης και αφιέρωσης δεν χάνεται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Είναι σαν πόντοι που μαζεύονται και χρησιμοποιούνται "εν καιρώ χρείας" (ΕΒΡ. δ':16).

Σε αυτή την περίπτωση, αλλά και λίγο αργότερα στο 30ο κεφ., στο αμέσως επόμενο γεγονός, θα δούμε τη χάρη αυτή του Θεού να απελευθερώνεται συνεχώς πάνω στο Δαβίδ και να τον σώζει μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες, τις πιο δύσκολες στη ζωή του.

Ο Δαβίδ φαίνεται να τα έχει χαμένα. Μας εκπλήσσει η απάντησή του στον Αγχούς, όταν αυτός του ανακοίνωσε ότι πρέπει να αποχωρίσει από το στρατό των Φιλισταίων, διότι αντιστάθηκαν και ήταν κατηγορηματικά αρνητικοί οι υπόλοιποι τέσσερις στρατηγοί, όσον αφορά την παρουσία του εκεί.

Α' ΣΑΜ. κθ':8 - "Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Αγχούς, Αλλά τι έκαμα; Και τι εύρηκας εν τω δούλω σου αφ' ης ημέρας είμαι ενώπιόν σου, έως της ημέρας ταύτης, ώστε να μη υπάγω να πολεμήσω εναντίον των εχθρών του κυρίου μου του βασιλέως;"

Ο Κύριος προμήθευσε τέτοια σωτηρία και αυτό που κάνει ο Δαβίδ τώρα είναι να παραπονιέται στον Αγχούς, γιατί οι υπόλοιποι στρατηγοί δεν τον δέχονται μαζί τους! Στη θέση του θα χόρευα από χαρά, διότι πλέον δεν χρειάζεται να πολεμήσει τους Ισραηλίτες, αλλά ούτε και πρόβλημα δημιουργείται με τους Φιλισταίους. Πιστεύω ότι ο Δαβίδ δεν εκφράζει την καρδιά του και απλώς υποκρίνεται τον ξαφνιασμένο και ...αδικημένο! Την τέχνη του ηθοποιού την ξέρει πολύ καλά και μπορούμε να θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίο ξεγέλασε πάλι ο Δαβίδ τον Αγχούς όταν είχε πάει στη Γαθ των Φιλισταίων την πρώτη φορά. Α' ΣΑΜ. κα':10-15. 

Ο Δαβίδ λίγο πιο πριν στη συνομιλία του με τον Αγχούς άκουγε περίεργες εκφράσεις από ένα ειδωλολάτρη βασιλιά: "Ζη Κύριος" (εδ.6), και ο Δαβίδ ήταν για τον Αγχούς "ως άγγελος Θεού" (εδ.9). Τέτοια λόγια, από ένα τέτοιον άνθρωπο δεν θα περίμενε κανείς, αλλά δρουν σαν διεγερτικό πάνω στο Δαβίδ για να τον ξυπνήσουν. Είναι σαν να ήθελε ο Θεός να του πει και να του δείξει σε ποιο σημείο έχει πέσει. Ο θρίαμβος κατά του Γολιάθ φαίνεται να είναι ένα ξεχασμένο γεγονός βαθιά πίσω στο παρελθόν. Εδώ διακρίνουμε ένα διαφορετικό Δαβίδ, χαμένο και ξεχασμένο μέσα στη γη των Φιλισταίων, να συμμαχεί και να βοηθάει το στρατό των Φιλισταίων κατά του λαού του Θεού! Πολλές φορές όταν καταφεύγουμε στον κόσμο για διάφορους λόγους και απομακρυνόμαστε από την κληρονομία και το θέλημα του Θεού, θα ακούσουμε τους άπιστους και άδικους να μιλάνε για το Θεό, ενώ εσύ δεν έχεις το σθένος και τη δύναμη να ομολογήσεις και να μιλήσεις γι' αυτόν τον Κύριο! Αυτό που πρέπει να πεις εσύ, το λένε εκείνοι, που δεν θα έπρεπε να το κάνουν. Είναι ειρωνεία, αλλά μέσα σ' αυτό φαίνεται η ήττα, η απιστία, ο συμβιβασμός με τον κόσμο και η χλιαρότητα. Αντηχεί σαν μία κραυγή από το Πνεύμα του Θεού, που θέλει να πει ότι αυτά που λέει ο Αγχούς είναι δική σου δουλειά να πεις. Σου τα έκλεψε ο κόσμος και τώρα η καρδιά σου είναι άδεια και η δύναμη της ομολογίας έχει φύγει!

