ΓΕΝ. μα':39-40. Ο Ιησούς ήταν τρεις μέρες μέσα στον Άδη. Την τρίτη μέρα ο Θεός Τον ανέστησε,δίνοντας Του το ένδοξο ανεστημένο σώμα.

ΓΕΝ. μα':14 - "Τότε αποστείλας ο Φαραώ, εκάλεσε τον Ιωσήφ, και εξήγαγον αυτόν μετά σπουδής εκ της φυλακής, και εξυρίσθη, και ήλλαξε την στολήν αυτού, και ήλθε προς τον Φαραώ."

Όταν φανείς πιστός στην παιδεία του Θεού, θα σου δώσει τόσο γρήγορα και με τέτοιο δυναμικό τρόπο το θρίαμβο, που δεν θα το φανταζόσουν. Εδώ ο Ιωσήφ είναι τύπος του Χριστού, ο οποίος τύπος έχει εφαρμογή σε όλη την πνευματική μας ζωή.

Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε το σχέδιο και την πρόνοια του Θεού για το λαό Του, θα νιώθαμε ασφαλείς και θα συμπεριφερόμασταν σαν βασιλείς. Το να γνωρίσεις την καρδιά του Θεού είναι σημαντικό στοιχείο για την πρόοδο του χριστιανού. Η άγνοια μας φέρνει σε θέση να φοβόμαστε και να νιώθουμε ανασφαλείς. Επιτρέπει να περνάμε δύσκολες καταστάσεις, διότι μόνο έτσι πετυχαίνεται ο καθαρισμός και ο αγιασμός. Το στράτευμα του Ιησού είναι πρόθυμο να περάσει μέσα από τέτοιες ερήμους, μέσα από ληστές, εχθρούς και παγίδες. Το χρυσάφι για να το καθαρίσεις, πρέπει να το βάλεις στην κάμινο, ώστε ν' αποχωρίσουν τα περιττά μέταλλα και στο τέλος να μείνει μόνο το χρυσάφι. Ο Θεός επέτρεψε να περάσει ο Ιώβ μία παρόμοια κατάσταση αν και δίκαιος. Ο διάβολος τον έβαλε στο στόχαστρο και ο Θεός επέτρεψε να τον πλησιάσει μέχρι ένα ορισμένο σημείο.

ΙΩΒ β':6 - "Και είπεν ο Κύριος προς τον σατανάν, Ιδού αυτός εις την χείρα σου, μόνον την ζωήν αυτού φύλαξον."

Δεν είχε εξουσία να κάνει κακόν στη ζωή του. Μέχρι εκεί! Ο Κύριος Ιησούς, πάνω σ' αυτό διακήρυξε κάτι πολύ σημαντικό.

ΛΟΥΚ. ιβ':4,5,7 - "Λέγω δε προς εσάς τους φίλους μου, Μη φοβηθήτε από τον αποκτεινόντων το σώμα, και μετά ταύτα ΜΗ δυνάμενων περισσότερόν τι να πράξωσι. Θέλω δε σας δείξη ποιον να φοβηθήτε. Φοβήθητε εκείνον όστις αφού αποκτείνη, έχει εξουσίαν να ρίψη εις την γέενναν. Ναι, σας λέγω, τούτον φοβήθητε. ... ... αλλά και αι τρίχες της κεφαλής υμών είναι πάσαι ηριθμημέναι. Μη φοβείσθε λοιπόν, από πολλών στρουθίων διαφέρετε."

Αυτό είναι το επίπεδο της αφιέρωσης και της πίστης που θέλει να μας φέρη ο Θεός. Τώρα είναι ο Δαβίδ και οι άντρες του που πρέπει να διδαχθούν αυτή την αλήθεια. Δεν χρειάζεται να φοβάσαι κανέναν εχθρό, διότι αν φοβάσαι τον Κύριο (φόβος Κυρίου), αυτό είναι αρκετό. Είσαι ασφαλισμένος. Εκείνο που έχει την περισσότερη αξία στα μάτια του Θεού είναι ο εσωτερικός άνθρωπος, το πνεύμα σου.

