Τώρα που ο Δαβίδ ο βασιλιάς όλου του Ισραήλ, όλες οι φυλές έχουν γίνει ένα αδιαίρετο σώμα με "σύνδεσμο" (Χεβρών) το Δαβίδ. Απεικονίζει την ενότητα της Εκκλησίας που θα κορυφωθεί στις τελευταίες μέρες.
Επίσης, οι Ισραηλίτες έχουν αντιληφθεί και κάτι άλλο. "Και πρότερον έτι, ότε ο Σαούλ εβασίλευεν εφ' ημάς, συ ήσο ο εξάγων και εισάγων τον Ισραήλ." (εδ.2) Ενώ βασίλευε η σάρκα (Σαούλ) και δεν καταλάβαιναν πολλά πράγματα, τώρα βλέπουν ότι πίσω από όλη αυτή την ταλαιπωρία και τις δοκιμασίες ήταν ο Κύριος, ο οποίος πάντα είχε τον έλεγχο στα χέρια Του και πάντα Αυτός κινούσε τα νήματα των γεγονότων. Αυτός χρησιμοποίησε το Σαούλ για να εκπληρώσει τέλεια το σχέδιό Του. Τις οδούς του Κυρίου πολλές φορές δεν μπορούμε να τις καταλάβουμε, αλλά στο τέλος, όταν όλα θα έχουν τελειώσει, θα γονατίζουμε και θα δοξάζουμε τον Κύριο για την άπειρη σοφία και αγάπη Του.
Η τρίτη διακήρυξη των πρεσβυτέρων του Ισραήλ προς το Δαβίδ είναι η ακόλουθη. "... και προς σε είπεν ο Κύριος, Συ θέλεις ποιμάνει τον λαόν Μου τον Ισραήλ, και συ θέλεις είσθαι ηγεμών επί τον Ισραήλ." (εδ.2) Με άλλα λόγια δέχονται το Δαβίδ σαν ποιμένα και ηγέτη τους.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε μία ερώτηση. Αυτά δεν τα ήξεραν από την αρχή; Γιατί δεν έκαναν κάτι τότε; Όταν βασιλεύει ο "Σαούλ", τότε ο άνθρωπος είναι τυφλός! Γνώριζαν, αλλά ήταν δέσμιοι μιας πνευματικής φυλακής που τους καθιστούσε παθητικούς. Είναι σαν κάποιος να βλέπει τα στραβά, αλλά δεν έχει δύναμη, ούτε το σθένος να αντισταθεί και να προτείνει το πιο σωστό. Εδώ είναι που χρειαζόμαστε τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς Αυτό πάντα θα μας παρασέρνουν οι καταστάσεις, όπως ένα ορμητικό ποτάμι παρασέρνει ένα κορμό δέντρου. Η διακονία του Κυρίου είναι να ελευθερώνει.
ΛΟΥΚ. δ':18 - "Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ, διά τούτο με έχρισε, με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία."
Συνοψίζοντας την πορεία του Δαβίδ τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε:
Πρώτο χρίσμα από Σαμουήλ πριν περίπου 15 χρόνια.
Πρώτες δοκιμασίες τον καιρό που ο Δαβίδ ήταν στο παλάτι.
Η δοκιμασία της ερήμου και του διωγμού για περίπου 10 χρόνια.
Η άνοδος του Δαβίδ και των ανδρών του στη Χεβρών, όπου έλαβε το δεύτερο χρίσμα από τη φυλή του Ιούδα.
7,5 χρόνια αργότερα χρίεται για τρίτη φορά από όλους τους Ισραηλίτες.
Ακολουθεί η γρήγορη και εύκολη πορεία προς την ανάκτηση της Ιερουσλήμ από τους Ιεβουσαίους. Όταν η Εκκλησία λάβει την ενότητα (Χεβρών) πολύ γρήγορα θα έρθει ο Κύριος για να την παραλάβει.
Θα δούμε ορισμένες τυπολογικές παραλλαγές όσον αφορά τα τρία χρίσματα που έλαβε ο Δαβίδ.
Ο Δαβίδ έλαβε το πρώτο χρίσμα από το Σαμουήλ. Το πρώτο χρίσμα το έλαβε ο Ιησούς παό τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Το πρώτο χρίσμα το ήξεραν μόνο λίγοι στην αρχή, ο οικογενειακός του κύκλος. Όταν ο Ιησούς χρίστηκε πάλι λίγοι ήταν εκείνοι που το γνώριζαν, ο Ιωάννης και οι μαθητές Του.