Ο Δαβίδ προσπαθώντας να συμβιβάσει τους δύο κόσμους, βρίσκεται σε μία ιδιαίτερα δυσμενή κατάσταση υλικά, αλλά και πνευματικά. Διωγμένος από τους Ισραηλίτες, αλλά ούτε και οι Φιλισταίοι τον θέλουν! Πουθενά δεν είναι δεκτός και επιθυμητός. Αυτά είναι τα παθήματα εκείνων που προσπαθούν να συνδυάσουν τον Ιησού με την κοσμική ζωή. Δεν θα ταιριάζεις πουθενά! Δεν θα βρεις πουθενά ανάπαυση και σπίτι για να ξεκουραστείς. Ενώ πρώτα η δουλειά του Δαβίδ ήταν να πολεμάει τους Φιλισταίους, τώρα βρίσκεται στην κατάσταση εκείνη, στην οποία δεν πρέπει "να φέρεις δυσαρέσκειαν εις τους σατράπας των Φιλισταίων"! Α' ΣΑΜ. κθ':7. Αυτός ο Δαβίδ που παρασέρνεται από τις εξελίξεις παρά να τις ορίζει, ξαναγυρίζει στη Σικλάγ, εκεί που έμεναν μαζί με τις οικογένειές τους. Μπορεί να γλίτωσε από το πρόβλημα αυτό που είδαμε και να απομακρύνθηκε ο συγκεκριμένος κίνδυνος, όμως λίγο παρακάτω στο 30ο κεφ. τον περίμένει μία πολύ δυσάρεστη έκπληξη...

 

ΚΕΦ. Λ΄/30

Συνεχίζουμε να παρακολουθούμε την περιπλάνηση του Δαβίδ μέσα στη 10χρονη εξορία του, λόγω των διωγμών του Σαούλ. Όπως είχαμε πει στην αρχή, τα γεγονότα και οι καταστάσεις που πέρασαν ο Δαβίδ και οι άνδρες του μέχρι να φτάσουν στο σημείο να λάβουν τη βασιλεία του Ισραήλ, απεικονίζουν τη δική μας πορεία προς την ουράνια, αυτή τη φορά βασιλεία.
Αυτά που πέρασε ο Δαβίδ τα περνάμε κι εμείς. Τις δυσκολίες που ξεπέρασε, πρέπει να ξεπεράσουμε πιστά κι εμείς. Τα ίδια γεγονότα που αντιμετώπισε, αντιμετωπίζουμε κι εμείς σήμερα. Οι παγίδες στις οποίες έπεσε ο Δαβίδ, στέκουν και σήμερα προσπαθώντας να κάνουν ζημιά σ' εμάς.

Ο Δαβίδ ήσυχος τώρα πια, αφού έχει ξεφύγει από τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπισε στο στρατόπεδο των Φιλισταίων, ετοιμάζεται ν' αναπαυθεί στο σπίτι του στη Σικλάγ. Όμως εδώ αντιμετωπίζει μία δεύτερη καταστροφή, χειρότερη από την προηγούμενη: Οι Αμαληκίτες είχαν κάνει επιδρομή, είχαν καταστρέψει τα πάντα μπροστά τους, έκαψαν τα σπίτια τους, αιχμαλώτισαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους και τις πήραν μαζί τους.

Α' ΣΑΜ. λ':1-3 - "Και ότε ο Δαβίδ και οι άνδρες αυτού εισήλθον εις Σικλάγ την τρίτην ημέραν, οι Αμαληκίται είχον κάμει εισδρομήν εις το μεσημβρινόν, και εις Σικλάγ, και είχον πατάξει την Σικλάγ, και κατακαύσει αυτήν εν πυρί. Και είχον αιχμαλωτίσει τας γυναίκας τας εν αυτή, από μικρού έως μεγάλου, δεν εθανάτωσαν ουδένα, αλλά έλαβον αυτούς και υπήγαν εις την οδόν αυτών.
Ο δε Δαβίδ και οι άνδρες αυτού ήλθον εις την πόλιν, και ιδού, ήτο πυρπολημένη, και αι γυναίκες αυτών, και οι υιοί αυτών, και αι θυγατέρες αυτών, ηχμαλωτισμένοι."

Εκείνη η απόφαση που πήρε ο Δαβίδ στο κζ':1 βλέπουμε τώρα τι αποτελέσματα έχει! Σαν χιονοστιβάδα ο ένας κίνδυνος ακολουθεί τον άλλο, η μία καταστροφή έπεται της άλλης. Δεν προλαβαίνει ο Κύριος να τον σώζει από τη μία και αμέσως από την άλλη παρουσιάζεται ξανά ο κίνδυνος σε διαφορετική μορφή. Δεν σταματά εδώ η απογοήτευση και η θλίψη. Τα πράγματα έχουν πάρει τέτοια τροπή, ώστε έφτασαν οι άνδρες του Δαβίδ στο σημείο να σκεφτούν να τον λιθοβολήσουν!! Πώς μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα! Ο άνθρωπος που οδηγούσε τους άνδρες του από νίκη σε νίκη, τώρα βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου απ' αυτούς. Μία μικρή σκέψη που μπήκε μέσα στο νου του Δαβίδ λίγους μήνες πριν, έχει καταλήξει να είναι ένας ανυπέρβλητος και απροσπέλαστος όγκος μπροστά του! Τις περισσότερες δυσκολίες τις "καλλιεργούμε" εμείς, διότι παίρνουμε λανθασμένες αποφάσεις και αφήνουμε την απιστία και το φόβο να κυριαρχήσουν στη ζωή μας.