Β' ΚΟΡ. δ':16 - "Διά τούτο δεν αποκάμνομεν, αλλ' εάν και ο εξωτερικός ημών άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός όμως ανανεούται καθ' εκάστην ημέραν."

Εδώ ο Παύλος μας διδάσκει μια μαθηματική εξίσωση. Μας λέει ότι αν θλιβόμαστε για το όνομα του Ιησού, αυτομάτως οικοδομείται ο εσωτερικός μας άνθρωπος. Αυτή η γνώση και η αποκάλυψη του προσώπου και του χαρακτήρα του Ιησού, σου δίνει δύναμη και γεμίζεις πίστη, διότι έχεις πλέον καταλάβει τι ζητάει από εσένα. Αποτέλεσμα να μην αποκάμνεις και να συνεχίζεις με περισσότερη δύναμη προς το τελικό νήμα της νίκης.

Α' ΣΑΜ. ΚΔ' κεφ.

Ο Σαούλ επιστρέφει πάλι πίσω για να συλλάβει το Δαβίδ και κάποια στιγμή αποχωρεί για να ξεκουραστεί μόνος του μέσα σε μια σπηλιά. Δεν γνώριζε ότι εκεί μέσα βρισκόταν εκεί μέσα ο Δαβίδ με τους άντρες του. Ήταν ένα αναπάντεχο γεγονός που κανείς δεν περίμενε να βρουν τον εχθρό τους σε τόσο ευάλωτη θέση. Αμέσως οι άντρες ώθησαν το Δαβίδ να πάει να τον σκοτώσει, διότι ο Θεός τον έφερνει μπροστά τους.

Α' ΣΑΜ. κδ':4-5 - "Και ήλθεν εις τας μάνδρας των προβάτων επί της οδού, όπου ήτο σπήλαιον, και εισήλθεν ο Σαούλ διά να σκεπάση τους πόδας αυτού. Ο δε Δαβίδ και οι άνδρες αυτού εκάθηντο εις το ενδότερον του σπηλαίου.
Και είπον οι άνδρες του Δαβίδ προς αυτόν, Ιδού η ημέρα, περί της οποίας ο Κύριος ελάλησε προς σε, λέγων, Ιδού, εγώ θέλω παραδώσει τον εχθρόν σου εις την χείραν σου, και θέλεις κάμη εις αυτόν όπως συ φανή καλόν. Τότε εσηκώθη ο Δαβίδ, και απέκοψε κρυφίως το κράσπεδον του επενδύματος του Σαούλ."

Εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Πουθενά μέσα στο Λόγο του Θεού δεν αναφέρεται τίποτα τέτοιο, όπως το είπαν οι άνδρες του Δαβίδ. Πιστεύω ότι από τον ενθουσιασμό τους, σε σχέση με τη σημαδιακή κατάσταση που απλωνόταν μπροστά τους, συμπέραναν και εξήγησαν με το νου τους, ερμήνευσαν, θα λέγαμε, το γεγονός αυτό με αυτόν τον τρόπο. Πραγματικά ήταν τόσο απίστευτο αυτό που έβλεπαν και ένιωθαν ότι ο Θεός το έκανε για να τον σκοτώσουν. Ο Δαβίδ ακούγοντάς τους, αρχικά ένιωσε το ίδιο πράγμα, έλαβε τη συμβουλή τους, η οποία δεν ήταν από το Θεό, αλλά από την καρδιά τους. Παρασύρθηκε από το απροσδόκητο γεγονός και απέκοψε κρυφίως το κράσπεδο του επενδύματος του Σαούλ. Βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμα ένα μάθημα που έπρεπε να μάθουν οι άνδρες του Δαβίδ, αλλά και ο ίδιος ο Δαβίδ.