Το δεύτερο χρίσμα έγινε στη Χεβρών για το Δαβίδ και όπως είπαμε, αναγνωρίστηκε μόνο από τον Ιούδα. Συμβολίζει τον Κύριο Ιησού, ο οποίος θα έρθει σαν βασιλιάς, εδώ κάτω στη γη στη χιλιετή βασιλεία και τότε πάλι θα Τον αναγνωρίσουν οι Ιουδαίοι.
Όταν χρίστηκε ο Δαβίδ από το Σαμουήλ σήμαινε ότι τέλειωσε ο Θεός με το Σαούλ και τη βασιλεία του. Όταν χρίστηκε ο Χριστός τελείωνε η Παλαιά Διαθήκη και θα ερχόταν μία καινούρια. Τέλειωνε η βασιλεία του σκότους και άρχιζε η βασιλεία του φωτός. Ήρθε ένα νέο πνευματικό βασίλειο διώχνοντας το παλιό.
Τόσο ο Ιωάννης, όσο και ο Σαμουήλ γνώριζαν από τον Κύριο ποιον να χρίσουν και είχαν την πνευματική πληροφορία μέσα τους.
Τόσο ο Σαμουήλ, όσο και ο Ιωάννης ελαττώθηκαν στη συνέχεια της διακονίας τους, ενώ ο Δαβίδ και ο Χριστός άρχισαν να αυξάνονται σε δόξα και δύναμη.
Το σαρκικό βασίλειο ζει και υπάρχει με την πνευματική βασιλεία. Οι σαρκικοί συνυπάρχουν με τους πνευματικούς. Στην παραβολή των ζιζανίων και του καλού σπόρου και τα δύο μαζί συναυξάνονταν. Όταν ήρθε η ώρα του θερισμού, πρώτα ξεριζώθηκαν τα ζιζάνια, οι γιοι του πονηρού κι έπειτα οι άγγελοι μάζεψαν στις αποθήκες τον καλό σπόρο. ΜΑΤΘ. ιγ':24-30, 36-43 Πρώτα ο Κύριος ξερίζωσε το Σαούλ και "... πάντες οι άνδρες αυτού, την αυτήν εκείνην ημέραν ομού" (Α' ΣΑΜ. λα':6). Έπειτα ευλόγησε τον καλό σπόρο που ήταν ο Δαβίδ και οι άνδρες του.
Ενώ ο Σαούλ ήταν φτασμένος βασιλιάς με εξουσία και δύναμη και ήταν περίβλεπτος, ο Δαβίδ ήταν νέος, φρέσκος και δεν τον είχε ακόμα αναγνωρίσει κανείς. Ήταν όμως αυτός διά του οποίου ο Θεός θα έφερνε τη λύτρωση. Αυτή είναι η εικόνα της εποχής του Χριστού. Στον καιρό Του οι ιερείς είχαν την πνευματική ηγεσία, είχαν το Συνέδριο και την εξουσία στα χέρια τους, ενώ ο Χριστός ήταν γιος ενός μαραγκού. Έρχεται ο Θεός και τα διαχωρίζει, αυξάνοντας το ένα και ρίπτοντας το άλλο στα άχρηστα.
Μία άλλη εκδοχή στο χρίσμα που δέχτηκαν ο Δαβίδ και ο Ιησούς είναι:
Παίρνουμε ότι το πρώτο χρίσμα το πήρε ο Κύριος Ιησούς προ των αιώνων. Α' ΠΕΤΡ. α':20.
Το δεύτερο χρίσμα το πήρε στον Ιορδάνη και τον δέχτηκαν ορισμένοι Ισραηλίτες, οι μαθητές Του και η Εκκλησία. Το τρίτο χρίσμα του Χριστού θα λάβει χώρα στη χιλιετή βασιλεία και Τον δέχονται όλοι, όπως δέχτηκε όλος ο Ισραήλ το Δαβίδ στο τρίτο του χρίσμα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όλη η Παλαιά Διαθήκη πραγματεύεται ένα θέμα και αυτό είναι ο λαός Ισραήλ. Υπάρχουν ένα σωρό εχθροί και εμπόδια για να εκπληρωθεί το θέλημα του Θεού πάνω σ' αυτό το λαό. Όμως δεν φαίνεται να νοιάζεται και τόσο ο Θεός για την ικανότητα των εχθρών, αλλά νοιάζεται μάλλον μόνο για τη στάση του λαού Του!! Στην Α' Σαμουήλ έχουμε βασικά την ιστορία τριών ανδρών, του Σαμουήλ, του Σαούλ και του Δαβίδ. Εμείς μελετήσαμε περισσότερο τις δύο τελευταίες προσωπικότητες. Και οι δύο είναι για ένα μεγάλο διάστημα βασιλιάδες χρισμένοι από τον προφήτη. Αυτοί οι δύο άνδρες απεικονίζουν τις δύο αντίστοιχες βασιλείες, της σάρκας, του κόσμου και η άλλη του Πνεύματος και του Θεού. Η μάχη μεταξύ τους είναι από τη μία η μάχη που έχει να κάνεις μέσα στη ζωή σου πρώτα. Έχεις να παλέψεις ένα ισχυρό βασιλιά με πολύ στρατό και δυνατότητες. Παραβλέπει όμως ένα πράγμα. Είσαι χριστιανός από το Πνεύμα του Θεού για να νικήσεις! Με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος έχεις λάβει περισσότερη δύναμη απ' ότι διαθέτει η σάρκα και ο κόσμος.