Α' ΣΑΜ. λ':4-6 - "Τότε ύψωσεν ο Δαβίδ και ο λαός ο μετ' αυτού την φωνήν αυτών και έκλαυσαν, εωσού δεν έμεινε πλέον εν αυτοίς δύναμις να κλαίωσι. Και αμφότεραι αι γυναίκες του Δαβίδ ηχμαλωτίσθησαν,
Αχινοάμ η Ιεζραηλίτις, και Αβιγαία η γυνή του Νάβαλ του Καρμηλίτου.
Και εθλίβη ο Δαβίδ σφόδρα, διότι ο λαός έλεγε να λιθοβολήσωσιν αυτόν, επειδή η ψυχή παντός του λαού ήτο κατάπικρος, έκαστος διά τους υιούς αυτού και διά τας θυγατέρας αυτού, ο Δαβίδ όμως εκραταιώθη εν Κυρίω τω Θεώ αυτού."

Είναι η χειρότερη μέρα του Δαβίδ.

Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε. Αυτό που έσπειρε ο Δαβίδ, ήρθε ο καιρός να το θερίσει. Ο Λόγος του Θεού μας το δείχνει λοιπόν καθαρά. Όταν πράξεις την παρακοή και κατά συνέπεια βγεις εκτός θελήματος Θεού, αυτό σημαίνει αμαρτία. Στην αρχή έχεις την αίσθηση ότι πήρες τη σωστή απόφαση, αφού πηγαίνουν καλά. Όμως λίγο αργότερα θα δεις το αποτέλεσμα της παρακοής και της αμαρτίας σου. Βλέπουμε εδώ τις συνέπειες της αμαρτίας του Δαβίδ, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να τις δούμε και μέσα στο χριστιανικό κόσμο, όταν άνθρωποι παίρνουν ανάλογες αποφάσεις σαν κι αυτή του Δαβίδ. Οι ευχάριστες μέρες τελείωσαν, τώρα είναι ώρα να πληρώσει. Ο διάβολος ξέρει καλά να ξεγελάει και να σου λέει ότι, αν το κάνεις αυτό, σίγουρα δεν είσαι έξω από το δρόμο του Θεού και σίγουρα δεν θα έχεις συνέπειες. Είναι η πάγια τακτική του.

ΓΕΝ. γ':4 - "Και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει."

Από την άλλη πλευρά ο Κύριος μας το λέει πολύ καθαρά και καλό θα είναι το εδάφιο αυτό να είναι χαραγμένο βαθειά μέσα στο νου και την καρδιά μας.

ΡΩΜ. ς':23 - "Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος, το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών"

Ο Δαβίδ κινήθηκε σαν άφρων.

ΠΑΡ. ιδ':16 - "Ο σοφός φοβείται, και φεύγει από του κακού, αλλ' ο άφρων προχωρεί και θρασύνεται."

Είδαμε μία σκέψη που έλαβε χώρα μέσα στην καρδιά του Δαβίδ (Α' ΣΑΜ. κζ':1), πώς μεγάλωσε, εξαπλώθηκε, σκέπασε όλο το στράτευμα και τις οικογένειές τους και τελικά έφερε αυτούς τους θλιβερούς καρπούς. Η αμαρτία του Δαβίδ είχε αντίκτυπο σε όλους όσους τον ακολουθούσαν. Οι αποφάσεις σου έχουν ισχύ και θα επιδράσουν σε όλους όσους είναι γύρω σου.
Ο Ασάφ ο ψαλμωδός βλέπει τους άδικους να ζουν άνετα, χωρίς κινδύνους και στερήσεις, ενώ τα παιδιά του Θεού παιδεύονται και "μαστιγώνονται". Βλέπει όμως ότι αν τολμήσει να αντιγράψει τον τρόπο ζωής τους, αυτό θα έχει συνέπειες και στην οικογένειά του.

ΨΆΛΜ. ογ':15 - "Αν είπω, Θέλω ομιλεί ούτως, ιδού, εξυβρίζω εις την γενεάν των υιών σου."