ΔΕΥΤ. λβ':35 - "Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, και η ανταπόδοσις, ο πους αυτός εν καιρώ θέλει ολισθήσει, διότι πλησίον είναι η ημέρα της απωλείας αυτών, και τα μέλλοντα να έλθωσιν επ' αυτούς σπεύδουσιν."

Έπρεπε να μάθουν να εμπιστεύονται όχι μόνο τους εαυτούς τους στον Κύριο, αλλά και τους εχθρούς τους τώρα!! Αυτή είναι η παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί εργάτες, αλλά και οι εκκλησίες. Δεν περιμένουν να τους υψώσει ο Θεός στον σωστό καιρό (Α' ΠΕΤΡ. ε':6), αλλά βιάζονται να λάβουν εξουσία και την παίρνουν μόνοι τους. Εκεί όμως δεν είναι το χρίσμα του Θεού. Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος που λαμβάνει τις αποφάσεις και πράττει για τον εαυτό του. Η εξουσία είναι του Θεού, αυτός την κατέχει και θα σου δώσει να βασιλεύσεις, αφού περάσεις και δοκιμασθείς, ώστε να μορφωθεί ο Χριστός μέσα σου. Ο Θεός τώρα στο παρόν βάζει βάσεις πνευματικές, στέρεες μέσα στη ζωή σου, ώστε να είσαι άξιος για να συμβασιλεύσεις με το Χριστό. Η υπομονή και η ευσέβεια είναι πολύ σημαντικοί καρποί, κάτι που το μαθαίνουν οι άνδρες του Δαβίδ. Είναι καλοί μαθητές, διότι λίγο παρακάτω, το δείχνουν τα λόγια του Δαβίδ στη δεύτερη συνάντηση που είχε με το Σαούλ. Α' ΣΑΜ. ιβ':10.

Α' ΣΑΜ.κδ':6-8 - "Και μετά ταύτα η καρδία του Δαβίδ εκτύπησεν αυτόν, επειδή είχεν αποκόψει το κράσπεδον του Σαούλ. Και είπε προς τους άνδρας αυτού, Μη γένοιτο εις εμέ παρά Κυρίου, να κάμω το πράγμα τούτο εις τον Κύριόν μου, τον κεχρισμένον του Κυρίου, να επιβάλλω την χείραν μου επ' αυτόν, διότι είναι κεχρισμένος του Κυρίου. Και εμπόδισεν ο Δαβίδ τους άνδρας αυτού διά τον λόγον τούτου, και δεν αφήκεν αυτούς να σηκωθώσι κατά του Σαούλ."

Ο Δαβίδ απέκοψε ένα κομμάτι από το βασιλικό ένδυμα του Σαούλ και αμέσως η συνείδησή του διαμαρτυρήθηκε. Αν σήμερα έκανες κάτι ανάλογο στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, σίγουρα θα ήταν ένα σοβαρό σφάλμα. Το ένδυμα του Σαούλ ήταν βασιλικό και ο Θεός επέτρεπε να είναι ακόμα ο βασιλιάς και γι' αυτό και μόνο έπρεπε να τον σεβαστεί. Σήμερα παραλληλίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έκοψε ένα λάστιχο από τη λιμουζίνα του Σαούλ. Σίγουρα δεν ήταν μια σωστή πράξη. Ο Κύριος έχει ξεσκίσει τη βασιλεία από το Σαούλ και δεν χρειάζεται να το κάνει κατ' αυτόν τον τρόπο ο Δαβίδ. Α' ΣΑΜ. ιε':28.

Ο Δαβίδ σαν άνθρωπος κατά την καρδιά του Θεού, εμπόδισε τους άνδρες του να κάνουν κακό στο Σαούλ. Ο Ιησούς σήμερα διά Πνεύματος μας προφυλάσσει από τέτοιες ανάλογες ενέργειες οι οποίες κοστίζουν. Μας ανακαινίζει το νου, ενισχύει τη συνείδηση και κατ' αυτόν τον τρόπο ελέγχουμε τον εαυτό μας πολύ καλύτερα.