ΛΟΥΚ κδ':49 - "Και ιδού, Εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του Πατρός Μου εφ' υμάς, σεις δε καθήσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους."
Από την άλλη είναι η μάχη της Εκκλησίας κατά των δυνάμεων του σκότους και κατά της αλαζονείας και ματαιότητας του κόσμου.
ΕΦΕΣ. ς':12 - "Διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ' εναντίον εις τα αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις."
Ο Σαμουήλ από την άλλη αντιπροσωπεύει το Λόγο του Θεού. Είναι η οδηγία, ο καθοδηγητής και των δύο βασιλιάδων. Είναι η φωνή του Θεού πάνω στο Σαούλ, ο οποίος δεν υπάκουσε το θέλημα του Θεού.
Καθημερινά διαβάζουμε και ακούμε το Λόγο του Θεού, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τον υπακούμε κιόλας. Ο Σαούλ έρχεται, αναγγέλλει το θέλημα του Θεού και αποχωρεί στην κατοικία του στη Ραμά. Ο Λόγος του Κυρίου έρχεται με διάφορους τρόπους να συναντήσει κάθε φορά τις πράξεις μας. Είναι δική μας εκλογή σε ποια μεριά θα προσκολληθούμε. Υπάρχει η μεριά του Σαούλ και αυτή του Δαβίδ. Δεν υπάρχει μέση οδός. Ο Θεός σέβεται την επιλογή σου και θα σε αφήσει να ακολουθήσει εκείνο που θα διαλέξεις. Η φύση του Κυρίου μας είναι ευγενική και δεν πρόκειται ποτέ να εκβιάσει το θέλω σου ή να επέμβει και να το αλλάξει.
Παρακολουθήσαμε τη δημιουργία μιας νέας πνευματικής βασιλείας, η οποία ξεπήδησε μέσα από τα σπλάγχνα του Ισραήλ, που την εποχή εκείνη βασίλευε ο Σαούλ. Ο βασιλιάς αυτός δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες του Θεού κι έτσι ο Κύριος ετοίμασε κάτι καινούριο, κάτι καθαρό, κάτι που θα ικανοποιήσει το θέλημά Του. Έτσι έχρισε το Δαβίδ για να οικοδομήσει πάνω τυ τη νέα αυτή βασιλεία. Πρώτα κατέστρεψε την παλιά και φθαρμένη κατάσταση για να εγκαθιδρύσει και να δοξαστεί από μία άλλη ανώτερη βασιλεία με κυβερνήτη τον αγαπητό του Θεού. Αυτή είναι και η έννοια της λέξης "Δαβίδ". Όσοι τον ακολούθησαν σε δοκιμασίες, συμβασίλευσαν και ευλογήθηκαν.
Αυτή είναι η πορεία και η κατεύθυνση του καθενός μας προσωπικά, ώστε να στεφθούμε βασιλείς ατομικά πρώτα
Α' ΠΕΤΡ. β':9 - "Σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς Εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φως."
ΑΠΟΚ. α':6 - "Και όστις έκαμεν ημάς βασιλείς, και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα Αυτού, εις Αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν."
Η εικόνα αυτή εκπληρώνεται τέλεια στην πορεία της Εκκλησίας από χαμηλά για να φτάσει ψηλά στο θρόνο του Θεού. Από αδικημένη και διωγμένη θα γίνει δοξασμένη και βασίλισσα. Ο Δαβίδ βρέθηκε ξένος και διωγμένος, σχεδόν ολομόναχος μέσα στον Ισραήλ. Α' ΣΑΜ. κα':1.