Πολλές φορές όταν ανοίγουμε την πόρτα για να δώσουμε στον πονηρό το δικαίωμα να μας πειράξει, πηγαίνει και πειράζει τα πιο αγαπημένα μας πρόσωπα. Αν δεν μπορεί να μας χτυπήσει ευθέως, γυρίζει για να καταστρέψει εκείνο που αγαπάμε περισσότερο. Ορισμένοι άνθρωποι έχουν αδυναμίες πάνω σε άλλα πρόσωπα και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να πέσουν, αν ο διάβολος καταφέρει να τα πλήξει.

"Και εθλίβη ο Δαβίδ σφόδρα." Έχει μείνει τώρα εντελώς μόνος. Από τον Ισραήλ απερριμένος, οι Φιλισταίοι δεν τον θέλουν, χάνονται οι οικογένειες των ανδρών του Δαβίδ και τώρα εκείνοι που του συμπαραστάθηκαν για πολλά χρόνια μέσα στους διωγμούς και τις θλίψεις οι μοναδικοί εναπομείναντες φίλοι του που του υποσχέθηκαν συμπαράσταση κι αφοσίωση, είναι έτοιμοι να τον λιθοβολήσουν!! Ο Δαβίδ συνθλίβεται μέσα στις δυσκολίες αυτές για να βγει από μέσα του η αγάπη του για το Θεό, η εκζήτηση του προσώπου Του και να θυμηθεί ότι Εκείνος είναι ο μόνος που έχει απομείνει γι' αυτόν!

Ο Δαβίδ δεν κλαίει μόνο για τα γυναικόπαιδα που αιχμαλωτίστηκαν, αλλά και για το γεγονός ότι είναι ο μόνος υπεύθυνος γι' αυτή την κατάσταση. Έκλαψαν μέχρι να φύγει από μέσα τους κάθε ανθρώπινη δύναμη, κάθε ιδέα ή σχέδιο που είχαν μέχρι τώρα στο μυαλό τους. Ο Κύριος θα μας φέρει σ' ένα σημείο και θα καταλάβουμε ότι ό,τι μέχρι τώρα έχουμε σκεφτεί και σχεδιάσει, δεν είναι το δικό Του σχέδιο, αλλά απλώς το δικό μας. Θα καταλάβεις ότι τόσα χρόνια δεν υπηρετούσες τον Κύριος όπως πίστευες, αλλά υπηρετούσες τα σχέδια του εαυτού σου. Αυτό γινόταν με ένα περίεργο τρόπο, ώστε να νομίζεις ότι ήσουν σκεύος τίμιας χρήσεως για τον Κύριο, ενώ στην πραγματικότητα δεν ήταν έτσι. Θα δεις ότι ο τρόπος για να γίνουμε πραγματικοί υπηρέτες για το Θεό περνάει απ' αυτό το κανάλι που περνάει τώρα ο Δαβίδ. Θα δεις ότι το χέρι του Κυρίου θ' αρχίσει να κινείται όταν παραιτηθείς από όλες σου τις βλέψεις, όταν πετάξεις έξω από το μυαλό σου, ό,τι μέχρι τώρα είχες σχεδιάσει και το οποίο ονόμαζες έργο Θεού.
Όταν αδειάσουμε, όπως άδειασε τώρα ο Δαβίδ, τότε είναι που μπορεί ο Θεός να αντιστρέψει την οποιαδήποτε σκοτεινή κατάσταση. Τότε μπορεί να γυρίσει τα πάνω-κάτω, τότε θα δούμε τη δόξα του Θεού να σώζει τους ανθρώπους έξω, ενώ μέχρι τώρα απορούμε τι πηγαίνει στραβά και δεν προχωράει το Ευαγγέλιο στην Ελλάδα. Απλούστατα! Οι εκκλησίες σχεδιάζουν το δικό τους θέλημα και δεν πέφτουν σε ταπείνωση και συντριβή, ώστε να γίνουν δέκτες του πνευματικού θελήματος.

Ο Δαβίδ και οι άνδρες του άδειασαν του εαυτούς τους από οποιαδήποτε αυτοδικαίωση ή υπερηφάνεια και τώρα είναι έτοιμοι να λάβουν το νέο πνεύμα, το κύμα της αλλαγής που θα τους ξαναφέρει στα σχέδια του Θεού. Ο Δαβίδ εδώ ταπεινώθηκε, συντρίφθηκε για να γίνει μία νέα αρχή γι' αυτόν και τους ακολούθους του. Δεν δικαιολογήθηκε, δεν στράφηκε εναντίον κανενός, δεν είπε λέξη γι' αυτό που σκέφτηκαν οι άνδρες του να κάνουν (λιθοβολισμός). Στο τέλος του 6ου εδαφίου παρατηρούμε πλέον την αλλαγή εκείνη που αρχίζει να σχηματίζεται και να κινείται μέσα στην καρδιά του Δαβίδ.