Όμως το θέμα δεν τελείωσε εδώ. Μόλις βγήκε ο Σαούλ από το σπήλαιο και απομακύνθηκε λίγο, τον φώναξε ο Δαβίδ και του ζήτησε το λόγο για τον οποίο τον κυνηγάει τόσο έντονα. Α' ΣΑΜ. κδ':9-16.

Ο Δαβίδ τον αποκαλεί, "κύριέ μου, βασιλεύ" (εδ.9) και λίγο παρακάτω "πάτερ μου" (εδ.12). Επίσης τον προσκύνησε, όπως αρμόζει σε ένα βασιλιά, δείχνοντας τον απαιτούμενο σεβασμό και την υποταγή. Διακήρυξε ότι η καρδιά του είναι καθαρή απέναντί του και άφησε τον εαυτό του στα χέρια του Θεού. Ο Δαβίδ δεν εξαρτόταν από το αν θα μετάνιωνε ή όχι ο Σαούλ, αλλά από την έκβαση του πειρασμού. Είναι οι λόγοι ενός ανθρώπου του Θεού που δεν φοβάται να δείξει ότι ταπεινώνεται μπροστά στο Θεό, αλλά και εχθρό του, λέγοντας ότι είναι ένας "κύων νενεκρωμένος και ψύλλος" (εδ.15).

Αρκετοί χριστιανοί θα χρησιμοποιούσαν αυτή την ευκαιρία, να σκοτώσουν το Σαούλ, δικαιολογώντας την πράξη τους σαν αυτοάμυνα. Θα λέγαμε: "Όλοι ξέρουν ότι σε μένα έδωσε ο Κύριος τη βασιλεία και το έκανε τώρα." Πόσο εύκολα μπορεί να γλιστρήσει η καρδιά μας από τα φαινόμενα και να ξεφύγουμε από την ακεραιότητα που θέλει να μας διδάξει ο Θεός!

Αυτή η δοκιμασία είναι ένα διαφορετικό τεστ από τα υπόλοιπα. Τώρα δεν είναι ο Δαβίδ κυνηγημένος, διότι αυτός που τον κυνηγούσε και τον δίωκε, είναι αβοήθητος στα χέρια του. Πρώτα ο Δαβίδ ενεργούσε μέσα από συνθήκες διωγμού, τώρα πρέπει να ενεργήσει σωστά, μέσα από περιβάλλον ελευθερίας κινήσεων και από θέση ισχύος.

Είναι ένα διαφορετικό τεστ για το Δαβίδ, αλλά και για όλους μας. Όλοι μας θέλουμε να δούμε τις υποσχέσεις του Κυρίου να εκπληρώνονται στη ζωή μας. Ποιον τρόπο θα χρησιμοποιήσεις; Τελικά πώς θα απολαύσουμε τις υποσχέσεις του Λόγου του Θεού, αλλά και αυτές που έχει ο Θεός υποσχεθεί προσωπικά στον καθένα; Θα μεταχειριστείς ανορθόδοξα και αμφίβολα μέσα, προκειμένου να γίνει αυτό που περιμένεις, ή έχεις την καρδιά σου και τη συνείδησή σου σε άγρυπνη στάση μπροστά στο Θεό, ώστε να διακρίνεις πάντοτε το σωστό και το λάθος; Αν το μυαλό σου θολώνει από την επιθυμία για εξουσία και ηγεσία, τότε δεν είσαι έτοιμος να λάβεις από τον Κύριο περισσότερα. Αν όμως ενδιαφέρεσαι, εκζητάς και νοιάζεσαι μόνο να ευχαριστήσεις τον Κύριο, τότε δεν θα πέσεις σε τέτοιου είδους παγίδες.