Ο Ιησούς ήρθε να εκπληρώσει τη διακονία Του με λίγους μαθητές ενάντια σε ένα εχθρικό και υποκριτικό θρησκευτικό σύστημα, που κυριαρχούσε και εξουσίαζε σε όλο τον Ισραήλ. Στο τέλος ο Θεός δόξασε το Δαβίδ με ένα υπέροχο τρόπο. Β' ΣΑΜ. ε':3 Έτσι ο Πατέρας δοξάζει τώρα τον Ιησού!
ΕΒΡ. β':10 - "Διότι έπρεπεν εις αυτόν, διά τον οποίον είναι τα πάντα, φέρων εις την δόξαν πολλούς υιούς, να κάμη τέλειον τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά των παθημάτων."
Ο Κύριος μας καλεί να λάβουμε μέρος σε αυτή την ένδοξη βασιλεία. Μας καλεί να απαρνηθούμε τα εγκόσμια, να απομακρυνθούμε από τις ματαιότητες και να στρατολογηθούμε στο στρατό του Ιησού. Μας περιμένει μία μεγαλειώδης ενθρόνιση, μία λαμπρή νίκη, ένα θαυμαστό χρίσμα.
Αδελφοί, είναι ώρα να στρέψουμε τα νώτα μας σε παλιές και ξεπερασμένες νοοτροπίες, σε στείρα δόγματα και ανώφελους εγωισμούς, τα οποία όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά καταστρέφουν και φθείρουν κάθε κίνηση του Αγίου Πνεύματος.
Ας κοιτάξουμε λίγο έξω από το παράθυρό μας και ας δούμε τις υπέροχες συνεργασίες εκκλησιών, τις καρποφόρες συμπροσευχές ανάμεσα σε αδελφούς που ανήκουν σε διαφορετικές εκκλησίες. Κάθε μέρα όλο και περισσότερες εκκλησίες πλησιάζουν η μία προς την άλλη, αρχίζοντας να νιώθουν ότι έχει ανάγκη ο ένας τον άλλο. Μέρα με τη μέρα αφαιρούνται και γκρεμίζονται οι φραγμοί που χωρίζουν αδελφούς διαφόρων αποχρώσεων. Φραγμοί ιστορικοί, δογματικοί, τρόποι και σκέψεις δεκαετιών πέφτουν στο έδαφος και ανοίγονται οι θύρες για ενότητα, χάρη και συνεργασία.
Το σώμα του Χριστού αρχίζει δειλά - δειλά να σχηματίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι σαν ένα τεράστιο δίχτυ που περιτυλίγει όλη τη γη και κάθε σύνδεσμος είναι και μία εκκλησία. Η ώρα πλησιάζει! Ο λαός του Θεού αρχίζει ν' αντιλαμβάνεται πόσο χαμένος και αδύναμος είναι, όταν υπάρχουν αυτά τα χωρίσματα ανάμεσά του. Βλέπει τη ματαιότητα στο να κρατάει πεισματικά μερικές διδασκαλίες, δίνοντας ουσιαστικά έδαφος στο διάβολο για να προωθηθεί αυτός και τα δικά του σχέδια. Ο σημερινός εν Χριστώ αδέλφός νιώθει όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν τον άλλο αδελφό, όσο μακριά κι αν είναι γεωγραφικά, σε όποιο δόγμα κι αν βρίσκεται, όλο και περισσότερο δένεται και ενώνεται μαζί του. Πέρασαν χωρίς επιστροφή οι ημέρες αυτές που ήταν καλύτερα να συνανανστρέφεσαι με έναν άπιστο, παρά με κάποιο χριστιανό ενός διαφορετικού απομακρυσμένου από σένα δόγματος!
Ναι, ο Κύριος ανατέλλει το φως Του πάνω στην Εκκλησία Του Σιγά - σιγά αρχίζει να χαράζει η τελευταία μέρα! Όπως οι πρεσβύτεροι του λαού Ισραήλ ήρθαν και βρήκαν το Δαβίδ και σύναψαν μαζί του διαθήκη (Β' ΣΑΜ. ε':1-3), έτσι και ο λαός του Θεού σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης έρχονται σιγά - σιγά να συναντηθούν στη "Χεβρών" για να ενωθούν μαζί σε ένα αδιάσπαστο, αδιαίρετο και ανίκητο σώμα.
Για να φτάσει ο Δαβίδ να στεφθεί βασιλιάς από τον Κύριο, έπρεπε πρώτα να περάσει από ορισμένες δοκιμασίες. Σήμερα εμείς είναι ανάγκη να περάσουμε από την έρημο της προσευχής και της εκζήτησης του προσώπου Του. Χρειάζεται η καρδιά μας ολοκληρωτικά να αφιερωθεί στο σκοπό και στο σχέδιο του Θεού.