Ο Δαβίδ δεν είχε διαβάσει το βιβλίο στην προς Ρωμαίους επιστολή, αλλά είχε το ίδιο πνεύμα που είχε και ο απόστολος Παύλος.

ΡΩΜ. ιβ':21 - "Μη νικάσαι υπό του κακού, αλλά νίκα διά του αγαθού το κακόν."

Ο Δαβίδ ήθελε το έργο της βασιλείας που Του υποσχέθηκε, να εκπληρωθεί ολοκληρωτικά από τον Κύριο. Ο άνθρωπος που περιμένει το Θεό κατ' αυτόν τον τρόπο, είναι σίγουρο ότι θα θερίσει πολύ καρπό και μεσ' τη ζωή του ο Κύριος θα κάνει θαυμάσια.

Επίσης, εντυπωσιακή είναι και η αντίδραση του Σαούλ :

Α' ΣΑΜ. κδ':17-22 - "Και αφού ετελείωσεν ο Δαβίδ λαλών τους λόγους τούτους προς τον Σαούλ, είπεν ο Σαούλ, Η φωνή σου είναι αύτη, τέκνον μου, Δαβίδ; Και ύψωσεν ο Σαούλ την φωνήν αυτού, και έκλαυσεν. Και είπεν προς τον Δαβίδ, Συ είσαι δικαιότερος εμού, διότι συ ανταπέδωκας εις εμέ καλόν, εγώ δε ανταπέδωκα εις σε κακόν. Και συ έδειξας σήμερον με πόσην αγαθότητα εφέρθης προς εμέ, διότι ενώ με απέκλεισεν ο Κύριος εις τας χείρας σου, συ δεν με εθανάτωσας. Και τις ευρών τον εχθρόν αυτού, ήθελεν αφήσει αυτόν να υπάγη την οδόν αυτού αβλαβώς; Ο Κύριος λοιπόν να σοι ανταποδώση καλόν, δι' εκείνον το οποίον έκαμες εις εμέ σήμερον. Και τώρα, ιδού, γνωρίζω ότι βεβαίως θέλεις βασιλεύσει, και η βασιλεία του Ισραήλ θέλει στερεωθεί εν τη χειρί σου. Τώρα λοιπόν όμοσόν μοι, εις τον Κύριον, ότι δεν θέλεις εξολοθρεύσει το σπέρμα μου μετ' εμέ, και δεν θέλεις αφανίσει το όνομά μου εκ του οίκου του πατρός μου."

Τον βλέπουμε να κλαίει, να λέει ότι ο Δαβίδ είναι δικαιότερός του. Το κυριότερο είναι ότι για πρώτη φορά αναγνωρίζει και διακηρύττει καθαρά ότι ο Δαβίδ θα είναι αυτός που θα τον αντικαταστήσει στο θρόνο! Διακρίνουμε στο Σαούλ μία μεταμέλεια αρκετά εκδηλωτική και έντονη. Όμως και λίγο καιρό πιο πριν, όταν ο Δαβίδ ήταν στο βασιλικό παλάτι, είχε δείξει μία ανάλογη μεταμέλεια η οποία δεν είχε κρατήσει πολύ. Α' ΣΑΜ. ιθ':1-7
Είναι μετάνοια επιφανειακή, χωρίς καρπό. Το ίδιο πρόβλημα είχαν και οι Φαρισαίοι όταν υποκριτικά έρχονταν να βαπτιστούν από τον Ιωάννη. ΜΑΤΘ. γ':7-8
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τόσο πολύ σκληρύνει την καρδιά τους, ώστε δεν αφήνουν το χέρι του Θεού να εισχωρήσει και να ταπεινωθούν σωστά. Θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα, το οποίο είναι πολύ σπουδαία εικόνα για μας. Είναι η ιστορία του Ησαύ, του αδελφού του Ιακώβ, ο οποίος πούλησε στον αδελφό του τα πρωτοτόκια για ένα πιάτο φαϊ. Όταν αργότερα κατάλαβε τι ανοησία έπραξε, μας λέει ο απόστολος Παύλος ότι:

ΕΒΡ. ιβ':16-17 - "Μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού, επειδή εξεύρετε ότι και μετέπειτα, θέλων να κληρονομήση την ευλογίαν, απεδοκιμάσθη, διότι δεν εύρε τόπον μετανοίας, αν και εξεζήτησε αυτήν μετά δακρύων."

Ο Ησαύ με αυτή την πράξη του πρόσβαλε, μόλυνε και μίανε (αυτό σημαίνει "βέβηλος") την ευλογία που του έδωσε ο Θεός, το να είναι δηλαδή πρωτότοκος και να έχει τον πρώτο λόγο για την ευλογία. Η πράξη αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί σαν βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, η οποία δεν γίνεται να συγχωρεθεί, όπως μας είχε πει ο Ιησούς! ΜΑΤΘ. ιβ':31 Γι' αυτό αργότερα ο Ησαύ ζήτησε αυτή τη μετάνοια με κλάμα, όμως λέει ότι ο Θεός τον απεδοκίμασε, δηλ. δεν τον έκρινε δόκιμο και άξιο, βάσει της συμπεριφοράς που είχε δείξει.
Ο Σαούλ έγινε πολλές φορές βέβηλος, προσπαθώντας να σκοτώσει εκείνον που ο Θεός έχρισε να είναι ο βασιλιάς. Αυτό οδήγησε στο να εγκαταλείψει εντελώς ο Θεός το Σαούλ (Α' ΣΑΜ. ις':14) και επόμενο είναι η καρδιά του αν μη μπορεί να ταπεινωθεί και να συντριβεί. Το δώρο της μετάνοιας είναι από το Θεό και όχι δική μας πράξη ή κατόρθωμα!! 

Β' ΤΙΜ. β΄:25 - "Διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφροντούντας, μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσιν την αλήθειαν."

Όταν ο Θεός απομακρυνθεί, έχει φύγει μαζί Του και η μετάνοια. Περισσότερα θα πούμε γι' αυτό το θέμα λίγο παρακάτω στο 28ο κεφάλαιο, όπου θα συναντήσουμε το Σαούλ στην πιο σκοτεινή ημέρα της ζωής του.

Ο Δαβίδ λοιπόν, ενόσω ήταν ο Σαούλ βασιλιάς, έβλεπε ότι ήταν θέλημα Θεού να είναι ακόμα σ' αυτή τη θέση. Όσο καιρό κρατάει ο Θεός το Σαούλ στη βασιλεία, το να σηκώσεις το χέρι σου πάνω του, είναι το ίδιο σαν να σηκώνεις το χέρι σου πάνω στο Θεό. Είναι σαν να παραμερίζεις το Θεό, θέλοντας να κάνεις το δικό σου θέλημα. Με λίγα λόγια θέλεις να βγεις πάνω απ' το Θεό και αυτό είναι ένα σοβαρο στραβοπάτημα που θα σε βγάλει εκτός δρόμου. Μην ξεχνάμε ότι έτσι έπεσε ο Εωσφόρος από την παρουσία του Θεού. Έτσι ο Θεός προετοιμάζει με αυτή τη δοκιμασία το Δαβίδ για ηγέτη. Είναι ο ίδιος τρόπος που πρέπει να δοκιμαστούμε και εμείς, το στράτευμα του Κυρίου, ώστε να μπορεί να μας εμπιστευθεί χαρίσματα και ψυχές και κατ' επέκταση την ίδια Του τη βασιλεία.

Δεν είναι συνηθισμένο σήμερα να διακρίνουμε το θέλημα του Θεού μόνο σε περιπτώσεις οι οποίες μας βολεύουν; Πόσοι χριστιανοί σήμερα παραδειγματίζονται από άλλους χριστιανούς, οι οποίοι έχουν λανθασμένη κατεύθυνση; Ξέρετε, είναι βολικό να διαλέγουμε τη λύση του προβλήματός μας μέσα από τα τόσα παραδείγματα που μας πλαισιώνουν σήμερα. Διαλέγουμε αυτό που μας βολεύει και όχι εκείνο που μας υπαγορεύει ο Λόγος του Θεού. Ίσως είμαστε ακόμα σαν τους άνδρες του Δαβίδ, που ήθελαν να τελειώσουν γρήγορα - γρήγορα και βιάζονταν να λάβουν ηγετικές θέσεις. Αν έχουμε τέτοια συμπεριφορά, ας διδαχθούμε σήμερα από το μεγαλύτερο Δαβίδ που είναι ο Ιησούς. Η δοκιμασία και η υπηρεσία είναι χαρακτηριστικά που πρέπει να υπάρχουν στο στράτευμα του Θεού. Πάνω σ' αυτό το θέμα θα ήταν χρήσιμο να σας δώσουμε ορισμένα εδάφια μέσα από την Αγία Γραφή. ΨΑΛΜ. ζ, ΜΑΤΘ. ε':44, Α' ΠΕΤΡ. β':11-22, δ':12-19.

Η φράση του Δαβίδ "δεν θέλω επιβάλει την χείρα μου κατά του κυρίου μου, διότι είναι κεχρισμένος του Κυρίου" είναι στη μόδα μέσα σε χριστιανικούς κύκλους και ιδιαίτερα μεταξύ ηγετών. Την χρησιμοποιούν για να πουν το εξής: "Δεν πρέπει ν' αντιμιλάς και να αντιστέκεσαι σε ποιμένα ή άλλο ηγέτη, οι οποίοι είναι υπεράνω κριτικής και επίπληξης. Απλώς μείνε ήσυχος." Τους βολεύει να χρησιμοποιούν το παρόν παράδειγμα του Δαβίδ. Όμως όταν ο Δαβίδ αναγνώριζε ότι ο Σαούλ ήταν ο κεχρισμένος του Κυρίου και απέτρεψε τους άνδρες τους να τον βλάψουν, αυτό που έκανε ήταν να μην τον σκοτώσει. Ευγενικά και ταπεινά αντιμετώπισε και αντιστάθηκε στο Σαούλ και την αμαρτία του. Είναι λάθος η χρήση αυτού του εδαφίου κατ' αυτόν τον τρόπο, διότι οι ηγέτες απομονώνονται και οι ευθύνες τους δεν ενεργούνται σωστά. Πολλές φορές λένε ότι δέχονται κριτική και είναι ανοικτοί να ακούν ελέγχους από άλλους, όμως στην πράξη το κάνουν μόνο για πολιτικούς λόγους και ουσιαστικά προσπαθούν να απομονώσουν τους αδελφούς εκείνους, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο τους έλεγξαν. Ο Δαβίδ έλεγξε το Σαούλ με αυτόν τον τρόπο, αλλά και αργότερα βλέπουμε ότι ανοιχτά κριτίκαρε και σημείωσε τις πράξεις του Σαούλ. Α' ΣΑΜ. κς':10. Επίσης μέσα στους Ψαλμούς διαβάζουμε ότι δεν σιωπούσε καθόλου, αλλά καυτηρίαζε τη στάση του Σαούλ με βαθειά όμως ελπίδα ότι ο Θεός θα άλλαζε την καρδιά του. 

Ένας λόγος, ίσως ο σημαντικότερος, που η καρδιά του Σαούλ μαλάκωσε κάπως, ήταν η υπακοή του Δαβίδ στο Θεό καθώς η ευγένεια και η αγάπη του προς τον ίδιο.